icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 6
แจ้งตำรวจ
จำนวนคำ:2089    |    อัปเดตเมื่อ:29/06/2022

เฉียนเฉียนกัดฟันกรามแน่น และจ้องมองไปที่ชิงซูอย่างโกรธแค้น

ชิงซูไม่สนใจเธอ และหันไปพูดกับทนายยี่ว่า

“ในเมื่อเฉียนเฉียนไม่ยอมโทรแจ้งตำรวจ งั้นทนายยี่ ฉันรบกวนคุณให้โทรหาตำรวจ แล้วบอกให้พวกเขามาที่นี่ที”

เมื่อหม่านหลันได้ยินดังนั้น เธอจึงรีบพูดเบา ๆ ว่า “ชิงซู เธออย่าเพิ่งโกรธสิ เฉียนเฉียนเป็นคนไม่รู้เรื่อง ถึงหยิบสร้อยคอของเธอเอาไป เราทุกคนต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน และเฉียนเฉียนก็เป็นน้องสาวของเธอ ถ้าถึงขนาดต้องขึ้นโรงพัก มันจะไม่ดูเป็นเรื่องตลกสำหรับคนอื่น ๆ เหรอ”

เธอก้มศีรษะลง พร้อมขมวดคิ้วต่ำ แล้วแสร้งทำทีเป็นแม่ที่ใจดี และอ่อนโยน

ชิงซูจำท่าทางแบบนี้ของหม่านได้ขึ้นใจ มันเป็นแค่ใบหน้าเสแสร้งที่น่าขยะแขยง ซึ่งนั่น มันทำให้ไห่เฉิงหลงใหล และเมินเฉยต่อเธอที่เป็นลูกสาวของเขา แล้วปล่อยให้สองแม่ลูกนั่นมาวางอำนาจต่อหน้าของเธอ

ชิงซูไม่ได้พูดอะไรอีก เธอเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟา

เธอรู้จักคนอย่างหม่านหลันดี เธอนั้นเป็นคนเจ้าเล่ห์ และเสแสร้งยิ่งกว่าเฉียนเฉียนเสียอีก เธอมักจะคอยพูดจายุแยงให้ไห่เฉิงฟังเสมอ มันจึงไม่ง่ายที่จะให้หม่านหลันแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา ดังนั้น เธอจึงไม่รีบร้อน

เวลาผ่านไปสักพัก หม่านหลันอดทนไม่ไหวที่ชิงซูไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักที เธอจึงอดไม่ได้ที่จะกัดฟันแน่น และความดุร้ายก็ฉายแวบผ่านเข้ามาในดวงตาของเธอ เธอครุ่นคิดในใจ

‘ไม่กี่วันก่อน เฉียนเฉียนบอกว่า ชิงซูดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เดิมทีเธอก็ยังไม่เชื่อ แต่ทว่า เมื่อเห็นกับตาตัวเองในวันนี้ นังนั่นเปลี่ยนไปจริง ๆ! เธอกล้าดีกลับมาทำทีวางตัวเป็นคุณหนูใหญ่ของบ้านหลังนี้ และยังพูดจาฉะฉานแบบนั้นอีก!’

ในที่สุด ทนายยี่ก็พูดขึ้นมา และทำลายความเงียบในตอนนั้น “คุณชิงซู ฉันทำการแจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้ว”

“ยูชิงซู! เธอกล้าเหรอ!” ดวงตาของเฉียนเฉียนเบิกกว้างขึ้น และกรีดร้องออกมาเสียงดัง

“แล้วทำไมฉันต้องไม่กล้าด้วยล่ะ?” ชิงซูเงยหน้าขึ้น สายตาของเธอเรียบเฉย

“ชิงซู...” เฉียนเฉียนโกรธมาก เธอไม่สามารถควมคุมสติได้อีกต่อไป ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอกัดฟันแน่น แล้วหยิบแจกันบนโต๊ะมาขว้างใส่ชิงซู

ด้วยความรวดเร็ว หม่านหลันเอื้อมมือออกไปหยุดเธอ แต่กระนั้นมันก็ไม่ทันเสียแล้ว เธอใจคอไม่ดี เพราะถ้าเฉียนเฉียนลงมือกับชิงซู และทำให้เธอบาดเจ็บขึ้นมาจริง ๆ เมื่อตำรวจมาถึง พวกเขาคงจะหาข้อแก้ตัวอีกไม่ได้ และพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นดังนี้สีหน้าของทนายยี่ก็เปลี่ยนไปทันที เขาไม่คิดว่า เฉียนเฉียนจะกล้าทำร้ายคนอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้

เขาเกือบจะไปยืนบังอยู่ข้างหน้าของชิงซูโดยไม่รู้ตัว และทันใดนั้น เขาก็นึกถึงคำกำชับของชิงซูได้ก่อนที่พวกเขาจะเข้าประตูมา ดังนั้น เขาจึงรีบถอยหลังกลับทันที และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

ริมฝีปากของชิงซูกระตุกขึ้น และขณะนั้น ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจมองดูแจกันที่กำลังพุ่งเข้าหาเธอ

“เพล้ง!”

ชิงซูลุกขึ้นยืน และในขณะที่แจกันกำลังจะเข้ามาใกล้เธอ เธอรีบคว้าหมอนที่อยู่บนโซฟาที่อยู่ข้างหลังเธอขึ้นมา แล้วโยนไปที่แจกัน จากนั้น กระโดดขึ้นเตะไปที่หมอนใบนั้นทันที

การเคลื่อนไหวในครั้งเดียวนั้นมันรวดเร็วมาก ยังไม่ทันที่ทุกคนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร แจกันใบนั้นก็ไปโดนเข้ากับเฉียนเฉียนอย่างแรง

ใบหน้าของเฉียนเฉียนซีดเผือดในทันที

“กรี๊ด...” เฉียนเฉียนยกแขนขึ้นมาปิดหน้าเธอไว้ แล้วกรีดร้องออกมา โดยไม่ทันได้สังเกต เธอเดินเซไปชนกับชั้นวางต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังเธอ

“เพล้ง!”

ชั้นวางต้นไม้ล้มลงทันที มันล้มลงมาอย่างระเนระนาดเข้าด้วยกัน ในขณะที่เสียงกระถางต้นไม้ที่แตกก็ปะปนไปกับเสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวของเฉียนเฉียน

ยังไม่ทันที่ไห่เฉิงและหม่านหลันจะมีปฏิริยาตอบโต้อะไร พวกเขาก็หันหน้าไปหาเฉียนเฉียนทันที พวกเขารีบเข้าไปหาเฉียนเฉียน และร้องเรียกคนใช้เข้าไปช่วยเหลือ

ห้องนั่งเล่นที่ก่อนหน้านั้นยังคงเงียบอยู่ ทันใดนั้น ก็มีเสียงโวกเวกวุ่ยวายขึ้นมาทันที แต่กระนั้น ชิงซูยังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉย เธอนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง และมองขึ้นไปที่ทนายยี่ ซึ่งกำลังตกตะลึง เมื่อเห็นเข้ากับฉากที่เหมือนโดมิโนล้มนี้ผ่านทางจอโทรศัพท์มือถือของเขา และกล่าวว่า

“ทนายยี่ คุณถ่ายไว้แล้วใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ทนายยี่ก็รู้สึกตัวทันที แต่ยังคงมีความตกตะลึงในดวงตาของเขา เขาพยักหน้า และกล่าวว่า “มันถูกถ่ายเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว”

“คุณ...คุณท่าน คุณผู้หญิง” น้าหลิวเดินเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “ตำรวจ...ตำรวจมาแล้ว”

เฉียนเฉียนที่ได้รับบาดเจ็บจากโหลแก้วที่ตกลงมาจากชั้นวางต้นไม้ เธอหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เธอก็ลืมความเจ็บปวดนี้ทันที แล้วคว้าแขนของหม่านหลันไว้ด้วยความตื่นตระหนก

“แม่……”

สีหน้าของหม่านหลันในขณะนั้นก็ดูไม่ค่อยสู้ดีนัก เธอลูบมือของเฉียนเฉียน เบา ๆ เพื่อส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องกังวล

นอกประตู ชายสองคนในชุดเครื่องแบบตำรวจก็เดินเข้ามา “ในพวกคุณ ใครเป็นคนโทรแจ้งตำรวจ?”

“ฉันเอง” ทนายยี่วางโทรศัพท์ในมือ แล้วก้าวออกไปข้างหน้า

ในขณะนั้น ตำรวจก็เหลือบมองดูความยุ่งเหยิงในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าจริงจัง เขาขมวดคิ้ว และพูดขึ้นมาว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เฉียนเฉียนเอามือขึ้นมาจับแขนที่บาดเจ็บของเธอ และชี้ไปที่ชิงซู พลางกล่าวว่า “เป็นเธอ! คุณตำรวจ เธอตีฉันด้วยแจกัน เธอตั้งใจทำร้ายฉัน คุณดูนี่สิ บาดแผลที่อยู่บนร่างกายของฉัน เธอเป็นคนทำ!”

ในขณะนั้น ผมของเฉียนเฉียนยุ่งเหยิง สภาพของเธอแทบดูไม่ได้ แต่ในขณะที่ชิงซูกลับไม่เป็นอะไรเลย ดังนั้น เมื่อมองแวบแรก มันก็อาจจะดูเหมือนว่า สิ่งที่เฉียนเฉียนพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

สายตาของตำรวจที่มีต่อชิงซูเปลี่ยนไปในทันที ดูเหมือนว่า ทุกอย่างจะถูกสรุปได้แล้ว โดยไม่จำเป็นต้องฟังคำพูดของอีกฝ่าย

เมื่อทนายยี่สังเกตเห็นถึงสีหน้าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เขาก็กล่าวว่า “คุณตำรวจทั้งสอง...”

“คุณตำรวจ” จู่ ๆ หม่านหลันก็พูดขัดทนายยี่ขึ้นมา เธอเสแสร้งทำเป็นสุภาพสตรีชั้นสูงตั้งแต่แรก เธอก้าวไปข้างหน้า และยิ้มอย่างสุภาพ “ก็แค่เด็กสองทะเลาะกัน รบกวนพวกคุณแล้วที่ต้องมาไกลถึงที่นี่ ไม่งั้น ฉันให้ค่าเสียเวลากับพวกคุณดีไหม คุณสองคนกลับไปเถอะ อย่ามาเสียเวลาในการทำงานของพวกคุณอยู่ที่นี่เลย”

พูดจบ หม่านหลันก็หันไปเหลือบมองน้าหลิว น้าหลิวเองก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว และส่งเงินในกระเป๋าให้ตำรวจทันที

เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองต่างมองหน้ากัน และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เราไม่สามารถรับเงินของคุณไว้ได้ เอาคืนไป!”

เขาพูดเน้นสามคำสุดท้ายอย่างเสียงดัง ทำให้น้าหลิวตกใจจนตัวสั่น

หม่านหลันรีบยิ้มขอโทษอย่างรวดเร็ว “ใช่ ๆ เป็นฉันที่ไม่คิดให้รอบคอบเอง มันรบกวนคุณสองคนจริง ๆ ที่ต้องเดินทางมาในครั้งนี้ แต่นี่เป็นเพียงการทะเลาะกันระหว่างพี่สาวน้องสาวธรรมดา ๆ ก็เท่านั้น มันไม่คุ้มเลยที่คุณสองคนจะมาเสียเวลาไปกับการจัดการเรื่องเล็กน้อยแบบนี้”

“แค่พี่น้องทะเลาะกันงั้นเหรอ?”

“ไม่...” เฉียนเฉียนได้ยินถึงเจตนาของตำรวจที่จะเข้าข้างเธอ เธอจึงต้องการหักล้างข้อกล่าวหา ในขณะเดียวกัน หม่านหลันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า เฉียนเฉียนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่กระนั่น ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลา! ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไป หลังจากนี้ เธอจะไปมองหน้าเหล่าคุณหญิงคุณนายคนอื่น ๆ ได้อย่างไร?

เธอจ้องเฉียนเฉียนด้วยหางตาของเธอ และใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม “ใช่ เด็กทั้งสองก็แค่ทะเลาะกันเท่านั้น”

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง งั้น...” ไม่ใช่ว่า ตำรวจจะไม่สังเกตเห็นความผิดปกติ แต่หม่านหลันได้พูดอย่างชัดเจนแล้วว่า เด็กทั้งสองแค่ทะเลาะกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจอีก เพราะเรื่องของครอบครัว พวกเขาคงไม่สามารถเข้าไปวุ่นวายอะไรได้

“คุณตำรวจ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?” ชิงซูที่ไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน จู่ ๆ เธอก็ลุกยืนขึ้น เธอขมวดคิ้ว และจ้องไปที่พวกเขา

“ชิงซู!” ทันใดนั้น เสียงต่ำของไห่เฉิงก็ดังขึ้นมา “หยุดสร้างปัญหาได้แล้ว!”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง2 บทที่ 2 คนตีสองหน้าเก่ง เฉินเฉียนเฉียน3 บทที่ 3 ฝังไว้ข้างหลุมฝังศพของคุณ4 บทที่ 4 พินัยกรรม5 บทที่ 5 กลับวิลล่าตระกูล ยู6 บทที่ 6 แจ้งตำรวจ7 บทที่ 7 บุกรุกบ้าน8 บทที่ 8 เจ้าของวิลล่าแห่งนี้คือ ยูชิงซู9 บทที่ 9 แขกไม่ได้รับเชิญ10 บทที่ 10 ผู้หญิงน่ะ ต้องแลกกันเล่น มันถึงจะสนุก11 บทที่ 11 จ่านซือซั่ว นายอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน!12 บทที่ 12 ขอความเป็นธรรมให้คุณกัว13 บทที่ 13 คนทำผิดควรคุกเข่าขอโทษ14 บทที่ 14 คนใช้ของตระกูล ยู ลาออกไปหมดแล้ว15 บทที่ 15 จากเศรษฐีณีสู่วิถียาจก16 บทที่ 16 ตระกูล ยู กรุ๊ป ล้มละลาย17 บทที่ 17 มูลค่าหนี้สิ้น 9.99 ล้าน18 บทที่ 18 อ้อนวอนกับจ่านซือซั่ว19 บทที่ 19 การยั่วยุของเฉินเฉียนเฉียน20 บทที่ 20 อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ · มันก็จะไม่ใช่ของเธออยู่วันยังค่ำ21 บทที่ 21 ปกป้องตระกูล ยู และตระกูล ยู กรุ๊ป22 บทที่ 22 ลานจอดรถ23 บทที่ 23 ข้อตกลงซื้อตระกูล ยู กรุ๊ป24 บทที่ 24 ไม่ต่ำช้าพอที่จะแต่งงานกับคุณได้ยังไง25 บทที่ 25 ‘เงื่อนไข’ ของจ่านซือซั่ว26 บทที่ 26 หัวหน้าทีมโปรเจกต์สุดแปลก27 บทที่ 27 แฮกเกอร์ คิงโพแดง28 บทที่ 28 ลูกน้องชิงติง29 บทที่ 29 ชิงติง:ผมไม่เคยสงสัยในตัวคุณเลย30 บทที่ 30 คุณเชื่อใจฉันสักครั้งได้ไหม!31 บทที่ 31 หมาและยูชิงซูห้ามเข้า32 บทที่ 32 ถึงตาคุณทำตามสัญญาแล้ว!33 บทที่ 33 ลูกสาวจอมทำลายล้าง สัมภาษณ์งานที่ตระกูล จ่าน กรุ๊ป34 บทที่ 34 ตอกหน้ากลับด้วยคะแนนเต็ม35 บทที่ 35 โชคเข้าข้าง36 บทที่ 36 ความโกรธ ยอมรับผลที่ได้มา37 บทที่ 37 จะไปหรือไม่ไป ฉันเป็นคนตัดสินเอง38 บทที่ 38 ห้องเก็บเอกสาร39 บทที่ 39 เฉียวปวดใจ40 บทที่ 40 เฉียวคุกเข่าขอโทษ41 บทที่ 41 ถอยลงเหว42 บทที่ 42 การสู้กลับของยูชิงซู43 บทที่ 43 คำขอโทษนี่ ใครอยากจะพูด ก็พูดเองแล้วกัน!44 บทที่ 44 ความคิดของเฉินเฉียนเฉียนถูกเปิดเผย45 บทที่ 45 ยูชิงซู คุณนี่ทนต่อความเหงาไม่ได้เลยนะ46 บทที่ 46 แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์สูงส่ง47 บทที่ 47 นี่เธอท้อง?48 บทที่ 48 ยูชิงซูป่วย49 บทที่ 49 ท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว กับเด็กน้อยถังถัง50 บทที่ 50 การต้อนรับแขกของยูชิงซู51 บทที่ 51 ป่วยเป็นอะไรถึงต้องไปแผนกสูตินรีเวช?52 บทที่ 52 ตัดสินใจคลอดเด็กคนนี้53 บทที่ 53 อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็อยากมีลูกแล้ว54 บทที่ 54 เสี่ยวชูถูกไล่ออก55 บทที่ 55 ตรวจสุขภาพล่วงหน้าสองเดือน56 บทที่ 56 งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลฟาน57 บทที่ 57 มีใครบ้างที่มาร่วมงานวันเกิดของคุณฟาน?58 บทที่ 58 คุณอยากให้ฉันไปอ่อยเขางั้นเหรอ?59 บทที่ 59 ฉันคืออดีตภรรยาของจ่านซือซั่ว60 บทที่ 60 แชนนิ่ง เปลี่ยนคู่ควง61 บทที่ 61 เชิญคุณมาเต้นรำด้วยกัน62 บทที่ 62 ลองดูก็ได้63 บทที่ 63 จ่านซือซั่วทำตัวเป็นเด็ก64 บทที่ 64 การวางแผนของแม่ลูกจอมตีสองหน้า65 บทที่ 65 เอาคืนให้เฉียว66 บทที่ 66 พ่อต้องการพบฉัน?67 บทที่ 67 ค้ามนุษย์ ในห้องผู้ป่วย 120668 บทที่ 68 ตรงนี้มีเส้นเลือดอยู่เส้นหนึ่งที่เรียกว่า หลอดเลือดแดง69 บทที่ 69 เธอท้อง!70 บทที่ 70 ยูชิงซู ทำไมคุณถึงกล้าได้ขนาดนี้!71 บทที่ 71 งั้นก็ดี เธอจะได้ตายไปพร้อมกับเขา!72 บทที่ 72 คนไข้หรือนักโทษ73 บทที่ 73 กลับไปที่สวนซู่อีกครั้ง74 บทที่ 74 เป็นเพราะลูก แม่ถึงได้ดิบได้ดีไปด้วยใช่ไหม?75 บทที่ 75 จ่านซือซั่วตัดสินใจที่จะต้องการเด็กคนนี้76 บทที่ 76 ถ้ากินไม่หมด ก็ห้ามออกไปจากที่นี่แม้แต่ครึ่งก้าว !77 บทที่ 77 สัญญา... เรื่องร้ายของยี่เสี่ยวและเฉียว78 บทที่ 78 เซ็นสัญญา สามเงื่อนไข79 บทที่ 79 ดูละคร80 บทที่ 1 นังจิ้งจอกล่อลวงสามีของคนอื่น!81 บทที่ 81 เมียหลวงมาหา82 บทที่ 82 คุณซือซั่ว คุณควรขอบคุณฉัน83 บทที่ 83 เฉินเฉียนเฉียนหมดอนาคต84 บทที่ 84 อาจจะมีความแค้นกับเธอ หรือไม่ก็อาจจะมีความแค้นกับคุณ85 บทที่ 85 ไห่เฉิงมาเยี่ยม86 บทที่ 86 ทวงบุญคุณ87 บทที่ 87 คุกเข่าคำนับขอโทษต่อหน้าหลุมศพ!88 บทที่ 88 การนินทาของสาวใช้89 บทที่ 89 แม่ผู้ให้กำเนิดทายาทในอนาคตของตระกูล จ่าน กรุ๊ป90 บทที่ 90 คุณอาชุนออกจากซู่หยวน91 บทที่ 91 ขโมยของกิน92 บทที่ 92 คำเตือนของจ่านซือซั่ว หนึ่งศพ สองชีวิต93 บทที่ 93 จี้เจิ้งจูกลับประเทศ94 บทที่ 94 การปิดบังของจี้เจิ้งหลู95 บทที่ 95 จี้เจิ้งจูชอบยูชิงซู96 บทที่ 96 หญิงตั้งครรภ์เป็นหวัดไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ97 บทที่ 97 ชื่อพี่น้องตระกูลจี้ ต่างกันแค่อักษรตัวเดียว98 บทที่ 98 คนเลือดเย็นตามหาคนท่ามกล่างสายฝน99 บทที่ 99 หลุมพลางของซูปิง100 บทที่ 100 โทรแจ้งตำรวจ ซู่หยวนถูกขโมยของ