แสงสลัว ๆ ยามเช้า

เฉี่ยนเฉี่ยนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและก็ต้องตกใจกับใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้ ๆ เมื่อคืนนี้เขาออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ？

เฟิงเจวี๋ยนั้นตาโต คิ้วเข้ม ใบหน้าของเขาหล่อมาก เพียงแต่เขาไม่ชอบยิ้มและมักจะทำหน้านิ่ง ๆ อยู่เสมอ

ใบหน้ายามหลับของเขานั้น แม้จะหลับตาลงแต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและอ่อนโยนที่ไม่ค่อยเห็นได้บ่อยนัก

เฉี่ยนเฉี่ยนยกมือขึ้นมาลูบคิ้วของเขาอย่างช่วยไม่ได้

“เฉี่ยนเฉี่ยน...”

เสียงเฟิงเจวี๋ยพึมพำออกมาเบา ๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังฝันอะไรอยู่

แขนที่กอดเอวเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่นั้นกระชับแน่นขึ้นกว่าเดิม

ราวกับกลัวว่าจะสูญเสียอะไรบางอย่างไป

เธออยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนั้นอย่างโหยหา

ก่อนที่เฟิงเจวี๋ยจะพูดเรื่องหย่านั้น เธอไม่เคยคิดเลยว่า เขาจะทิ้งเธอไปโดยที่ไม่มีใยดีเเบบนี้

เพราะหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันเเล้วนั้น เขาดูห่วงใยเธอมาก

เฟิงเจวี๋ยนั้นเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

เขาทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อเธอ โดยใช้ที่ดินหลายร้อยล้านของตระกูลเฟิงเพื่อแลกกับกำไลข้อมือโบราณ

หลังจากคืนวิวาห์ เขาดูหิวโหยมาก เขามักจะมีอะไรกับเธอตลอดทุกคืนอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย

หลังจากมีอะไรกันเสร็จแล้ว เขาก็จะค่อย ๆ ทำความสะอาดร่างกายของเธออย่างทะนุถนอม

ริมฝีปากของเฉี่ยนเฉี่ยนโค้งงอเล็กน้อย พวกเขาเคยมีความสุขมากจริง ๆ

พอรู้ว่าท้อง อนาคตก็ดูจะสดใสขึ้นกว่าเก่า...

แต่ชิงหยวนดันกลับมาซะได้

ทุกอย่างจึงพังจนไม่เหลือชิ้นดี

เฟิงเจวี๋ยขอหย่ากับเธออย่างเย็นชาและอยากรีบกลับไปหาชิงหยวนทันที

เมื่อวานเขานอนกอดชิงหยวนแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่านะ？

และตอนนั้นเอง ดูเหมือนว่า คอของเฉี่ยนเฉี่ยนโดนรัดอยู่ ทำให้เธอรู้สึกโกรธขึ้นมา

เธอกระขากแขนของเฟิงเจวี๋ยออกด้วยความโกรธ

เธออยากจะอยู่ห่างจากผู้ชายที่เป็นของผู้หญิงคนอื่นให้ไกลที่สุด！

แต่เฟิงเจวี๋ยนั้นกอดเอวเฉี่ยนเฉี่ยนไว้แน่น และไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอเลย

ก่อนจะออกแรงดึงเธอเข้ามากอด

เหมือนแรงนั้นฝังลึกลงไปในตัวเธอและไม่มีวันแยกจากกันได้อย่างไรอย่างนั้น

“ปล่อยฉันนะ！” เฉี่ยนเฉี่ยนโกรธ

เฟิงเจวี๋ยค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ ท่าทางเฉื่อยชาที่แตกต่างไปจากปกติของเขานั้น มีเสน่ห์ที่แตกต่างออกไป

แต่ท่าทางของเขายังดูแข็งแกร่งเหมือนเดิม

เขาก้มหน้าลงและเอาหน้าผากแนบกับเธอไว้ สายตาของเขาดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด

“ทำไม？ ไม่อยากนอนในอ้อมแขนของผมแล้วเหรอ？”

เรายังไม่ได้หย่ากันเลย นี่คุณกำลังจะสงวนตัวเองไว้ให้ผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นเหรอ？ คุณถึงได้พยายามขีดเส้นกับผมอย่างนี้ใช่ไหม？

เขารู้สึกหึงขึ้นมาทันที

ใจของเฉี่ยนเฉี่ยนนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เธอจึงพูดออกมาโดยไม่แสดงความอ่อนแอใด ๆ “คุณมีชิงหยวนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ？ ไปหาเธอสิ！”

เฟิงเจวี๋ยอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้น เขาก็ยกมุมปากขึ้น

นัยน์ตาสีดำเข้มเป็นประกายขึ้นน่าดึงดูดใจยิ่งนัก

“คุณหึงเหรอ？”

“ไม่ใช่！”

เฉี่ยนเฉี่ยนพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเขา แต่กลับโดนเขาบีบคางไว้ซะก่อน

“ผมเคยนอนกอดคุณมาก่อน”

หลังจากนั้น กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาก็คลุ้งไปทั่ว

เขาประกบจูบเฉี่ยนเฉี่ยนอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน

ตาของเฉี่ยนเฉี่ยนร้อนขึ้นทันที

ความคับข้องใจและความลังเลที่ฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจนั้น ทำให้เธอรู้สึกแน่นอกไปหมด

เธอน้ำตาไหลและบีบไหล่ของเฟิงเจวี๋ยไว้แน่น

เฟิงเจวี๋ยจูบเธออย่างดูดดื่ม ราวกับจะขโมยลมหายใจของเธอไป ซึ่งทำให้เธอหลงอยู่กับอารมณ์ที่ประทุขึ้นมา

มือใหญ่ที่ร้อนผ่าวเลิกชุดนอนขึ้นและลูบท้องน้อยของเฉี่ยนเฉี่ยน

พอมือของเขาสัมผัสเธอ แรงอารมณ์ก็ยิ่งประทุขึ้น

แต่เฉี่ยนเฉี่ยนนั้นได้สติขึ้นมาทันที

ลูก...

เธอผลักเฟิงเจวี๋ยออกไปเต็มเเรง

เฟิงเจวี๋ยอ้าปากเล็กน้อย พลางมองสายตาของเฉี่ยนเฉี่ยนที่ดูเหมือนอยากจะฉีกเขาออกเป็นชิ้น ๆ

“ฉันเป็นประจำเดือน” เฉี่ยนเฉี่ยนพูดออกไปทั้ง ๆ แบบนั้น

เฟิงเจวี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดออกมาทันที “แต่คุณมีประจำเดือนตอนต้นเดือนนี่”

“ช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี ประจำเดือนเลยมาไม่ปกติมั้ง” เฉี่ยนเฉี่ยนถอนตัวจากเขา เธอพลิกตัวและลุกขึ้นนั่ง

เฟิงเจวี๋ยแข็งทื่อไปทั้งตัว

อารมณ์ไม่ดี？

เพราะยังอยู่กับเขา เธอไปหาซ่งหย่วนไม่ได้งั้นสินะ？

อารมณ์ที่ร้อนรุ่มนั้นหายไปในพริบตา

เฟิงเจวี๋ยหลับตาลง ขนตายาวเป็นแพนั้นซ่อนดวงตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายเอาไว้

เขาพูดออกมาอย่างยากลำบากว่า “วันนี้เราไปหาคุณปู่กันเถอะ คุณลองคุยเรื่องหย่ากับคุณปู่ดู ท่านคงไม่ขัดขวางหรอก”