เธอรีบลุกขึ้นและหยิบซองเอกสารจากมือของเฟิงเจวี๋ยไปทันที

เฟิงเจวี๋ยหรี่ตาอย่างสงสัยและหันหน้าไปมอง

เขามองเธอนิ่ง ๆ ราวกับจะถามว่า เกิดอะไรขึ้น

พอเฟิงเจวี๋ยไม่ได้สวมแว่นตา ดวงตาของเขาก็ดูลึกและมีเสน่ห์มาก ราวกับซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้และมักจะทำให้เฉี่ยนเฉี่ยนหลงอยู่เสมอ

แต่คราวนี้ เฉี่ยนเฉี่ยนบังคับตัวเองให้ละสายตาไปจากเขา และเดินขึ้นไปชั้นบนหยิบพร้อมกับซองเอกสารนั้น

แม้ว่าเธอจะไม่อยากเผชิญกับความจริง แต่การแต่งงานของพวกเขาดูเหมือนจะจบลงแล้ว

เฉี่ยนเฉี่ยนกำลังจะเสียเฟิงเจวี๋ยไป

ดังนั้น ยังไงเธอจะไม่สามารถให้เสียลูกไปอีก

ตกดึก

สุดท้ายเฟิงเจวี๋ยก็ไม่กลับมาที่ห้องนอน

เฉี่ยนเฉี่ยนนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ร่างเพรียวบางของเธอดูโดดเดี่ยวยิ่งนัก

เสียงรถสตาร์ทดังมาจากสวนหน้าบ้าน

เฉี่ยนเฉี่ยนลูบท้องน้อยเพื่อบังคับไม่ให้ตัวเองลืมตาและลุกตามเขาไป

ลูก

พ่อไปหาผู้หญิงคนอื่นแล้ว

แม่ควรทำยังไงดี？

...

วันถัดมา

เฟิงเจวี๋ยกลับมาที่วิลล่าริมน้ำตอนเช้า

ท่าทางของเขายังดูสง่า แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขานั้น เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

ระหว่างที่เฟิงเจวี๋ยกำลังเดินขึ้นบันไดอยู่ จู่ ๆ เขาก็เห็นเท้าเล็ก ๆ คู่หนึ่ง ที่มีนิ้วเท้าสีขาวขับกับพื้นสีน้ำตาลเข้มทำให้รู้สึกน่าดึงดูดยิ่งนัก

เขาเงยหน้ามองขึ้นไป

เฉี่ยนเฉี่ยนที่ดูเหมือนเพิ่งตื่นนอนนั้น เธอยังดูมึน ๆ และง่วงนอนอยู่

เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสายเดี่ยว ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สะอาดสะอ้านเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างไร้เดียงสา มันดูบริสุทธิ์และน่าดึงดูดใจยิ่งนัก

“เท้าเปล่าอีกแล้ว”

เสียงของเฟิงเจวี๋ยทุ้มลงเล็กน้อย

เขาก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะกอดเฉี่ยนเฉี่ยนตามปกติ แต่เฉี่ยนเฉี่ยนกลับยื่นมือออกมาตบที่มือของเขา

เฉี่ยนเฉี่ยนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

เขายังคงใส่ชุดเดิมตั้งแต่เมื่อวาน

เขาคงไปอยู่กับชิงหยวนทั้งคืนสินะ！

พอคิดอย่างนั้น เฉี่ยนเฉี่ยนก็รู้สึกปวดใจมากยิ่งขึ้น และเธอก็โพล่งออกมาด้วยความโกรธว่า “เมื่อไหร่คุณจะเอาใบหย่ามาให้ฉันสักที？”

คำพูดของเธอทำให้สายตาของเฟิงเจวี๋ยดูเย็นชาลงทันที

รอยแดงที่ปรากฏขึ้นหลังมือของเขา แสดงให้เห็นว่า เฉี่ยนเฉี่ยนนั้นออกแรงตบเขาแรงขนาดไหน

ตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยเย็นชากับเขาขนาดนี้มาก่อน แต่ตอนนี้เธอกำลังเร่งให้เขาเอาใบหย่ามาให้ ชีวิตแต่งงานนี้มันไม่มีค่าพอที่เธอจะรักษาไว้เลยงั้นเหรอ？

เพราะซ่งหย่วนกำลังจะกลับมาแล้วงั้นสินะ？

วันก่อนหลังจากได้ยินที่เธอคุยกับกู้ซี ผู้ช่วยของเขาก็ไปสืบเรื่องของผู้ชายคนที่เฉี่ยนเฉี่ยนพูดถึง

เขาอาศัยอยู่ข้างบ้านของเฉี่ยนเฉี่ยน ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน และสนิทกันมาก

จนกระทั่งเขาไปเรียนต่อต่างประเทศ เลยทำให้ทั้งคู่ห่าง ๆ กัน

นอกจากซ่งหย่วนแล้ว เฟิงเจวี๋ยก็ไม่เจอว่า มีผู้ชายคนไหนเกี่ยวข้องกับเฉี่ยนเฉี่ยนอีกตลอดสิบปีนี้

เฟิงเจวี๋ยหรี่ตาลง แววตาของเขาดูโกรธอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมเหรอ？ คุณแทบจะอดทนรอไม่ไหวที่จะออกไปจากตระกูลเฟิง เพื่อกลับไปหาคนที่คุณรักมาตลอดใช่ไหม？ ！”