หลินเยี่ยนเฟินตะคอกอย่างเย็นชา “ฉันสอนกฎให้มัน แบบนี้จะเรียกว่าใช้มันได้ยังไงกัน？ ตระกูลยู่ของเราไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์ไว้หรอก！”

ยู่ชางเหิงรู้สึกโกรธเล็กน้อย “ผมจ้างคนรับใช้มารับใช้คุณกับพี่ที่บ้านแล้ว ทำไมคุณต้องให้เจียงหว่านฉือมาทำอะไรแบบนี้ด้วย？”

“ให้มันทำแล้วไงหล่ะ？ มันคิดว่าแต่งเข้ามาในตระกูลร่ำรวยแล้วจะเป็นนายหญิงได้งั้นเหรอ？ ในโลกนี้มีเรื่องดี ๆ แบบนั้นซะที่ไหนหล่ะ？ ถึงมี มันก็ไม่มีบุญคุณเพียงพอที่จะได้หรอก！”

ยู่ชางเหิงขมวดคิ้ว “แต่นั่นก็ไม่สมควรให้เธอมาเป็นคนรับใช้อยู่ดี”