ฮัวฟู่หรง ฮูหยินร้ายแม่ทัพทมิฬ

ฮัวฟู่หรง ฮูหยินร้ายแม่ทัพทมิฬ

จ้าวฮุ่ยอิง

4.9
ความคิดเห็น
214.6K
ชม
127
บท

เมื่อฮัวฟู่หรงถูกวางแผนฆาตกรรมให้จบชีวิตลงบนสะพานข้ามแม่น้ำเฉียนถัง สาเหตุเพราะได้รับบทฮูหยินฮัวของแม่ทัพอินลี่ซานผู้เลื่องลือแห่งต้าฉิน ที่นำมาทำละครฟอร์มยักษ์แห่งปี ซึ่งบทดังกล่าวตกมาเป็นของฮัวฟู่หรง ดาราสาวน้องใหม่ที่กำลังมาแรงในวงการบันเทิงจีน และมีชื่อแซ่ที่ดันไปตรงกับตัวละคร ครั้นหญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตัวเองมาอยู่ในอดีตยุคของขุนพลเทพแห่งต้าฉิน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือแม่ทัพทมิฬอินลี่ซานที่กำลังพลิกแผ่นดินตามล่าค้นหาฮูหยินที่หายสาบสูญไป และเธอก็คือฮูหยินฮัวที่หายสาบสูญไปของแม่ทัพทมิฬ ที่สตรีทั่วหล้าต่างพากันริษยา หากแต่การกลับมาครั้งนี้ของฮัวฟู่หรง ดารา่สาวชื่อดังเธอไม่ได้ไร้เดียงสาดั่งเช่นในอดีตอีกต่อไป แต่เธอร้ายและก็ถือสากับทุกๆ คนที่ทำให้คนรอบข้างที่เธอรักต้องเจ็บและตายจากอย่างไม่หวนคืน ร้ายรักให้ถึงที่สุด ร้ายลึกทะลุไปจนสุดขั้วหัวใจ แต่ถึงร้ายอย่างไรก็เป็นหนึ่งในหัวใจของแม่ทัพทมิฬ เพราะแม่ทัพผู้กล้ารักมั่นต่อสตรีร้ายกาจนางนี้ยิ่งนัก

บทที่ 1 บทนำ

"หรงเอ๋อร์!”เสียงทุ้มใหญ่เรียกชื่อของสตรีนางหนึ่งดังกึกก้อง

อืมมม!!! เสียงขานรับต่ำๆ ดังขึ้นอยู่ในลำคอของหญิงสาวเมื่อได้ยินเสียงเรียกปริศนากำลังเพรียกหาเธอ ดังมาจากที่ไกลแสนไกลจนไม่สามารถพานพบกันได้

"อย่าทิ้งข้าไปหรงเอ๋อร์! กลับมาหาข้า! กลับมา! อย่าทิ้งข้า!”เสียงเพรียกหานั้นร้องเรียกอย่างเจ็บปวดจนคนที่กำลังถูกเรียกสามารถรับรู้ความรู้สึกของเขาได้

แปะ! หยาดน้ำตาไหลร่วงรินออกมาจากขอบตาโดยไม่รู้ตัวพร้อมภาพเลือนรางบางอย่างปรากฏขึ้นและค่อยๆ แจ่มชัดจนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ทว่าไม่รู้ว่าภาพนั้นคือความจริงหรือความฝันกันแน่

ครืดดดด!!!! ร่างของสตรีสาวในชุดขาวนางหนึ่ง กำลังคืบคลานอยู่บนพื้นไม้ท่ามกลางกระแสลมแรงจนอาภรณ์ขาวปลิวสะบัดและแนบลู่ไปตามลำตัวจนเผยให้เห็นเลือนรางงามของนาง ผมสีดำเป็นนิลจนขึ้นเป็นมันวาวปลิวสยายไปตามสายลมกรรโชกแรง ไร้สิ้นเครื่องประดับผมใดๆ

เบื้องหน้าคือเมืองหลวงเสียนหยางแห่งแคว้นฉิน และสถานที่กำลังยืนอยู่ในเวลานี้คือหอคอยสูงที่ถูกสร้างขึ้นภายในจวนใหญ่ของขุนนางระดับสูงผู้หนึ่ง ใบหน้าขาวซีดราวกับว่านางกำลังป่วยอยู่ในเวลานั้น ทว่าดวงตากลับเต็มไปด้วยความตื่นกลัวราวกับว่ากำลังมีบางอย่างคุกคามชีวิตอยู่ในเวลานี้

อ๊อกกกก!!!! เสียงคล้ายมีบางอย่างกำลังจะออกมาจากลำคอพร้อมร่างของนางหยุดนิ่งลง

พรืดดดด!!!! โลหิตแดงฉานพุ่งออกมาจากปากจนกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด พร้อมกับหยาดน้ำตาไหลร่วงรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย

“ชะ...ช่วย...ช่วยด้วย...ทะ...ท่าน...ท่านพี่...”เสียงของนางกำลังเรียกหาใครบางคนอยู่ในเวลานั้น

ร่างงามแสนสวยกำลังคืบคลานคล้ายกำลังหนีอะไรบางอย่างจนสุดชีวิตเพื่อหวังให้มีลมหายใจอยู่รอดต่อไป ทว่าสถานที่ดังกล่าวช่างลับตาผู้คนเสียเหลือเกิน เมื่อนางกำลังอยู่ชั้นบนสุดของหอคอยซึ่งเทียบความสูงได้ประมาณตึกแปดชั้นเลยทีเดียว ดวงตาเฝ้ามองไปที่พระจันทร์กลมโตตรงหน้าซึ่งอยู่ไกลออกไปด้านนอก

“ชะ..ช่วย..ช่วย...ข้า..ด้วย!”เสียงเรียกหาความช่วยเหลือด้วยความหวัง และเต็มไปด้วยความกลัวเหลือประมาณ

ร่างของนางกำลังคืบคลานอยู่ตรงบริเวณด้านนอก ซึ่งเป็นลานกว้างสำหรับยืนชมทิวทัศน์เมืองหลวงเสียนหยางที่กำลังเจริญรุ่งเรืองอยู่ในเวลานี้ ชั้นบนสุดของหอคอยมีเพียงลานกว้างและโต๊ะตัวยาวพร้อมตั่งจำนวนสองที่นั่งวางไว้เคียงคู่กัน ราวกับว่าใช้เป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวก็ว่าได้

ทว่าในเวลานี้บนโต๊ะที่ตั้งกู่เจิ้งเอาไว้และชุดชงชา ไม่อยู่ในสภาพเดิมอีกต่อไปเมื่อสิ่งเหล่านั้นร่วงหล่นตกแตกกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ไม่ไกลจากตั่งที่นั่งปรากฏบุรุษปริศนายืนสูงทะมึนกำลังมองร่างแม่นางในชุดขาวพยายามคืบคลานอยู่บนพื้นเพื่อหาทางเอาชีวิตรอด

“คิดหรือว่าจะมีผู้ใดขึ้นมาช่วยเจ้าให้รอดตายไปจากเงื้อมมือของข้าบนหอคอยนี้!”บุรุษร่างใหญ่ผู้นั้นพูดพึมพำพลางแสยะยิ้มเหยียดพร้อมเอ่ยขึ้น

“เห็นทีจะต้องเร่งเวลาให้ตายเร็วขึ้นเสียแล้ว ช่างตายยากตายเย็นเสียเหลือเกิน”พูดพร้อมเดินตรงปรี่เข้าไปหาร่างของสตรีชุดขาวที่กำลังคืบคลานพยายามหนีเอาชีวิตรอดอยู่ในเวลานั้น

พรืดดดด!!! ร่างของหญิงสาวคนดังกล่าวถูกหิ้วปีกยกขึ้นจากพื้นก่อนจะลากนางไปจนถึงริมระเบียงซึ่งสร้างด้วยท่อนไม้ขนาดใหญ่ล้อมรอบไปทั่วบริเวณเพื่อป้องกันไม่ให้มีผู้ใดร่วงหล่นลงมาจากหอคอยนั้นได้

ฟุบ! ร่างของนางถูกยกขึ้นพาดไปกับราวระเบียงอย่างรวดเร็ว พร้อมชายแขนเสื้อสีดำขลิบสีหลืองทองที่นางมองเพียงครู่ก็ล่วงรู้โดยทันทีว่าเป็นอาภรณ์ของผู้ใด

“ทะ..ท่าน..ทะ”นางพูดออกมาได้เพียงแค่นั้น

ฟิ้ววววว!!!! ร่างงามของหญิงสาวในชุดขาวถูกจับเหวี่ยงลงมาจากชั้นบนสุดของหอคอยสูงลงไปเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ร่างของนางกำลังร่วงหล่นตกลงพื้นเบื้องล่างอยู่ในเวลานั้น

สายลมที่พัดกรรโชกอย่างแรงกล้าราวกับว่ากำลังมีพายุได้พัดร่างจนพลิกกลับในท่าคว่ำมาอยู่ในท่านอนหงายพร้อมกับดวงตาของนางพลันเบิกกว้างด้วยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่กำลังเห็น

เมื่อดวงตาเห็นร่างสูงทะมึนของบุรุษสวมอาภรณ์ที่นางตัดเย็บกับมือด้วยตัวเอง และอาภรณ์ดังกล่าวนั้นผู้ที่เป็นสามีของนางเป็นผู้สวมใส่ ซึ่งก็คือแม่ทัพใหญ่แห่งต้าฉิน แม้ว่าในเวลานี้จะเป็นยามวิกาลแต่เพราะเป็นคืนเดือนหงายและพระจันทร์เต็มดวงทำให้สามารถมองเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

จึงสามารถเห็นใบหน้าของคนที่โยนนางลงมาจากหอคอยได้อย่างชัดเจน ว่าผู้ชายที่สวมใส่เสื้อผ้าของสามีและจับนางโยนลงมาจากหอคอยนั่นแท้จริงแล้วเป็นผู้ใด

“ท่านสังหารข้าทำไม! สังหารข้าทำไม! ทำไม!”คำพูดสุดท้ายพรั่งพรูออกมา พร้อมร่างงามร่วงหล่นจากหอคอยลงไปเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว

ตุบ! ร่างงามตกกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรง พร้อมเลือดแดงฉานไหลออกจากกายจนนองไปทั่วพื้นหินเบื้องล่าง ท่ามกลางสายตาของบุรุษร่างสูงทะมึนที่ยืนแสยะยิ้มเหยียดกับผลงานการฆ่าคนของตัวเอง

ในขณะเดียวกันบริเวณพื้นเบื้องล่างของหอคอยดังกล่าว ร่างของหญิงสาวที่เพิ่งถูกจับโยนลงมาจากชั้นบนสุดนั้นก็คือฮูหยินฮัวหรือฮัวฟู่หรงของอินลี่ซานแม่ทัพทมิฬแห่งต้าฉิน นอนหายใจรวยรินพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากขอบตา

ฮูหยินสาวที่เพิ่งเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินยังไม่ทันได้ร่วมหอกับสามีของนางเสียด้วยซ้ำ ก็ต้องนำกองทัพตามพระราชโองการออกไปทำศึกกับชนเผ่าซงหนูที่ยกทัพมาตีเมืองตามขอบชายแดนเอาไปเป็นของตัวเองอย่างไม่กลัวเกรงต้าฉินแม้แต่น้อย

ทำให้ฮูหยินผู้เป็นยอดดวงใจของแม่ทัพใหญ่แห่งต้าฉิน ที่เพิ่งเข้าพิธีแต่งงานต้องอยู่ภายในจวนใหญ่ของสกุลอิน แวดล้อมไปด้วยบ่าวไพร่บริวารคอยดูแล และเฝ้ารอคอยการกลับมาของสามีอย่างใจจดใจจ่อมาโดยตลอด จวบจนกระทั่งห้าเดือนผ่านไปสงครามระหว่างต้าฉินและเผ่าซงหนูก็สิ้นสุดลง ชัยชนะตกเป็นของต้าฉินพร้อมข่าวการกลับมาของอินลี่ซาน ขุนศึกคู่แผ่นดินของแคว้น

ทันทีที่อินลี่ซานได้รับชัยชนะจากการทำสงครามดังกล่าวและมุ่งหน้าเดินทางกลับเมืองหลวงด้วยความคิดถึงฮูหยินของเขาอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก พร้อมข่าวล่าสุดที่ส่งมาจากจวนแม่ทัพรายงานว่าฮูหยินผู้เป็นที่รักกำลังล้มป่วยด้วยไข้ลมหนาว มีอาการไม่ค่อยสู้ดีนักแม่ทัพหนุ่มควบม้าเร็วมุ่งหน้ากลับเมืองหลวงตรงเข้าจวนเพื่อไปหาฮูหยินของตัวเองก่อนจะเข้าเฝ้าอ๋องฉินเสียอีก

และในเวลานี้บนพื้นหินเบื้องล่างตรงบริเวณหน้าหอคอยร่างของฮูหยินคนสวยกำลังนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่ในเวลานั้น ลมหายใจสุดท้ายกำลังจะหลุดลอยออกจากร่าง

แปะ!!! ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาไหลหลั่งรินออกมาไม่ขาดสาย มองตรงไปที่ประตูใหญ่ทางเข้าออกของหอคอยที่ปิดอยู่ตลอดเวลาในขณะนั้น

“ทะ...ท่าน...ท่าน...พะ....พี่!!!!”เสียงสุดท้ายดังลอดออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมลมหายใจเริ่มขาดห้วงก่อนจะสิ้นสุดลงและทันทีที่ลมหายใจสุดท้ายหลุดลอยออกจากร่างของนาง

แวบ! แวบ! แวบ! บริเวณข้อมือของฮูหยินผู้อาภัพภายใต้ชายแขนเสื้อที่ปกคลุมเกิดประกายวูบวาบทอแสงเรืองรองออกมาเหลื่อมระยิบระยับขึ้นมาทันที พร้อมเสียงคล้ายกำลังมีคนเปิดประตูบานใหญ่ตรงทางเข้าออก เพื่อเข้ามาภายในบริเวณหอคอยซึ่งร่างของฮูหยินคนงามนอนแน่นิ่งอยู่ในเวลานี้

แอดดดด!!!! บานประตูทางเข้าออกของหอคอยถูกเปิดออกในเวลาเดียวกันพร้อมเสียงตะโกนกึกก้องดังออกมาจนสุดเสียง

หรงเอ๋อร์!!!!!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จ้าวฮุ่ยอิง

ข้อมูลเพิ่มเติม
ตำหนักรัก ฮ่องเต้อำมหิต

ตำหนักรัก ฮ่องเต้อำมหิต

โรแมนติก

5.0

เว่ยหลินหลางบุตรีราชครูเว่ยอี้ ฝาแฝดคนพี่ที่ถูกปกปิดไร้สิ้นตัวตนว่าไม่เคยถือกำเนิดบนผืนแผ่นดิน ด้วยนางเกิดมาพร้อมดวงชะตาอันแข็งกล้าเป็นดวงล้มบัลลังก์หงส์ของแคว้นต้าโจว นางจึงถูกส่งตัวไปพำนักอยู่ที่หอดวงดาวให้ผู้คุมกฎเลี้ยงดู และนางก้าวออกจากหอดวงดาวในรอบ 17 ปี เพื่อกลับมาล้มบัลลังก์หงส์ที่ทำลายตระกูลของนางจนล่มสลาย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการก้าวออกมาจากหอดวงดาวครั้งนี้ ทำให้นางได้พานพบกับดาวคู่ชะตา ซึ่งเป็นนักรบปีศาจผู้เลื่องลือและก้าวขึ้นครองบัลลังก์ของแคว้นเทียนอวี๋อันยิ่งใหญ่ ลี่หยวนฮ่องเต้ผู้มีสมญานามฮ่องเต้อำมหิต ข้าจะต้องค้นหาและตามไปช่วยนางให้ได้ ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ข้ามทะเลทราย มหาสมุทรนับหมื่นลี้ ข้าก็จะนำหัวใจของข้ากลับคืนมาเคียงคู่ที่ ตำหนักเย่วเชียงแห่งนี้ด้วยกันดั่งเดิม!!!!

อุปราชร้ายตำหนักไร้รัก

อุปราชร้ายตำหนักไร้รัก

โรแมนติก

5.0

ตำหนักไร้รัก สถานที่พำนักของอุปราชหนุ่มแห่งเทียนจิน เจ้าของตำหนักนี้ หัวใจเต็มไปด้วยความด้านชามาแทบทุกพระองค์ แต่แล้ววันหนึ่ง คุณหมอสาวแสนสวย นามว่าจ้าวย่าเจินได้รับของขวัญ ย้ายเข้าบ้านใหม่เป็นภาพวาดตำหนักโบราณ มีชื่อว่าตำหนักเย่วเชียง ในภาพนั้นมีผู้ชายยืนเอามือไพล่หลังไม่เห็นหน้า เฝ้ามองตำหนักฝั่งตรงกันข้าม และที่น่าประหลาดผู้ชายในภาพวาดจะโตขึ้นทุกวัน จวบจนกระทั่ง คุณหมอคนสวยถูกดึงเข้าไปในภาพวาดตำหนักโบราณดังกล่าวและได้พบกับ เจ้าของตำหนักไร้รัก ซึ่งเขาก็คืออุปราชแห่งเทียนจินและเป็นผู้ชายคนเดียวกัน ที่อยู่ในภาพวาดที่หญิงสาวเห็นเขาอยู่ทุกค่ำคืน ตำหนักไร้รักเมื่อไร้หัวใจ ตำหนักไร้กังวลเมื่อหัวใจกลับมามีรักอีกครั้ง

ถานหยี่เหยียน นางมารผลาญรัก

ถานหยี่เหยียน นางมารผลาญรัก

โรแมนติก

5.0

คำโปรย การกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตครั้งนี้ ทำให้นางมารใจโฉดกลับกลายเป็นคนดี แต่กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้ ถานหยี่เหยียนซึ่งผสานจิตใจกับร่างในปัจจุุบัน จนสงบกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง และกลับมาทำลายล้างทุกอย่างจนวอดวาย เอลิซาเบธ ลีหรือหยางลี่จู บินกลับประเทศจีนเป็นครั้งแรกในชีวิตและถูกดวงตาสวรรค์ที่มีวาสนาผูกพันกันนำนางหวนคืนกลับตระกูลถาน ซึ่งเป็นชาติอดีตของตัวเองเพื่อกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตตามที่เคยอ้อนวอนต่อสวรรค์เบื้องบน ดวงตาสวรรค์นำนางกลับมาในชาติที่เกิดเป็นสตรีที่แสนจะร้ายกาจที่สุดในตระกูลถาน และนางก็คือนางมารชื่อกระฉ่อน ถานหยี่เหยียน คุณหนูใจโฉดที่เต็มไปด้วยความอำมหิต สนใจแต่ตัวเองไม่เคยใส่ใจผู้ใดและต้องได้ทุกอย่างที่นางต้องการ จนเป็นต้นเหตุทำให้ตระกูลถานถูกประหารล้างตระกูล และการคัดเลือกพระชายาของอดีตฉู่อ๋องเพื่อเลือกเฟ้นให้กับพระอนุชา เป็นที่มาของการประหารล้างตระกูลถานในอดีต แต่การกลับมาอีกครั้งของถานหยี่เหยียน ซึ่งเป็นร่างในยุคปัจจุบันทำให้ร่างในอดีตและปัจจุบันหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันและนางก็คือนางในฝันของบุรุษหน้าหยกผู้เลื่องลือ สตรีใจโฉดผู้เคยเป็นอนุชายาของชินอ๋องรูปงามก่อนที่จะกลับมาแก้ไขเปลี่ยนแปลง

พิศวาสตำหนักลืมเลือน

พิศวาสตำหนักลืมเลือน

โรแมนติก

5.0

อุปราชปีศาจ สมญานามนี้เลื่องลือไปทั่วหล้า อุปราชเฟิงหลง ผู้ก่อตั้งแผ่นดินเป่ยถังจนเป็นปึกแผ่นเป็นหนึ่งเดียว วิชาอมตะทำให้มีชีวิตเป็นนิรันดร์ และมีญาณหยั่งรู้ล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าและหูทิพย์ หากแม้นผู้ใดเข้ามาใกล้พระวรกายน้อยกว่ารัศมีสิบฉื่อ ร่างจะต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีขาวไปทันที อุปราชในตำนานประทับอยู่ในพระตำหนักลืมเลือนมานานกว่า 329 ปีนับตั้งแต่สถาปนาแคว้น จวบจนกระทั่งองค์หญิงเย่วเพ่ยเพ่ย จากแคว้นเย่วปรากฎกาย นางเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถเข้าใกล้และสัมผัสพระองค์ได้ และนางคือสตรีที่ผูกพันกับพระองค์นับตั้งแต่พานพบกันตั้งแต่ครั้งแรก แรงรักแรงพิศวาสเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตำหนักลืมเลือน ก่อนจะถึกปิดตายหายไปอย่างไร้ร่องรอยเพื่อรอคอยนางหวนคืนกลับมาอีกครั้ง กลับมาเพื่อครองรักกับอุปราชปีศาจอีกครั้งตามสัญญาที่มีไว้ให้ต่อกัน ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานนับพันปีก็ตาม

ทาสพิศวาสจวนโหวอำมหิต

ทาสพิศวาสจวนโหวอำมหิต

โรแมนติก

5.0

เพราะการพบกันครั้งแรกระหว่าง จอมอำมหิตแห่งกู้กงและหวางเย่หลิง ทำให้รองผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพร ต้องการนางเก็บไว่้ใกล้ตัวเพื่อ เหตุผลบางอย่าง และเพื่อสืบเสาะหามารดาผู้ให้กำเนิดจากนาง ครั้นเกิดเหตุการณ์เงินห้าหมื่นตำลึงทองสูญหายไปอย่างไร้ร่องรอย ภายในสำนักคุ่้มกันหวางซื่อของตระกูลหวาง จึงทำให้จอมอำมหิตสบโอกาส หวางเย่หลิง บุตรีเพียงคนเดียวของหวางเจี้ยนเฉิง จะต้องถูกนำส่งเข้าจวน ในฐานะสตรีของอิ๋งชวนโหว เพื่อช่วยทุกชีวิตของตระกูลหวางให้รอดพ้นจาก การถูกประหารชีวิตจากเหตุการณ์ดังกล่าว

หนังสือที่คุณอาจชอบ

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

ธิดาแค้นต้องเอาคืน

Casey Haag
5.0

ตระกูลซูล่มสลาย จวนเจิ้นกั๋วทั้งตระกูลถูกประหารชีวิตในคืนเดียว ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งถูกน้องสาวหลอกใช้ ถูกชายเจ้าชู้เล่นตลก ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งใช้ชีวิตอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่แคว้นเป่ยเหลียงสิบกว่าปี แต่กลับถูกกล่าวหาว่าคบคิดกับศัตรู คนทั้งแคว้นเซิ่งถังต่างก็ด่าทอยกใหญ่ ชาติก่อน… ซูเฉิงอิ้งต้องยืนมองน้องสาวกับรักแรกของตนสนิทสนมกัน ครองโลก ส่วนตัวเองกลับโดนประหารชีวิต เลือดสาดตะวัน เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง… ซูเฉิงอิ้งถือดาบกลับมา ฟาดแรก… ตัดสายเลือด ฟันน้องสาวอกตัญญู ฟาดที่สอง… ตัดความรัก ฟันรักแรกที่หน้าเนื้อใจเสือ ฟาดที่สาม… ตัดคำพูด ฟันทุกเสียงนินทาของเป่ยเหลียงที่บิดเบือนความจริง ฟาดที่สี่… ตงฟางไป๋เยว่ “หรือว่าฮูหยินอยากจะฆ่าสามีผู้นี้ด้วยหรือ” ซูเฉิงอิ้ง“หุบปาก…”

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ฮัวฟู่หรง ฮูหยินร้ายแม่ทัพทมิฬ
1

บทที่ 1 บทนำ

07/01/2023

2

บทที่ 2 ตอนที่ 1 ฮัวฟู่หรง 1.1

07/01/2023

3

บทที่ 3 ตอนที่ 2 ฮัวฟู่หรง 1.2

07/01/2023

4

บทที่ 4 ตอนที่ 3 ฮัวฟู่หรง 1.3

07/01/2023

5

บทที่ 5 ตอนที่ 4 ฮัวฟู่หรง 1.4

07/01/2023

6

บทที่ 6 ตอนที่ 5 นางร้ายนอกจอ1.1

07/01/2023

7

บทที่ 7 ตอนที่ 6 นางร้ายนอกจอ 1.2

07/01/2023

8

บทที่ 8 ตอนที่ 7 นางร้ายนอกจอ 1.3

07/01/2023

9

บทที่ 9 ตอนที่ 8 กำไลปริศนา 1.1

07/01/2023

10

บทที่ 10 ตอนที่ 9 กำไลปริศนา 1.2

07/01/2023

11

บทที่ 11 ตอนที่ 10 อุบัติเหตุ 1.1

09/01/2023

12

บทที่ 12 ตอนที่ 11 อุบัติเหตุ 1.2

09/01/2023

13

บทที่ 13 ตอนที่ 12 อุบัติเหตุ 1.3

09/01/2023

14

บทที่ 14 ตอนที่ 13 อุบัติเหตุ 1.4

09/01/2023

15

บทที่ 15 ตอนที่ 14 แม่ทัพทมิฬ 1.1

09/01/2023

16

บทที่ 16 ตอนที่ 15 แม่ทัพทมิฬ 1.2

09/01/2023

17

บทที่ 17 ตอนที่ 16 หลงยุค 1.1

09/01/2023

18

บทที่ 18 ตอนที่ 17 หลงยุค 1.2

09/01/2023

19

บทที่ 19 ตอนที่ 18 หลงยุค 1.3

09/01/2023

20

บทที่ 20 ตอนที่ 19 หนิงฝูหรง 1.1

09/01/2023

21

บทที่ 21 ตอนที่ 20 หนิงฝูหรง 1.2

09/01/2023

22

บทที่ 22 ตอนที่ 21 หนิงฝูหรง 1.3

09/01/2023

23

บทที่ 23 ตอนที่ 22 งานเลี้ยงสังหาร 1.1

16/01/2023

24

บทที่ 24 ตอนที่ 23 งานเลี้ยงสังหาร 1.2

16/01/2023

25

บทที่ 25 ตอนที่ 24 งานเลี้ยงสังหาร 1.3

16/01/2023

26

บทที่ 26 ตอนที่ 25 เบาะแส 1.1

16/01/2023

27

บทที่ 27 ตอนที่ 26 เบาะแส 1.2

16/01/2023

28

บทที่ 28 ตอนที่ 27 เบาะแส 1.3

16/01/2023

29

บทที่ 29 ตอนที่ 28 เบาะแส 1.4

16/01/2023

30

บทที่ 30 ตอนที่ 29 เบาะแส 1.5

16/01/2023

31

บทที่ 31 ตอนที่ 30 กำไลหงส์ 1.1

16/01/2023

32

บทที่ 32 ตอนที่ 31 กำไลหงส์ 1.2

16/01/2023

33

บทที่ 33 ตอนที่ 32 กำไลหงส์ 1.3

16/01/2023

34

บทที่ 34 ตอนที่ 33 กำไลหงส์ 1.4

16/01/2023

35

บทที่ 35 ตอนที่ 34 กำไลหงส์ 1.5

16/01/2023

36

บทที่ 36 ตอนที่ 35 กำไลหงส์ 1.6

16/01/2023

37

บทที่ 37 ตอนที่ 36 เหยินทำเหตุ 1.1

16/01/2023

38

บทที่ 38 ตอนที่ 37 เหยินทำเหตุ 1.2

16/01/2023

39

บทที่ 39 ตอนที่ 38 เหยินทำเหตุ 1.3

16/01/2023

40

บทที่ 40 ตอนที่ 39 เหยินทำเหตุ 1.4

16/01/2023