คลั่งสวาทภรรยานอกทะเบียน

ตอนที่ 1

ถูกหลอกจากคนที่รัก

โสภณเดินไปเดินมาภายในบ้านสองชั้นขนาดกะทัดรัด เขากำลังเครียดเพราะถูกเจ้าหนี้มาคอยตามทวงเงิน ชายวัยกลางคนไม่รู้จะทำอย่างไร ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมานี้เขาเสียพนันอย่างหนัก จนทำให้เงินที่มีแทบจะไม่เหลือติดตัวและนี่คือจุดเริ่มต้นของการเป็นหนี้

“เอายังไงดี พวกมันฆ่าเราแน่ถ้าไม่มีเงินให้”

นุษบาเอ่ยขึ้น เธอนั่งชันเข่าก่อนจะตักข้าวเข้าปากอย่างมูมมาม

ชายวัยกลางคนถอนหายใจเฮือกใหญ่มองสภาพภรรยาที่ไม่เหลือเค้าโครงความสวย เขาอุตส่าห์ยอมทิ้งคู่ชีวิตเพื่อมาอยู่กับอีกฝ่าย กลับกลายเป็นว่ายิ่งอยู่ด้วยกัน ชีวิตก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆจนมองไม่เห็นทางออก

“นี่ นั่งให้มันดีๆได้ไหม”

น้ำเสียงคนพูดนั้นบ่งบอกว่าเอือมระอาในตัวเธอเพียงใด แต่หญิงวัยกลางคนไม่ได้สนใจ ยังคงตักข้าวเข้าปากและกระดกเหล้าขาวตามจนกลิ่นคละคลุ้งไปทั่วทั้งบ้าน

โสภณย่นจมูกอย่างรังเกียจ เขาไม่ชอบเลยที่เธอเป็นแบบนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนนุษบาทั้งน่ารักและเรียบร้อย แต่พอวันเวลาผ่านไปเธอก็กลับกลายเป็นคนละคน

“พี่นี่น่ารำคาญจริงๆ!”

เธอสบถด้วยความรำคาญใจพลางส่งเสียงในลำคอ พักหลังมานี้สามีมักจะบ่นและจู้จี้จุกจิกเสมอจนเธอนั้นเริ่มเบื่อหน่ายในตัวเขา บ่อยครั้งที่แอบหนีไปหาคนอื่นโดยที่โสภณไม่รู้

“ช่วยกันคิดหน่อยได้ไหมว่าจะทำยังไงดี”

คนเป็นสามีเครียดจนสมองตื้อตัน ไม่รู้จะหาทางแก้ไขปัญหานี้อย่างไร หนี้สินที่มีอยู่นั้นก็หลายล้านบาท ลำพังตัวเขาเงินเดือนเท่าหยิบมือ ไม่พอแม้กระทั่งจะประทังชีวิตด้วยซ้ำ ชายวัยกลางคนรู้สึกปวดหัวจนทรุดนั่งลง เขามีโรคประจำตัวมากมายหลายอย่าง และทุกครั้งที่เครียดอาการก็จะกำเริบหนักอยู่เสมอ

“ฉันก็ไม่รู้ คิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน”

โสภณมองภรรยาอย่างไม่พอใจ ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายชักชวนเขาเข้าวงการพนันจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่กลับปัดความรับผิดชอบง่ายๆแบบนี้

ชายวัยกลางคนเครียดจนหัวแทบระเบิด เขาเองก็จนปัญญาที่จะหาทางแก้ไขปัญหาที่ตัวเองได้สร้างขึ้น

“ว่าแต่ตอนนี้พี่มีให้ฉันยืมบ้างไหม”

นุษบาเอ่ยถามก่อนที่โสภณจะส่ายหัว เขายังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนใช้จ่าย โชคดีที่วันนี้ยังมีเงินหลงเหลืออยู่บ้างจึงได้ซื้อกับข้าวมาตุนเอาไว้

“ไม่มีหรอก”

“อะไรกัน ฉันเห็นพี่มีเงินตั้งเยอะ”

เธอไม่เชื่อและพยายามที่จะเข้ามาค้นตัวสามี แต่กลับถูกเขาผลักจนล้มลง นุษบาโกรธมากที่สามีกล้าทำร้ายเธอจึงพุ่งเข้าไปทุบตีเขา โสภณโมโหตวัดฝ่ามือใส่ใบหน้าโทรมเต็มแรงจนเลือดซึมออกทางมุมปาก

“ไปให้พ้นหน้าฉันเลยไป!”

ผู้เป็นสามีตวาดไล่ก่อนที่เขานั้นจะเดินขึ้นห้องไป ทิ้งให้นุษบาอาละวาดอยู่คนเดียวเพียงลำพัง

โสรญายืนอยู่หน้าประตูบ้านได้ยินเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เธอถอนหายใจยาวก่อนจะแขวนถุงกับข้าวเอาไว้ที่ลูกบิดประตูและเดินจากมา เดิมทีตั้งใจจะมาเยี่ยมพ่อแต่เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปด้านใน