Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
มนตร์พิศวาสอสูร

มนตร์พิศวาสอสูร

อัญญาณี

5.0
ความคิดเห็น
71.3K
ชม
76
บท

บัณฑิตาหนีการคลุมถุงชนมาไกลถึงกรุงลอนดอน คิดว่าจะรอดพ้นจากการถูกบังคับ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับหล่อน เมื่อมาเจอ “ผู้ชายในคืนนั้น” คืนที่เธอสูญเสียพรหมจรรย์ เขาพันธนาการหล่อนไว้ด้วยความสิเน่หาอันเร่าร้อน “คุณจำผมไม่ได้เหรอ” คำถามชายหนุ่มตรงหน้าเรียกความสงสัยให้บัณฑิตามากว่า ตนเคยเจอเขาด้วยหรือ หล่อนใช้ช่วงเวลาที่รู้สึกว่าไม่ปลอดภัยคิดทบทวนว่า เคยเจอเขาหรือไม่ “ไม่ ฉันไม่เคยเจอคุณ” “อ้อ...ผมลืมไป คุณจำผมไม่ได้ แต่ผมจำคุณได้ดี” คำพูดของเขายิ่งทำให้บัณฑิตางงหนักขึ้น “ผมคือผู้ชายคืนนั้นไง ผู้ชายที่ได้ความสาวของคุณ” เหยื่อติดกับแล้ว ราชสีห์หนุ่มไม่มีวันปล่อยหล่อนเด็ดขาด...

บทที่ 1 1

1

อุณหภูมิภายในห้องดูจะสูงขึ้นเมื่อชายหญิงคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงสวาทอย่างเร่าร้อน ลีลาของสาวคู่ขาร้อนแรงสมกับชั่วโมงบิน เสียงครางของหล่อนดังตลอดเวลาที่ฝ่ายชายเคลื่อนไหวรุนแรงเหนือร่างตน ทว่ากลับไม่มีเสียงของลีโอนาร์ด ฟาเรลล์ นักธุรกิจหนุ่มใหม่ไฟแรงแห่งกรุงลอนดอนลอดผ่านปากแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าเขานิ่งเรียบ ตั้งหน้าตั้งตาทำภารกิจบนเตียงให้เสร็จ ทำราวกับว่าไม่มีอารมณ์ร่วมกับสาวผู้ร้อนแรงใต้ร่าง และมองเห็นใบหน้าสาวคู่ขาเป็นหญิงสาวอีกคน

ใช่...ลีโอนาร์ดไม่มีอารมณ์ร่วมสักเท่าไหร่ เพราะหัวใจและห้วงอารมณ์นึกถึงแต่สาวปริศนาที่เขาพร่าพรหมจรรย์เมื่อหนึ่งปีก่อน ลีโอนาร์ดยังจำใบหน้าหล่อนได้แม่นยำ จำความสวยงามของเรือนร่าง จำกลิ่นหอมจากผิวกาย จำความหอมหวานจากริมฝีปากรูปกระจับที่ตนบดจูบ จำความสุขที่ได้รับจากสาวร่างบอบบาง เป็นความทรงจำที่ทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งยามนึกถึง ในความรู้สึกของลีโอนาร์ดเวลานี้คือ ปรารถนาสาวปริศนาในค่ำคืนนั้นเพียงคนเดียว

ความทรงจำในค่ำคืนนั้นยังติดอยู่ในหัว ยามหวนคำนึงร่างกายเขารุมร้อน ความปรารถนาแทรกซ้อนในกาย ประมวลภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องนึกคิด ลีโอนาร์ดจำทุกเรื่องราว ทุกท่วงท่าที่ตนอยู่เหนือร่างบางได้ดี จำได้แม้กระทั่งวินาทีแรกที่เดินเข้าไปในห้อง

กลิ่นหอมจากเทียนหอมกระจายไปทั่วห้อง ทำให้ลีโอนาร์ดรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายยามสูดดม ขจัดความเมื่อยล้าจากการเดินทางได้มากทีเดียว ที่ว่าเหนื่อยจากการเดินทางไม่ใช่จากการนั่งเครื่องบินมาเป็นเวลาสิบกว่าชั่วโมง แต่มาเหนื่อยเพราะการจราจรติดขัดบนถนนในกรุงเทพฯ มากกว่า กว่าจะถึงโรงแรมก็ใช้เวลาร่วมสามชั่วโมง เขาตั้งใจว่ามาถึงห้องพักจะอาบน้ำเป็นอันดับแรก คิดได้ดังนั้นลีโอนาร์ดจึงเดินไปไปยังห้องนอนที่ประตูเปิดกว้าง

เท้าใหญ่ของเขาชะงัก เมื่อพบว่าบนเตียงหนานุ่มมีร่างของสตรีสาวนางหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่ ลีโอนาร์ดไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นบรรณาการจากปณิธานหรือแซมเพื่อนรักของตน ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ร่างสูงใหญ่เคลื่อนตัวไปหยุดยืนริมเตียง นัยน์ตาสีฟ้าทอดมองมายังร่างแสนโสภาขาวผ่องที่ไร้อาภรณ์บดบังด้วยรอยยิ้มพอใจ ผู้หญิงคนนี้สวยงามลออตา เรือนร่างก็อรชรสมส่วน ดอกบัวคู่งามตูมเต่งอวบใหญ่พอดี ปลายถันสีชมพูอ่อนทำให้ร่างของเขาสั่นเทิ้ม ความขาวผ่องจากผิวกายที่มีความแดงระเรื่อปะปนช่างดึงดูดสายตา กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างให้ลุกกระพือ หล่อนสวยทั้งรูปร่างและหน้าตาเหลือเกิน

และคนสวยคนนี้ก็กำลังบิดร่างเร้าไปมา ส่ายสะบัดตัวราวกับว่ากำลังจะขับไล่ความร้อนออกจากกาย ดวงตาสาวหรี่ปรือ มือเรียวนุ่มทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่าง บีบเคล้นทรวงอกและส่งเสียงครางเบาๆ เขาไม่นึกแปลกใจกับกิริยาของหล่อนเพราะคิดว่ามันเป็นหนึ่งในการเชิญชวนหรือการยั่วยวนเพศตรงข้าม

ลีโอนาร์ดเห็นผู้หญิงเปลือยกายมาเยอะแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาเกิดความต้องการอย่างแรงกล้าเพียงแค่มองเลยสักคน เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ยามที่สัมผัสและขับเคลื่อนบนตัวเธอมันจะเป็นเช่นไร

แค่นึก…เพียงแค่นึกร่างกายของลีโอนาร์ดก็ตอบสนองความคิด ไฟกามลุกพรึบร้อนวูบวาบ เขายืนมองร่างสวยเปล่าเปลือย ในขณะที่มือใหญ่เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ จนกระทั่งกางเกงชั้นในชิ้นสุดท้ายหลุดจากกายแกร่ง

“คุณ” หญิงสาวมองเห็นชายต่างชาติร่างสูงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เขาเป็นใครเธอก็ไม่อาจรู้ได้ ตอนนี้สมองและความคิดของหล่อนว่างเปล่าเพราะถูกยานรกเข้าครอบงำจิตใจทุกพื้นที่ ไม่มีเหลือที่ว่างไว้คิดอ่านสิ่งใด ไม่ห้ามปรามกับสิ่งที่เขาคิดจะทำด้วย มิหนำซ้ำยังเรียกร้องอย่างน่าละอาย “ได้โปรด…ฉันต้องการคุณ”

หล่อนเอ่ยกระท่อนกระแท่นด้วยภาษาอังกฤษ

ลีโอนาร์ดยิ้มก่อนจะเดินตัวล่อนจ้อนออกไปจากห้องนอน ไปรื้อค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเดินทางที่เขามักพกสิ่งนี้ติดกระเป๋าไว้เสมอ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาจึงเดินกลับมาหาร่างขาวผ่องอีกครั้ง วางกล่องถุงยางอนามัยไว้ข้างหมอนหนุน จากนั้นก็เอนกายเกยก่ายร่างสวย

“คุณ…ฉันต้องการคุณ” เสียงสั่นของสาวร่างเปลือยเอ่ยบอกร่างหนา

“ฉันก็ต้องการเธอ แม่สาวสวย” ลีโอนาร์ดหอมแก้มระเรื่อสีแดงฟอดใหญ่ ความหอมนั้นทำให้ขนเส้นอ่อนๆ ในกายลุกซู่ และส่งผลต่อแก่นกายที่ผยองใหญ่ “เธอสวยถูกใจฉันเหลือเกิน”

เขาไต่ปากไปจนถึงเรียวปากคู่สวยที่เวลานี้เหมือนนกรอคอยอาหารจากแม่ เผยอกว้างรับจุมพิตแรกในชีวิตจากชายหนุ่มที่ไม่รู้จัก หากในยามมีสติเธอคงจะปัดป้องและขัดขืนเต็มที่ ทว่าเวลานี้หล่อนมีแต่ยินยอมพร้อมใจ และบางครั้งก็รุกหนักจนไม่เหลือความอาย ทำราวกับตนเองเป็นคนเจนจัดในเกมกาม จูบโต้ตอบอย่างไม่มีความชำนาญแต่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แสดงให้รู้ว่ากระหายใคร่เป็นที่สุด และแทนที่เขาจะรำคาญกับความไม่เป็นงานของหล่อนที่คิดว่าแสร้งทำ กลับทำให้ลีโอนาร์ดพอใจมากกว่า ในเมื่อหล่อนแสร้งทำเป็นสาวไร้เดียงสา เขาก็ให้หล่อนทำตามใจคิด ไม่คัดค้านหรือต่อว่า

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ อัญญาณี

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ