ได้โปรดอย่าเอ่ยว่าท่านเกลียดข้า

อเปิดประตูไม้บานใหญ่เข้ามาจะเจอห้องรับแขก มีชุดเก้าอี้รับแขกฝังเปลือกมุกอยู่ฝั่งหนึ่ง อีกฝั่งเป

วนอื่นๆ ของบ้าน ผ่านห้องโถงไปก็มีห้องยิบย่อยหลายห้อง มีท

้งเรียง ส่วนมากเป็นผักซึ่งให้ผลผลิต มีสองสามกระถางที่ปลูกดอกไม้ ฝั่งหนึ่งเป็นทาง

้ยงบัวด้วย ใบบัวเขียวรกครึ้ม ดอกบัวชูเหนือผิวน

ยู่ไหน หิวไส้กิ่วแล้วหาข้าวที่ไหน ซึ่งเขาก็อธิบายให้แบบใ

ถิงถิงอยากเล่น

้าขณะกำลังเดินกลับ เธอโผล

งทานข้าวก่อนได้ไหม?”

ต้องมาเล่นกับถิงถิงน

งเด็กหญิงสดใสขึ้นทันตา เ

เสียงเบาเหมือนกระดาก ฉันพยักหน้า มาอ

ผายมือเชิญให้ฉันเข้าไปก่อน พอก้า

ง ที่โต๊ะมีถ้วยข้าวกับตะเกียบพร้อมอยู่แล้ว ข้าวตักพู

ระจำ ซูเหลียงบุ้ยให้ฉันนั่งเก้าอี้ที่เขาเพิ่งยกมาเสริม

่ให้หนิงหลงช่วย ซูเหลียงยกกับข้าวจ

กียบได้ดี”

่รู้ว่าถูกอีกฝ่ายมองตั้งแต่เมื่

เยอะเหมือนกันนะ

งหลังตรงคีบข้าวเข้าปาก ท่าทางชวน

ตะเกียบลงและตั้งอกต

ละคนไม่ได้เกี่ยวดองอะไรกัน

ีทอง เก้าอี้เป็นลายคลื่น ไม่มีพนัก นั่งแ

ชายแต่กลับทานอาหารกับฉันซึ่งเป็นคน

ง มีถั่วผัดพริกกระเทียม ผัดผักกาดซีอิ๊ว เต้าหู้ผัด เห็ดผัด และมีแกงฟ

ำรวจอาหารเลยถาม ฉันรีบส่ายหน้าและชูน

คือเขาไ

มายถึงอย่างนั้นหรือเปล่า?” หนิงหลงเข้ามาช่วยเหลือโดยโ

ซูเหลียงกินต่อ

ถิงอ

งเลย” หนิงหลงชะโงกมอ

สายตาออดอ้อน แต่ดูเหมือน

กินข้าว

ซูเหลียงเสริมทันที “ข

วเยอะเหรอ? งั้น...ถ้าอย่างนั้นถิงถิงกินข้

ืนกิน” หนิงหลงทำท่าจะดึงถ

่อยากเผื่อท้

าว พอดีกับซูเหลียงเดินกลับมาและเริ่มคีบผ

มดาของครอบครัวนี้ แต่

านอาหารอร่อยที่คนใน

ไห้รึ? เป

มสะอื้น ซูเหลียงถอนหายใจ ยื่นผ้าเช็ดหน้

่สบายตร

ดขยับตัว มุมของผ้าเช็

..

ุ่มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย และท่าทางเขาขณะลดผ้าเช็

ขอโทษด้วย” เขาเอ่ยเส

ับสีหน้านั้น คิดว่าเดิมทีหนิง

แทนคำตอบและยกนิ้

หนุ่มถาม ฉันตอบโดยการพยักห

รก็ไม่เป็นไร ว่

มยฟ

หมดแล้ว!” เ

กทอดไว้ รอสักครู่” พูดจ

ข้าด้วยกันและพูดชื่อของกิ

ลงกำไว้ พอเขาสังเกตสายตาฉ

่เป็นไรก็ด

่อไหร่ ฉันจะบอกเขาว่าฉันชอบบรรยากาศโต๊ะอาหารแบบ

างกิน ใครอยากทานอะไรก็ซื้อ

ที่คิดว่าเป็นเพื่อนดันเป็นคนที่ปล่อยข่าว

สุขกับครอบครัวแบบนี้... ถ

ัน เหมือนฝ