Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
โอ้ดวงใจเจ้าเอย

โอ้ดวงใจเจ้าเอย

ปะหนัน

5.0
ความคิดเห็น
85
ชม
25
บท

ชายคนเก่าในร่างใหม่ เขากลับมาเพื่อลองใจเธอ การพิสูจน์หัวใจของหญิงสาวมันอาจเป็นการมองหารักแท้สำหรับปองภพ แต่สำหรับดาวิกามันคือความหลอกลวงและทำร้ายหัวใจของคนที่รอเขามาถึง5 ปี ************** “สาแก่ใจแล้วหรือยังกับแผนการพิสูจน์รักแท้ของพี่ แต่สำหรับดามันคือการดูถูก ถึงดาจะจนแต่ก็ไม่ได้กระหายความรวยจนลืมฟังเสียงหัวใจ เสียแรงที่รู้จักกันมาเกือบสิบปี พี่มันก็แค่ผู้ชายที่รักแต่ตัวเอง” ปองภพยืนฟังดาวิกาต่อว่าเขาจนจบ เขายอมรับทุกคำด่าทอของหญิงสาว “ใช่พี่เห็นแก่ตัว พี่คิดแต่ในมุมของตัวเอง ถูกแล้วที่ดาจะโกรธพี่แต่ขอร้องอย่าเกลียดพี่ได้ไหม พี่พร้อมจะทำตามข้อเสนอของดาทุกอย่างที่พูดบนเวที แล้วเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่าผู้ชายคนนี้ใช่พี่ภพคนเดิมไหม” หญิงสาวกำมือแน่น มองสบตาคนรักด้วยดวงตาที่แดงกร่ำ น้ำใส ๆ ไหลคลอตาแต่หญิงแกร่งอย่างดาวิกาไม่มีทางร้องไห้ต่อหน้าใครแน่ ๆ “โอกาสมีแค่ครั้งเดียว ถ้าทำมันไม่ได้ ก็อย่าใช้คำว่าขอโทษเลย เพราะมันคงไม่ใช่ความพลั้งพลาดแต่มันคงเป็นสันดานลึก ๆ ที่เพิ่งแสดงออกมา” ***เมื่อได้รับโอกาส ก็อยู่ที่ตัวเองแล้ว ว่าจะรักษามันไว้หรือปล่อยรักให้หลุดมือไป**** /*/ความเผ็ดเราก็มี ความหวานเราก็เยอะ ฝากผลงานของปะหนันด้วยนะคะ/*/

บทที่ 1 คิดถึงความหลัง

ตอนที่1

คิดถึงความหลัง

ดาวิกาเพิ่งเสร็จสิ้นจากงานศพแม่ที่ต่างจังหวัด พอเดินทางมาถึงกรุงเทพ เธอก็ต้องมารีบมาเปิดร้านขายข้าวราดแกงทันที เพราะหยุดไปนานเดี๋ยวลูกค้าประจำจะหายหมด

ความเหนื่อยล้าปกติหัวถึงหมอน หญิงสาวก็แทบจะหลับทันที แต่วันนี้เธอกลับคิดถึงความหลังที่ผ่านมาเกือบห้าปีแล้ว แต่เธอยังไม่เคยลืมมัน

5ปีที่แล้ว

เด็กสาวในวัยเพียงสิบสี่ปี เธอต้องมานั่งรอมารดาขายข้าวราดแกงที่หน้าห้างสรรพสินค้าทุกวัน เธอใช้เวลานั้นเข้ามานั่งอ่านหนังสือโดยการซื้อไอศกรีมหนึ่งแท่งและนั่งจนกว่าแม่ของเธอจะเก็บร้านเสร็จ

“ใกล้สอบแล้วเหรอ ช่วงนี้เห็นอ่านหนังสือทุกวันเลย”

ปองภพยามของห้างมักจะเดินมาทักทายกับดาวิกาแบบนี้บ่อย ๆ บางครั้งก็มีขนมมาฝาก

หญิงสาวเงยหน้าจากหนังสือด้วยความดีใจ เพราะวันนี้เธอนั่งจนห้างใกล้ปิดแล้ว แต่ยังไม่เห็นวี่แววของปองภพเลย

“พรุ่งนี้ก็สอบแล้วค่ะ เหนื่อยไหมคะพี่ภพวันนี้ เห็นแม่บอกว่ามีคนเข้ามาทะเลาะกันในห้างด้วย”

ชายหนุ่มถอนหายใจแต่ยังคงยิ้มอยู่ เขามองหน้าคนถามเหมือนมีคำพูดมากมายแต่ก็พูดออกมาเพียงสั้น ๆ

“ถึงสิ้นเดือนก็หายเหนื่อยแล้ว เราก็ตั้งใจเรียนนะ จะได้ทำงานสบาย พี่ไปก่อนเดี๋ยวหัวหน้ามาเห็นจะว่าเอา”

ปองภพอายุห่างจากดาวิกาถึงห้าปี เขาเรียนการศึกษานอกโรงเรียนจบแค่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก และย้ายจากต่างจังหวัดมาหางานทำที่กรุงเทพเหมือนครอบครัวของดาวิกาเพียงแต่เธอยังโชคดีกว่าเขาที่มารดาขายข้าวราดแกงได้กำไรดี พอส่งเธอกับน้องได้เรียน

การเจอกันวันนั้นเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้น หญิงสาวก็ไม่ได้เจอปองภพอีกเลย ถามจากเพื่อนยาม จึงรู้ว่าเขากลับไปบ้านเพราะแม่ของเขาเสียชีวิต

ดาวิกาคิดว่าหลังจากเสร็จจากงานศพ เขาคงกลับมาแต่นี่ก็ห้าปีแล้ว ยิ่งตอนนี้หญิงสาวต้องออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อมาขายของแทนมารดา เพราะแม่ของเธอล้มป่วย แต่ท่านก็อยู่ได้เพียงแค่หนึ่งปีก็จากเธอกับน้องไป

ปัจจุบัน

ห้องแคบ ๆ แต่ตอนนี้มันดูกว้างไปเมื่อไม่มีแม่ ดาวิกานอนกอดตัวเองด้วยความเหงา แต่เธอท้อไม่ได้ ยังมีน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ และปีนี้กำลังจะจบ ป.ว.ช ด้วย

ท้องฟ้ายังไม่ทันสว่างดาวิกาก็ต้องรีบตื่นไปตลาดเพื่อซื้อของมาทำกับข้าว กว่าจะทำเสร็จก็เกือบหกโมงเช้า ต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปขายที่หน้าห้างเหมือนที่แม่ของเธอเคยขายอยู่

“เอาแกงเขียวหวานกับหมูทอดราดข้าว”

ชาญหัวหน้ายามลูกค้าประจำของดาวิกา เขาจะมากินเป็นคนแรกเสมอ เพราะตัวเขาเองต้องมาแต่เช้าเพื่อเปิดประตูห้างเพื่อให้แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาด

หญิงสาวได้โอกาสจึงคิดว่าชาญน่าจะพอได้ยินข่าวของปองภพบ้าง

“น้าชาญได้ข้าวพี่ภพบ้างไหมคะ”

“ปีแรก ๆ ก็ได้ข่าวอยู่ ว่ามันลำบากมาก บ้านก็โดนไล่ไม่ให้อยู่ เพราะปลูกในที่คนอื่น ต้องไปอยู่กับพระที่วัด แต่ก็ไม่ได้ข่าวมันมาจะสองปีแล้วนะ ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง คนเคยอยู่ด้วยกันมาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เหลือตัวคนเดียว บอกให้กลับมาทำงานมันก็ไม่ยอมมา”

แม่ค้าขายข้าวแกงยิ่งฟังยิ่งทั้งห่วงทั้งคิดถึง แต่แค่เธอเองกับน้องชายก็แทบจะเอาตัวเองกันไม่รอดอยู่แล้ว

ดอมเรียนจบแล้วและเข้ามาอยู่กรุงเทพกับพี่สาวเพื่อเรียนต่อ ป.ว.ส และจะได้ช่วยขายของด้วย

“พี่ดาจดมาเลยว่าจะซื้ออะไรบ้าง ดอมจะไปตลาดให้ แล้วเดี๋ยวค่อยกลับมานอนต่อ มีเรียนสายทุกวัน พี่จะได้นอน ยาว ๆ กับเขาบ้าง”

น้องชายพยายามช่วยทุกอย่างที่พอทำได้ เพราะเขารู้ว่าพี่สาวยอมเลิกเรียน ยอมเหนื่อยก็เพื่อให้เขาได้เรียนสูง ๆ

ดอมเป็นเด็กที่มีความสามารถในช่างยนต์ เพราะตอนที่อยู่ต่างจังหวัด เขาก็ไปช่วยงานที่ร้านซ่อมรถเพื่อเก็บประสบการณ์

“พี่ดา อาจารย์หางานเสริมให้ดอม ทำเสาร์อาทิตย์ และดอมไปคุยกับที่นั่นแล้ว เขาจะให้ดอมฝึกงานที่นั่นเลยแถมให้เงินเดือนด้วยนะ”

ดาวิกาดีใจกับน้องชายไม่ใช่เพราะเธอจะได้ให้เงินน้องน้อยลง แต่เธออยากให้ดอมได้มีเงินไว้ซื้อของที่เขาอยากได้บ้าง เพราะตัวเองไม่มีปัญญาพอที่จะหาให้น้องชาย

“ตั้งใจทำงานนะ เผื่อเรียนจบ เขาจะรับเข้าทำงานเลย เดี๋ยวนี้งานหายากขึ้นทุกวัน”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ปะหนัน

ข้อมูลเพิ่มเติม
ฤดูรักไร่เหมันต์

ฤดูรักไร่เหมันต์

โรแมนติก

5.0

เหมันต์เจ้าของไร่ชาที่รักในชีวิตโสดเป็นที่สุดแต่กลับดันมามีใจให้กับลูกสาวเพื่อนแม่ ที่รักการทำขนมมากที่สุดในชีวิต แต่เขาก็เลือกที่จะปากแข็งและทำทุกอย่างตรงข้ามหัวใจ ******************************************** ความรักที่ไม่ชัดเจน ก็ไม่มีค่าพอที่รั้งอีกฝ่ายให้อยู่ได้ ถ้ารักเป็นเพียงแค่คำพูดแต่มันไม่เคยถูกแสดงผ่านการกระทำ ***************** “เอาไงเอากันวะ ต้องคุยให้รู้เรื่อง ดูสิถ้าเป็นผัวเมียกันแล้วจะกล้าไปไหนอีกไหม” ห้องนอนที่ปิดไม่สนิทอยู่แล้ว ถูกดันให้เปิดออกกว้างด้วยแรงของชายหนุ่มที่กำลังหึงขึ้นหน้า “ตกลงจะไปจริง ๆ ใช่ไหม” เหมันต์อยู่ดี ๆ ก็ถามคำถามที่คนฟังยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะทิพย์นารียังไม่ได้พูดเรื่องนี้กับลุลา หญิงสาวหันมามองหน้าคนถามลับหันกลับไปนั่งพับผ้าต่อ ยิ่งสร้างอารมณ์ความโกรธให้กับเหมันต์ให้รุนแรงขึ้น ร่างหนาโถมเข้าใส่คนร่างเล็กที่กำลังนั่งพับผ้าโดยไม่รู้ตัวว่าจะโดนอีกฝ่ายทำรุนแรงใส่ เหมันต์จัดการผลักร่างบางนอนลงกับเตียงนอน โดยที่ตัวเขาเองลืมไปเลยว่าประตูห้องยังปิดไม่สนิท ลุลาได้แต่พยายามใช้มือปัดป้องตัวเองจากการบุรุก โดยที่เธอยังคงไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น อยู่ดี ๆ ทำไมอีกฝ่ายถึงได้ทำท่าโมโหและทำกับเธอแบบนี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกดึงออกจากกันกระดุมทุกเม็ดหลุดออกจากตัวเสื้อ กางเกงขาสั้นถูกถอดโดยง่ายทั้งที่เจ้าตัวก็ขัดขืนเต็มกำลัง ชายหนุ่มซุกไซ้ซอกคอยาว สองมือจับมือของลุลาขึงไว้กับที่นอน เมื่อปากหนาสัมผัสกับเรือนร่างของหญิงสาว ลุลาก็เป็นเหมือนเทียนที่ถูกไปแล้วหลอมละลาย เสียงของคนไม่เต็มใจดังจนทิพย์นารีต้องเดินออกจากห้องมาดู แต่ตอนนั้นคนตัวเล็กก็อ่อนระทวยไปหมดแล้ว คนเป็นแม่ที่เคยผ่านรสชาติแบบนี้มาก่อนแล้ว ทำได้แค่ปิดประตูให้สนิทด้วยเสียงที่เบาที่สุด ***หากเปรียบฉากรักของทั้งคู่เป็นเหมือนภาพยนตร์ ก็คงเป็นหนังสงครามที่ยิงกันได้ทั้งวัน***

สัญญารักคล้องสองเรา

สัญญารักคล้องสองเรา

โรแมนติก

5.0

เธอจดทะเบียนกับเพื่อนเพียงเพราะหวังช่วยให้เขาได้สมบติดังใจหวัง แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาคือน้องชายต่างมารดากับแฟนเก่าของเธอ ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกัน ****************** “เหนือไม่ได้หึงคุณ” “อย่าร้อนตัวครับ ผมก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย คุณจะหึงผมได้อย่างไรกันในเมื่อตอนนี้คุณเป็นภรรยาน้องชายผม ถึงแม้เมื่อเจ็ดปีที่แล้ว คุณจะเป็นเมียผมแล้วก็ตาม” หญิงสาวพยายามดิ้นจนสุดแรงและในที่สุดเธอก็หลุดออกจากอ้อมกอดที่แน่นของอีกฝ่าย เพียะ ! มือเล็กแต่ตบสุดกำลังจนมาวินชาไปทั้งหน้าเพราะเขาไม่คิดว่าดาวเหนือจะกล้าตบเขาแบบนี้ “กรุณาอย่าใช้คำว่าเมีย ถ้าคุณไม่ได้เป็นสามีของฉัน คุณควรลืมเรื่องในอดีตให้หมดเพราะคุณเองก็มีคนปัจจุบันที่ดีและเหมาะสมกับคุณทุกอย่าง”

อุ้มรักเพราะเธอคือหัวใจ

อุ้มรักเพราะเธอคือหัวใจ

โรแมนติก

5.0

เมื่อเพลิงชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ต้องสูญเสียน้องชายจากการฆ่าตัวตาย จดหมายฉบับสุดท้ายที่วายุทิ้งไว้ให้บอกถึงสาเหตุที่เขาต้องตัดสินใจจบชีวิตตัวเองเพราะถูกผู้หญิงคนหนึ่งหลอกให้รักเพียงเพื่อกอบโกยเงิน เพลิงจับตัวผู้หญิงที่เขามั่นใจว่าคือคนเดียวกับผู้หญิงในจดหมายที่น้องชายเขียนบอกไว้ เขาพาเธอไปขัง ย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจ จนสาแก่ใจ แต่สุดท้ายเขาทำร้ายผิดคน “ฉันไม่ใช่วายุ เธอไม่ต้องมาเล่นละครใสซื่อ ผู้หญิงอย่างเธอมันงูร้าย ต้องเจอกับเสือย่างฉันมันถึงจะเหมาะสมกัน” เพลิงใส่ความโกรธลงไปกับมือของเขา บีบแขนของเขมจิราจนแดงช้ำไปทั้งแขน หญิงสาวได้แต่บิดแขนไปมาและร้องโอดครวญเพราะรู้สึกเหมือนแขนตัวเองกำลังจะหัก “คุณจะบ้าหรือไง ฉันก็บอกอยู่ว่าไม่รู้จักทั้งคุณและน้องคุณ ถึงคุณจะฆ่าฉันให้ตายก็ไม่รู้จัก ได้ยินไหม!” *********** “ในเมื่อเธอเป็นนักโทษ ดังนั้นฉันจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่นอนกับเธอ” ชายหนุ่มหยุดพูดและหันมามองสบตาหญิงสาวด้วยรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นเหมือนความรู้สึกที่โกรธแค้นมันถูกแช่แข็งไว้ข้างใน “แต่สำหรับเธอ เป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น แต่เธอก็คงไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว เพราะก็ผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ สบาย ๆ ” หญิงสาวอยากจะลุกขึ้นแล้วไปตบหน้าผู้ชายปากเสียที่กำลังนวดขาให้เธอ แต่ด้วยรู้ตัวว่าตัวเองขืนทำแบบนั้นจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่ หญิงสาวจึงคิดที่จะอยู่เงียบ ๆ *********** เสือหิวที่ไม่ได้รับรสเรื่องแบบนี้มาเกือบสองปีตั้งแต่คู่หมั้นของเขามาจากไป กับอีกฝ่ายกระต่ายน้อยผู้ไร้เดียงสา ที่พร้อมทำตามอารมณ์ที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้ เสื้อผ้าทุกชิ้นถูกถอดกองลงไปกับพื้นไม้ของเพิงพัก ก่อนที่ร่างกายของทั้งคู่จะประสานกลมเกลียวเป็นคนเดียวกัน แต่เส้นทางแห่งความสุข มันไม่เป็นไปอย่างที่เพลิงคิด เธอยังบริสุทธิ์อยู่

ฝากรักภรรยาขัดดอก

ฝากรักภรรยาขัดดอก

โรแมนติก

5.0

คำโปรย สำหรับเขา....เธอเป็นแค่เพียงคู่นอนขัดดอก สำหรับเธอ.....เขาคือพ่อของลูกคือรักแรกและรักสุดท้าย คู่นอนที่ไม่ได้มีความหมาย ไม่มีค่า ไม่มีแม้แต่ราคา เมื่อเวลาหมด เธอก็เลือกที่จะเดินออกมา....ถึงแม้ว่าตอนนี้ชีวิตของเธอจะไม่ได้มีแค่เพียงตัวคนเดียวก็ตาม ***************** “อย่าทำแบบนี้เลยค่ะเราสองคนกำลังจะหมดสัญญาต่อกันแล้ว” ร่างบางตัวสั่นเทาอยู่ใต้พันธนาการของชายหนุ่มที่ตอนนี้ดวงตาแดงกล่ำแสดงความโกรธออกมา “ก็เพราะว่าจะหมดสัญญาผมถึงต้องทำให้คุณรู้ว่าตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่คุณอยู่ในฐานะ...เมียขัดดอกของผม”

เลขาภรรยาหน้าห้อง

เลขาภรรยาหน้าห้อง

โรแมนติก

5.0

น้ำขิง** สาวน้อยอายุแค่เพียง 23 เลขาคนใหม่ที่สุดท้ายเธอกลายมาเป็นภรรยาในความลับของเจ้านาย ตุลา** ชายหนุ่มในวัย35 เขาถูกภรรยาสวมเขาให้ เขาไม่ได้ประชดแต่กลับรู้สึกหวั่นไหวกับสาวน้อยหน้าห้องจนยกตำแหน่งภรรยาอีกคนให้เธอ เธอตัดสินใจที่จะยอมเป็นภรรยาไร้ตัวตนเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องหย่าร้างกลับภรรยาแต่สุดท้ายเมื่ออีกฝ่ายเป็นอิสระแล้วเขากลับเลือกที่จะให้เธอยอมอยู่ในมุมที่ไม่มีใครรู้ต่อไป ***อีกฝ่ายกลัวที่จะเริ่มต้นกับคำว่าครอบครัวแต่อีกฝ่ายกำลังรู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกย่ำยีจนไร้ศักดิ์ศรี** ******************************************** “มาเป็นแม่ขนมจีนนะคะพี่น้ำขิง” สาวน้อยตัวเล็กผมเปียทั้งสองข้างในชุดนักเรียนเดินอ้อมหลังคุณพ่อมาเพื่อเข้ามากอดน้ำขิงพี่สาวเพื่อนเล่นที่เด็กน้อยแสนจะคิดถึงและคุ้นเคย “ขนมจีนพูดอะไรออกมารู้ไหมลูก” หญิงสาวลูบหัวอย่างเอ็นดูเพราะอยากให้เด็กน้อยตรงหน้าเข้าใจว่าสิ่งที่กำลังพูดออกมามันหมายความว่าอย่างไร ความรักของคุณพ่อลูกหนึ่งอย่างตุลาจะจบลงแบบไหน มาเป็นกำลังใจให้กันนะคะ ปะหนัน

หนังสือที่คุณอาจชอบ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
โอ้ดวงใจเจ้าเอย
1

บทที่ 1 คิดถึงความหลัง

25/08/2024

2

บทที่ 2 คิดถึงความหลัง(2)

25/08/2024

3

บทที่ 3 ห่วงอยู่ห่าง ๆ

25/08/2024

4

บทที่ 4 ห่วงอยู่ห่าง ๆ (2)

25/08/2024

5

บทที่ 5 ลองใจ

25/08/2024

6

บทที่ 6 ลองใจ(2)

25/08/2024

7

บทที่ 7 ความในใจ

25/08/2024

8

บทที่ 8 การให้ที่ยิ่งใหญ่

25/08/2024

9

บทที่ 9 บอกผู้ใหญ่

25/08/2024

10

บทที่ 10 เสียความรู้สึก

25/08/2024

11

บทที่ 11 เจ้าของอู่..สู่..พ่อค้าขายแกง

25/08/2024

12

บทที่ 12 อุบัติเหตุ

25/08/2024

13

บทที่ 13 ความจริงที่เจ็บปวด

25/08/2024

14

บทที่ 14 เติมเต็ม

25/08/2024

15

บทที่ 15 เรื่อง สาวน้อยในไร่ส้ม

25/08/2024

16

บทที่ 16 บ้านร้างกลับการเริ่มต้นใหม่

25/08/2024

17

บทที่ 17 อ้อมกอดของคนแปลกหน้า

25/08/2024

18

บทที่ 18 ปกป้อง

25/08/2024

19

บทที่ 19 ทูนหัวของพ่อเลี้ยง

25/08/2024

20

บทที่ 20 ภรรยาทั้งกายและใจ

25/08/2024

21

บทที่ 21 ในวันที่ไร่กำลังแย่

25/08/2024

22

บทที่ 22 สาวน้อยของคุณพ่อ

25/08/2024

23

บทที่ 23 เมื่อสายเลือดได้เจอหน้ากัน

25/08/2024

24

บทที่ 24 ส้มแก้วเป็นสาวแล้ว

25/08/2024

25

บทที่ 25 คุณป๋า

25/08/2024