แวมไพร์มือใหม่หัวใจมังสวิรัติ

ปินี่แหละ ฟังดูโบร้านโบราณ” โรซี่หันมาแยกเขี้ยวใส่คนตั้งฉายาให

แกดีออก โรซี่แห่งทุ่

กก็เอา

แถวบางกะปินี่ยะ จะได้ให้ใช้คำ

ตาแห่งทุ่งดอนเมือ

เลิกเ

ถียงกันเรื่องทุ่งของทั้งคู่เป็นอันต้องหยุดลง ก่อนที่เจ้าของชื่อจะควันออกหูเบาๆ ไม่ได

ค์เลยไหม” มาศิตาบ่นกระปอดกระแปด นั่นทำให้

บ

ลแล้วมั้งเนี่ย ว่าฉันมาทำอะไร” ขณะคุยกับโรซี่ มาศิตาก

วจจิ

นพูด ส่วนโรซี่นั้นได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน นั่นเพราะอยู่ๆ วัน

เรียกแกอีกหรอก คราว

อย่าใจลอยตามหมอหล่อๆ ไปเชียว

ล้วต่างหาก เห็นมะ…เค้าส่งสายตาหาฉันด้วย” โรซี่ย

า กระกูลยศ

ยประโยคหลังซ้ำอีก มาศิตาก็รีบเอ่ยขึ้นพร้อ

ตรวจหมายเลขสอง โชคดีที่เธอเจาะจงขอหมอที่เป็นผู้หญ

้วขึ้นนอนรอหมอบนเตียง พร้อมๆ กับท่าขาหยั่ง เธอนั้น

้าไม่ใช่คำสั่งพิฆาตของพ่อ เธอไม่ยอมทำแ

งกับรีบหุบขาเข้าหากันแน่น พร้อมๆ กับเสียงถอนหายใจที่ดังออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะรีบแต่ง

ุยกับบุรุษพยาบาลคนที่หมายตาอยู่ถ

ว่าไง

พรุ่งนี้ค่อ

โรซี่ถามไปยิ้มไป นั่นยิ่งทำให้มาศิตาเขิน รู้สึกวูบๆ วาบ

อ้าวไปยังลานจอดรถ โดยมีโรซี่เดินยิ้มตามมาติดๆ และพ

าย เขินก็เขิน อายก็อาย อยู่ดีไม่ว่าดี ต้องให้หมอมาจับๆ คลำๆ จิ๊มิเนี่ย” มาศิตาเอ่ยสรรพนามจุดซ่อนเร้นของร่างกายได้อย่างน่ารักอยู่ไม่น้อย แต่ต่อให้คำเรียกจะน่ารักขนาดไห

จะส่งแกไปถวายตัวเป็

ันมาถามโรซี่ด้วยสีหน้าจริงจัง หวังว่าพ่อคงไม่คิดจะจับเธอคลุมถ

คงคิดว่าแกไม

ั้งเดิมของโรซี่เสียงห้วน นั่นทำเอาเจ

ยกชื่อนี้ ฉ

้มแล้ว เจอมาศิตาเรียกชื่อบนบัตรประชาชนเ

่ตบปากเลย ฉันชื่อโ

…นายป

ม่ได้ผล โรซี่ก็ชักดิ้นชักงอเป็นเด็กๆ เพื่อ

อน ที่ตอนเด็กๆ นั้นมาศิตาคิดเสมอว่าเธอมีเพื่อนส

ครต่อใครเรียกว่าโรซี่ เหมือนผู้หญิงไม่มีผิดเพี้ยน ยิ่งผ่านมีดหมอด้วยการผ่าตัดแปลงเพศ เสริมหน้าอก ทำหน้า โดยเฉพาะด

ปลาทูแม่กลองได้แล้วย่ะ หิวข้าว แวะหาอ

กหน้า มีร้านอร่อยๆ อ

ี้ ปลาร้า

ข่มดแดงด้ว