เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าต้องผอมให้ได้!!!!!

"โถ่เอ้ยอะไรว่ะผัวฮูหยินทำไมมันโง่อย่างนี้เนี้ยโง่ได้โง่ดี!!!!"สวัสดีครับผมเอิงหรือนายเอิงเอยผู้ชายที่กำลังสบถกับนิยายวายจีนโบราณอยู่ครับที่"ท่านแม่ทัพ"ผู้เป็นสามีเชื่อคำว่าร้ายของพวกอนุที่บอกว่า"เว่ยฮูหยิน"วางยาพิษผู้เป็นสามี!!ผมล่ะเป็นเครียดเชื่อได้ยังไงก็ไม่รู้หรือเพราะว่าฮูหยินมีหน้าตาอัปลักษณ์รูปร่างอวบอ้วนเลยใจง่ายเชื่อคำอนุพวกนั้นถ้าผมเป็นเว่ยฮูหยินนะผมจะขออย่าแล้วหาผัวใหม่เลยถึงจะทำไม่ได้ก็เถอะ5555ผมติดนิยายแนวจีนโบราณไม่ว่าจะเป็นชายหญิงหรือชายชายผมก็ชอบมากๆเลยล่ะครับเรื่องไหนๆผมก็อ่านก็ชอบไปหมดโดยเฉพาะเนื้อเรื่องที่เป็นชายชายมันฟินม๊ากมากอ่านจนข้ามวันข้ามคืนคืนนี้ก็คืนที่5แล้วล่ะครับท

ี่ผมอ่านเรื่องนี้มาจนแม่ต้องขึ้นมาตามมาด่าให้ลงไปกินข้าวไม่งั้นผมต้องอดตายแน่ๆเลยล่ะครับ5555พูดปุ๊บก็มาปับเลย

"เอิงทำไมแม่เรียกเเล้วไม่ตอบแม่ล่ะเอิงมัวแต่อ่านอยู่นั้นแหละนิยายหน่ะแม่เป็นห่วงรู้ไหมเอิงอ่านเป็นเวลาซิลูกมันอ่านเมื่อไหร่ก็ได้แต่เอิงต้องกินและนอนให้เป็นเวลาเข้าใจไหม"โอ้โฮ้แม่ผมพูดมาซ่ะยาวเยียดเลยแต่แก่ก็พูดด้วยความเป็นห่วงแหละครับ

"ครับแม่ครับเอิงรู้แล้วครับก็เอิงติดนี่ครับอีกอย่างมันก็กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยครับแม่"ผมพูดกับแม่แม่ก็พยักหน้าแบบปลงๆส่งให้ผม55555

"จ้าพ่อลูกมหาจำเริญพ่อลูกคนดีของแม่ที่แม่พูดเพราะแม่รักแม่ห่วงเอิงนะครับ"แม่ผมครับแม่ผมพูดซ่ะซึ้งเต็มบ้านเลยตึ้งโป๊ก

"ครับแม่เอิงก็รักแม่ครับผม"ผมตอบแม่กลับไปแม่ก็ยิ้มแล้วก็ลูบหัวผมเชิงเอ็นดู

"ครับงั้นเราไปกินข้าวกันนะครับ"แล้วเราสองคนก็ลงมากินข้าวกันข้างล่างครับ

"อ้าวเอิงคุณมาแล้วหรอกว่าจะมาได้แต่ล่ะทีนะพ่อเห็นแม่เรียกจนคอจะแตกอยู่แล้ว"พ่อผมพูดออกมาพร้อมแซวนิหน่อยแฮะๆ

"เอาหน่าพ่ออย่าแซวพี่เอิงเยอะขอให้เขาหน่อยช่วงนี้นิยายกำลังมันส์"คนนี้ก็น้องชายผมครับพูดเหมือนจะเข้าข้างนะแต่เปล่าหรอกครับมันแซวมากกว่า55555

"เอาหน่าครับทุกคนยังไงเอิงก็มากินข้าวแล้วนี่ไงครับอย่าแซวเยอะเดี๋ยวแก้มแดงนะ5555"จบท้ายด้วยผมที่พูดออกไปก่อนทุกคนจะหัวเราะแล้วลงมือทานข้าวกันอย่างมีความสุข😊😊😊😊

ทานเสร็จเราก็นั่งคุยกันนิดหน่อยจนถึงห้าทุ่มนุ้นแหละครับพ่อกับแม่ถึงปล่อยให้ผมกับน้องไปนอนได้แต่ผมรู้สึกว่าวันนี้มันมีความสุขแบบมากผิดปกติจนผมใจหายไม่ได้ตอนคุยกันทุกคนบอกรักผมกันหมดไม่รู้ทำไมอยู่ๆถึงได้บอกผมพร้อมแววตาเป็นห่วงและคิดถึงเหมือนเราจะไม่ได้เจอกันอีกยังไงยังงั้นแหละครับแต่ก็ต้องทำใจไม่ถามเพราะถามแล้วท่านไม่ตอบครับได้แต่ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้ผมก็เลยไม่เซาซี้อีกเลยขึ้นห้องซ่ะเลย

"ฝันดีนะเอิงแม่รักลูกนะครับถึงห้องก็นอนซ่ะนะลูกอย่าแอบอ่านนิยายอีกล่ะ"หน่ะบอกรักอีกแล้วมันน่าสงสัยนะครับ

"พ่อก็รักเอิงนะเชื่อแม่เขานะลูก"พ่อก็อีกคนมันต้องมีอะไรแน่ๆเลยครับผมว่า

"ครับๆผมก็รักพ่อกับแม่นะครับฝันดีครับแกด้วยไอ้น้องชาย"ผมก็บอกท่านกับน้องกลับไปครับ5555ขอหน่อยๆไหนๆท่านก็บอกรักผมแล้ว

"ครับพี่รักเหมือนกันครับไปล่ะฝันดีครับทุกคน"พูดเสร็จก็เข้ามากอดผมแล้วก็ขึ้นห้องไปเลยเนี้ย!!มันแปลกปกติมันเคยกอดผมซ่ะที่ไหนกัน!!

"ไปๆเอิงไปนอนเถอะแล้วอย่าแอบอ่านนะนิยายนะ"แม่ย้ำครับ555

"ครับๆเดี๋ยวจะรีบนอนเลยครับ"รับปากแม่เสร็จก็ขึ้นห้องทันทีครับ

"เฮ้ออ่านถึงไหนแล้วนะอ้อ!ถึงตอนที่พวกอนุใส่ร้ายเว่ยฮูหยินนี่ขออ่านต่อแล้วกันกำลังมันเลยเดี๋ยวค่อยนอนก็ได้นี่หน่า"แล้วผมก็อ่านต่อจนถึงเวลาเที่ยงคืนเป๊ะผมกำลังจะนอนจู่ๆผมก็หายใจไม่ออกมันทรมานมากเลยครับแล้วก็มีเสียงกระซิบที่ข้างหูผมว่า"อยู่แทนข้าทีพี่ชายของข้า"แล้วสติของผมก็ดับวูบไปพร้อมกับน้ำเสียงแห่งความเจ็บปวดนี้