ณ ริเวอร์วิววิลล่า

ในขณะที่หยุนซีลงมาจากรถบีเอ็มดับเบิลยู ก่อนอื่นเลยเธอเห็นแม่เลี้ยงมายืนต้อนรับอยู่หน้าประตูวิลล่า

“คุณท่าน คุณหนู ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ อาหารกลางวันพร้อมแล้วค่ะ”

“ได้ทำกุ้งทอดกระเทียมที่ฉันชอบหรือเปล่า？ คุณน้าหลี่”

หยุนเวยเวยเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ขณะที่คุณน้าหลี่ซึ่งเป็นแม่บ้านก็ได้รับกระเป๋ามาจากมือของเธออย่างชำนาญ

“ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญคุณหนูมาลองชิมระหว่างที่อาหารยังร้อน ๆ อยู่นะคะ” คุณน้าหลี่พูดพลางยิ้มร่า สายตาที่เธอมองหยุนเวยเวยนั้นราวกับเหล่าบรรดาแฟนคลับมองไอดอลของพวกเขาอย่างชื่นชมอย่างไรอย่างนั้น

หยุนหลงซานพูดกับหยุนซีว่า “เธอเพิ่งมาถึงแบบนี้อาจจะไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมเท่าใดนัก ให้คุณน้าหลี่ซึ่งเป็นแม่บ้านพาเธอชมบ้านใหม่สักหน่อย เดี๋ยวฉันไปจัดเตรียมห้องให้หนูเอง”

แล้วเขาก็พูดกับคุณน้าหลี่อีกครั้ง “หยุนซีย้ายสำมะโนครัวมายังบ้านของพวกเราแล้ว ต่อไปก็นับว่าเธอเป็นลูกสาวของผมแล้ว คุณช่วยพาเธอกลับไปที่ห้องก่อนแล้วกันนะ”

“รับทราบค่ะ คุณท่าน”

คุณน้าหลี่โค้งตัวเป็นการตอบรับ แต่มือของเธอกลับไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ

หล่อนมองหยุนซีอย่างเย็นชาเพียงแวบหนึ่ง แต่กลับไม่ได้ดูแลเธอเหมือนกับหยุนเวยเวยเลย แล้วเธอก็รับกระเป๋าเดินทางของหยุนซีมา

“มากับฉัน” น้ำเสียงของคุณน้าหลี่เบามาก พูดจบเธอก็หันกลับเข้าไปในตัวบ้านทันที

หยุนซีไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว เธอลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองแล้วเดินตามไป

แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า ขณะที่กระเป๋าเดินทางอันหนักอึ้งนั้นลากผ่านพื้นไปได้ส่งเสียงดังอึกทึกเป็นที่สุด

แต่หยุนซีงลากสัมภาระใบนั้นด้วยมือเพียงข้างเดียว แถมยังดูเบาสบายมากราวกับว่าลากปุยนุ่นอยู่

“นี่คือห้องนอนของคุณ”

คุณน้าหลี่พาหยุนซีไปยังห้องพักแขกที่ชั้นหนึ่ง ขนาดห้องกว้างเพียงสิบกว่าตารางเมตร มีเตียงเดี่ยวอยู่หลังหนึ่ง มีตู้เสื้อผ้าเรียบ ๆ และโต๊ะเก้าอี้อีกชุดหนึ่ง พื้นที่ที่เหลือแทบไม่สามารถวางอะไรอีกเลย

แววตาของหยุนซีเคลื่อนคล้อยไปทางบันได

คุณน้าหลี่สังเกตเห็นแววตาของเธอ ก็พูดอย่างยิ้มเยาะว่า “ริเวอร์วิววิลล่าแห่งนี้สร้างขึ้นโดยบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงระดับสากล ภายในอาคารสามชั้นของวิลล่านั้นตกแต่งขึ้นเป็นพิเศษ ในขณะเดียวกันก็ผสมผสานกับเทคนิคการออกแบบชั้นสูงและโครงสร้างงานวิจิตรศิลป์ได้เป็นอย่างดี คุณอยู่แค่ชั้นหนึ่งพอนะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่าขึ้นไปชั้นสองกับชั้นสามนะคะ เดี๋ยวคุณจะหลงทางเอาได้”

น้ำเสียงที่เธอพูดนั้นไม่น่าฟังเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังไม่ปกปิดความเหยียดหยามดูถูกคนจากชนบทเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่คุณน้าหลี่ซึ่งเป็นแม่บ้านนั้นก็ไม่ได้พูดโกหก เมื่อตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาที่ตระกูลหยุนเป็นครั้งแรก เธอเคยหลงทางอยู่ในทางเดินระหว่างห้องต่าง ๆ อยู่หลายครั้ง ถึงกระทั่งเผลอบุกเข้าไปในห้องอาบน้ำของคุณผู้ชายเลยก็มี

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอมีทักษะการทำอาหารที่ดีซึ่งหยุนเวยเวยชื่นชอบมาก คุณน้าหลี่อีกนิดเดียวก็คงจะถูกไล่ออกไปแล้ว

“ฉันรู้แล้ว” หยุนซียังคงพูดอย่างเรียบนิ่งเช่นเดิม

“คุณรู้แล้วเหรอ？ เหอะ！”

คุณน้าหลี่เหมือนกับว่าได้ฟังเรื่องตลก เสียงถอนหายใจของเธอเล็ดลอดออกมาจากไรฟัน

หญิงสาวที่มาจากชนบท ที่จะมาเป็นตัวตายตัวแทนในการเข้างานวิวาห์ให้กับคุณหนูเวยเวย มีเหรอจะมารู้จักการออกแบบที่ซับซ้อนและประณีตของวิลล่าแห่งนี้ได้？

คุณน้าหลี่เพิ่งทราบข่าวมาจากแม่บ้านจากวิลล่าหลังอื่นเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า แบบแปลนในการการออกแบบริเวอร์วิววิลล่านั้น คือบริษัทอสังหาริมทรัพย์ได้รับเงินจำนวนมหาศาลจากบุคคลลึกลับคนหนึ่งให้จ้างวานสถาปนิกอันลือชื่อมาออกแบบให้

ได้ยินมาว่าสถาปนิกที่ชื่อเสียงโด่งดังในแวดวงการออกแบบนั้นไม่ยินดีเท่าใดนักที่จะรับทำงานนี้ แต่บังเอิญว่าเขาร้อนเงิน จำเป็นต้องใช้เงินอย่างเร่งด่วนพอดี จึงฝืนยอมตกลงรับงานนี้มา

ต่อมามีข่าวลือออกมาว่า สถาปนิกคนนั้นใช้เวลาเพียงวันเดียวในการทำแบบแปลนให้เสร็จสิ้น

เป็นเพราะว่าเวลาที่ใช้นั้นสั้นเกินไป บริษัทอสังหาริมทรัพย์จึงเกิดข้อสงสัยว่า สถาปนิกคนนั้นทำงานอย่างขอไปที จึงป่าวประกาศไปทั่วสี่ทิศ หวังจะทำลายชื่อเสียงของสถาปนิกคนนี้

แต่ผ่านไปเพียงสามเดือน ในงานแข่งขันด้านการออกแบบที่มีชื่อเสียงระดับโลกนั้น สถาปนิกคนนี้ได้รับรางวัลเหรียญทองจาก แบบแปลนที่ได้ส่งตีพิมพ์ไป

ประธานของบริษัทจึงได้รีบออกมากล่าวขอโทษต่อหน้าสาธารณชนอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อต้องการติดต่อสถาปนิกคนนั้นให้มาออกแบบ แบบแปลนเป็นครั้งที่สอง กลับพบว่าตัวเองนั้นถูกบล็อคการติดต่อไปแล้ว

ข่าวที่สถาปนิกระดับเทพบล็อคการติดต่อประธานบริษัทได้แพร่กระจายออกไปภายในวงการอย่างรวดเร็ว เหล่านักออกแบบที่มีชื่อเสียงค่อย ๆ ปฏิเสธการรับงานออกแบบจากบริษัทนี้ไปทีละราย ๆ

ประธานบริษัทที่เคยทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำจากแบบแปลนใบหนึ่งของสถาปนิก สุดท้ายกลับต้องอำลาจากวงการอสังหาริมทรัพย์ไป เปลี่ยนไปประกอบอาชีพทางด้านอื่น

“ยังไงก็จำไว้แล้วกันนะว่า ต่อไปถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็อยู่ในห้องของตัวเองไป เดี๋ยวถึงเวลากินข้าวแล้วฉันจะมาเรียกคุณเอง นอกจากนี้ คุณอยู่ในห้องก็อย่าส่งเสียงดังเอะอะโวยวายอะไร ฉันพักอยู่ที่ห้องข้าง ๆ คุณ ช่วงนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ ดังนั้นช่วงที่พักผ่อนจึงไม่ต้องการให้ใครทำเสียงหนวกหูรบกวน！”

ที่แท้หยุนซีก็พักอยู่ห้องข้าง ๆ แม่บ้านงั้นเหรอ？

นี่คือตัวตนของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหยุนสินะ นี้มันไม่ได้ปลอมแค่นิดเดียว แต่มันมันดูปลอมมากจริง ๆ