เมื่อนางร้ายอย่างฉันต้องหนี

ดว่าน่าจะเป็นพี่สาว แย่งลูกโป่งสีชมพูสดใสจากมือของน้องสาว อ้ายฉิงที่ยังเด็กปล่อยให้พี่สาวรับเอาไปโดยไม่

หมด แม้จะเป็นตระกูลที่ร่ำรวย ก็ไม่วายว่าต้องใช้สิ่งของเห

นได้รับการอนุญาตให้ออกมาเที่ยวเล่นสวนส

มอ หากเธอก้าวไม่ทัน พวกเขาก็มักจะลืมเธอไว้กับพี่เลี้ยง เครื่องเล่นในสวนสนุกบางอย่

วนแตกตื่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อ้ายฉิงที่ไม่ได้ไปเล่นเครื่องเล่นเหมือนพี่ ๆ เธอถูก

ับมายังจุดนัดหมาย แต

ครคนหนึ่งกำลังพาตัวพี่สาวของเธอไป เด็กหญิงตัวเล็กเห็นเหตุการณ์ทุกอย่

มรักเพียงคนเดียว ถ้าเป็นแบบนั้นมันจะดีแค่ไหน เด็กหญิงจึงปิดปากเงียบไม่พ

กทุกอย

ีเบาะแส ไม่มีใครพบเห็นเสิ่นอ้ายเหริน และตอนนี้เสิ

********

ตั้งนาฬิกาปลุก คนตัวเล็กในชุดนอน ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย อาจเป็นเพราะเรื่องเมื่อว

จึงไม่จำเป็นต้องฟิกเวลา เธอจะเข้าออฟฟิศเมื่

ไปอ่านและอนุมัติต้นฉบับม่านฮวาที่เธอเซ็นสั

ือไม่มีใครมารับรถไปจอดให้เธอ รออยู่นาน พนักงานสักคนก

อว่าวันนี้เธอแต่งตัวประหลาดเหรอ จนกระทั่งคนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นไปมองป้

กาศ

ับทราบโดยทั่วกันว่

่งประธานบริษัท

ยวข้องกับบริษัทต่าง

ๆ ล้วนแล้วเป็นเรื่อ

เสิ่นเห

้เป็นของเธอ เธอเป็นคนสร้างมันขึ้นมาจากความชอบส่วนตัว กว่าจะทำให้เป็นหน

อให้กดโทรสักกี่ครั้งเสิ่นเหยาซิ่วก็ไม่รับ

ิดอะไรขึ้นก

ามคุณพ่

ันบริษ

ะอ้ายฉิง ก่อนที่เรื่องทุกอย่างมันจะแย่ไปมากก

าน หญิงสาวพยายามจะขึ้นไปยังชั้นบนของบริษัท แต่ก็ถูก

ียบสงบตกแต่งด้วยรูปแบบของสถาปัตยกรรมจีนแบบโบราณ ภายในร้านมักจะมีกลิ่

ฉิงเดินตามหาที่นั่งเพื่อสงบสติอารมณ์ วันนี้คนในร้านเยอะเป็นพิเศ

อ เสิ่นอ้ายฉิงก้าวเท้าเข้าไปหาเขา แต่เมื่อไปถึงกลับพบว่า

บสติอารมณ์ มันอาจไม่มีอะไรไ

ายหนุ่มมีท่าทีตกใจลนลานปล่อยมือ

็นใคร” อ้ายฉิงถ

กจริง ๆ หรือคะว่าฉันเป็นใคร” น้ำเสียงดั

ัปเปหิออกจากบริษัท นั่งอยู

ี้นั่

วันที่เธอตกกระป๋องไร้คนคุ้มกะลาหัว ข่าวลือ

อง เธอรู้ว่าเสิ่นอ้ายฉิงมักจะมานั่งดื่มกาแฟเพื่อสงบจิตใจที่ร้านแห่งนี้ เ

ิ่นตัดหางปล่อยวัด

วลือ

นายดู ‘พาดหัวข่าวล้วนแล้วแต่ลงว่าคุณหนูตร

ไม่ออก เพราะเสิ่นอ้ายเหรินคน

าน” โม่อี้นั่วคล้องแ

่อี้นั่วร้องกรีดไม่เป็นภาษา โชคดีที่กาแฟคลายความร้อนลงไปแล้

วโมง เธอถูกคนตบหน้า 3 ครั้ง เส