ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

Name: ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์
Rating: 5.0 (1 reviews)

mookmanee

โรแมนติก | จบเล่ม

5.0

ความคิดเห็น

843

ชม

บท

ธอ ผู้เดินทางข้ามมิติเวลามาหล่นตุ๊บ! อยู่ในยุคโบราณที่เหนือกว่าจินตนาการ และไม่ใกล้เคียงกับบันทึกประวัติศาสตร์ที่ร่ำเรียนมา แม้ลมหายใจจะยังอยู่ดี แต่ร่างกายกลับบิดเบี้ยวผิดรูป เนื่องจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น ทว่าท่ามกลางความโชคร้าย ยังคงมีเคราะห์ดีหลงเหลืออยู่บ้าง ที่บังเอิญ เขา ผู้นั้นได้ผ่านทาง และให้ความช่วยเหลือ ทั้งยังเป็นที่พึ่งเดียวที่ซูฮวามีได้ในเวลานี้ เพียงแต่ว่า.... เธอจะต้องทำสัญญาให้กับเขา เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ทั้งเขาผู้นั้นยังสร้างเงื่อนไขบางอย่างเพื่อให้นางแลกกับความเป็นอิสระ และได้กลับไปยังโลกเดิมที่นางจากมา ดูเหมือนว่าอุปสรรคของนางจะเป็นเพราะโชคชะตาขีดลิขิต ทว่าซูฮวาก็ยังคงหวังว่าจะสามารถหลบหนีไปให้จงได้... ------ เขาเป็นถึงองค์ราชาพยัคฆ์ผู้เก็บซ่อนโฉมหน้าเอาไว้ในหน้ากากทองคำล้ำค่า แต่เพราะถูกสาปให้เป็นปีศาจพยัคฆ์ จะคืนร่างมนุษย์ได้วันละ 2ชั่วยามเท่านั้น เหตุเกิดมาจากหินมรกต ที่เขาหยิบเอามาจากเผ่าปีศาจเสือโดยพละการ เมื่อครั้งที่ได้ออกไปล่าสัตว์ เพราะหินก้อนนี้ ทำให้เขาต้องคำสาป แต่เขาก็ไม่กล้าขว้างมันทิ้งเพราะกลัวว่าจะคืนร่างเดิมไม่ได้อีก ทำให้ต้องทนอยู่กับมันมานานเป็นสิบปี ด้วยความเกลียดชัง ผ่านความทุกข์ทรมานมาแรมปี ... แต่แล้วคืนหนึ่งในขณะที่ร่างกำลังจะคืนสู่ฐานะเดิม ก็ได้เกิดนิมิตรประหลาด ในฝันนั้น...ปรากฏเป็นภาพของดาวหางสีสว่างประหลาด พุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้า หล่นใส่หน้าอกหนาของเขา จนทำให้ได้รับความเจ็บปวด อีกทั้งหน้ากากทองคำของเขาก็ร่วงหล่น ในภาพนิมิตเลือนรางนั้น ปรากฏเป็นเงาภาพของสตรีสวมชุดสีขาวราวกับดาวหาง ใบหน้าของนาง ทำให้เขาไม่อาจละเลย..

สัมผัสพิเศษ เทพราชันย์ บทบาทที่มีเสน่ห์ ชาย ความปรารถนาทางเพศ พีเรียด ย้อนยุค จีนโบราณ

บทที่ 14 ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์-จะขาดใจ (จบ)

08-30 15:56

บทที่ 1 ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

เธอ ผู้เดินทางข้ามมิติเวลามาหล่นตุ๊บ! อยู่ในยุคโบราณที่เหนือกว่าจินตนาการ และไม่ใกล้เคียงกับบันทึกประวัติศาสตร์ที่ร่ำเรียนมา

แม้ลมหายใจจะยังอยู่ดี แต่ร่างกายกลับบิดเบี้ยวผิดรูป เนื่องจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น

ทว่าท่ามกลางความโชคร้าย ยังคงมีเคราะห์ดีหลงเหลืออยู่บ้าง ที่บังเอิญ เขา ผู้นั้นได้ผ่านทาง และให้ความช่วยเหลือ ทั้งยังเป็นที่พึ่งเดียวที่ซูฮวามีได้ในเวลานี้

เพียงแต่ว่า.... เธอจะต้องทำสัญญาให้กับเขา เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ทั้งเขาผู้นั้นยังสร้างเงื่อนไขบางอย่างเพื่อให้นางแลกกับความเป็นอิสระ และได้กลับไปยังโลกเดิมที่นางจากมา

ดูเหมือนว่าอุปสรรคของนางจะเป็นเพราะโชคชะตาขีดลิขิต ทว่าซูฮวาก็ยังคงหวังว่าจะสามารถหลบหนีไปให้จงได้...

------

เขาเป็นถึงองค์ราชาพยัคฆ์ผู้เก็บซ่อนโฉมหน้าเอาไว้ในหน้ากากทองคำล้ำค่า แต่เพราะถูกสาปให้เป็นปีศาจพยัคฆ์ จะคืนร่างมนุษย์ได้วันละ 2ชั่วยามเท่านั้น

เหตุเกิดมาจากหินมรกต ที่เขาหยิบเอามาจากเผ่าปีศาจเสือโดยพละการ เมื่อครั้งที่ได้ออกไปล่าสัตว์

เพราะหินก้อนนี้ ทำให้เขาต้องคำสาป แต่เขาก็ไม่กล้าขว้างมันทิ้งเพราะกลัวว่าจะคืนร่างเดิมไม่ได้อีก

ทำให้ต้องทนอยู่กับมันมานานเป็นสิบปี ด้วยความเกลียดชัง

ผ่านความทุกข์ทรมานมาแรมปี ... แต่แล้วคืนหนึ่งในขณะที่ร่างกำลังจะคืนสู่ฐานะเดิม ก็ได้เกิดนิมิตรประหลาด

ในฝันนั้น...ปรากฏเป็นภาพของดาวหางสีแดงประหลาด พุ่งตรงลงมาจากท้องฟ้า

หล่นใส่หน้าอกหนาของเขา จนทำให้ได้รับความเจ็บปวด และหินมรกตก็แตกหักกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำ

อีกทั้งหน้ากากทองคำของเขาก็ร่วงหล่น เพียงแต่ร่างของเขาก็ไม่ต้องทนรับความเปลี่ยนแปลงอันน่าอัปยศอดสูอีกเลย

สตรีนางนั้นสวมชุดสีขาวราวกับดาวหาง ใบหน้าของนาง ทำให้เขาไม่อาจละเลยไปได้

..........................................................................................................................................

ชื่อเรื่อง ข้าอยู่เหนือราชาพยัคฆ์

ผู้เขียน 昌 ชาง

ภาพปก สำเร็จbyrut

จัดทำเผยแพร่ครั้งแรก สิงหาคม พ.ศ. 2566

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามลอกเลียนแบบ และ/หรือ ดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของเนื้อหาในหนังสืออีเล็กทรอนิกส์เล่มนี้ ในทุกๆ กรณี โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเองเป็นลายลักษณ์อักษร

เนื้อหาทั้งหมดในเล่ม

ผู้เขียนสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาลบหลู่หรือพาดพิงถึงผู้ใด และ/หาก มีถ้อยคำหรือประโยคใด ทำให้ผู้อ่านไม่พึงใจ โปรดละเว้นและเข้าใจด้วยว่า ผู้เขียนมิได้มีความตั้งใจจะให้เป็นเช่นนั้น

เนื้อหา ทุกบรรทัด ผู้เขียนมิได้อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ใด และย้ำว่า แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น บางช่วงบางตอนอาจจะดูไม่สมเหตุสมผลกันไปบ้าง ผู้เขียนต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี่

เช่นนั้นแล้ว ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่านนะเจ้าคะ

ขอบพระคุณค่ะ (ไหว้งามๆ)

...........................................................................................................................

***สปอยส์เนื้อหาบางส่วน***

หน้ากากสีทองร่วงหลุดออกจากใบหน้าหยก ปรากฏเป็นผิวหน้าสีแดงก่ำ แม้แต่ริมฝีปากหยักได้รูป ก็เปลี่ยนเป็นสีราวกับลูกท้อสุกปลั่ง

ราวกับเกิดแรงดึงดูดบางอย่าง ให้ดวงตาของทั้งสองต้องมองสบประสานกัน

เวลานั้นทุกสิ่งคล้ายกับกำลังหยุดการเคลื่อนไหว

อันโหรวยิ้มหยัน “เจ้าคงกำลังนึกเวทนาในตัวข้า”

ซูฮวาอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดของนางกลับไม่ดังเท่าการกระทำ ใบหน้าสวยโน้มตัวลงชิดใกล้ ประทับจุมพิตหวานล้ำนิ่งนานตรงปากนุ่มยุ่น

ดวงตาคมกล้าเบิกกว้างขึ้น ราวกับมิสามารถชิงให้ปิดตัวลงได้ทัน ความตกใจระคน ยินดี เกิดขึ้นพร้อมๆ กันจนไม่อาจแยกแยะ

เมื่อรู้สึกได้ว่าอาการคุ้มคลั่งเมื่อครู่จะอยู่ในความนิ่งสงบ ซูฮวาจึงถอนริมฝีปากอวบอิ่มของนาง ถอยออกมาเตรียมความพร้อมห่างอยู่ในระยะหนึ่ง

“ท่าน....เป็นอย่างไรบ้าง?”

“เจ้า...เหตุใดจึงกล้าทำตัวบุ่มบ่ามเช่นนี้”

“ข้าเพียงแต่จะชะ ช่วย...”

เสียงเล็กหวาน ถูกช่วงชิงคำพูดด้วยลิ้นอุ่นร้อนที่รุกรานเข้าไปตวัดรัดรึงอยู่ภายในช่องปากอุ่น

เวลานี้ซูฮวากลับเป็นฝ่ายตะลึงงันจนมือไม้สั่นเสียเอง ความรู้สึกร้อนวูบวาบเลื่อนไต่ลงมาบริเวณท้องน้อย บางอย่างไหลออกมาจากภายใน จนร่องกลางระหว่างพฤกษาสวยเต็มไปด้วยความเปียกแฉะ

เพียงแต่ว่า....จุมพิตนั้นเนิ่นนาน ราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด ราวกับวิญญาณในร่างของนางกำลังถูกสูบออก เรียวปากอุ่นร้อนบดขยี้หมุนไปมาราวกับว่าต้องการให้ปากเล็กบางของนางละลายหายกลืนไป

*-------------------*

อ่านต่อ