icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พระชายาสารพัดพิษ

บทที่ 7 งานปักหลายมิติ

จำนวนคำ:1045    |    อัปเดตเมื่อ:23/11/2022

เถ้าแก่มองผ้าเช็ดหน้าในมืออย่างไม่ใส่ใจนัก ทว่าทันใดนั้นเองแววตาเขาก็พลันปรากฏแววตกตะลึง ก่อนจะพลิกผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นดูอีกหลายรอบ เขาเป็นพ่อค้า เขาย่อมรู้ถึงมูลค่าที่ซ่อนอยู่ในนั้นเป็นอย่างดี “แม่นางโปรดรอสักครู่”

มู่หว่านซีพยักหน้าแล้วนั่งดื่มชารอในร้านอย่างเงียบ ๆ แม่นางจิ่นเป็นช่างเย็บปักในเรือนเย็บปักหนีฉางแห่งนี้ และนับว่าเป็นช่างเย็บปักที่มีฝีมือล้ำเลิศ นางจะต้องสนใจวิธีปักผ้าเช็ดหน้าผืนนี้เป็นแน่!

เพียงไม่นานเถ้าแก่ก็กลับออกมา โดยมีสตรีนางหนึ่งเดินตามหลังมาด้วย สตรีนางนั้นยังอ่อนวัยยิ่งนัก ไม่เหมือนกับที่มู่หว่านซีคิดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย “แม่นาง ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ ท่านเป็นคนปักเองหรือ?”

มู่หว่านซีพยักหน้า “ข้าเป็นคนปักเอง”

แม่นางจิ่นยิ้มบาง ๆ “แม่นาง มิสู้เราเข้าไปคุยกันข้างในเถิด”

“ขอบใจ”

เมื่อเข้าไปถึงด้านในเรือนเย็บปัก แม่นางจิ่นก็รินชาให้มู่หว่านซีถ้วยหนึ่ง มู่หว่านซีดื่มเข้าไปแล้วสายตาก็ฉายแววประหลาดใจ นางเคยดื่มชาชนิดนี้มาก่อน ตอนนั้นซ่งอิงเจี๋ยชนะศึกกลับมา ฝ่าบาทจึงพระราชทานใบชาแบบเดียวกันนี้มาห่อหนึ่ง นางดื่มไปได้แค่ครั้งเดียวก็ถูกมู่เสวี่ยโหรวขอไปเสียก่อน

“เกลียวหมอกควันสีเขียวดุจหยกงาม จับตัวเป็นระลอกกลั่นตัวราวมรกต ไม่เสียชื่อชาปี้เยียนชุ่ย ชาชั้นดี”

สายตาของแม่นางจิ่นพลันฉายแววประหลาดใจ “นึกไม่ถึงว่าแม่นางจะเป็นคนที่ชอบดื่มชาด้วยเช่นกัน”

“ไม่ถึงกับชอบหรอก แค่มีวาสนาเคยได้ดื่มก็เท่านั้นเอง” มู่หว่านซีเองก็ไม่อยากอ้อมค้อม นางจึงหยิบด้ายไหมที่มู่เสวี่ยโหรวมอบให้นางออกมา “ที่ข้ามาในครั้งนี้ก็มีเรื่องจะขอคำชี้แนะจากแม่นางจิ่น แม่นางเป็นช่างเย็บปักที่ฝีมือล้ำเลิศที่สุดในแคว้นตงสวิน จะต้องเคยเห็นด้ายไหมล้ำค้ามามากมายนับไม่ถ้วนเป็นแน่ ไม่ทราบว่าแม่นางเคยเห็นด้ายไหมนี้หรือไม่?”

แม่นางจิ่นรับด้ายไหมจากมู่หว่านซีมาพลิกดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะสั่งให้คนเอาตะเกียงน้ำมันมา แล้วส่องดูใกล้ ๆ ตะเกียง จากนั้นนัยน์ตาก็ฉายแววเข้าใจทุกอย่างขึ้นมาในทันที “ด้ายไหมนี้เรียกว่าไหมนกเยวียนยาง เมื่อส่องดูใกล้ ๆ ไฟตะเกียงจะเปลี่ยนเป็นสีสันหลากสีอย่างน่าอัศจรรย์ เป็นของหายากยิ่งนัก แต่น่าเสียดายที่ถูกทำลายไปเสียแล้ว”

“หมายความว่าอย่างไร?”

“ด้ายไหมนี้ถูกแช่น้ำยา แม้ส่องดูใต้ไฟตะเกียงแล้วจะยังเปลี่ยนสีเหมือนเดิม แต่ไม่ถึงเจ็ดวันพอมาส่องดูอีกครั้งจะเห็นว่ามันกลายเป็นด้ายสกปรกโสโครก แม่นางไปซื้อด้ายไหมไม่ได้คุณภาพเช่นนี้มาจากที่ใดกัน? คนผู้นั้นคิดร้ายกับผู้อื่นชัด ๆ !” แม่นางจิ่นถามด้วยความสงสัย

มู่หว่านซีหัวเราะเฝื่อน ๆ “ข้าย่อมรู้ว่านางคิดจะทำร้ายข้า แต่ข้าจำต้องใช้ด้ายไหมนี้ แม่นางจิ่นพอจะช่วยข้าได้หรือไม่?”

แม่นางจิ่นมองมู่หว่านซีผู้นี้อยู่เนิ่นนานก่อนจะพยักหน้า “ได้ แต่ภายหน้าหากเป็นเรื่องที่ท่านสามารถทำได้ ท่านต้องทำเรื่องเรื่องหนึ่งให้ข้าเป็นการตอบแทน”

มู่หว่านซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า “ตกลง”

แม่นางจิ่นหยิบด้ายไหมนั้นไป “วันพรุ่ง ท่านค่อยมารับด้ายไหมที่นี่”

“ขอบใจท่านมาก”

“เถ้าแก่ ช่วยส่งแม่นางท่านนี้แทนข้าที” แม่นางจิ่นให้คนส่งมู่หว่านซีกลับไป ทว่าหลังจากนางจากไปแล้ว เงาร่างของคน ๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้นในห้อง

“นายท่าน”

บุรุษผู้นั้นถือถ้วยชาไว้ในมือพลางอมยิ้มลุ่มลึก “ชาปี้เยียนชุ่ยนี้เป็นชาบรรณาการจากพ่อค้าชาวตะวันตก ใต้หล้านี้มีเพียงสองคนเท่านั้นที่มีมัน หนึ่งคนคือฝ่าบาท อีกหนึ่งคนคือข้า แต่นางกลับบอกว่านางเคยดื่มชานี้มาก่อน ช่างน่าสนใจยิ่งนัก”

“นายท่านมิใช่ควรบอกว่า ลายปักมิตินี้น่าสนใจหรอกหรือเจ้าคะ?” แม่นางจิ่นโบกผ้าเช็ดหน้าลายปักในมือไปมา บุรุษผู้นั้นรับไปแล้วพินิจมองลายดอกบัวบนผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น เมื่อพิจมองจากคนละมุม ดอกบัวบนนั้นก็จะแย้มบานในลักษณะที่แตกต่างกัน ช่างน่าอัศจรรย์ใจจริง ๆ

“เจ้าคิดว่าฝีมือเย็บปักของนางเป็นเช่นไร?”

“ข้าน้อยละอายใจนักที่ไม่อาจเทียบนางได้”

“ข้าให้เวลาเจ้าสามวัน ข้าต้องการรู้เรื่องเกี่ยวกับนางทั้งหมด”

“เจ้าค่ะ”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 พายุใหญ่กำลังจะมา2 บทที่ 2 ประหารทั้งตระกูล3 บทที่ 3 ผู้ร่วมเรียงเคียงหมอนที่โหดเหี้ยมอำมหิต4 บทที่ 4 ความตาย5 บทที่ 5 เกิดใหม่6 บทที่ 6 การเปลี่ยนแปลง7 บทที่ 7 งานปักหลายมิติ8 บทที่ 8 โบยสามสิบไม้9 บทที่ 9 การเผชิญหน้า10 บทที่ 10 ไม่เหมือนเดิมแล้ว11 บทที่ 11 พี่น้อง 12 บทที่ 12 กลับสู่บ้านสกุลฉิน13 บทที่ 13 ถูกจวนกั๋วกงหยามหน้า14 บทที่ 14 ผู้สนับสนุน15 บทที่ 15 ฟ้อง16 บทที่ 16 ล้วนแต่เป็นการแสดงทั้งหมด17 บทที่ 17 อนุชิว18 บทที่ 18 ท่านป้ามาเอาใจ19 บทที่ 19 แอบฟัง20 บทที่ 20 แผนชั่วร้าย21 บทที่ 21 การตั้งครรภ์ปลอม22 บทที่ 22 ตัวหมาก23 บทที่ 23 ในชาตินี้ข้าจะเป็นผู้ปกป้องท่าน24 บทที่ 24 พิธีปักปิ่น25 บทที่ 25 การมาเยือนของซื่อจื่อ26 บทที่ 26 มันคือกับดัก27 บทที่ 27 ทะเลเพลิง28 บทที่ 28 ไฟไหม้29 บทที่ 29 ไม่ได้สติ30 บทที่ 30 การรักษาบาดแผล31 บทที่ 31 เป็นเพียงบุตรีอนุ32 บทที่ 32 รักษาตัวเองให้ดี33 บทที่ 33 มือใช้การมิได้แล้ว34 บทที่ 34 ขูดเนื้อเพื่อรักษาบาดแผล35 บทที่ 35 น่าเกลียดเกินมอง36 บทที่ 36 ฟื้นแล้ว37 บทที่ 37 ความทรงจำเลอะเลือน38 บทที่ 38 เหยื่อ39 บทที่ 39 ความเห็นของผู้คนพลิกผัน40 บทที่ 40 ฮูหยินผู้เฒ่ากลับจวน41 บทที่ 41 ปิดประตูจับโจร42 บทที่ 42 พึ่งพาตนเอง43 บทที่ 43 การแก้แค้น44 บทที่ 44 ความคาดหวัง45 บทที่ 45 ขี่ม้า46 บทที่ 46 ล้มลง47 บทที่ 47 ม้าพยศ48 บทที่ 48 ขาหัก49 บทที่ 49 ปลักปลำเหยื่อ50 บทที่ 50 เช่นนั้นก็ทำให้นางพิการ51 บทที่ 51 เรื่องราวความร้ายกาจ52 บทที่ 52 ต่อกระดูกกลับด้าน53 บทที่ 53 การตั้งครรภ์ปลอมของอนุซู54 บทที่ 54 การลอบสังหาร55 บทที่ 55 ช่วยข้าด้วย56 บทที่ 56 ท่านอ๋อองรุ่ยผู้ไม่เข้าใกล้อิสตรี57 บทที่ 57 ขอเข้าเฝ้าท่านอ๋องรุ่ย58 บทที่ 58 ท่าทางเย่อหยิ่ง59 บทที่ 59 นี่คือเจ้าเป็นหนี้ข้า60 บทที่ 60 คำฟ้อง61 บทที่ 61 คำโกหกถูกเปิดโปง62 บทที่ 62 ลงโทษจนตาย63 บทที่ 63 พญายม64 บทที่ 64 ตอนที่ 64 เรื่องราวการกระทำของท่านอ๋องรุ่ย65 บทที่ 65 เจ้าจะต้องชอบข้า66 บทที่ 66 มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น67 บทที่ 67 งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันประสูติของฮองเฮา68 บทที่ 68 ซิ่วเหอกลับมาแล้ว69 บทที่ 69 ความวัวไม่ทันหาย70 บทที่ 70 เปิดก่อนได้เปรียบ71 บทที่ 71 ตอนที่ 71 พาใครเข้าวัง72 บทที่ 72 การมาเยือนของท่านป้า73 บทที่ 73 คำเตือนของท่านป้า74 บทที่ 74 คำเตือนของป้า II75 บทที่ 75 ข้อสงสัย76 บทที่ 76 ซิ่วเหอปีนขึ้นเตียง77 บทที่ 77 ฮูหยินเฒ่าคิดเพ้อเจ้อ78 บทที่ 78 แม่นมกง79 บทที่ 79 ตอนที่ 79 ซื้อแม่นมกงให้มาเป็นพวก80 บทที่ 80 ตอนที่ 80 แผนของอนุซู81 บทที่ 81 ตอนที่ 81 ลงมือกับผ้า82 บทที่ 82 เข้าสู่พระราชวัง83 บทที่ 83 การข่มขู่ของท่านอ๋องรุ่ย84 บทที่ 84 เมื่อเข้าไปในประตูวังอย่าได้ลืมสิ้นซึ่งมารยาท85 บทที่ 85 ถวายบังคมท่านอ๋องรุ่ย86 บทที่ 86 เรื่องตลกของทุกคน87 บทที่ 87 พระสนมซูเรียกตัวเข้าพบ88 บทที่ 88 ทำให้ผู้ชมอึ้งตะลึง89 บทที่ 89 ลอบวางยา90 บทที่ 90 ข้าคิดอยู่แล้วว่าเจ้ามิได้โง่เขลา91 บทที่ 91 ถูกจับได้ว่าแอบนัดเจอ92 บทที่ 92 รับกรรมที่ตนเองก่อ93 บทที่ 93 ชอบของขวัญหรือไม่94 บทที่ 94 การเดิมพัน95 บทที่ 95 กราดเกรี้ยวอย่างไร้ซึ่งความสามารถ96 บทที่ 96 เสนาบดีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ97 บทที่ 97 เปิดเผยต่อสาธารณะ98 บทที่ 98 มิได้เป็นสาวบริสุทธิ์แล้ว99 บทที่ 99 ตัวตนของแม่นมกง100 บทที่ 100 รักษาบาดแผล