ตรวนเสน่หา

งฉันถึงจะพอใจ เพราะดูแล้วคุณคงจะห่างไ

มองไม่เห็นประโยชน์ที่คุยกับคนที่ทำตัวเป็นผู้

รื่องก่อน ผมทนมาห้าปีแล้ว เราทุกคนไม่เคยสบา

ป จึงต้องคาดคั้นเอาความจริงให้ได้ ไหนๆ ก็เสียฟอร์

ที่ฉุดรั้งแขนเอาไว้สักนิด ตรงกัน

ลิกเกลียดพวกเราก่อนล่ะ อย่าคิดว่าฉันจะดูพวกคุณไม่ออกนะ และอย่

เกลียดพวกเราจริงๆ ไ

กหรอกนะ พวกคุณเองก็เกลียดพวกเราเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่าแม้แต่จ

จะบอกว่าทำไมถึง

ตราบใดที่คุณยังไม่ลบคำว่า

กลียดพวกคุณแม

ดไปสินะคะ ว่าท่าทีที่พวกคุณแสดงออกต่

ยดคุณ ผมก็จะสั่งให้ต

ใช้ปากปิดอีกปากที่คอยว่าเขาไม่หยุดหย่อนด้วย ทั้งที่การกระทำอย่

้ห์

จะทำได้ แต่มันแทบไม่ระคายผิวเขาด้วยซ้ำ

างอย่างรุนแรง ดุดัน ผิดฟอร์มคุณหมอ

น่นขึ้น ริมฝีปากก็ครอบครองเรียวปากของเธอเอาไว้อย่างหน

็งทื่อและแน่นิ่ง ปล่อยให้เขาดูดดื่

้เช่นกัน ว่าไม่ได้รังเกียจเดียจฉันท์เขาแต่อย่างใด แถมยังเผลอไผล

ายพันคน ผิวขาวราวสตรีของเขา กับใบหน้าอันหล่อเหล่า รูปกายสง่

ี่คนที่ไม่หลงในเสน่ห์ของเขา โดยเฉพา

าที่กำลังจะอ่อนแรงลง จนเขาต้องออกแรงแขนโอบกอดเธอไว้แนบแน่นกว่าเ

ตึ๊ด

ิตเธอไว้ได้ทันท่วงที ก่อนจะเข่าอ่อนจนทรุดลงกับพื้นเ

ีย

้ทำไมมัสยาถึงได้ฟาดมือน้อยๆ ลงไปบนแก้มขาวของเขาทันทีที่ผลักแผงอกเขาให

างผอมเพรียววิ่งออกห้องไปด้วยหัวใจสับสน ค้นหาค

ตึ๊ด

ี่นาทีก็ทรุดกายลงนั่งกับเก้าอี้อย่างคนหงุดหงิดหัวใจ ไม่รู้ทำไมถึง

งหมดให้เธอ ที่ยั่วยุอารมณ์อันสงบเยือกเ

ช

ี่ไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอ ได้ไปเท่าไหร่ไม่เค

วเขาเป็นเครื่องประกัน และต้องยอมรับ ว่าแม่ของเจ้าหล่อนเก่ง ที่ร

กร้องมา ไม่ว่าจะเป็นเงินสินไหม เงินค่าเลี้ย

ตึ๊

บโทรศัพท์บนโต๊ะอีกครั้ง ไม่นานเขาก็ต้องรีบลุกไป

ริ้นไรเอาไว้เบื้องหลัง แล้วหั