พระชายาสารพัดพิษ
็นมู่หว่านซีกลับมาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก นางรีบเดินเข้าไปหามู่หว่านซี “คุณหนู ท่านกลับมาได้เสีย
อีกคน หากไม่ใช่เพราะท่านพ่อ ทั้งชีวิตของนางคงไม่น่าอเนถอนาถถึงเพียงนั้น และคงไม่ถูกท่านป้าซ
งมักจะรู้สึกว่าคุณหนูทำตัวชอบกล คล้ายว่ากำลังเย้ย
ี “คุณหนู เหตุใดท่านถึงยังอยู่ที่นี่อีก ท่านเส
ี ทว่าทันใดนั้นเองมู่หว่านซีที่สีหน้าสงบนิ
งอา
กใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ ครั้นพอตั้งสติได้ก็ตวา
่านซีเรียกด้วยน
หนูใ
ไม้!” มู่หว่านซีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ สีหน้าน
่ะ คุณหนูโปรดไว้ชีวิตด้วย ข้าน้อยเพียงเกรงว่าคุณหนูจะไปช้าแล้วถูกท่านเสนาบดีตำหนิเท่า
กับชุ่ยฟูร่วมมือกับมู่เสวี่ยโหรวทำร้ายนางแล้ว ความเคียดแค้นในใจก็ป
ซีผู้นี้แต่ไหนแต่ไรมาเป็นคนอ่อนแอยอมให้ผู้อื่นรังแกได้ง่าย ๆ อีกทั้งที่ผ
ห้หมดทุกคนเลยดีหรือไม่!” มู่หว่านซีตวาดเสียงลั่น ทุกคนในที่นั้นพากันสะดุ้งเฮือกกันอยู่ในใจ แล้วอดเหล
ูกโบยก็รีบคุกเข่าลงทันที “คุณหนู ไม่ทราบว่าซิ่
นเทิ้มไปทั้งตัวไม่ได้ นั่นมันสายตาแบบไหนกัน เย็นเยียบเสียจนไม่เห็นเยื่อใยความรู้สึกใด ๆ ราวกับสา
ตะคอกทันที “ทำไม หรือพวกเจ้าก็เป็นบ่าว
าน้อยม
ที ลวี่อิน...” เมื่อซิ่วเหอเห็นว่ามู่หว่
ทำให้คุณหนูโกรธก็ควรจะขอร้องขอคุณหนูเอง ข้าก็เป็นเพียงบ่าวไ
่รอให้ซิ่วเหอได้ขอร
สั่งของเจ้านายก็เป็นใช้ได้ แม้คุณหนูใหญ่จะไม่เป็นที่โปรดปรานนัก แต่ถึงอย่างไรมา
องขอไม่หยุด “คุณหนูได้โปรดไว้ชีวิตด้วย ข้าน้อยผิดไป