โอ้ว... แม่สาวน้อย

ัวใจก็ทำให้เธอต้องหันมองบึงบัวอีกครั้ง ที่นั่นเหมือนมีอะไรบางอย

รหรือคะ

ม่นิ่ม ฤดีค

่างบอบบางของรินฤดีที่เดินตามแม่นิ่มเข้าไปด้านใน

ม ล้อหมุนเมื่อ

ี่เธอชอบ หากมีวันว่างเมื่อไรก็อดไม่ได้ที่จะหนีความวุ่นวายแห่งเมืองกรุงเข้ามาสู่ความร่มรื่นแห่งป่าและขุนเขา เพราะไ

บนี้ออกจะหนาวไปสักนิด แต่ก็ทำให้เธอมีความสุขอย่างสุดๆ ทว่าสัมผัสขอ

รวมทั้งที่นอนหนานุ่มที่เธอซุกกายลงไปนั้น มันกลับไม่นุ่มอย่างที่คิดไ

ปิดดวงตากว้างเพื่อมองสิ่งรอ

ผัว...

ธอไม่ได้อุปทานไปเองแน่ รินฤดีคิดพลางกวาดสายตาไปโ

วนี้ ฝันแบบนี้ไม่เอานะ แม้เธอจะชอบธรรมชาติ แต่ธรรมชาติมากมายข

ยยิ่งกว่าห้องน้ำภายในห้องนอนของเธอเสียอีก ทั้งด้านข้างโดยรอบยังกรุไว้ด้วยไม้ไผ่ มีประตู หน้าต่า

ส์ที่เคยสวมใส่กลับกลายเป็นเสื้อคอกระเช้า และผ้านุ่งที่เลิกขึ้นมาจนจะเ

แน่ๆ ตื่น ตื่น ตื่น ฤ

จอนี้เป็นเพียงความฝัน เพราะเธอจำไม่ได้ว่ามาอยู่ที่นี่แล

ย! เจ

ทุกส่วน เมื่อแน่ใจว่าสิ่งที่กำลังพบเจออยู่นี้ไม่ใช่ความฝัน

มทบทวนความทรงจำขาดๆ หาย

ให้รินฤดีต้องกระถดถอยไปจนสุดผนังอย่างระแวดระวังตัว เพราะเมื่อประตูหน้

พียง 2 ซอย รถยนต์ของเธอก็ยางรั่วเสียดื้อๆ และแค่อึดใจยังไม่ทันที่เธอจะโทรหาใคร ก็มีพลเมืองดีเป็นผู้ชาย 2 คนเข้ามาช่วยดูใ

นแล้วเหรอจ๊

าย.

. เรียกผัวไม่

นายว่าอะไรนะ

มองสำรวจไปทั่วเนื้อตัวของเธอ ก่อนจะหยุดนิ่งท

ผัว คนน

เธอ ยิ่งทำให้รินฤดีสติแตก เธอจะไม่มีวันเช

ฉันมาทำไม นายจับฉันมาเรียกค่าไถ่ใช่มั้ย นายจะเอาเ

หมดทั

ริงๆ ซึ่งรินฤดีจะไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นแ