ผมเป็น(ภรรยา10ขวบ) ของพระเอกนิยาย!!

งกายนี้มันอ่อนแอ เพียงเวลาไม่นานความง่วงก็เข้ามา เปลือ

ะเย็นชาดังขึ้น ก่อนเจ้าตั

ยามที่เห็นใบหน้าของคนหลับ ก่

__

0.00 น

เปิดออก ไซม่อนยกมือขึ้นมาบดบังแสงอาทิตย์ที่กำลังส่องตา

นตาทำให้ผมเกิดความสงสัยก่อนที่

ยไปแล

้นจะมีเรื่องที่ทำให้เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อจริงๆ ซึ่งผมก็คงพูดไม่ได้ว่า

ามีชีวิตจะให้พูดอะไรอีกล่ะ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงมั่นใจว่าตัวเองตายไ

้องทิ้งห้องไปแล้วรึเปล่าเพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของห

ไม่ก็เป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยจะสนใจพวกเขาแค่งานก็เหนื่อยมากพอแล้ว

หมือนเมื่อก่อน ผมจ

อกาสได้เกิดใหม่ ได้ใช้ชีวิตครั้งที่สอง จะให้ผมเป็นเหม

ุกออกจากเตียงไปอาบน้ำแปรงฟันเมื่อมองสภาพของตัวเองแม้จะมีสภาพปวดไปทั้งตัวแต่อาการโดย

ยย!!.

ร่างกายของผมถึงกับสะดุ้งตัวด้

สังขารของตัวเองเลยตอนนี้แผลทั้งแขนทั้งตัวเริ่มเปียกไปหมด

ืน

อนหันไปตามเสียงประตูเพราะการเปิดประตูที่ดูรุ

อะไรม

ัน สายตานั้นที่จ้องมายังผมเหมือนอยากจะฆ่าแกงกันจนตาย เล่นทำเอาผมต้องถอยหลังไปก้าว

นแทนไซม่อน แต่ในเวลานี้ผมกับรู้สึกกลัวเขา ก็ใคร

นนิยายที่ผมเคยอ่าน พระเอกส่วนมากมักจะต้องเป็นสุภาพบุรุษ

~ จะอาบ

ามเสียงเรียบแม้ใบหน้าจะยังไม่

รงๆผมแค่กำลังกลัวกลัวว่าถ้าผมตอบเข

พระเอกแต่เป็นมัจจุราช ไอ้สายต

โลกนี้กับของผมคนเดิมหลอมรวมราวกับเป็นคนคนเดียวกันรึเปล่า นิสัยของผมจากที่เคยนิ

่เอาแต่ถอยหลังออกไปจากเขาจนแ

ุ เมื่อเห็นอีกคนยังเอาแต่ยื

กลัวเขาอยู่ก็ไม่รู้ แล้วแบบนี้ในอนาคตผมจะยังสามารถทำตามแผนที่ตัวเองวางเอาไ

มั้ย ผมแค่อาบน้

ยังอาบน้

กแล้วนะ รำค

ม่กล้าลองดีกับเขาเลยน่ะสิ ตอนนี้ก็ค

อยู่ ไม่ได้กลัวขนาดน

ยบอกไซม่อนด้วยน้ำเสียงติดจะดุๆ

เด็กดื้อเข

ี่

เมื่อลองย้อนนึกถึงความทรงจำเก่าๆของไซม

หูฝาดไ

ัวเองว่าพี่เลยสักคำ อย่าว่าแต่เ

ทบไม่มีคำพูดที่ดีต่อกัน เวลาเจอหน้ากัน พี่ภพก็ไม่เคยมองหน้าไซม่อนเลย ในค

่นละครอ

ีอะไรแบบนั้นแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นลมหายใจของผมก็ถูกถอนออกมาแรงๆด้วยความร

ืน

งบางสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะหันสายตากล

ลเขาด้ว

อนจะทำเหมือนกับเมื่อวานคือหยิบมือถ

นุญา

รั