ตอนที่11 คนเลวยังกล้าเรียกร้องความเป็นธรรม

สีหน้าการแสดงออกของเซียถงดูเย็นชาขึน้ถนัดตา แววตาอำมหิตเลือดเย็น ก้าวเข้าไปคว้าแส้หนังออกเอาไว้ ออกแรงบีบข้อมืออีกฝ่ายเล็กน้อย ทันใดนั้นแส้หนังอ่อนที่กำลังจะถูกหวดลงพลันหยุดชะงักกลางอากาศในทันเ

กระแสความเจ็บปวดสุดพรรณนาที่จินตนาการเอาไว้กลับยังไม่มาถึงเสียที พออิ๋งเอ๋อร์เงยหน้ามองออกไปก็รู้สึกยินดีปรีใจอย่างยิ่งรวด นางไม่สนอาการบาดเจ็บก่อนหน้าอีกต่อไป รีบลุกขึ้นวิ่งออกไปเบื้องหน้าในทันใด

“คุณหนู! ท่านกลับมาแล้วรึเจ้าค่ะ...”

เซียถงขานรับน้ำเสียงเงียบเชียบ เงยหน้าจับจ้องเซี่ยเสวี่ยเหลียน ทั้งที่แววตานั้นมิได้ดูน่ากลัวแต่อย่างใด ทว่าสายตาคู่นี้กลับทำให้เซี่ยเสวี่ยเหลียนตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ภายในใจพลันก่อเกิดความตื่นตระหนกขึ้นอย่างไร้เหตุผล

เซี่ยเสวี่ยเหลียนอึ้งไปสักพักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆตอบสนองในเวลาต่อมา นี่...นี่มันเรื่องอะไรกัน? นี่ข้ากำลังหวาดกลัวนังสวะนี่ขึ้นมาอย่างงั้นรึ? นี่ต้องเป็นภาพลวงตา! นังเซียถงมันเป็นเพียงเศษสวะไร้ประโชน์คนหนึ่งเท่านั้น! ต่อให้นางเคยเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งอย่างไร แต่ตอนนี้มันก็พิการไปแล้ว มันหาใช่คู่ต่อสู้ของข้าไม่!

เซี่ยเสวี่ยเหลียนยิ้มเยาะ