รอยบาปสวาท

นแบบนี้อีกครั้ง ฉันจะส่งแกไปอยู่สถ

าผากเล็กๆ ของดลยา พร้อ

ะไม่ให้เกิดเรื่อ

ดกลัวสิ่งที่เกิดขึ้น แต่กลับไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้

หนก็ไป

คลงนั่น เพราะมันเป็นการรกสมองของเธอเปล่าๆ เธอจึงตวาดไล่เด็กห

” กันยาถอนใจ นางเดินเ

ุณน้าแค่ย้ำให้ดลร

ักหนา...หล่อนถอนใจ...มันเป็นเรื่องของเจ้านาย ขี้ข้าอย่างนางไม่

ตัวเองแน่นๆ เพื่อลดความหวาดผวา เนื่องจากยังระแวง แม้ธรรวาจะจากไปแล้ว

ี่คะ

ย่าให้ฉันพูดออกมาเลย...มันกระดากปาก” เทียมยกมือขึ้นห้าม เขานั่งเอนๆ บนโซฟากลางห

ยังไงก็ฟังไม่ขึ้น ดารัณกัดฟันกรอดๆ นึกโกรธดลยาในใจ

โกหกทำไม!!” เทียมผลักศีรษ

ับมาที่เดิม เธอเกลือกใบหน้ากั

นน่ะลูกชายฉันนะ เธอทำ

ื่อหล่อนทำให้เขาผ่อนคลาย และยังมีความภาคภูมิใจ แม

ณรักคุณพี่นะคะ รัณแค่...” หล่อนหยุดพูด เมื่อมันไม่สามารถพูดได้ เธอก็แ

เจอเป้าหมายที่ต้องการ “เธออย่ามาหลอกล่อฉันด้วยอุบายโง่ๆ” เทียมพยายามฝืนความปรารถนาในร่างกาย เขาอยากจะผลักมื

ง ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผาก สูดลมหายใจลึกๆ เมื่อจำเป

กมา มุมปากเคลือบลิปสติกบิดเบ้ แต่เทียมไม่มีโอกาสได้เห็น เม

ยลิ้นถี่ๆ จนชายสูงวัยครางอู้!! เขากดศีรษะของดารัณให้เธอปรนเปรอหนักหน่วงขึ้น เสียงครางแหบๆ ทวีความดังขึ้น เป็

อยความเสียวซ่านออกมานิดหน่อย พอให้ดารัณได้ลิ้

เขาเปรยบอกดารัณ เป็นการเตือน แต่มีหรือที่หญิงร่านรักอย่างดารัณจะเชื่อ เมื่อเทียมไม่สามารถให