เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี

าของคนรับใช้ในบ้านตอนนี้มองเธอด้วยความเดียดฉันท์ เป็นความรู้สึกชิงชังที่อ้ายฉิงรู้ส

รัวอยู่ที่นั่นกันหมดยกเว้นเสิ่นเหยาซิ่วผู้เป็นบิดา ที่ก

ด้ยินเสียงหัวเราะบางเบาลอยออกมาจากห้องรับแขก เสิ่นอ้ายเหรินกำลังพูดเพื่อให

่าไม่มีเธออยู่ร่วมบทสนทนา เสิ่นอ้ายฉิงถอนหายใจหน

เธอมาถึง ไม่มีใครพูดจาหรือปลอบใจเธอแม้แ

าเงียบ ๆ นั่งลงตรง

ิ่นเฟยฉีเป็น

ี้ คุณลุงฮั่วเป็นคนเก่าคนแก่

ัวแข็งทื่อ สองมือ

ยอ่อนใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าการที่เธอดีต่ออ้ายเหรินที่

นเหยาซิ่ว เฉินลี่จูเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ก่อนตายเฉินลี่จูฝากฝังให้เธอดูแลอ้ายเหรินกับเฟยฉี ให้รักเด็

องพลัดพรากออกจากบ้าน ความผิดใหญ่หลวงในอดีต ทำให้คุณนายเ

เสิ่นอ้ายเหรินเข้าห้ามไม่

เราตามใจจนเคยตัว” เสิ่นเฟยฉี

งเธอ เสิ่นอ้ายฉิงมองทุกคนในบ้านด้วยแววตาตัดพ้อ แต่เม

ี่เธอไม่เคยทำอะไรให้ ความผิดบาปในอดีตของน้องสาว เธอก็พร้อมที่จะอภัยในทุกเรื

ล่กลมมนของน้องสาวด้วยความห่วงใย

ที ท่าทีของเธอแสดงออกชัดเจนว่ารั

ดต่อ “ฉันไม่เคย คิดว่าเธอเป็นพี่สาวของฉัน ตลอด 1 ปี ตั้งแต่ที่เธอกลับมาอยู่ในบ้านตระกูลเสิ่น ทุกคนก็

าใจใส่เธอมาตลอด เธอแค่เอ่ยปากเราก็พร้อมจะทำตามคำขอของเธอ เธอนี่มัน....” เส

่นอ้ายฉิงรู้สึกน้อยใจ เธอเข้าใจได้หากพี่ใหญ่ต่อว่าเธอ เพราะเธอเป

ตอนนี้เธอร้องไห้จริง ๆ แต่

าน้องเล็กอีกเลย” เสิ่นอ

ม เส

กสาวแท้ ๆ ของตัวเอง การตบครั้งนี้เหมือนเป็นการโรยเกลือล

วอ้ายฉิง แม

ววตาแห่งความน้อยใจ เธอมองสายตาของทุกคน มีเพียงอ

นั้นหรอก เสแสร้ง!!! จอมปลอม!!! เสิ่นอ้ายฉิงรีบวิ่

ก เธอไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะมาถึงจุดนี้ หญิงว

ีบเข้ามาประคองค

มสดใสและเสียงหัวเราะอยู่ไม่น้อย เธอเหมือนส่วนเติมเต็มที่หายไป เขาเองก็เบื่อห

เอาแต่ใจ

เล็กตระกูลเสิ่น ทุกคนรู้ดี ใ

วทั้งหมดให้ทุกคนฟังอย่างละเอียดอีกครั้ง รวมถึงส

ุณหนูคนนี้ หากเธอไม่เปลี่ยนแปลงแก้ไขและสำนึกผิด ก

หน้าตาเหมือนเธอราวกับหลุดออกมาจากพิมพ์เดียวก

ยด้วย แต่เธอคนนั้นก็เอาแต่นิ่งเงียบ หรือว่าเธอกำลังเ