Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ชังรักอ๋อง4่ขา

ชังรักอ๋อง4่ขา

mookmanee

5.0
ความคิดเห็น
1.7K
ชม
15
บท

คำโปรย นางตัดสินใจลอบเข้ามาสำรวจความเป็นอยู่ของเฉิงจิ้งอ๋อง พิสูจน์ให้แน่ชัดว่าเขาเป็นองค์ชายไร้ความสามารถ ที่มีส่วนทำให้บิดาของนางต้องถูกระเห็จออกไปว่าราชการที่ชายแดนทุรกันดารหรือไม่... เพียงแต่เมื่อนางย่างเท้าเข้ามาสู่ห้องทรงงานด้านใน สิ่งที่นางคิดว่าง่าย กลับกำลังทำให้นางต้องพบกับความยากลำบากเข้าเสียแล้ว.... .......................... "อือ....ปละ ปล่อย..." "ปล่อยให้ข้าเข้าครองครองกายเจ้า...เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่ ว่าที่พระชายาของข้า?"

บทที่ 1 ชังรักอ๋อง4ขา

คำโปรย

นางตัดสินใจลอบเข้ามาสำรวจความเป็นอยู่ของเฉิงจิ้งอ๋อง พิสูจน์ให้แน่ชัดว่าเขาเป็นองค์ชายไร้ความสามารถ ที่มีส่วนทำให้บิดาของนางต้องถูกระเห็จออกไปว่าราชการที่ชายแดนทุรกันดารหรือไม่... เพียงแต่เมื่อนางย่างเท้าเข้ามาสู่ห้องทรงงานด้านใน สิ่งที่นางคิดว่าง่าย กลับกำลังทำให้นางต้องพบกับความยากลำบากเข้าเสียแล้ว....

..........................

“อือ....ปละ ปล่อย...”

“ปล่อยให้ข้าเข้าครองครองกายเจ้า...เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่ ว่าที่พระชายาของข้า?”

ตัวอย่าง(คัทซีน)

จิ้งอ๋องถอนร่างลุกขึ้นยืน ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองสตรีตรงหน้าอย่างไม่คิดที่จะวางตา ความงามของหานหลิงนั้นเป็นที่ประจักษ์ ภาพเสมือนของนางมีหรือที่เขาจะมิเคยได้เห็น เพียงแต่ความคล้ายคลึงนั้น...

“เจ้าดูดีกว่าภาพอัปลักษณ์นั่นตั้งเยอะ” ปลายมือชี้ตรงไปยังกระดาษหนาที่วางแผ่หราอยู่บนโต๊ะไม้ด้านข้าง

“แน่นอนว่าข้ารูปงาม” ไม่ต้องการถ่อมตัว

ทั้งยังเชิดหน้าชูคอแสดงออกถึงความมาดมั่นที่มีอย่างเต็มที่

“เจ้าไม่แม้แต่จะเขินอายเลยสักน้อย หรือว่า... บุตรีเพียงคนเดียวของเสนาบดีหาน จะเป็นดอกพุดตานที่ถูกเปลี่ยนสีไปเสียแล้ว”

“คารมคมคาย วาจาเชือดเฉือนน้ำใจคน หากมิได้มาเห็นกับตา ได้ยินกับหู ข้าคงไม่อาจเชื่อได้ว่าเป็นฉินจิ้งอ๋องผู้นี้”

“นี่เจ้า! กล้าสบประมาทข้าถึงเพียงนี้...คงมิได้มาเพราะตรวจสอบความสามารถเรื่องความสมชายของข้าหรอกหรือ?”

“นี่ท่าน!”

“อะไรเล่า? วันนี้ข้าค่อนข้างที่จะอยู่ในอารมณ์ขุ่นมัวเสียด้วย มีเจ้ามาเป็นเพื่อนเล่นด้วย สมองคงจะปลอดโปร่งขึ้น”

ขวับ! “อ๊ะ! ปล่อยข้านะ!” เพียงนางเผลอกระพริบเปลือกตาเท่านั้น ร่างอรชรก็ตกลงไปอยู่บนตักแกร่งด้วยการกอดเหวี่ยงเพียงครั้งเดียวของเขาเสียแล้ว

เจ้าของเรือนกายอรชรด้วยความสวยอันทรงเสน่ห์ ทำให้จิ้งอ๋องถึงกับร้อนผ่าวไปทั่วลำกายแกร่ง

“สตรีเอ๋ย!... คิดจะลงมือกับข้า เจ้าสืบดูความสามารถของข้าอย่างละเอียดแล้วหรือยัง?”

“นี่ท่าน...” เรี่ยวแรงมากมายที่ไม่เคยคิดว่าเขาจะมี มากกว่าบุรุษที่นางมักจะต่อกรด้วยหลายส่วน ทำให้ข้อมือเล็กของหานหลิง ถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่เพียงข้างเดียว...ง่ายดายเพียงนั้น

ใบหน้าหล่อเหลา ทั้งองคาพยพทั้งห้างามพร้อมราวกับผ่านความตั้งใจแกะสลักจากช่างฝีมือชั้นดี ทำให้สตรีที่อยู่ในอาณัติ ถึงกับไม่ไหวติงไปชั่วคราว

ดวงตาคมปราบมองสบประสานดวงตาเมล็ดซิ่งของนาง เรียวปากหยักสวยได้รูปของจิ้งอ๋องยกสูงข้างหนึ่ง เขาตั้งใจกดปลายคางลงต่ำจรดถูกติ่งหูเล็กนุ่มนิ่มของนาง

กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทว่ากลับมีผลต่ออัตราการเต้นของก้อนเนื้อเล็กในอกด้านซ้ายของนางนัก

“อะไรเล่า? เจ้ามีฝีมือมากมายมิใช่หรือ? จากที่คนของข้ารายงานมา เจ้าสามารถจัดการชายร่างใหญ่กว่าเจ้าในคราวเดียวพร้อม ๆ กันถึงห้าคนเชียวนะ”

นัยน์ตาคมประกายเต็มไปด้วยความท้าทาย ขณะที่คนใต้อาณัติยังคงสู้ไม่ถอย

“สอดรู้เรื่องส่วนตัวของข้า เห็นได้ชัดว่าท่านว่างงานมากนัก” น้ำเสียงย้ำประโยคตอนท้าย หากแต่คนฟังยังคงไม่ยีหระ แววตายังคงปริ่มเต็มไป ด้วยความท้าทาย ตอบกลับคำพูดของนางอย่างสมน้ำสมเนื้อ

“คงว่างพอ ๆ กับเจ้ากระมัง ว่าที่พระชายาของข้า”

“ปล่อยข้าน่ะ! ไม่อย่างนั้นท่านกับข้า อ๊ะ อุ๊บส์!” กลีบปากสีชาดถูกเรียวปากอันทรงเสน่ห์ของเขาปิดไว้อย่างสนิทแนบแน่น

เรียวปากนุ่มนิ่มอันน่าหลงใหล กำลังทำให้เขาเผลอปล่อยความก้าวร้าวหยาบโลน บดบี้ขยี้สองกลีบปากบนล่างของนางรุนแรง หญิงสาวเผลอเผยออ้าปาก หมายจะกล่าวติเตียน ทว่าเขากลับ อาศัยจังหวะแสนสั้น แทรกเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้าครองครองโพรงปากหวานของนาง

“อืมมมม” หานหลิงเผลอครางแผ่วออกมาจากลำคองามระหง

เปลือกตาบางสวยของนางปรือพริ้ม ฉ่ำเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย

หนึ่งในนั้นที่เขาสัมผัสได้คือนางกำลังถูกเขาทำให้เกิดความเร้าใจ แรงเบียดเสียดจากลิ้นร้อนผสานเรียวปากอุ่น ผ่านท่าทางการจุมพิตอย่างดูดดื่ม ทำให้สตรีพรหมจรรย์เช่นนางเผลอระทวย อ่อนยวบลง

หญิงสาวเผลอเอนกายพิงแผงอกแกร่งของเขา ทันทีที่อ๋องหนุ่มปล่อยอิสระของนางกลับคืน

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก หานหลิงรีบตักตวงสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอดเล็กทั้งสองข้าง เมื่อเค่อกว่าที่ผ่านมา ใช่ว่านางเกือบขิตสู่สวรรค์ เพราะขาดอากาศหายใจหรอกหรือ

“คนเลว!” เพี๊ยะ!

ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรลงมาจุติ สะบัดเอียงไปตามแรงมือ แม้จะไม่แรงมากพอที่จะทำให้เขาได้รับความเจ็บปวด หากแต่ก็หนักแน่นพอที่จะทำให้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาราวกับหยกชั้นดี ขึ้นรูปเป็นรอยนิ้วเรียวทั้งห้า

“กล้ามาก!”

“ปล่อยข้า!”

“เจ้ารนหาเรื่องเองแท้ ๆ เหยื่อวิ่งเข้าปากราชสีห์ แล้วข้าจะแปลงกายเป็นแมวเชื่องเพื่อหนูร้ายกาจเช่นเจ้าได้อย่างไรกัน มานี่!”

“ว๊าย! ปะ ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะ ไม่อย่างนั้นข้าจะ...”

“จะร้องครางให้ข้าฟังความเสียวกระสันของเจ้าทั้งคืน...เป็นเช่นนี้สิจึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน!”

“อ๋องบ้า อ๋องโรคจิต ปล่อยข้านะ ปล่อย!”

**นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น**

เขียนโดยนามปากกา ลู่ฟางซู

ภาพปกสำเร็จ

เผยแพร่ในรูปแบบของอีบุ๊กครั้งแรก

มิถุนายน 2567

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ mookmanee

ข้อมูลเพิ่มเติม
ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

โรแมนติก

5.0

ธอ ผู้เดินทางข้ามมิติเวลามาหล่นตุ๊บ! อยู่ในยุคโบราณที่เหนือกว่าจินตนาการ และไม่ใกล้เคียงกับบันทึกประวัติศาสตร์ที่ร่ำเรียนมา แม้ลมหายใจจะยังอยู่ดี แต่ร่างกายกลับบิดเบี้ยวผิดรูป เนื่องจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น ทว่าท่ามกลางความโชคร้าย ยังคงมีเคราะห์ดีหลงเหลืออยู่บ้าง ที่บังเอิญ เขา ผู้นั้นได้ผ่านทาง และให้ความช่วยเหลือ ทั้งยังเป็นที่พึ่งเดียวที่ซูฮวามีได้ในเวลานี้ เพียงแต่ว่า.... เธอจะต้องทำสัญญาให้กับเขา เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ทั้งเขาผู้นั้นยังสร้างเงื่อนไขบางอย่างเพื่อให้นางแลกกับความเป็นอิสระ และได้กลับไปยังโลกเดิมที่นางจากมา ดูเหมือนว่าอุปสรรคของนางจะเป็นเพราะโชคชะตาขีดลิขิต ทว่าซูฮวาก็ยังคงหวังว่าจะสามารถหลบหนีไปให้จงได้... ------ เขาเป็นถึงองค์ราชาพยัคฆ์ผู้เก็บซ่อนโฉมหน้าเอาไว้ในหน้ากากทองคำล้ำค่า แต่เพราะถูกสาปให้เป็นปีศาจพยัคฆ์ จะคืนร่างมนุษย์ได้วันละ 2ชั่วยามเท่านั้น เหตุเกิดมาจากหินมรกต ที่เขาหยิบเอามาจากเผ่าปีศาจเสือโดยพละการ เมื่อครั้งที่ได้ออกไปล่าสัตว์ เพราะหินก้อนนี้ ทำให้เขาต้องคำสาป แต่เขาก็ไม่กล้าขว้างมันทิ้งเพราะกลัวว่าจะคืนร่างเดิมไม่ได้อีก ทำให้ต้องทนอยู่กับมันมานานเป็นสิบปี ด้วยความเกลียดชัง ผ่านความทุกข์ทรมานมาแรมปี ... แต่แล้วคืนหนึ่งในขณะที่ร่างกำลังจะคืนสู่ฐานะเดิม ก็ได้เกิดนิมิตรประหลาด ในฝันนั้น...ปรากฏเป็นภาพของดาวหางสีสว่างประหลาด พุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้า หล่นใส่หน้าอกหนาของเขา จนทำให้ได้รับความเจ็บปวด อีกทั้งหน้ากากทองคำของเขาก็ร่วงหล่น ในภาพนิมิตเลือนรางนั้น ปรากฏเป็นเงาภาพของสตรีสวมชุดสีขาวราวกับดาวหาง ใบหน้าของนาง ทำให้เขาไม่อาจละเลย..

หนังสือที่คุณอาจชอบ

นางเอกสุดโหด

นางเอกสุดโหด

โรแมนติก

5.0

เธอเป็นหมอเก่งๆ ระดับสากล เป็นประธานของบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้บังคับบัญชาหารรับจ้างที่แข็งแกร่งที่สุด และผู้คลั่งไคล้เทคโนโลยีอันดับหนึ่ง... ไม่นานมานี้ เจี่ยนอู่ ผู้มีความสามารถแข็งแกร่งกลับปกปิดตัวตนของนางและแต่งงานกับชายหนุ่มยากจนคนหนึ่ง โดยไม่คาดคิดก่อนวันแต่งงาน คู่หมั้นของเธอกลายเป็นนายน้อยที่หายไปจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาไม่เพียงเสียใจกับการหมั้นหมายเท่านั้น แต่ยังปราบปรามและทำให้เธออับอายด้วยทุกวิถีทางอีกด้วย เมื่อความจริงถูกเปิดเผย อดีตคู่หมั้นของเธอตกตะลึง และขอร้องให้กลับมาคืนดีกัน ผู้คนใหญ่โตที่ร่ำรวยและน่านับถือคนหนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าเจี่ยนอู่ "นี่คือภรรยาของผม ใครกล้าหวังกับเธอ"

ฮูหยินร้อนสวาท

ฮูหยินร้อนสวาท

โรแมนติก

5.0

“อ๊า… ” ตาของนางหลับพริ้ม สะดุ้งเมื่อแท่งหยกถูกดันเข้ามา น้ำเสียวคัดหลั่งออกมาอาบชุ่มพุ่มขนรอบโคนอวัยวะเพศของจางเยี่ยนเฟย ขยับเข้าออกในซอกกลีบของนางเป็นจังหวะ “อ๊า… เสียวมาก รูของเจ้าหนีบแรงเหลือเกินเมียข้า” จางเยี่ยนเฟยขยับเอวเป็นจังหวะ ใบหน้ากดลงแนบซุกสองเต้าอวบขาวราวกับหยวก กระเพื่อมส่ายตามแรงกระเด้า เชยชมปทุมถันคู่งามอย่างกระหาย ทั้งดูดเลียสลับบีบเคล้นไปมาจนปลายปทุมชูชัน แข็งโด่แดงเรื่อขึ้นมาเป็นสีทับทิม “อ๊า… ท่านพี่ ข้าเสียว… ซี้ดด… ดูดนมข้าสิ… ข้าชอบโดนดูดนม… ข้าชอบให้ท่านเลียหัวนม” สองมือของเยี่ยนเหนียงบีบขยำปทุมถันอวบใหญ่ของตัวเอง บีบจนหนั่นเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาจากซอกนิ้ว เคล้นยอดปทุมที่กำลังเบ่งบวมชูชัน บีบป้อนใส่ปากสามีดูดเลียจนปลายยอดแฉะชุ่มไปด้วยน้ำลายเหนียวๆ “นมเจ้าใหญ่มาก… สวยมาก… ข้าชอบที่สุด” สามีชราเล้าโลมให้อย่างเร่าร้อน ทำเอาเมียสาววัยคราวลูกร้องครางครวญบิดตัวไปมาอยู่ใต้ร่างด้วยความซ่านเสียว

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ