ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi

5.0
ความคิดเห็น
123.3K
ชม
125
บท

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

บทที่ 1 เอกสารหย่า เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ

ค่ำคืนนี้ในเมืองB ฝนตกหนัก เจียงซิงซิงเดินเข้ามาในคลับนักล่าฝันด้วยสภาพที่เปียกโชกไปทั้งตัว

แม้ตัวเธอจะชุ่มไปด้วยน้ำฝน แต่กล่องเค้กที่เธอถืออยู่ในมือกลับแห้งสะอาด ทั้งยังคงสภาพสมบูรณ์

เมื่อยืนอยู่หน้าประตูห้องส่วนตัว เจียงซิงซิงสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะยื่นมือไปผลักประตูเข้าไป

“อันเหยียน เธอหายไปสามปีเต็ม ๆ เย่เสียวไม่เคยหยุดตามหาเธอเลยแม้แต่วันเดียว ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว!”

เสียงพูดนี้ทำให้เจียงซิงซิงที่กำลังก้าวเท้าเข้าไปชะงักทันที

อันเหยียน

คือ…… อดีตคนรักของเย่เสียว หร่วนอันเหยียนงั้นเหรอ

“ได้ยินมาว่า…… เย่เสียวแต่งงานแล้วเหรอ?” เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวดังขึ้น

“เฮ้อ! อันเหยียน เธอไม่ต้องไปสนใจผู้หญิงคนนั้นหรอก ตอนนั้นท่านผู้เฒ่าจั้นบังคับเย่เสียวโดยใช้เธอเป็นตัวประกัน บอกว่าถ้าเขาไม่แต่งงาน เธอจะต้องตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นการแต่งงานของเย่เสียวก็เพื่อปกป้องเธอนั่นแหละ”

“เป็นอย่างนั้นเหรอ?” หร่วนอันเหยียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“แน่นอนอยู่แล้ว! ไม่อย่างนั้นเย่เสียวจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งอ้วน ทั้งขี้เหร่ แถมยังเป็นลูกนอกสมรสอย่างเจียงซิงซิงเหรอ? เขาก็แค่ต้องการประชดให้คุณปู่ไม่พอใจเท่านั้นเอง!”

เจียงซิงซิงที่ยืนอยู่หน้าห้อง สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในชั่วพริบตา

เมื่อครั้งนั้นที่เย่เสียวถามเธอว่า เธอยินดีแต่งงานกับเขาไหม เธอตื่นเต้นดีใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน คิดว่าสวรรค์คงประทานพรมาให้เธอแล้ว

แต่ที่แท้…… เป็นเพราะเธอทั้งอ้วน ทั้งน่าเกลียด และเป็นเพียงลูกนอกสมรส การแต่งงานกับเธอเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อแก้แค้นคุณปู่เท่านั้น……

ฮ่ะ…… ฮ่า ๆ ๆ !

เจียงซิงซิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเองอย่างความขมขื่น ร่างกายก็โซเซไปมาเล็กน้อย

เธอฝืนกำลูกบิดประตูเอาไว้แน่นเพื่อประคองตัวไม่ให้ล้ม

“ว่าแต่นี่ก็ผ่านไปตั้งห้าชั่วโมงแล้ว เจียงซิงซิงคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง! ร้านขนมหวานหลัวจี้อยู่แถบชานเมืองทางตะวันออก ตลอดเส้นทางไปกลับใช้เวลาสามชั่วโมง แถมร้านนั้นยังคนเยอะจนต้องต่อแถวยาวทุกวัน เจียงซิงซิงไม่มีทางโง่ขนาดนั้นหรอก”

“ขอแค่เย่เสียวเอ่ยปาก อย่าว่าแค่ฝั่งตะวันออกของเมืองเลย ต่อให้ต้องไปถึงเมืองC เจียงซิงซิงก็จะรีบวิ่งแจ้นไปทันทีโดยไม่ลังเลเลย ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอนั้นหลงรักเย่เสียวจนโงหัวไม่ขึ้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

เสียงเย้ยหยันและดูแคลนของคนกลุ่มนั้นดังขึ้น เจียงซิงซิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามควบคุมสีหน้าของตัวเอง ก่อนจะออกแรงผลักประตูห้องแล้วเดินเข้าไป

ทันทีที่เข้าห้อง เธอเห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ชายผู้นั้นดูสง่างามและโดดเด่นเป็นประกายราวกับบุรุษจากสวรรค์

ชายหนุ่มเอนกายพิงโซฟาอย่างเกียจคร้าน ขายาวเรียวไขว้กันในท่าทีที่ดูผ่อนคลาย แต่กลับเปี่ยมไปด้วยความสง่างาม

ใบหน้าที่ทั้งหล่อเหลาและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกันนั้น หาได้ยากโดยแท้ ทุกส่วนบนใบหน้าหล่อเหลาราวกับประติมากรรมที่ไร้ที่ติ ดวงตาคมกริบและจมูกโด่งทำให้ดูสมบูรณ์แบบในทุกมุมมอง

นี่คือสามีของเธอ......จั้นเย่เสียว ผู้กุมอำนาจของสมาคมจั้นฮวงคนปัจจุบัน

เมื่อเจียงซิงซิงปรากฏตัวขึ้น ห้องทั้งห้องก็เงียบลงทันที

ก่อนเสียงเย้ยหยันจะดังขึ้นอีกครั้ง “อันเหยียน เธอไม่อยากรู้เหรอว่า ภรรยาของเย่เสียวหน้าตาเป็นยังไง? นี่ไงล่ะ ดูเอาเองสิ”

ในขณะนั้นเจียงซิงซิงอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาจริง ๆ เสื้อผ้าของเธอเปียกน้ำฝนจนชุ่มและแนบชิดไปกับร่างกาย เผยให้เห็นรูปร่างอันอ้วนท้วมอย่างชัดเจน

เส้นผมเปียกชื้นติดกับใบหน้าเป็นเส้น ๆ และบนแก้มซ้ายของเธอยังมีปานดำที่เด่นชัดจนสะดุดตาอีกด้วย

เจียงซิงซิงรับรู้ได้ถึงสายตาดูถูกและแววตาเย้ยหยันที่จ้องมองมาจากทุกทิศทาง แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ กลับเดินตรงไปยังจั้นเย่เสียว วางกล่องเค้กลงบนโต๊ะน้ำชา และพยายามยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก “เย่เสียว นี่คือเค้กมูสที่คุณต้องการ”

จั้นเย่เสียวไม่ได้แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาผลักกล่องเค้กไปทางหร่วนอันเหยียนโดนตรง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำระคนนุ่มลึก “กินสิ”

หร่วนอันเหยียนยกยิ้มอย่างเขินอายพลางเม้มปาก “ฉันแค่พูดลอย ๆ เองค่ะ ไม่คิดเลยว่าคุณจะให้คุณหนูเจียงไปซื้อจริง ๆ ”

เจียงซิงซิงเหมือนถูกฟ้าผ่าลงกลางใจ เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ

หัวใจคล้ายกับถูกมีดกรีดลึก

เค้กที่เธอลำบากใช้เวลาเกือบห้าชั่วโมงไปซื้อมา กลายเป็นสิ่งที่เขาซื้อให้หร่วนอันเหยียนอย่างนั้นเหรอ

“อันเหยียน เธอก็รู้ว่าเย่เสียวใส่ใจเธอมากแค่ไหน อย่าว่าแต่เค้กเลย ต่อให้เธออยากจะครอบครองดวงดาวบนฟ้า เย่เสียวก็คงหาทางเอามาให้เธอจนได้นั่นแหละ”

“ใช่เลย! อย่าเกรงใจไปเลย รีบกินเถอะ! นี่เป็นเค้กที่เจียงซิงซิงอุตส่าห์ถ่อไปซื้อมาให้ ใช้เวลาตั้งห้าชั่วโมงเชียวนะ อย่าให้ความพยายามของเธอเสียเปล่าเลย”

มือของเจียงซิงซิงที่ห้อยอยู่ข้างตัวกำหมัดแน่นขึ้นทีละนิด ณ ตอนนี้เวลานี้ เธอนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนกับตัวตลกตัวหนึ่ง

ในจังหวะนั้นเอง จู่ ๆ จั้นเย่เสียวก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วก้าวยาว ๆ เดินมาหยุดตรงหน้าเจียงซิงซิง

สายตาเย็นชาของเขามองตรงมาที่เจียงซิงซิงโดยปราศจากความรู้สึกใด ๆ ริมฝีปากบาง ๆ ขยับเบา ๆ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเฉยเมย “เอกสารหย่า ฉันวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องนั่งเล่นแล้ว เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คลื่นรักอสูร

คลื่นรักอสูร

มาชาวีร์
4.8

(คลื่นรักอสูร) ...เพราะเธอขึ้นเรือผิดลำ คลื่นร้ายจึงซัดแทบกระเจิง... “เธอมันก็แค่ผู้หญิงขายตัว จะมาทำเล่นตัวเรื่องมากไม่ได้รู้ไหม ต่อให้เป็นสินค้าด้อยคุณภาพยังไงก็เถอะ ก็ต้องหัดรู้จักตามใจแขกบ้าง แต่นี่อะไรหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ คนสอนไม่บอกหรือยังไงว่าไอ้ละครเล่นตัวนี่มันน่ารำคาญไม่ได้ดึงดูดลูกค้าเลย” บารเมษฐ์ต่อว่าพร้อมกวาดสายตามองเหยียดหยามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนคลายมือออกจากปลายคางอย่างช้า ๆ “ฉันไม่ได้มาขายตัวสักหน่อย” คนได้รับอิสรภาพรีบบอกเขา “หืม” เขาทำหน้าไม่เชื่อ “ฉันแค่ขึ้นเรือผิดลำ ฉันไม่ได้มาขายตัวจริง ๆ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณบารเมษฐ์” วินาทีนี้เธอกลัวเขามากกว่าใครบนเรือลำนี้เสียอีก เลยเลือกที่จะบอกความจริงกับเขาไป “ขึ้นเรือผิดลำ?” คนพูดหรี่ตาลงอย่างสงสัย “ใช่ค่ะ ฉันขึ้นเรือผิดลำจริง ๆ” “แบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะสองคนในห้องเครื่องนั่นถึงได้ลุกลี้ลุกลนนัก” บารเมษฐ์นึกไปถึงท่าทางของอนุชิตกับธาวิน ซึ่งดูเหมือนมีเรื่องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา “คุณรู้แบบนี้แล้วก็ปล่อยฉันไปเถอะคุณบารเมษฐ์ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” นีนนาราขอความเห็นใจจากเขา แต่สายตาที่เขามองกลับมานั้นมันว่างเปล่าชอบกล “รู้อะไรไหมนีนเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉันเลย เธอเป็นคนอยู่ผิดที่ผิดทางเอง เพราะงั้นเธอก็ต้องรับสภาพที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เองเหมือนกัน” “ห้ะ คุณ นี่คุณ คุณทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้” หญิงสาวต่อว่าเขา ก่อนจะหน้าซีดหน้าเซียวลง เพราะเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอของเขาบ่งชัดว่าคืนนี้เธอไม่รอดแน่ “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” นีนนาราดิ้นหนีเขาก็จับกดลงที่เดิม “งานก็คืองานนะคนสวย มาขายตัวก็คือมาขายตัว อย่าทำเสียเรื่องสินีน” บารเมษฐ์ย่อมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่แล้ว เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหนอีกแน่ “ก็บอกว่าไม่ใช่ยังไงล่ะ ว้าย!”

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป
1

บทที่ 1 เอกสารหย่า เธอกลับไปเซ็นซะเถอะ

20/01/2025

2

บทที่ 2 สำหรับคุณนั้นฉันเป็นแค่เครื่องมือที่คุณหลอกใช้เท่านั้นใช่ไหม?

20/01/2025

3

บทที่ 3 ผู้หญิงที่สวยจนทำให้คนอื่นรู้สึกด้อยค่า

20/01/2025

4

บทที่ 4 ฉันบอกว่าไม่ได้ ก็คือไม่ได้

20/01/2025

5

บทที่ 5 การหย่านี้ ต้องเกิดขึ้นแน่นอน!

20/01/2025

6

บทที่ 6 อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!

20/01/2025

7

บทที่ 7 ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับกับฉันงั้นเหรอ

20/01/2025

8

บทที่ 8 จับเธอไปหย่าให้ได้!

20/01/2025

9

บทที่ 9 ควรจบลงตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว!

20/01/2025

10

บทที่ 10 ดึงเธอออกไปอย่างแรง

20/01/2025

11

บทที่ 11 คุณมาพูดกับฉันในฐานะอะไร?

20/01/2025

12

บทที่ 12 เจียงซิงซิง คุกเข่าซะ!

20/01/2025

13

บทที่ 13 โดนวางยา

20/01/2025

14

บทที่ 14 ถูกถีบลงจากเตียง!

20/01/2025

15

บทที่ 15 ฉันก็จะได้แต่งงานกับอันแหยียนสักที

20/01/2025

16

บทที่ 16 เจียงซิงซิง นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอสินะ

20/01/2025

17

บทที่ 17 ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับจั้นเย่เสียวอีกต่อไป

20/01/2025

18

บทที่ 18 อาจจะเกี่ยวข้องกับซูเจ๋อหวินหรือเปล่า?

20/01/2025

19

บทที่ 19 หรือลูกสงสัยว่าแม่กับยายจะเป็นคนวางยาลูก!

20/01/2025

20

บทที่ 20 รบกวนเธอช่วยไปส่งข้าวให้เขาหน่อยได้ไหม?

20/01/2025

21

บทที่ 21 มีร่องรอยของเจียงซิงซิงอยู่ทุกหนทุกแห่ง

20/01/2025

22

บทที่ 22 ต่อไปนี้ฉันไม่อยากได้ยินคำพวกนี้

20/01/2025

23

บทที่ 23 ผู้หญิงที่แย่งเย่เสียวไปจากเธอ สมควรตายทุกคน!

20/01/2025

24

บทที่ 24 ไม่อยากลองพยายามอีกเป็นครั้งสุดท้ายเหรอ?

20/01/2025

25

บทที่ 25 หน้าตาของคุณ เกี่ยวอะไรกับฉัน!

20/01/2025

26

บทที่ 26 ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ห่างเหินกับพี่ขนาดนี้?

20/01/2025

27

บทที่ 27 คิดว่าเธอหมายตาน้องเขยของตัวเองอยู่เสียอีก

20/01/2025

28

บทที่ 28 อย่ารอจนกว่าจะสูญเสียไปแล้วถึงค่อยมาเสียใจภายหลัง

20/01/2025

29

บทที่ 29 พ่อยังคิดว่าผมจะยอมจำนนต่อการถูกบีบบังคับงั้นเหรอ?

20/01/2025

30

บทที่ 30 ที่ตอนนั้นเย่เสียวแต่งงานกับเจียงซิงซิง ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล

20/01/2025

31

บทที่ 31 ยัยอัปลักษณ์คือมือที่สามที่แทรกกลางความสัมพันธ์ของพวกเขา

21/01/2025

32

บทที่ 32 ไม่มีใครกำหนดชาติตระกูลของตัวเองได้

21/01/2025

33

บทที่ 33 ใครไม่รู้คงคิดว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกแท้ ๆ

21/01/2025

34

บทที่ 34 คุณรักหร่วนอันเหยียนมากจริง ๆ สินะ

21/01/2025

35

บทที่ 35 ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็อย่าทะเยอทะยานเกินไป

21/01/2025

36

บทที่ 36 นี่ก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้ากันแล้วเหรอ?

22/01/2025

37

บทที่ 37 ท่านผู้เฒ่านี่คงอยากจับคู่ให้พวกเรามาก

23/01/2025

38

บทที่ 38 คุณหนูโฉงเออร์โกรธจนเสียการควบคุมเพราะความจริงถูกเปิดเผย?

23/01/2025

39

บทที่ 39 ยั่วยวนสามีของคนอื่น

23/01/2025

40

บทที่ 40 เย่เสียว คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณจะมากินข้าวด้วยกัน

23/01/2025