วิวาห์พาฬนิล

นทร์ลอยเด่นบนนภาแทนที่ สายลมเดือนเก้าซึ่งเป็นต้นฤดูใบไม้ร่วงเจือความหนาวเย็นในยามค่

ทของสตรีขัดแย้งกับคำถามอย่างเห็นได้ชัด

หากนางไม่กลัว นางก็แปลกคนแล้ว!”

ยนางไว้ เพราะต้องก

ินเจ้าสาว

องการนางมาเป็น

้าส

... ไม่ใช่สิ เป็นความเข้าใจผิดของเสือดำและจิ้งจอกขาวต่างหาก ทว่าเมื่อนางลุกขึ้นนั่ง และก็พบว

้นนางก็สะกิดคนข้างๆ และบอกว่า “เฮยอวิ้น เจ้าสาวของ

ลัวข้า แผลบนไหล่ของเจ้าเป็นข้าช่วยรักษาให้แล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องกลัวข้าสักนิด ถึงแม้ตัวเจ้าจะหอมหวานชวนน้ำลาย

นางยกมือขึ้นทำท่าจะตบเขา แต่ก็อีกนั่นแหละ เสือดำมีสัญชาตญาณว่องไว เขาคว้าข้อมือเรียวเล็กข

กลัว แทบกลั้นหายใจมองดว

่อนนะ” ไป๋เลี่ยงบอกอย่างไม่คิดจะอย

้นยกมือข้างหนึ่งมาเท้าคาง มองดว

จริงๆ ว่าแต่

จากนาง แต่เรี่ยวแรงของนางน้อยนิด และยิ่งคิดว่าเขาคือเฮยอวิ้น ราชาสัตว์ป่าแห่งนี้

รือไง” จู่ๆ เฮย

า ไม่ใช่มนุษย์และสัตว์ และไม่นับว่าเป็นปีศาจ เขาต้องรู้เรื่องราวภายในเมืองซั่นกวงอยู่แล้ว อีกอย่างชุดที่นางสวมใส่เป็นชุดเ

อมให้นางโต้ตอบให้ได้ “เอาละ ถึงข้ายอมรับการสังเวยของเจ้า แต่เจ้าสบายใจเถอะ ข้าไม่คิดข่มเหงเจ้าทั้งที่เจ้าไม่เต็มใจหรอก

ือเจ้าสาวของเขา แต่... ถึงนางไม่เต็มใจ ทว่าบนแผ่นดินซั่นกวงยังมีที่ให้นางกลับไปได้อีกหรือ เหลิ่งซานเหวินเป็นคุณชายตระกูลวาณ

นมาปิดหน้า ตัวสั่นเ

่ากลัวข้าไง” เฮยอวิ้นเ

งคร่อมเหนือตัวนาง รู้สึกได้ว

รักษานางจนหาย เหนืออื่นใด กลิ่นอายบนตัวเขาทำให้นา

วยมือของนาง ประกาศก้องร้านว่าจะแต่งนางเป็นภรรยาคนที่สี่ เขาเป็นคุณชายมากเงินทองและมีสต

มาพร้อมขบวนเจ้าสาว จือเหนียงข่มขู่นางว่าหากไม่ยินยอมแต่งกับเหลิ่งซานเหวินจะไม่ให้นางทำงานที่ร้านผ้าอ

ยอมแต่งชุดเจ้าสาว แต่จนแล้วจนรอด วินาทีขณะที่นางกำลั

เฮยอวิ้นถามอีกครั้ง ดึงส

ขี้ตู่คิดเองฝ่ายเดียวว่านางคือเจ้าสาวของเขา แต่เขากลับไม่ได้

็ไม่คิดว่าท่านอันตราย ข้าแค่... ช่างเถอะ ท่านช่ว

้วยความเสียดายนิดๆ นางเองก็ลุกขึ้นนั่งตาม จากนั้นเขาบอกนางพลางชี้ไปทางผน

หนึ่ง นางมองเฮยอวิ้น จากนั้นแล้วมองกองไฟ เขาเป็นเสือดำที่แปลกโดยแท้ สัตว์ป่าควรกลัวไฟ แต่เขากลับจุดก

นาวเหน็บ แต่ตอนนี้นางไม่มีเสื้อผ้าคลุมกายย่อมหนาวเ

าแดง จากนั้นกระซิบเสียงเ

งเลิกคิ้ว พูดยิ้มๆ ว่า

ขาฉีกยิ้มกว้างรวมทั้งดวงตาดำขลับมีเสน่ห์หยีเล็กน้อยชวนให้ใจของหญ

ษชวนหลงใหลถึงเพียงนี้ พอคิดว่านางหลงใหลรอยย

... อันต

รไปอีก” เ

นผ่าวอย่างบอกไม่ถูก จะให้นางบอกได้อย่างไร

้ว นางก็ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวเขาอีก ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเป็นตั้งคำถามให

นางตอบทั้งที

่นกุ้ย ลืมตาสิ ข้าสั

กระตุกเพียงเพราะรอยยิ้มของเฮยอวิ้น นางเพิ่งรู้จักเขาแท้ๆ อีกอย่างเขาก็เป็นเสือดำ ราชา

ร่างนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเปล่าเปลือย อีกทั้ง นางยัง

ตัวของเฮยอวิ้นมีเพียงเสื้อชั้นกลางสีดำ และรู้

อนนั้นนางมัวแต่ตกใจจึงไม่ได้สังเกตเขาให้ชัดกว่านี้ พอมีโอกาสสำรวจ นางถึงรู้ว่าเฮยอวิ้นหน้าตาหล่อเหลาชนิดที่คุณ

ตญาณสัตว์ป่าคือดุร้ายและหิวกระหายตลอดเวลา