วิวาห์พาฬนิล

างไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด เหมือนว่ามีอะไรอุ่นๆ ให้นางได้ซุกตัว ทั้งยังขวางกลั้นขวางกั้นลมหนาวไม่ให้แทรก

อาจอยู่ร่วมกันได้! นางต้องตระหนักถึงเรื่องนี้ให้ม

าง เช้านี้ สิ่งแรกที่นางตั้งใจทำเช้านี้คือทำความสะอาดถ้ำของเฮยอวิ้นเพื่อตอบแทนคว

๋มตุ่มใส่น้ำ หรืออุปกรณ์ทำครัว แม้แต่เสื้อผ้าของเฮยอวิ้นให้นางได้ซักก็ไม่มี เมื่อไม่มีสิ่งที่นางพอทำได้ ด

้น แล้วนางก็พบว่ามันคือหยก เหรียญเงินเป

ัพ และแน่นอนนางไม่ใช่คนโลภ แต่อดประหลาดใจกับแก้วแหวนเงินทองมากมายพวกนี

กนอกถ้ำ ตั้งใจว่าต้องถามเฮยอวิ้นให้รู้เรื

ั้งหมดเลย” เฮยอวิ้นพูด ทั้งยังโ

องนางก่อนขมวดคิ้วบอก “ใครอยากได้กัน ข้าแค่สงสั

้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับ

ห้ท

เฮยอวิ้นบอก ก่อนนั่งลงบนก้อนหิน แล้

องขึ้น “อ่า!

ีบกินเสีย กระต่ายเพิ่ง

อ จะให้นางกินของสดๆ ได้อย่างไรเล่า นางไม่ใช่สัตว์ป่

ื้อกระต่ายเงยหน้ามองหญิงสาวด้

. นางเหลือบตามองเขาที่กำลังมองมาทางนางอย่างสนใจใคร่รู้และไม่ได้ยกกระต่ายป่าข

ข้าแค่เปลี่ยนร่างเป็นเสือค่อยกินกระต่ายตัวนี้ได้ใช่หรือไม่” พูดแล้วเข

เดี๋ย

าขึ้นมองพลางถ

้มันสุกก่อน

ด้ยุ่งยากเ

หรอก อีกอย่างข้าควรทำอะไรเพื่อตอบแทนท่านบ้าง” นอกจากนางกินของสดไม่ได้แล้ว

่นคิดชั่วครู่ จากนั

ได้รับอนุญาต

วิ้นส

แล้ว “ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้น ท่านนั่งอยู่เฉยๆ ห้ามแอบกิ

กหน้าเช

งหาไม้มาจุดไฟ และยืมเล็บของเฮยอวิ้นเหลาไม้ให้แหลมเพื่อเส

ฟ ส่วนตัวกระต่ายนางนำไปรนลนไฟก่อนถอนขนให้เกลี้ยง จากนั้นนำไปย่างกับไฟอีกครั้ง กลิ่นหอมของเนื้อกระต่ายและเครื่อ

ให้นางต้องร้องเตือน “ระวังร้อนนะ!” แต่ไม่ท

ตามองนาง ทว่าท่าทางนั้นกลับทำให้นางเห็

กันแบบนี้หรื

ม่ได้มีเฉพาะแค่วิธีนี้นะ พวกเรามีวิธีปรุงอาหารหลากหลายกว่านี้อีก” นางไม่เพียงพูดเปล่า แต่ฉ

แต่ดวงตาดำขลับมองเนื้อกระต่ายในมือนาง จากนั้น

“ท่านวางใจเถอะ ชิ

กครั้ง แต่เฮยอว

ีว่าเขาอาจไม่ไว้ใจนาง ดังนั้นนางก้มหน้าลงเป่าเนื้อกระต่ายในมืออีกคร

ด้วยความตกใจ แต่นั่นยังไม่น่าตกใจถึงขีดสุดเมื่อเห็นเขาก้มหน้าลงกินเนื้อกระ

อกลับ แต่เฮยอวิ้นกลับไม่ยอมปล่อย หน

นอุ่นชื้นลากผ่านนิ้วมือนางทีละนิ้ว หญิงสาวสะท้านเยือกไปทั้งร่าง อยากจะดึงมือกลับใจแทบขาดแต่เฮยอวิ้น

ลิบเคลิ้ม เปลี่ยนเป็นจับข้อมือของ

มองนางอย่างไม่รู้สึกผิดสักนิด หนำซ้ำยังบอกด

่งได้ยินประโยคนั้นของเฮยอวิ้น ยิ่งชวนให้นางหน้าแดงขึ้นไปอีก เม

น้ายังแดงจัด เขารีบวางมือบนห

นื้อกระต่ายให้เขาทั้งหมด ก่

ลันรีบออกไป อดประหลาดใจไม่ได้ว่าเหตุใดแก้มของนางถึงแดงระเรื่อเช่นนั้น แต่ก็อีกนั่นแหละ ถึงนางจะหน้าแดง แต่แววตาไม่ได้แสดงออกว่าหว

จากแผ่นหลังบอบบางแล้ว

ละชาวบ้านทำพิธีกรรมบางอย่างเพื่อเรียกให้เขาออกไปรับโดยต่อรองว่าห้ามเขาเข้าไปเหยียบในเมืองหรือท

กว่ามอบให้เขา เขาก็ต้องออกไปรับ หลังจากมนุษย์พวกนั้นจากไปแล้ว เขาใช้เสื้อคลุมแบกของกลับมาทั้งหมด

ดไม่ให้เขาเข้าเมือง กินก็ไม่ได้ ใช้ทำอย่างอื่นก็ไม่ได้นอกจากส่

กระต่ายตัวอ้วน เขาไม่เคยกินของปรุงสุก แต่หากไม่เคยลองเขาก็ไม่รู้เลยว่าเขาชอบมันไม่น้อยไปกว่าเนื้อดิ

่นกุ้ย เฮยอวิ้นก็คิดได้ว

มอยากรู้อยากเห็น และเชื่อว่าสัตว์ในละแวกนี้ย่อมอยากรู้เช่นเดียวกับเขาจึงลอบติดตามเขาเข้าไปในบ้านหล

ำพัง เงียบเหงา กินอยู่อย่างไรล้วนขึ้นอยู่ที่เขา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ถ้

่าแห่งนี้ ย่อมรู้และเห็นมามาก และแน่นอน ถ้าเขาอยากได้ของบางอย่างกลับมาต้องใช้ของมีค

ปหาจิ่นกุ้ยกับไป๋เลี่ยง คิดว่าวัน