รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ

รที่มีซองจดหมายของบริษัท เอ็ม ไอ พี คอร์เปอร์เรชั่น รวมอยู่กับเอกสารส่วนตัวบางอย่าง เผื่อว่าอาจจะจำเป็นต้องใช้อย่างให้กำลังใจตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ร

ยืนแหงนหน้ามองดูตึกสูงระฟ้าจนคอตั้งบ่า อดใจเต้น ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไม่ได้เลย แม้ว่าจะเป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้เยือนมาที่นี่ อาณาจักรของ เอ็ม ไอ พี คอร์เปอร์เรชั่

รับเฉพาะคนที่มีประสบการณ์สูง หรือไม่ก็ผ่านงานมาแล้ว อย่างน้อยสองปีขึ้นไป หรือไม่ก็พวกที่มีเส้นสายระดับบิ๊ก

าใด ๆ กับหล่อนเลย ทำนองว่าถ้ามีเส้นเขาก็ควรจะแยกหล่อนจากคนอื่น ที่มาสมัครพร้อมกันมิใช่หรือ เพราะคิดว่าคนที่ใช้เส้นแค่มายื่น

ะสาทกลับไปเลย จะเป็นไปได้อย่างไร มันอยู่นอกเหนือความฝันอันเลือนรางของหล่อนโดยสิ้นเชิง แม้จะเคยคิดแบบในนิยายรักหวานซึ้งทั่วไป ว่าอาจจะพบรักกับเจ้าของบริษัท

ะมัง จอมขวัญสะบัดหัวพรึด ปล่อยวางความคิดฟุ้งซ่านออกจากสมอง พลางเดินเข้าไปด้านในตัวตึกตรงหน้าด้วยเท้าที่มั่นคง บัณฑิตจบใหม่ก้าวขึ้นบันไดห

่างดีก็แค่ได้มายื่นใบสมัครก็บุญโขแล้ว แต่.. ไม่แน่นะ สวรรค์อาจกำหนดให้เธอได้มีโอกาสเ

ือบตามองตัวเลขที่อยู่ข้างตัว บอกว่าลิฟต์กำลังเลื่อนลงมาให้รู้ว่ากำลังวิ่งลงถึงชั้นไหน คงจะมาจากชั้นบนสุดกระมัง สายตาจับจ้องอยู่ที่ตัวเลขท

ิ๊

เดา คงเป็นระดับผู้บริหารอย่างแน่นอน ในขณะที่รอให้คนด้านในออกมาจนหมด ก็อดนึกไปถึงความคิด ความฝันเมื่อตอนแรกก่อนที่จะเข้ามาเมื่อครู่นี้ และในเวลานี้ หล่อนแทบจะเลิกฝันไปทันทีทันใด ว่าตนเองจะมีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งที่ไปเกี่ยวพัน ฉัน

ก็ยิ่งดูกระจ้อยร่อยเท่ามดไปเลย เมื่อแต่ละคนเดินเฉียดร่างของหล่อนที่รออยู่หน้าลิฟต์ไปโดยไม่เหลือบแลมามอง

ยคนส่งเสียงเหมือนกระซิบ เขาคนนั้นอาจคุยโทรศัพท์เพ

ิเหตุย่อม ๆ จึงเกิดขึ้น เมื่อดั้งจมูก (โด่งนิด ๆ) ของหล่อนชนเข้ากับอกแข็ง ของคนที่เดินสวนออกมาอย่างจังเบ้อเริ่ม! คนตัวเล็กกว่ากระเด็นกระดอนทำท่าจะล้มหงายหลังเสียให

งแค่แวบเดียวชายผู้นั้น ก็ช่วยพยุงร่างของเธอขึ้นจากท่าเต้นรำนั่น จะด้วยความตกใจบวกกับสมองยังปรับให้เข้ากับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ยังไม่ได้ จอมขวัญเห็นเขาชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะก้มหยิบผ้าเ

ด่งสวย และ ริมฝีปากบางหยักลึก ผมสีน้ำตาลเข้มตัดสั้นรับกับต้นคอแข็งแรงได้อย่างลงตัว จอมขวัญรู้สึกสะดุดกับหน้าตาของเขาเป็นอย่างมาก รู้สึกคุ้นหน้าอย่างไรบอกไม่ถูก คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอกันมาก่อน ร่างเล็กมัวแต่ครุ่นคิดจนลืมอาการตกใจเมื่อครู่ไปชั่วขณะ แต่ก็ไม่วายต่อว่าเ