ตรวนเสน่หา

ว ถ้าเทียบกับคนร่ำรวยรายอื่นที่มักตจ

้เงินของพวกมันไ

ายนะพี่หยา ถ้าพ่ออยู่ป่าน

นบ้านนี้แน่ แม้จะรู้ว่าเขาไม่เต็มอกเต็มใจให้มาสักนิด ทั้งสองก็ไม

ยกพยาบาลนะหนูหย

พระค

ตามไปส่งถึงประตูห้อง แถมด้วยยกมือไหว้ลาอีกค

ทอของนวลปรางค์กับลูกสาว ทำให้เธอไม่คิดจะแสดง

ไรบ้าง ยะจะโทร

สิบปีถือเมนูอาหารที่ราคาแพงแสนแพนรอเรียบร้อยแล้ว แต่

ออะไรมาไว้ให้แม่ตอนตื่นด้วย หรือไม่ยะก็กลับไปกินร้านแถวบ

่วนเรื่องให้พี่หยาเฝ้าแม่เป็นอันตกลง ไว้วันพี่หยาไ

อยได้ อีกทั้งเธอก็เหนื่อยเกินกว่าจะเอ่ยปากอะไรแล้ว เพราะงานผู้ช่วยเ

ลงไปหาซื้อเสื้อผ้ามาไว้ใช้ก่อน ห

ี่หยาซื้อใช้ไปพลางๆ ก่อน พรุ่งน

รมาให้ตามที่บอกไว้ โทรหาก็ไม่รับสาย เดาได้ว่าน้อ

อนข้าวต้มให้แล้ว เพราะไม่อยากโทรสั่งอาหารเหมือนน้อง จ

ะน

เวลาปกติ มัสยามั่นใจว่า นวลปรางค์กับเมธาวีไม่มีทางโดยสายลิฟต์เดียวกันแน

เคยปรากฏให้เห็นเลยนับตั้งแต่แม่กับน้องเรียกร้อง

้ตายอีกล่ะยะ ถึงต้องหอ

รั้งที่เจ็บป่วย ไม่ว่าจะหนักหรือเบา ครั้งสุดท้าย

ยุดหย่อน แต่เท่าที่จำได้ยังไม่เคยมีคร

ใจก็ภาวนาขอให้มันถึงชั้นล่างเร็วๆ หรือไม่ก็ขอให้มีใค

เข้ามา เมื่อเห็นว่าคนใหญ่โตของโรงพยาบาลอยู

ริ้นไรอย่างพวกเธอจะพอ จะสูบเล

ันมาจ้องมองเธอเหมือนเป็นสิ่งของหรือสัตว์อะไรสักอย่างที

มื่อมันรู้ว่าคุณพ่อมีเลือดให้คอยส

จะตอบโต้ แต่คิดอีกทีการกระทำของแม่และน้องก็มีส

น้องมักจะบ่นเวลาเธอห้ามไม่ให้มารบกวนคนพวกนี้ และอีกด้

ะยะ ว่าให้พวกหล่อนช่วยเลิกทำตัวเป็นพวกตัวดูดเงินได้แล้ว และกรุณาไส

เปิดออกอย่างรวดเร็ว ก่อ

ี้นานๆ แล้วแม่จะอ้วก เหม็น

าะนี่ถือเป็นคำด่าที่รุนแรงกว่าครั้งก่อนๆ มาก จนอยากจะขึ้นไปพาแม่ออกไปรักษาที่อื่นด้ว

่งอีก พอได้ของครบแล้วก็รีบตรงขึ้นห้อง แม่ยังคงหลับเพราะ