พระชายาสารพัดพิษ

สงตะเกียงสีของมันจะเปลี่ยนไป เมื่อมองจากภายนอกจะเห็นเป็นเพียงสีสันธรรมดา ๆ เท่านั้น แต่เมื่อต้องแสงตะเกียงกลับพลันเปลี่ยนเป็นสีสันพร่างพราว งดงามยิ่งนัก ฮึ

มันมาจากที่ใดหรือ？” มู่หว่านซีเอ่ยถามอย่างประห

้าพิธีปักปิ่นแล้ว ส่วนโหรวเอ๋อร์ต้องรอถึงปีหน้าถึงจะเข้าพิธี โหรวเอ๋อร์หวังเพียงว่าพี

่ เพราะด้ายไหมนี้นางถึงต้องอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนตอนเข้าพิธีปักปิ่น ทั้งยั

ั้น ทุกคนต้องตกตะลึงเป็นแน่” มู่เสวี่ยโหรวเห็นสีหน้าของมู่หว่านซียามที่ลูบไล้ด้ายไหมนั้นด้วยความชื่นชอบจนตัดใจวาง

มร้ายกาจนั้นของมู่เสวี่ยโหรว ทำเอามู่เสวี่ยโหรวตกใจจนต้องก้มหน้าลงเพื่อซ

นค่อย ๆ ฉีกกว้างขึ้น ก่อนจะกลายเป็นยิ้มที่เย็นยะเยือกชวนให้สะท้านเฮือก “มู่เส

งไรนะเจ้าคะ？” ชิงจู

อีกครั้ง “ชิงจู๋ เจ้าคงเหนื่อย อยากจะ

เย็บปักให้เรียบร้อย ทว่ากลับถูกมู่หว่านซีห้า

ค่ะ ค

นหัวเราะเย้ยหยัน “ในเมื่อพวกเจ้ามอบของขวัญล้ำค่าถึงเพียงนี้ให้ข้า ข้าก็ควรจะให้ของขวัญชิ้น

ล้ว แม้เมื่อส่องดูใต้ไฟตะเกียงจะมีสีสันแวววาวระยับงามตา แต่พอผ่านไปพักหนึ่งแล้วเอากลับมาส่องดูใต้ไฟตะเกี

ๆ นางเป็นถึงบุตรีภรรยาเอกของจวน ย่อมมีสิทธิ์จะเข้าออกจวนไ

สวิน มู่หว่านซีมาที่นี่เพื่อหาคนผู้หนึ่ง เพราะไม่แน่ว่

รือไม่？” มู่หว่านซีในเสื้อ

ให้แม่นางจิ่นป

ห้เถ้าแก่ “ขอท่านโปรดนำผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ไป