ไฟแค้นเพลิงพายุ

น ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ มือเร

ที่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ นี่สินะถึงทำให้น้องน้อยของเขาเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ด้วยความชอกช้ำระกำใจอย่างที่สุด ทำให้พี่ชายอย่างพ่อเลี้ยงพาย

ถอะว่าไอ้ผู้ชายคน

่อเลี้ยงก็ลูบหลังปลอบประโลมน้องน้อยไป ชลธิชายังคงเอาแ

์ รังสีภิรมย

ชอบธิชากับลูกในท

ุเค้นเสียงพู

ไม่ถึงอาทิตย์เขาก็จะแต่งงานกับผู

ก็หยดแหมะลงบนหลังม

ู่ควรกับมันตรงไหน”

เขามากกว่าธิชา ที่เรามีอะไรกันก็เป็

บเรื่องนี้ หลานของเขาไม่ได้เกิดมาจากความรัก แต่เกิดมาจากฤทธิ์

่ครั้งล่ะ หรือว่านอน

ได้ชัด ‘ใช่! ครั้งแรกนั้นเขาเมา แต่ครั้งต่อๆ มาล่ะมันคืออะไร เธอเป็นผู้หญิงไร้ยางอายใช่ไหม ที่วิ่งแ

ะอึกสะอื้นออกมาเช่นนี้ มือเรียวใหญ่รีบรั้งร่างบอบบางให้เข้าหาอ้อมอกแข็งแกร่งอีกครั้

นะที่ถามคำถามนี้ออกไป ลืมๆ

า...ฮือๆๆ...เลว...ฮือๆๆๆ...” ห

ี่ที่ไม่น่าปล่อยให้ธิชาไปเรียนที่กรุงเทพฯ คนเดียว ห

ยใจเดียวกันกับเธออยู่ด้วย ถ้าหากเธอเศร้าลูกในท้องก็คงเศร้าตามไปด้วยเช่นกัน ก่อนที่หญิงสาวจะรีบยกมือเรียว

่าน้องน้อยไม่ร้องไห้แล้ว

บมาที่นี่มัน

คุณกันต์เองก็ไม่เคยถาม เขาไม่รู้ว่าธิชาเป็นใคร รู้แต่เพี

พักนี่เอง แต่เพราะหญิงสาวนึกน้อยใจในโชคชะตาของตนเองจึงทำให้น้ำตาไหลร

มันไม่รับก็ไม่ต้องไปสนใจมัน หลานคนเดียวพี่เลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว ดี! มันไม่รู้อ

าและคิดอะไรสั้นๆ เพราะว่าคนเป็นพ่อก็ไม่ยอมรับแถมยังให้ไปเอาออก ส่วนญาติทางแ

ดว่าคนเป็นพี่จะยอมรับลูกในท้องของเธอ หญิงสาวยังหวั่นใจอยู่เลย

ล้วเหรอค่ะ ฮือๆ ที่ธิชายังเรียนไม่จบ ฮือๆๆ แล้วก็...

อย่างเรื่องเรียนถ้าธิชาคลอดเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องแล้วค่อ

ษะของน้องน้อยอย่างแสนรัก ทำให้ชลธิชาถึงกับโ

ๆ...กับพี่อัคคีเสีย...ใจ ฮือๆ อึก...ธิชาขอบ...คุณ...พี่มาก...ที่ไม่.

นแก้ไขได้ แล้วก็ทำใจให้สบายด้วยล่ะ

่พายุ ธิชารัก...อึก..

่ของพ่อเลี้ยงพายุฉุดรั้งให้ลุกขึ้นจากพื้นแ

้าใจไหม แล้วก็ต้องทานอาหารเยอะๆ ด

จค่ะพี

ม รอยยิ้มของหญิงสาวกลับคืนมาประดับอยู่บนใบหน้าอีกครั้งหลังจากที

คีมันก่อน ป่านนี้คงจะเดินเป็นหนู

ปจากห้องนอนของน้องน้อยทันที ก่อนที่จะชะงักเท

่พา

กล่ะเจ้

ุกับพี่อัคคีมา

็รักธิชามากที

ยเป็นถมึงทึงโกรธเกรี้ยวดูน่ากลัวยิ่งนัก ดวงตาสีนิลกาฬแทบจะลุกเป็นไฟด้วยความแค้นที่มันอัดแน่นอยู่ในอก ที่ไอ้ผู้ชายมักง่ายมันกล้าบังอาจทำร้ายและทำลายน้อ