ดั่งทรายต้องลม

ี่อยู่อีกด้านหนึ่งของชั้นเดียวกัน กว่าจะเดินไปถึงก็ถือว่าย่อยอาหารไปในตัว

ป้อนไอติม คุยไปกินไป เขายังเช็ดมุมปากภรรยาที่มีไอติมติดอยู่ เป็นภาพหว

าการเห็นหน้ากันก่อนนอน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากันและกันเป็นคนแรก กินมื้อเช้าด้วยกัน ไปส่งเขาที่รถเพื่อไปทำงาน วันไหนปรินทร์ไม่ติดธุระก็จ

อนว่า เธอไม่ได้ไปกับปรินทร์ด้วย ยิ่งระยะหลังมานี้ หรือจะพูดว่าหลังจากได้พบกับทิวาทิพย์ ปรินทร์ดูยุ่งเป็นพิเศษ กลับบ้าน

กับความชิงชังของคนในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นปุริม อรุณและคนรับใช้อีกหลายคนที่ตั้งแง่ไม่ชอบหน้าตน ดีที่ว่ายังมีบุหงันที่ปากร้า

วลาสองทุ่มสิบนาที จุดหมายทั้งคู่คือ

นเรื่องบังเอิญหรือว่าปรินทร์นัดหมายกับทิวาทิพย์ไว้ แต่ดูจากสีหน้าเบิกบานของสามีแล้ว มีความเป็นไปได้สูงที่จ

ได้ยินคำถาม พราวฟ้ารู้ได้

์ตอบ ก่อนหันมาถามพราวฟ้า “กิ

ทิวาทิพย์รู้เรื่อ

่อยค

่างตอนนั้นกำลังขับรถอยู่ด้วยยังไงก็คงมากินไม่ทัน ก็เลยปล่อยใ

ี่ไม่เข้าใจคือ ทิวาทิพย์มาร

าจะพูดคำใด เสียงทิว

นี้เปิ้ลอยากดูมากๆ เลย” คนพูดชูตั๋วห

ตอร์อีกหนึ่งใบ” ปรินทร์บอกทิวาทิพย์ไปแล้วทางโทรศัพท์ เขาเข้าใจว

้าตกใจ แสดงละครเก่งมาก “เสียดายตั๋วจังค่ะ คืนก็ไม่ได้ด้

รินทร์ ทำท่าทางออดอ้อน พราวฟ้ามองด้วยควา

ูหนังเรื่องนี้ โดม

ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเลือกข้างใดดี ทั้งที่ปรินทร์ไม่ควรมีสีหน้าลำบากใจด้วยซ้ำไป เพ

ูภาพยนต์เสร็จ ซึ่งจะต้องเดินผ่านล็อบบี้ตรงเคาน์เตอร์ เขาถึงกับชะงักเท้าเมื่อเห็นชายหนึ

ระภาวรรณหรือหยก น้องสาวยุรนันท์ยกมือไหว้ปริ

ังเรื่องไหน ระหว่างเรื่องที่ทรา

ำตอบ ยุรนันท์ถึงเข้าใจว่า เห

ื่องนั้นคนเดียว ไม่ควรเป็นมือที่สามของใคร แค่นี้ก็หมดเรื่อง” ยุรนันท์ไม่วายพูดกระทบทิวาทิพย์อย่างห

ว ซื้อแพงด้วย” ทิว

าบาทคงไม่ระคายเคืองหรอก

วกับเงินที่ซื้อไป จะหลักร้อยหล