คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ค่ำคืนนี้ในเมืองB ฝนตกหนัก เจียงซิงซิงเดินเข้ามาในคลับนักล่าฝันด้วยสภาพที่เปียกโชกไปทั้งตัว
แม้ตัวเธอจะชุ่มไปด้วยน้ำฝน แต่กล่องเค้กที่เธอถืออยู่ในมือกลับแห้งสะอาด ทั้งยังคงสภาพสมบูรณ์
เมื่อยืนอยู่หน้าประตูห้องส่วนตัว เจียงซิงซิงสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะยื่นมือไปผลักประตูเข้าไป
“อันเหยียน เธอหายไปสามปีเต็ม ๆ เย่เสียวไม่เคยหยุดตามหาเธอเลยแม้แต่วันเดียว ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!”
เสียงพูดนี้ทำให้เจียงซิงซิงที่กำลังก้าวเท้าเข้าไปชะงักทันที
อันเหยียน
คือ…… อดีตคนรักของเย่เสียว หร่วนอันเหยียนงั้นเหรอ
“ได้ยินมาว่า…… เย่เสียวแต่งงานแล้วเหรอ?” เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวดังขึ้น
“เฮ้อ! อันเหยียน เธอไม่ต้องไปสนใจผู้หญิงคนนั้นหรอก ตอนนั้นท่านผู้เฒ่าจั้นบังคับเย่เสียวโดยใช้เธอเป็นตัวประกัน บอกว่าถ้าเขาไม่แต่งงาน เธอจะต้องตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นการแต่งงานของเย่เสียวก็เพื่อปกป้องเธอนั่นแหละ”
“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” หร่วนอันเหยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“แน่นอนอยู่แล้ว! ไม่อย่างนั้นเย่เสียวจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งอ้วน ทั้งขี้เหร่ แถมยังเป็นลูกนอกสมรสอย่างเจียงซิงซิงเหรอ? เขาก็แค่ต้องการประชดให้คุณปู่ไม่พอใจเท่านั้นเอง!”
เจียงซิงซิงที่ยืนอยู่หน้าห้อง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในชั่วพริบตา
เมื่อครั้งนั้นที่เย่เสียวถามเธอว่า เธอยินดีแต่งงานกับเขาไหม เธอตื่นเต้นดีใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน คิดว่าสวรรค์คงประทานพรมาให้เธอแล้ว
แต่ที่แท้…… เป็นเพราะเธอทั้งอ้วน ทั้งน่าเกลียด และเป็นเพียงลูกนอกสมรส การแต่งงานกับเธอเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อแก้แค้นคุณปู่เท่านั้น……
ฮ่ะ…… ฮ่า ๆ ๆ !
เจียงซิงซิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองอย่างความขมขื่น ร่างกายก็โซเซไปมาเล็กน้อย
เธอฝืนกำลูกบิดประตูเอาไว้แน่นเพื่อประคองตัวไม่ให้ล้ม
“ว่าแต่นี่ก็ผ่านไปตั้งห้าชั่วโมงแล้ว เจียงซิงซิงคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง! ร้านขนมหวานหลัวจี้อยู่แถบชานเมืองทางตะวันออก ตลอดเส้นทางไปกลับใช้เวลาสามชั่วโมง แถมร้านนั้นยังคนเยอะจนต้องต่อแถวยาวทุกวัน เจียงซิงซิงไม่มีทางโง่ขนาดนั้นหรอก”
“ขอแค่เย่เสียวเอ่ยปาก อย่าว่าแค่ฝั่งตะวันออกของเมืองเลย ต่อให้ต้องไปถึงเมืองC เจียงซิงซิงก็จะรีบวิ่งแจ้นไปทันทีโดยไม่ลังเลเลย ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอนั้นหลงรักเย่เสียวจนโงหัวไม่ขึ้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
เสียงเย้ยหยันและดูแคลนของคนกลุ่มนั้นดังขึ้น เจียงซิงซิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามควบคุมสีหน้าของตัวเอง ก่อนจะออกแรงผลักประตูห้องแล้วเดินเข้าไป
ทันทีที่เข้าห้อง เธอเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ชายผู้นั้นดูสง่างามและโดดเด่นเป็นประกายราวกับบุรุษจากสวรรค์
ชายหนุ่มเอนกายพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน ขายาวเรียวไขว้กันในท่าทีที่ดูผ่อนคลาย แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความสง่างาม
ใบหน้าที่ทั้งหล่อเหลาและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกันนั้น หาได้ยากโดยแท้ ทุกส่วนบนใบหน้าหล่อเหลาราวกับประติมากรรมที่ไร้ที่ติ ดวงตาคมกริบและจมูกโด่งทำให้ดูสมบูรณ์แบบในทุกมุมมอง
นี่คือสามีของเธอ......จั้นเย่เสียว ผู้กุมอำนาจของสมาคมจั้นฮวงคนปัจจุบัน
เมื่อเจียงซิงซิงปรากฏตัวขึ้น ห้องทั้งห้องก็เงียบลงทันที
ก่อนเสียงเย้ยหยันจะดังขึ้นอีกครั้ง “อันเหยียน เธอไม่อยากรู้เหรอว่า ภรรยาของเย่เสียวหน้าตาเป็นยังไง? นี่ไงล่ะ ดูเอาเองสิ”
ในขณะนั้นเจียงซิงซิงอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาจริง ๆ เสื้อผ้าของเธอเปียกน้ำฝนจนชุ่มและแนบชิดไปกับร่างกาย เผยให้เห็นรูปร่างอันอ้วนท้วมอย่างชัดเจน
เส้นผมเปียกชื้นติดกับใบหน้าเป็นเส้น ๆ และบนแก้มซ้ายของเธอยังมีปานดำที่เด่นชัดจนสะดุดตาอีกด้วย
เจียงซิงซิงรับรู้ได้ถึงสายตาดูถูกและแววตาเย้ยหยันที่จ้องมองมาจากทุกทิศทาง แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ กลับเดินตรงไปยังจั้นเย่เสียว วางกล่องเค้กลงบนโต๊ะน้ำชา และพยายามยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก “เย่เสียว นี่คือเค้กมูสที่คุณต้องการ”
จั้นเย่เสียวไม่ได้แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาผลักกล่องเค้กไปทางหร่วนอันเหยียนโดนตรง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำระคนนุ่มลึก “กินสิ”
หร่วนอันเหยียนยกยิ้มอย่างเขินอายพลางเม้มปาก “ฉันแค่พูดลอย ๆ เองค่ะ ไม่คิดเลยว่าคุณจะให้คุณหนูเจียงไปซื้อจริง ๆ ”
เจียงซิงซิงเหมือนถูกฟ้าผ่าลงกลางใจ เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ
หัวใจคล้ายกับถูกมีดกรีดลึก
เค้กที่เธอลำบากใช้เวลาเกือบห้าชั่วโมงไปซื้อมา กลายเป็นสิ่งที่เขาซื้อให้หร่วนอันเหยียนอย่างนั้นเหรอ
“อันเหยียน เธอก็รู้ว่าเย่เสียวใส่ใจเธอมากแค่ไหน อย่าว่าแต่เค้กเลย ต่อให้เธออยากจะครอบครองดวงดาวบนฟ้า เย่เสียวก็คงหาทางเอามาให้เธอจนได้นั่นแหละ”
“ใช่เลย! อย่าเกรงใจไปเลย รีบกินเถอะ! นี่เป็นเค้กที่เจียงซิงซิงอุตส่าห์ถ่อไปซื้อมาให้ ใช้เวลาตั้งห้าชั่วโมงเชียวนะ อย่าให้ความพยายามของเธอเสียเปล่าเลย”
มือของเจียงซิงซิงที่ห้อยอยู่ข้างตัวกำหมัดแน่นขึ้นทีละนิด ณ ตอนนี้เวลานี้ เธอนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนกับตัวตลกตัวหนึ่ง
ในจังหวะนั้นเอง จู่ ๆ จั้นเย่เสียวก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วก้าวยาว ๆ เดินมาหยุดตรงหน้าเจียงซิงซิง
สายตาเย็นชาของเขามองตรงมาที่เจียงซิงซิงโดยปราศจากความรู้สึกใด ๆ ริมฝีปากบาง ๆ ขยับเบา ๆ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเฉยเมย “เอกสารหย่า ฉันวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องนั่งเล่นแล้ว เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ”
บทที่ 1 เอกสารหย่า เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ
20/01/2025
บทที่ 2 สำหรับคุณนั้นฉันเป็นแค่เครื่องมือที่คุณหลอกใช้เท่านั้นใช่ไหม?
20/01/2025
บทที่ 3 ผู้หญิงที่สวยจนทำให้คนอื่นรู้สึกด้อยค่า
20/01/2025
บทที่ 4 ฉันบอกว่าไม่ได้ ก็คือไม่ได้
20/01/2025
บทที่ 5 การหย่านี้ ต้องเกิดขึ้นแน่นอน!
20/01/2025
บทที่ 6 อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!
20/01/2025
บทที่ 7 ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับกับฉันงั้นเหรอ
20/01/2025
บทที่ 8 จับเธอไปหย่าให้ได้!
20/01/2025
บทที่ 9 ควรจบลงตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว!
20/01/2025
บทที่ 10 ดึงเธอออกไปอย่างแรง
20/01/2025
บทที่ 11 คุณมาพูดกับฉันในฐานะอะไร?
20/01/2025
บทที่ 12 เจียงซิงซิง คุกเข่าซะ!
20/01/2025
บทที่ 13 โดนวางยา
20/01/2025
บทที่ 14 ถูกถีบลงจากเตียง!
20/01/2025
บทที่ 15 ฉันก็จะได้แต่งงานกับอันแหยียนสักที
20/01/2025
บทที่ 16 เจียงซิงซิง นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอสินะ
20/01/2025
บทที่ 17 ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับจั้นเย่เสียวอีกต่อไป
20/01/2025
บทที่ 18 อาจจะเกี่ยวข้องกับซูเจ๋อหวินหรือเปล่า?
20/01/2025
บทที่ 19 หรือลูกสงสัยว่าแม่กับยายจะเป็นคนวางยาลูก!
20/01/2025
บทที่ 20 รบกวนเธอช่วยไปส่งข้าวให้เขาหน่อยได้ไหม?
20/01/2025
บทที่ 21 มีร่องรอยของเจียงซิงซิงอยู่ทุกหนทุกแห่ง
20/01/2025
บทที่ 22 ต่อไปนี้ฉันไม่อยากได้ยินคำพวกนี้
20/01/2025
บทที่ 23 ผู้หญิงที่แย่งเย่เสียวไปจากเธอ สมควรตายทุกคน!
20/01/2025
บทที่ 24 ไม่อยากลองพยายามอีกเป็นครั้งสุดท้ายเหรอ?
20/01/2025
บทที่ 25 หน้าตาของคุณ เกี่ยวอะไรกับฉัน!
20/01/2025
บทที่ 26 ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ห่างเหินกับพี่ขนาดนี้?
20/01/2025
บทที่ 27 คิดว่าเธอหมายตาน้องเขยของตัวเองอยู่เสียอีก
20/01/2025
บทที่ 28 อย่ารอจนกว่าจะสูญเสียไปแล้วถึงค่อยมาเสียใจภายหลัง
20/01/2025
บทที่ 29 พ่อยังคิดว่าผมจะยอมจำนนต่อการถูกบีบบังคับงั้นเหรอ?
20/01/2025
บทที่ 30 ที่ตอนนั้นเย่เสียวแต่งงานกับเจียงซิงซิง ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล
20/01/2025
บทที่ 31 ยัยอัปลักษณ์คือมือที่สามที่แทรกกลางความสัมพันธ์ของพวกเขา
21/01/2025
บทที่ 32 ไม่มีใครกำหนดชาติตระกูลของตัวเองได้
21/01/2025
บทที่ 33 ใครไม่รู้คงคิดว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกแท้ ๆ
21/01/2025
บทที่ 34 คุณรักหร่วนอันเหยียนมากจริง ๆ สินะ
21/01/2025
บทที่ 35 ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็อย่าทะเยอทะยานเกินไป
21/01/2025
บทที่ 36 นี่ก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้ากันแล้วเหรอ?
22/01/2025
บทที่ 37 ท่านผู้เฒ่านี่คงอยากจับคู่ให้พวกเรามาก
23/01/2025
บทที่ 38 คุณหนูโฉงเออร์โกรธจนเสียการควบคุมเพราะความจริงถูกเปิดเผย?
23/01/2025
บทที่ 39 ยั่วยวนสามีของคนอื่น
23/01/2025
บทที่ 40 เย่เสียว คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณจะมากินข้าวด้วยกัน
23/01/2025