icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พระชายาสารพัดพิษ

บทที่ 5 เกิดใหม่

จำนวนคำ:1159    |    อัปเดตเมื่อ:23/11/2022

“อ๊า!” มู่หว่านซีกรีดร้องอย่างทรมาน ทำเอาชิงจู๋ที่อยู่ข้างกายพลันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“คุณหนู เป็นอันใดไปหรือเจ้าคะ?” ชิงจู๋คว้ามือมู่หว่านซีมาดู ถึงได้เห็นว่ามีเลือดออกมาหยดหนึ่ง ที่แท้คุณหนูของนางจิกมือตัวเองนั่นเอง

มู่หว่านซีมองชิงจู๋ที่อยู่ข้างกายอย่างแทบไม่อยากจะเชื่อ นางนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบยกมือขึ้นคลำดวงตาของตัวอย่างลนลาน แล้วก็พบว่าดวงตาของนางยังอยู่ เมื่อคลำที่หน้าท้องก็พบว่าแบนราบ นางดึงชิงจู๋มาดูให้ดี ๆ ก็พบว่านางไม่เป็นไร ทันใดนั้นน้ำตานางก็พลันไหลเอ่อออกมา

“คุณหนู เหตุใดถึงได้ร้องไห้เล่าเจ้าคะ เห็นคงจะเจ็บมากกระมัง ชิงจู๋เป่าให้นะเจ้าคะ เป่าหน่อยก็ไม่เจ็บแล้วเจ้าค่ะ” ชิงจู๋ค่อย ๆ เป่าแผลให้มู่หว่านซี ท่าทางที่จริงจังเช่นนั้นทำให้มู่หว่านซีรู้สึกอบอุ่นขึ้นในใจ ในขณะที่ทุกคนทรยศหักหลังนาง มีเพียงชิงจู๋เท่านั้นที่ไม่ทอดทิ้งนางไปไหน ชิงจู๋ เจ้าวางใจเถิด ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อีก

ทันใดนั้น นางก็บังเอิญเหลือบไปเห็นงานเย็บปักในตะกร้า มู่หว่านซีหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความตกใจ นี่มันมิใช่ลายหมู่มวลบุปผชาติที่นางปักเองตอนอายุสิบสี่ ก่อนเข้าพิธีปักปิ่นมิใช่หรือ จุดเด่นที่งานปักชิ้นนี้ต้องการแสดงออกมิใช่ดอกไม้ หากแต่เป็นผีเสื้อ ฝีมือการเย็บปักของนางยอดเยี่ยมยิ่งนัก นางสามารถปักลายหลายลายให้อยู่ในภาพผืนเดียวกันได้

นางจดจำมันได้ดี เพราะชะตาชีวิตของนางเปลี่ยนไปก็เพราะภาพลายปักผืนนี้ ในวัยปักปิ่นนั้น เดิมทีชีวิตนางควรจะรุ่งโรจน์ก้าวหน้าด้วยฝีมือการเย็บปักของนาง แต่จู่ ๆ ชีวิตนางกลับต้องมาแปดเปื้อน และพบกับเหตุการณ์ไฟไหม้อย่างไม่คาดคิด ท่านแม่ของนางก็ได้สิ้นชีวิตไปด้วยเหตุไฟไหม้ครั้งใหญ่ครั้งนั้นด้วยเช่นกัน! ส่วนนางก็ต้องสูญเสียความทรงจำ จนไปนับคนสารเลวมาเป็นแม่เพราะถูกทุกคนหลอก!

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ และสวรรค์ก็นึกสงสารนางขึ้นมา ถึงได้ให้นางย้อนกลับมาในช่วงก่อนวัยปักปิ่นอีกครั้ง ให้นางได้กลับมาล้างแค้นด้วยมือของนางเอง! ความเคียดแค้นเจ็บลึกจนถึงกระดูกดำพลันปะทุขึ้นมา มู่เสวี่ยโหรว ซูผิง ซ่งอิงเจี๋ย ข้ากลับมาแล้ว!

ท่าทางดุดันน่ากลัวของมู่หว่านซี ทำเอาชิงจู๋สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ทว่าพอพินิจมองดี ๆ คุณหนูของตนก็กลับมาอยู่ในท่าทางสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดังเดิม คุณหนูของนางยังทั้งงดงามพริ้มเพรา อ่อนโยนอ่อนหวาน ราวกับว่าวินาทีก่อนหน้านี้นางตาฝาดไปเองอย่างไรอย่างนั้น

มุมปากของมู่หว่านซีหยักยิ้มขึ้นแลดูชอบกล ก่อนจะค่อย ๆ วางงานผ้าปักลายลงเบา ๆ นางเอื้อมไปกุมมือชิงจู๋ไว้ “ชิงจู๋ เจ้าวางใจเถิด ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อีก”

“มีคุณหนูอยู่ ไม่มีใครทำร้ายข้าน้อยได้หรอกเจ้าค่ะ” ชิงจู๋กล่าวอย่างภาคภูมิใจ จนมิได้ใส่ใจความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของมู่หว่านซี “คุณหนูของข้าน้อยเป็นถึงบุตรีภรรยาเอกแห่งจวนเสนาบดีเชียวนะเจ้าคะ!”

มู่หว่านซีมองท่าทางภูมิอกภูมิใจของชิงจู๋แล้วก็มิได้เอ่ยคำใด นางหยิบงานผ้าปักลายผืนนั้นของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง หากนางจำไม่ผิดล่ะก็ เกรงว่าอีกไม่นานน้องสาวคนดีของนางก็จะมาเยี่ยมนางแล้ว

“พี่ใหญ่” น้ำเสียงร่าเริงของมู่เสวี่ยโหรวดังแว่วเข้ามาจากด้านนอก ใบหน้ามู่หว่านซีพลันฉายแววเกลียดชังเข้ากระดูกดำขึ้นมา ก่อนที่นางจะรีบกลบฝังมันไปในทันที

“พี่ใหญ่เจ้าคะ ท่านดูสิว่าน้องหาของดีอะไรมาให้ท่าน?” มู่เสวี่ยโหรวชูของในมือขึ้นมา แล้วเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีลำพองใจ “ท่านต้องตบรางวัลให้ข้าอย่างงามด้วยนะเจ้าคะ!”

“โหรวเอ๋อร์ ช้าลงหน่อย อย่าหกล้มไปเสียล่ะ” ชั่วขณะที่นางหันกลับมาหาอีกฝ่ายนั้น นางคลี่ยิ้มพร่างพราวดุจบุปผาอย่างแนบเนียน ไม่ให้ปรากฏความผิดปกติอันใดแม้แต่น้อย มีเพียงสวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่านางกำหมัดแน่นเสียจนเลือดแทบไหลออกมาเลยทีเดียว

“พี่ใหญ่ ท่านรีบดูนี่สิเจ้าคะ ด้ายไหมนี้ข้ากับท่านแม่อุตส่าห์ตั้งใจไปหามาเชียวนะเจ้าคะ ท่านลองเอาไปดูใกล้ ๆ ตะเกียงสิเจ้าคะ” ทันใดนั้นนัยน์ตาของมู่เสวี่ยโหรวพลันฉายแววเจ้าเล่ห์ออกมา แววตาเช่นนั้นทำเอามู่หว่านซีอึ้งไปเล็กน้อย สายตาเจ้าเล่ห์ชัดเจนถึงเพียงนี้ แต่ตอนนั้นนางกลับดูไม่ออกเลย นางต้องหูหนวกตาบอดถึงเพียงไหนกัน!

“พี่ใหญ่เจ้าคะ” มู่เสวี่ยโหรวเห็นแววตาของมู่หว่านซีแล้วก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา นางมักจะรู้สึกว่าแววตาที่อีกฝ่ายมองนางนั้นน่ากลัวยิ่งนัก

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 พายุใหญ่กำลังจะมา2 บทที่ 2 ประหารทั้งตระกูล3 บทที่ 3 ผู้ร่วมเรียงเคียงหมอนที่โหดเหี้ยมอำมหิต4 บทที่ 4 ความตาย5 บทที่ 5 เกิดใหม่6 บทที่ 6 การเปลี่ยนแปลง7 บทที่ 7 งานปักหลายมิติ8 บทที่ 8 โบยสามสิบไม้9 บทที่ 9 การเผชิญหน้า10 บทที่ 10 ไม่เหมือนเดิมแล้ว11 บทที่ 11 พี่น้อง 12 บทที่ 12 กลับสู่บ้านสกุลฉิน13 บทที่ 13 ถูกจวนกั๋วกงหยามหน้า14 บทที่ 14 ผู้สนับสนุน15 บทที่ 15 ฟ้อง16 บทที่ 16 ล้วนแต่เป็นการแสดงทั้งหมด17 บทที่ 17 อนุชิว18 บทที่ 18 ท่านป้ามาเอาใจ19 บทที่ 19 แอบฟัง20 บทที่ 20 แผนชั่วร้าย21 บทที่ 21 การตั้งครรภ์ปลอม22 บทที่ 22 ตัวหมาก23 บทที่ 23 ในชาตินี้ข้าจะเป็นผู้ปกป้องท่าน24 บทที่ 24 พิธีปักปิ่น25 บทที่ 25 การมาเยือนของซื่อจื่อ26 บทที่ 26 มันคือกับดัก27 บทที่ 27 ทะเลเพลิง28 บทที่ 28 ไฟไหม้29 บทที่ 29 ไม่ได้สติ30 บทที่ 30 การรักษาบาดแผล31 บทที่ 31 เป็นเพียงบุตรีอนุ32 บทที่ 32 รักษาตัวเองให้ดี33 บทที่ 33 มือใช้การมิได้แล้ว34 บทที่ 34 ขูดเนื้อเพื่อรักษาบาดแผล35 บทที่ 35 น่าเกลียดเกินมอง36 บทที่ 36 ฟื้นแล้ว37 บทที่ 37 ความทรงจำเลอะเลือน38 บทที่ 38 เหยื่อ39 บทที่ 39 ความเห็นของผู้คนพลิกผัน40 บทที่ 40 ฮูหยินผู้เฒ่ากลับจวน41 บทที่ 41 ปิดประตูจับโจร42 บทที่ 42 พึ่งพาตนเอง43 บทที่ 43 การแก้แค้น44 บทที่ 44 ความคาดหวัง45 บทที่ 45 ขี่ม้า46 บทที่ 46 ล้มลง47 บทที่ 47 ม้าพยศ48 บทที่ 48 ขาหัก49 บทที่ 49 ปลักปลำเหยื่อ50 บทที่ 50 เช่นนั้นก็ทำให้นางพิการ51 บทที่ 51 เรื่องราวความร้ายกาจ52 บทที่ 52 ต่อกระดูกกลับด้าน53 บทที่ 53 การตั้งครรภ์ปลอมของอนุซู54 บทที่ 54 การลอบสังหาร55 บทที่ 55 ช่วยข้าด้วย56 บทที่ 56 ท่านอ๋อองรุ่ยผู้ไม่เข้าใกล้อิสตรี57 บทที่ 57 ขอเข้าเฝ้าท่านอ๋องรุ่ย58 บทที่ 58 ท่าทางเย่อหยิ่ง59 บทที่ 59 นี่คือเจ้าเป็นหนี้ข้า60 บทที่ 60 คำฟ้อง61 บทที่ 61 คำโกหกถูกเปิดโปง62 บทที่ 62 ลงโทษจนตาย63 บทที่ 63 พญายม64 บทที่ 64 ตอนที่ 64 เรื่องราวการกระทำของท่านอ๋องรุ่ย65 บทที่ 65 เจ้าจะต้องชอบข้า66 บทที่ 66 มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น67 บทที่ 67 งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันประสูติของฮองเฮา68 บทที่ 68 ซิ่วเหอกลับมาแล้ว69 บทที่ 69 ความวัวไม่ทันหาย70 บทที่ 70 เปิดก่อนได้เปรียบ71 บทที่ 71 ตอนที่ 71 พาใครเข้าวัง72 บทที่ 72 การมาเยือนของท่านป้า73 บทที่ 73 คำเตือนของท่านป้า74 บทที่ 74 คำเตือนของป้า II75 บทที่ 75 ข้อสงสัย76 บทที่ 76 ซิ่วเหอปีนขึ้นเตียง77 บทที่ 77 ฮูหยินเฒ่าคิดเพ้อเจ้อ78 บทที่ 78 แม่นมกง79 บทที่ 79 ตอนที่ 79 ซื้อแม่นมกงให้มาเป็นพวก80 บทที่ 80 ตอนที่ 80 แผนของอนุซู81 บทที่ 81 ตอนที่ 81 ลงมือกับผ้า82 บทที่ 82 เข้าสู่พระราชวัง83 บทที่ 83 การข่มขู่ของท่านอ๋องรุ่ย84 บทที่ 84 เมื่อเข้าไปในประตูวังอย่าได้ลืมสิ้นซึ่งมารยาท85 บทที่ 85 ถวายบังคมท่านอ๋องรุ่ย86 บทที่ 86 เรื่องตลกของทุกคน87 บทที่ 87 พระสนมซูเรียกตัวเข้าพบ88 บทที่ 88 ทำให้ผู้ชมอึ้งตะลึง89 บทที่ 89 ลอบวางยา90 บทที่ 90 ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้ามิได้โง่เขลา91 บทที่ 91 ถูกจับได้ว่าแอบนัดเจอ92 บทที่ 92 รับกรรมที่ตนเองก่อ93 บทที่ 93 ชอบของขวัญหรือไม่94 บทที่ 94 การเดิมพัน95 บทที่ 95 กราดเกรี้ยวอย่างไร้ซึ่งความสามารถ96 บทที่ 96 เสนาบดีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ97 บทที่ 97 เปิดเผยต่อสาธารณะ98 บทที่ 98 มิได้เป็นสาวบริสุทธิ์แล้ว99 บทที่ 99 ตัวตนของแม่นมกง100 บทที่ 100 รักษาบาดแผล