ตอนที่12 หยิ่งยโสเหลือเกิน

บรรดาบ่าวรับใช้ที่อยู่เคียงข้างได้ยินแบบนั้น ต่างก็ชี้นิ้วกรนด่าสาปแช่งใส่ ราวกับเซียถงเพิ่งกระทำบาปอันใหญ่หลวงต่อฟ้าดินจนเกรี้ยวโกรธก็มิปาน

เซียถงยังคงยืนพึงประตูกอดอกอย่างสบายอารมณ์ ไม่โต้แย้งใดๆ ทั้งยังยิ้มตอบกลับไปว่า

“แล้วอย่างไรเล่า?”

น้ำเสียงของนางช่างเรียบนิ่งและดูหยิ่งยโส

อิ๋งเอ๋อร์ทั้งตกใจและร้อนใจในเวลาเดียวกัน คุณหนูของนางเคยกล้ามีปากมีเสียงขนาดนี้ที่ไหนกัน? ทว่าตอนนี้...

ฮูหยินเฉิงมิได้รู้สึกโกรธ แต่กลับระเบิดหัวเราะเยาะขำขันแทน

“ได้ ในเมื่อเจ้าหาปัญหาใส่ตัวเอง เช่นนั้นก็อย่าโทษข้าเลย พวกเจ้า! ไปจับตัวเซียถงมา!”

ฉวยโอกาสนี้ชับไล่เซียถง นังแพศยาให้ออกจากจวนเสนาบดีให้สิ้นซากไปเสีย เช่นนี้บัวหิมะน้อยของข้าจะได้เลื่อนกลายมาเป็นคุณหนูใหญ่ผู้เป็นสายตรงแห่งจวนเสนาบดี เท่านี้ก็มีคุณสมบัติพอที่จะขึ้นรับตำแหน่งพระชายาเอกขององค์รัชทายาท!

ทั้งฮูหยินเฉิงและเซี่ยเสวี่ยเหลียนต่างแสยะยิ้ม ดวงตาฉายแววปลื้มปีติดีใจ

ทันใดนั้นบ่าวชายร่างกำยำสูงใหญ่ทั้งหกก็ตรงเข้าไปหาเซียถง เห็นภาพฉากดังนี้ เซียถงเข้าใจได้ในทันใดว่า สองแม่ลูกคู่นี้น่าจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี

คิดจะทำร้ายข้างั้นรึ? อดีตนักฆ่าผู้มีลมปราณอยู่ในขอบเขตเสาหลักฟ้า? ฮ่าฮ่า! ยังอ่อนหัดนัก!