โอ้ว... แม่สาวน้อย

ไม่ยอมให้ความกักขฬะจากคนโรคจิตนี้ล่วงล้ำเข้าไปชอนชิมความหวานดุจน้ำค้างกลางหา

ว่าเธอจะเข้าใจผิดหรือถูก ก็จะไม่ยอมให้ความน่ารังเกียจนั้นล่วงล้ำเข้ามาแน่ เธอไม่อยากเป็นเหมือนกับนางเอกละ

ไม่นะ ฉันจะ

าหลีกหนี แต่ก็ดูเหมือนว่าคนโรคจิตนี้จะไม่ได้กระเตื้องเลยสักนิด ริมฝี

ันกลับถูกแทนที่ด้วยความอุ่นซ่านจนร้อน เพราะท่อนบนที่แนบบน แล

่จูบแรกเท่านั้นที่กำลังถูกช่วงชิง แต่สัมผัสแรกของเนื้อกาย

หน้าผานี้ให้ออกห่าง แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย เมื่อฝ่ามือแข็งปานคีมเหล็กนั

สียงร้อง ทว่ากลับไม่มีเสียงใดหลุดรอดออกมาเลย เพราะม

่วัตถุพลิ้วไหวนั้นจะชอนไชเข้าสู่ภายใน มันคือการจู่โจม

น สปีดความเร็วกระสันซ่านไม่ได้ต่างจากสว่าน

าหนอนน้อยตัวสีชมพูหวานแหวนกำลังช

้อีกฝ่ายหนึ่งเจ็บ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับกลายเป็นอาการอ่อนแรงจนต้อ

จลงมา เธอก็สะท้านสั่นไหวจนอยากจะเป็นลมเสียดื้อๆ เ

ัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอดจึงร้องสั่งให้เธอดิ้นรนเพื

ลิ้วไปมา ทั้งดูด ทั้งดุน และดึง ลิ้นน้อยๆ ของเธอ ราวกับจะสูบเอาวิญญาณ

ื้อ

่าคล้ายจะหมดอากาศหายใจ เขาปล่อยให้เธอสูดลมหายใจให้พอ เพราะตอนน

และกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอนั้น ทำให้ยุทธต้องพินิจใบหน้าแดงระเ

้ ไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะเห็น สมองดำดิ่งสู่

ละใบหน้าจิ้มลิ้มสุกสกาวของใครบางคน ก็หวนเข้าสู่ความทรงจำ เรื่อง

หึ... อย่างนี้

ต่นั่นน่ะมันยิ่งทำให้เขาได้ยินเสียงเจ้าของเชอร์รี่ครางงึมงำในลำคอ เธอกำลังเตรียมพร้อมจะถูกร

ม่นะ... อย่

นง่ายๆ ทีแรกกะว่าจะแค่สั่งสอนคุณคนสวยปากมอม ว่าอย่าไปหาเรื่องผู้ชายแปลกหน้า โดยเฉพาะเมื่