icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 5
บุญคุณช่วยชีวิต
จำนวนคำ:1351    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

ยู่ฮูหยินมองแม่ทัพเจี่ยงอย่างเศร้าสร้อย ก่อนจะตามสาวใช้กับแม่นมไปตรวจร่างกายในห้อง ทั้งที่นางจะร้องไห้อาละอาดก็ย่อมได้ แต่นางกลับตามเข้าไปข้างในอย่างว่าง่าย

ฉู่ชิงหวงมองยู่ฮูหยินที่ยอมเข้าไปแต่โดยดีแล้วก็พลันรู้สึกว่า อีกฝ่ายหาใช่คนที่นั่งรอความตายไม่ ทว่ากระทั่งท่านอ๋องเก้ากับท่านแม่ทัพใหญ่ต่างก็ยังไม่เอ่ยอันใด นางก็ย่อมไม่อาจเอ่ยอันใดได้ ถึงอย่างไรเสียตอนนี้นางก็ยังเป็นผู้มีโทษติดตัว

“ฉู่ชิงหวง ได้ยินว่าวิชาแพทย์ของเจ้าล้ำเลิศยิ่งนักงั้นหรือ?”

“ท่านแม่ทัพล้อข้าเล่นแล้ว วิชาแพทย์ของชิงหวงอยู่ในขั้นธรรมดาเท่านั้น แต่เรื่องของยู่ฮูหยินชิงหวงไม่กล้าพูดจาส่งเดชเด็ดขาด ถ้าท่านแม่ทัพไม่เชื่อชิงหวง จะเชื่อแม่นมจากในวังก็ได้เจ้าค่ะ” ฉู่ชิงหวงเอ่ยอย่างสุขุมเยือกเย็น ท่าทางเช่นนั้นของนางทั้งไม่หักหาญและไม่โอนอ่อน ช่างต่างกับท่านเสนาบดีฉู่ลิบลับนัก

“ท่านเสนาบดีฉู่ช่างมีวาสนานัก” คำพูดนี้ของท่านแม่ทัพใหญ่ไม่รู้ว่าต้องการเอ่ยชมหรือต้องการค่อนขอดกันแน่ ทว่าฉู่ชิงหวงล้วนไม่ใส่ใจทั้งสิ้น นางเพียงต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองแล้วมีชีวิตรอดต่อไปเท่านั้น นางกวาดสายตามองไปทั่ว จากนั้นก็พลันรู้สึกว่ามันขาดอันใดบางอย่างไป และในชั่วพริบตานั้นนางก็นึกขึ้นมาได้ ขาดน้องสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นทั้งวันผู้นั้นอย่างไรเล่า!

ท่านอ๋องเก้าราวกับรู้ว่านางกำลังคิดอันใดอยู่ “เจ้าหาอะไร? น้องสาวผู้นั้นของเจ้าน่ะหรือ?”

“คาดว่าชิงเยว่น่าจะมีเรื่องราวอันใดทำให้มาช้า” ฉู่ชิงหวงไม่อยากพูดให้มากความนัก ไม่ว่าภายในสกุลฉู่จะเป็นเช่นไรก็เป็นเรื่องภายในครอบครัว ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยให้คนอื่นมาคอยดูเอาความสนุกสนาน

“เจ้านี่ใจกว้างไม่เบานะ” อ๋องเก้าเอ่ยเย้ยหยัน ก่อนจะหมุนแหวนหยกในมือเล่นต่อ ทว่าสายตานั้นกลับมิได้ละออกจากร่างของฉู่ชิงหวงแม้แต่น้อย ท่าทางดื้อรั้นและเย่อหยิ่งของนาง ดูไม่เหมือนกับบุตรีของเสนาบดีฉู่เลยแม้แต่น้อย เสนาบดีฉู่นั้นเจ้าเล่ห์เพทุบายนัก ทั้งยังเป็นพวกตีสองหน้า ทว่าฉู่ชิงหวงผู้นี้กลับเถรตรงยิ่งนัก

“เหตุใดเข้าไปตั้งนานแล้วยังไม่ออกมาอีก?” เจี่ยงซางหวู่เริ่มนั่งไม่ติดที่เป็นคนแรก ตั้งแต่ฉู่ชิงหวงพิสูจน์ได้ว่าทารกนั่นไม่ใช่ลูกของเขา เขาก็เชื่อนางแล้ว ที่ให้แม่นมตรวจร่างกายยู่ฮูหยินก็เพราะต้องการพิสูจน์ว่านางไม่ได้หลอกเขา บางทีนางอาจจะทำเช่นนั้นไปเพราะกลัวว่าเขาจะเสียใจที่เสียลูกไปก็เป็นได้

“ให้คนไปดูซิ อย่าให้เกิดเรื่องอะไรอีกจะดีที่สุด” อ๋องเก้าออกความเห็น เจี่ยงซางหวู่ได้ยินเข้าก็ลุกขึ้นเข้าไปดูในห้องด้านในทันที ฉู่ชิงหวงเดินตามเขาเข้าไป โดยมีท่านอ๋องเก้ารั้งท้ายไปอย่างไม่รีบร้อน เขายืนห่างจากคนทั้งสองอยู่ไม่น้อย หากว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นจริง เขาก็จะได้เลี่ยงไว้

ทันทีที่เจี่ยงซางหวู่ผลักประตูเข้าไปด้านใน ก็เห็นว่าแม่นมที่ตรวจร่างกายกับสาวใช้สองคนล้มลงกองอยู่กับพื้น แต่ตัวยู่ฮูหยินกลับไม่เห็นแม้แต่เงา เจี่ยงซางหวู่ตรวจดูแล้วถึงได้พบว่าทั้งสามเพียงถูกทำให้สลบเท่านั้น ทันใดนั้น แววตาเขาพลันมีคลื่นความเดือดดาลก่อตัวขึ้น เดิมทีเขาคิดจะให้โอกาสยู่ฮูหยินอีกสักครั้ง แต่นางกลับหลบหนีไปเพราะกลัวผิด

แม่นมที่มาตรวจร่างกายฟื้นขึ้นมาเป็นคนแรก เมื่อเห็นสีหน้าของเจี่ยงซางหวู่ก็รู้ในทันทีเกิดเรื่องอันใดขึ้น จึงรีบขออภัยทันที “ท่านแม่ทัพโปรดอภัยด้วย ยู่ฮูหยินทำร้ายพวกข้าน้อยจนสลบแล้วหนีไปแล้วเจ้าค่ะ”

“ทหาร ปิดประตูทางทั้งสี่ด้านไว้ แล้วเอาตัวซูยู่เอ๋อร์มาให้ได้!” เจี่ยงซางหวู่เดือดดาลจนถึงขีดสุด เนตรพยัคฆ์คู่นั้นเหลือบมองไปที่ฉู่ชิงหวง ก่อนจะเห็นว่านางยังคงมีท่าทีเคร่งขรึมอยู่เช่นเดิม ทั้งยังสบตาเขาอย่างไม่กริ่งเกรง คนที่นางเคยเจอยังน่าหวาดกลัวกว่าเจี่ยงซางหวู่มากนัก จิตสังหารจากเขาไม่พอจะทำให้นางตกใจด้วยซ้ำ”

“ฉู่ชิงหวง เจ้าไปได้แล้ว ข้าจะทูลฝ่าบาทเพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้เจ้าเอง”

“ขอบคุณท่านแม่ทัพมากเจ้าค่ะ” ฉู่ชิงหวงย่อกายลงเล็กน้อยเพื่อคารวะ ก่อนจะหันไปคำนับท่านอ๋องด้วยท่าทางแช่มช้อยงดงาม “ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ช่วยชีวิต วันหน้าชิงหวงจะต้องตอบแทนท่านแน่เพคะ”

อ๋องเก้าแค่นหัวเราะเสียงเย็น ก่อนจะถามออกไปอย่างมิได้ใส่ใจนัก “ตอบแทนอย่างไร?”

“ชิงหวงรับปากว่าจะตอบแทนท่านอ๋องสามเรื่อง ขอเพียงอยู่ในขอบเขตที่ชิงหวงทำได้ ต่อให้ต้องตายหมื่นครั้งก็จะไม่บิดพลิ้วเลยเพค่ะ” ฉู่ชิงหวงมองอ๋องเก้าด้วยสายตาเป็นประกาย “ชิงหวงไร้ความสามารถโดดเด่น มีเพียงวิชาแพทย์ติดตัวที่พอใช้ได้ หากมีวันใดที่ชิงหวงมีประโยชน์ต่อท่าน ขอท่านอ๋องออกปากเรียกใช้ชิงหวงได้เลยเพค่ะ”

“ได้ ข้าจะจำไว้” ท่านอ๋องเก้ามองไปทางเจี่ยงซางหวู่แล้วเห็นว่ามีทหารองครักษ์กำลังรีบร้อนวิ่งมาพอดี ทหารโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูเจี่ยงซางหวู่ ทำเอาเขาพลันหน้าถอดสีไปในทันที

“ฉู่ชิงหวง”

“ท่านแม่ทัพ”

“ซูยู่เอ๋อร์ตายแล้ว เจ้าจงตามข้าไปดูเถิด”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ถูกโจมตีและย้อนเวลา2 บทที่ 2 ชีวิตบนเส้นด้าย3 บทที่ 3 พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง4 บทที่ 4 เอาชีวิตคนทั้งตระกูลมาเป็นประกัน5 บทที่ 5 บุญคุณช่วยชีวิต6 บทที่ 6 การตายของยู่ฮูหยิน7 บทที่ 7 ล้วนเป็นพระมหากรุณาธิคุณ8 บทที่ 8 ขังตัวไว้ในจวนเสนาบดี9 บทที่ 9 ถอนหมั้น10 บทที่ 10 มาขอโทษ11 บทที่ 11 โบยนางให้ตาย12 บทที่ 12 การปกป้อนจากท่านย่า13 บทที่ 13 ท่านหมอเปิดเผยความจริง14 บทที่ 14 ไปที่บ้านชานเมือง15 บทที่ 15 โชคร้ายมานานปี16 บทที่ 16 เจอหน้ากันอีกครั้ง17 บทที่ 17 ราวกับว่ามีขนนกกำลังเขี่ยหัวใจเขาเล่น18 บทที่ 18 เรียนรู้กฎเกณฑ์ในวัง19 บทที่ 19 มีแผนการอื่น20 บทที่ 20 เปลี่ยนเป็นคนละคน21 บทที่ 21 แฝงไปด้วยความไม่ประสงค์ดี22 บทที่ 22 เจตนาการของฮูหยินผู้เฒ่า23 บทที่ 23 บุกจวนเสนาบดีกลางดึก24 บทที่ 24 มือถือสาก ปากถือศีล25 บทที่ 25 อุบายของนางหวัง26 บทที่ 26 จัดงานเลี้ยงชมบุปผา27 บทที่ 27 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน28 บทที่ 28 เสียโฉม29 บทที่ 29 มีห้องครัวแยก30 บทที่ 30 หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง31 บทที่ 31 รับเจ้าเป็นอนุ32 บทที่ 32 ตบหน้าจวินจื่อหมิง33 บทที่ 33 หาเงินที่บ่อนพนัน34 บทที่ 34 บ้านข้ายากจนนัก35 บทที่ 35 เผชิญหน้ากัน36 บทที่ 36 เปิดร้านขายยา37 บทที่ 37 คดีฆาตรกรรมบังเกิด38 บทที่ 38 ชันสูตรศพ39 บทที่ 39 การขู่40 บทที่ 40 การร้องทุกข์41 บทที่ 41 แม่นมหรูถูกลงโทษ42 บทที่ 42 ไม่ต่างจากงูพิษ43 บทที่ 43 ไว้ใจใครไม่ได้44 บทที่ 44 การกลับมาของคุณหนูใหญ่45 บทที่ 45 ภาพพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว46 บทที่ 46 ท่านช่วยข้าด้วย47 บทที่ 47 ข้าไม่มีพี่สาวต่ำต้อยเช่นเจ้า48 บทที่ 48 ถ้าหากอาการยังเป็นเช่นนี้ต่อไป คงจะไม่รอด49 บทที่ 49 ต้องชดใช้คืนให้50 บทที่ 50 เหตุใดไปซื้อร้าน51 บทที่ 51 ตั้งครรภ์กับซื่อจื่อ52 บทที่ 52 พี่ช่วยน้องด้วย53 บทที่ 53 กล้าทำไม่กล้ารับกันหรือ?54 บทที่ 54 ให้ออกเรือนในวันเดียวกัน55 บทที่ 55 ความร่วมมือ56 บทที่ 56 คิดร้าย57 บทที่ 57 ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว58 บทที่ 58 จัดของขวัญแต่งงาน59 บทที่ 59 ขอความช่วยเหลือจากท่านย่า60 บทที่ 60 สร้างพันธมิตรสำเร็จ61 บทที่ 61 ทำไมเสียงดังจัง62 บทที่ 62 คุณหนูรองวางยาพิษ63 บทที่ 63 พระชายาโจวอ๋องรู้บุกเข้าจวน64 บทที่ 64 คุณหนูสี่ถูกทุบตี65 บทที่ 65 ยกเลิกการแต่งงาน66 บทที่ 66 ลงโทษตามกฎของตระกูล67 บทที่ 67 การแสดงที่ดี68 บทที่ 68 เจ้าจะร่วมมือกับข้าหรือไม่69 บทที่ 69 บรรลุข้อตกลงกัน70 บทที่ 70 ได้ใจจนลืมตัว71 บทที่ 71 ธาตุแท้72 บทที่ 72 ถูกวางยา73 บทที่ 73 ให้บทเรียน74 บทที่ 74 ข้าแค่ออกมาเดินเล่นเฉย ๆ75 บทที่ 75 หากเจ้ายินดีมอบตัวเจ้าให้ข้า...76 บทที่ 76 รอดูจุดจบของอีสารเลวนั่น77 บทที่ 77 ฉู่ชินหยานขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว78 บทที่ 78 เกิดเรื่องกับคุณหนูสาม79 บทที่ 79 ซื่อจื่อใจดำ80 บทที่ 80 เจ้าหาวิธีหนีออกไปเถิด81 บทที่ 81 กรรมตามสนอง82 บทที่ 82 กล่าวความจริง83 บทที่ 83 ลดชนชั้นเป็นสามัญชน84 บทที่ 84 นางหวังได้สิทธิ์ดูแลจวนอีกครั้ง85 บทที่ 85 รถม้าที่นางหวังจัดให้86 บทที่ 86 ทุกสรรพสิ่งล้วนถูกกำหนดโดยโชคชะตาไว้แล้ว87 บทที่ 87 สาวใช้ร้องไห้เป็นห่วง88 บทที่ 88 ช่วยชีวิต89 บทที่ 89 เดินหมากกัน90 บทที่ 90 จวินโม่เฉินโกรธ91 บทที่ 91 ถือว่าเจ้าชมข้า92 บทที่ 92 กลับจวน93 บทที่ 93 คุณหนูรองยอมรับความผิด94 บทที่ 94 เอาโฉนดขายตัวกลับคืน95 บทที่ 95 คนของตระกูลปู้มา96 บทที่ 96 ติดตามผลการรักษา97 บทที่ 97 คดในข้อ งอในกระดูก98 บทที่ 98 ทดแทนคุณท่านเมื่อยาก99 บทที่ 99 เรื่องเดือดร้อนของจวนน้องมีไม่น้อยอยู่แล้ว100 บทที่ 100 แต่ก็เพียงแค่นางเท่านั้น