ได้โปรดอย่าเอ่ยว่าท่านเกลียดข้า

ที่ไหน ฉันกะพริบตาไล่ความง่วง เรื่อง

ิ หนิงหลงมาบอกว่าเขาจะเริ่มสอนฉันในตอนเช้าหลังทานอาหาร... ถิงถ

หลวมๆ ในบ้านของหนิงหลง ในโลกต่างมิติที่ฉันไม่มี

และฉันได้ยินเสี

หน่อย

ได้และลุกไปเปิดประ

” ซูเหลียงยืนเท้าเอว ยังคงนิ่วหน้าเหมือนโกรธใครมาเช่นเดิม “ท่านจะทานอาหารที่

ตัว ฉันงงอยู่ครู่หนึ่

ร็จแล้วค่อยไป ข้าน

ลียงหมุนตั

ัสเหมือนกำลังอมโซดา เมื่อคืนนี้ถิงถิงบอกว่าต้องอมไว้ในปากราวสองสามนาทีเพื่อให้ฟันสะอาด ฉันนั่งนับหน

เดินไปยังห้องอาหาร สงสัยว่าตอนเช้าคนที

ียบร้อย ซูเหลียง

ได้เตรียมอะไรพิเศษไว้

งคอเมื่อเขายกช

นอะไรกัน

นของแบบเดียวกัน และถ้าถิงถิงตื่นเมื่อไหร่ก็จ

. คำถามของฉันคือ

วลาคีบขึ้นมาชิ้นหนึ่งจะเห็นว่าแต่ละชิ้นมีเนื้อบางมากจนเกือบใส

ส่ปากชิ

่องกว่าที่คาด เนื้อของมันดูดซึมรสชาติของซอสเปรี้ยว ซอสงา และน

ป็นอาหารพื้นเพ แต่

านใบใหญ่สะพายหลัง “ข้าน้อยจะไปจ่ายตลาด หากท่านหิวระหว่างวันก็หยิบอะไรในครัวทาน เสร็จแล้ววางจานไว้ในครัว ห

นนั่งทานอาหารเช้าต่อไป ฉันทานจนหมดและวางถ้วยไว้

รั้ง หนิงหลงส่งเส

มีชั้นหนังสือทรงตะวันตกที่อัดแน่นด้วยหนังสือและม้วนกระดาษ บนโต๊ะเตี้ยของเขามีทั้งแท่นหมึก พู่กัน และปากกาขนนก ม

ขาถามหลังผายมือให้ฉันนั่งบนเบาะฝั่งตรง

ัน หนังสือนั้นเป็นแบบฝึกหัดเย็บเล่ม ลักษณะการพิมพ์เหมือนกับนิยายอายุสี่ห้าสิบป

ายอึกใหญ่ การสื่อสารด้วยการ

ุยเรื่องอื่นสักนิด ฉันนึกว่าเข

เปิดหนังสือตรงหน้า บนนั้นมีตัวอักษรเรียงกันมากมาย ดูแล้วคล้ายตัวอักษรจีนแต่ไม่เหมือนเสียทีเดียว “ตั

น ตัวอักษรของคำว่าคนใช้เพียง

มต่างๆ เช่นงานวิวาห์หรืองานศพ แต่มันเป็นอักษรที่มีความยุ่งยากในการเรียน ยากแก่การสอนให้คนทั่วไป ฉะนั้นเมื่อราวสี

ตัวอักษรในหน้านี้

ห็นตรงนี้สามารถอ่านออกมาได้หนึ่งพยางค์ แต่ละตั

..

นของฉันจึงดึงกระดาษ

ำสามสิ่งนี้มาประกอบรวมกันจะได้อักษรหนึ่งตัว ซึ่งออกเสียงได้หนึ่งพยางค์ ตัวนี้คือคำว่าคน” เขากล่าว “มันอาจดูยุ่งยากกว่าอักษรสี่ขีดที่ใช้เขียนคำว่าคนในระบบเ

ระบบการเขียนของภาษาเกาหลี แต่ยังมีการใช้รูปแบบอักษรดั้งเดิ

นภาษาอะไรในโลกของฉัน มันดูเหมือนการเอาร

อักขระทั้งหมดและเรียนรู้วิธีการนำมันมาประกอบเป็นตัวอักษรอย่

ษรเป็นพันตัว แต่ดูเหมือนเทพเจ้าองค์ใดก็ตามท

ปท่องจำ เขาเอาแผ่นกระดาษที่เขียนอักขระแต่ละตัว จากนั้นเขาจะอ

ัญชนะอันไหนเป็นสระ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวรรณยุกต์ มีอักขระเยอะเพราะต้องรองรับภาษาพูดที่แตกต่างก

่งไม่ติด เมื่อนั้นเขาจึงรู้ตัวและบอก

ก็เหน็บกินจนกระดิ

องเขาเขียนด้วยอักษรสากลบ้าง อักษรดั้งเดิมบ้าง ทุกฉบับล้วนเขียนด้วยลายมือสวยงามราวกับพิมพ

ามเรียงรายบนชั้นก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน ฉันนึกสงสัยว่าเหตุใดห้องทำงานตกแต่งแบบตะวันออกข

่าจะทำงานราชการหรือไม่ก็งานที่มีความจำเป็นต้องต

ชาติ แล้วใครกันที่เอาจดหมายมากมายเหล่านี้มา

นตลาดเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการเรียนรู้เกี่ยวกับปร

ะตัวเองตรวจสอบอุณหภูมิน้ำร้อน จากนั้นจึงเทน้ำร้อนใส่กาที่มีใบชาอยู่ข้างในแล้ว ทว

บคุณเขา หนิ

จ้าจะรู้สึ

มีรสขมกำลังดี ฝาดเล็กน้อยต่างจากเมื่อวาน

อเงยหน้าขึ้นจึงเห็นเขาที่กำลังอมยิ้ม แต่พอช

ผ่อนพอแล้ว ได้

องเขาที่รับรู้ผ่านทางอะไรก็ตามที่ถูกเรียกว่าเวทมนตร์ อ