Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
2.3K
ชม
20
บท

เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!

บทที่ 0 บทนำ ความฝันหรือความจริง

ในความพร่ามัวราวกับความฝัน ฉินหร่านกลับรู้สึกถึงความหรรษาอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ดวงตาที่หนักอึ้งพยายามลืมตาขึ้นแต่ไร้ความหมาย เธอรู้สึกเหนื่อยล้าจนไม่อาจลืมตาขึ้นมาได้ สัมผัสบนเรือนร่างกลับชัดเจนในความรู้สึกเหมือนจริงจนรู้สึกหวาดกลัว

ทว่าความอบอุ่นอ่อนโยนที่ถูกมอบให้ ทำให้เธอล่องลอยอย่างสุมสม เธอเหมือนเรือลำน้อยที่ถูกคลื่นทะเลตงไห่ซัดสาดไปมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทำได้แต่ปล่อยให้เรือลำน้อยล่องลอยไปตามคลื่นลมที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง และเฝ้าหวังว่าความฝันอันเลือนรางนี้จะจบลงด้วยดี

ราตรีกาลผ่านพ้นไป รุ่งอรุณมาเยือนจนแสงสีเหลืองทองสาดส่องเข้ามาภายในห้อง ฉินหร่านลืมตาขึ้นมองแสงยามเช้าสาดส่องดวงตาอย่างสับสน เธอกวาดตามองรอบห้องที่เป็นเพียงห้องที่เก่ามาก เครื่องเรือนที่แทบจะไม่มีภายในห้องนอนเล็กๆ แห่งนี้

ฉินหร่านผุดลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความปวดร้าว เรือนร่างของเธอเวลานี้ปวดร้าวไปทั้งตัวโดยเฉพาะส่วนล่างที่รู้สึกเจ็บจนต้องเม้มปากแน่น ทันใดนั้นความทรงจำที่ไม่ใช่ของเธอหลั่งไหลเข้ามาราวกับสายน้ำเซี่ยวกราก เธอพยายามอดทนกับความเจ็บปวดที่ศีรษะ โชคดีที่ความเจ็บปวดนี้ใช้เวลาไม่นาน

แต่สิ่งที่เธอเรียบเรียงได้กลับทำให้ตื่นตกใจ เหตุการณ์เมื่อคืนที่เธอคิดว่าเป็นเพียงความฝันกลับเป็นความจริง เจ้าของร่างนี้มีชื่อว่าฉินหร่านเช่นเดียวกับเธอ และถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด ซึ่งย้ายมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านไม่นาน ด้วยราคาเพียงแค่หนึ่งตำลึงทองเท่านั้น และร่างนี้มีอายุเพียงแค่สิบหกปีที่พึ่งผ่านพ้นวัยปักปิ่นมา

อีกทั้งเมื่อคืนเป็นคืนที่ต้องเข้าหอ แต่โชคร้ายที่เด็กน้อยฉินหร่านคนนั้นหวาดกลัวจนช็อกตาย และเธอก็เข้ามาแทนที่พอดี มือเล็กผอมบางยกมือขึ้นนวดหน้าผากตัวเองอย่างสับสน จำได้ว่าเธอนอนอยู่บนเตียงของตัวเองทำไมถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ หากบอกว่าเป็นความฝัน ทว่าความเจ็บปวดตอนนี้กลับหลอกเธอไม่ได้

“เจ้าตื่นแล้ว”

ฉินหร่านหันไปมองคนพูดอย่างตกใจ ใบหน้าคนตรงหน้าหล่อเหลาคมคาย ทว่าดวงตาทั้งสองข้างกลับปิดสนิท เรือนร่างสมส่วนอยู่ในอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มเก่าๆ คนตรงหน้าคือฉีเยี่ยนสามีของร่างนี้ และเป็นคนที่เธอร่วมสัมพันธ์เมื่อคืนนี้ ใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ อย่างไรเธอก็เป็นสาวโสดมากว่ายี่สิบแปดปีและเมื่อคืนก็เป็นครั้งแรกของเธอเช่นกัน

“ลุกไหวหรือเปล่า จะได้มากินข้าวกัน” น้ำเสียงอ่อนโยนของชายตาบอดที่ยืนอยู่หน้าประตู ทำให้ฉินหร่านรีบลุกขึ้นยืนแต่เพราะความหักโหมจากเมื่อคืน ทำให้เธอทรุดกลับไปนั่งที่เดิม เธอเม้มปากแน่นหน้าแดงระเรื่อแต่ถึงกระนั้นชายตาบอดก็ไม่สามารถมองเห็นได้

“ท่านพี่ทานก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

ฉินหร่านเอ่ยบอก แม้เธอจะหิวแต่สังขารตอนนี้กลับไม่อำนวยความสะดวกให้เธอเลย ร่างนี้ผ่ายผอมเกินไปอีกทั้งเมือคืนนี้โดนจัดหนักทำให้ไม่มีแรงจะลุกเดินได้ ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับหมุนกายจากไป เธอมองตามอย่างขัดเคือง ถึงอย่างไรคนที่ทำให้นางมีสภาพนี้ก็คือชายตาบอดนั่น

ขณะที่กำลังบ่นในใจชายตาบอดก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมโจ๊กในมือ ฉินหร่านมองตามอย่างสนใจแต่เมื่อเห็นโจ๊กข้าวที่แทบไม่มีเมล็ดข้าว อีกทั้งยังเป็นสีเหลืองและกากข้าวบางส่วนก็ทำให้อดที่จะเงยหน้ามองสามีหมาดๆ ไม่ได้

“กินอะไรสักหน่อยก่อนแล้วค่อยนอนพัก”

ฉินหร่านมองถ้วยที่ถูกยื่นมาตรงหน้าอย่างไม่แน่ใจ ว่ามันสามารถกินได้จริงๆ ใช่หรือไม่ ตั้งแต่เธอเป็นเชฟระดับห้าดาวมาไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ทว่าเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของคนร่างสูงก็อดที่จะรับมาถือไว้ไม่ได้

เมื่อลองชิมคำแรก เธออยากจะร้องไห้กลับบ้านเดิมทันที มันจืดมากและยังเป็นกากข้าวผสม ที่กลืนลงท้องแทบบาดคอลงไป ใบหน้าเล็กๆ เต็มไปด้วยน้ำตาเอ่อล้นอย่างไม่รู้ตัว เกิดมาตั้งแต่จำความได้ไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อน

“เจ้าฝืนกินไปก่อน เดี๋ยวข้าจะหาอาหารที่ดีกว่านี้มาให้” เมื่อไม่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวของคนบนเตียงจึงได้เอ่ยบอก ฝีมือทำอาหารของเขาคงแย่มากนางถึงกินไม่ลงเช่นนั้น

“อือ ขอบคุณ”

ฉินหร่านเอ่ยบอกเสียงแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่ท้องที่ร้องหิวและร่างกายที่อ่อนแอ ทำให้พยายามกลืนอาหารมื้อเช้าอย่างจำใจ จากนั้นจึงยื่นถ้วยข้าวคืนเจ้าของ ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

ตอนนี้เธอต้องการเวลาที่จะทำใจและปรับตัวกับโลกใบใหม่ให้ได้เสียก่อน แต่น่าเสียดายที่ความรู้ของร่างเดิมมีน้อยมาก และยังอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้อีกด้วย ฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอจะต้องเรียนรู้

ฉีเยี่ยนยืนมองภรรยาตัวน้อยด้วยความรู้สึกแปลกๆ แม้จะไม่ลืมตาก็รู้ว่าวันนี้นางให้ความรู้สึกว่าไม่เหมือนเดิม แม้จะยังสงสัย แต่ก็หมุนกายจากไปเพื่อให้นางพักผ่อน เพราะเมื่อคืนเขาตักตวงความสุขจากนางอย่างเอาแต่ใจ แต่จะโทษเขาไม่ได้ เพราะนางช่างเย้ายวนเสียขนาดนั้น

ฉินหร่านมองตามชายหนุ่ม ที่หน้าตาราวอายุประมาณยี่สิบปีด้วยสายตาครุ่นคิด เขามองไม่เห็นแล้วใครทำโจ๊กที่เธอกิน หรือว่าจะเป็นฝีมือเขาจริงๆ เช่นนั้นคงไม่แปลกที่จะออกมาสภาพนั้น และรสชาติจืดชืดขนาดนี้ แม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาอยู่ที่นี่

แต่ต่อไปนี้เธอไม่สิ ต้องเป็นนางแล้ว...

นางคือฉินหร่าน ภรรยาของชายตาบอดผู้นั้นแล้ว และคงต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ต่อไป...

------

เวลาที่ใช้ในเรื่อง เมื่อเทียบกับเวลาสากลแล้ว หนึ่งยาม เท่ากับ สองชั่วโมง และในหนึ่งวันมีสิบสองยาม ดังนี้

ยาม จื่อ เท่ากับเวลา 23.00 น. จนถึง 24.59 น.

ยาม โฉ่ว เท่ากับเวลา 01.00 น. จนถึง 02.59 น.

ยาม อิ๋น เท่ากับเวลา 03.00 น. จนถึง 04.59 น.

ยาม เหม่า เท่ากับเวลา 05.00 น. จนถึง 06.59 น.

ยาม เฉิน เท่ากับเวลา 07.00 น. จนถึง 08.59 น.

ยาม ซื่อ เท่ากับเวลา 09.00 น. จนถึง 10.59 น.

ยาม อู่ เท่ากับเวลา 11.00 น. จนถึง 12.59 น.

ยาม อุ้ย(เว่ย) เท่ากับเวลา 13.00 น. จนถึง 14.59 น.

ยาม เซิน เท่ากับเวลา 15.00 น. จนถึง 16.59 น.

ยาม อิ่ว เท่ากับเวลา 17.00 น. จนถึง 18.59 น.

ยาม ซวี เท่ากับเวลา 19.00 น. จนถึง 20.59 น.

ยาม ไฮ่ เท่ากับเวลา 21.00 น. จนถึง 22.59 น.

คำว่า “ยาม” คืนหนึ่งเราแบ่งเป็น 4 ยาม ยามละ 3 ชั่วโมง

ตั้งแต่ย่ำค่ำ คือ 18 นาฬิกา ถึง 3 ทุ่ม (21 นาฬิกา) เป็นยามที่ 1

หลังจาก 21 นาฬิกา หรือ 3 ทุ่ม ไปถึง 24 นาฬิกา หรือ เที่ยงคืน เราเรียกว่า ยาม 2 หรือ 2 ยาม

หลัง 24 นาฬิกา ไปถึงตี 3 (3 นาฬิกา) เราเรียกว่า ยาม 3

และหลังจากตี 3 ไปจนย่ำรุ่ง หรือ 6 นาฬิกา เราเรียกว่า ยาม 4 ซึ่งเป็นยามสุดท้ายของคืน

มาตราการวัดระยะทาง

ชุ่น หรือ นิ้ว : 1 ชุ่น = 2.27 – 2.31 เซนติเมตร

ฉื่อ หรือ เชี๊ยะ : 1 ฉื่อ = 10 ชุ่น = 22.7 – 23.1 เซนติเมตร

จ้าง : 1 จ้าง = 10 ฉื่อ ประมาณ 2.27 – 2.31 เมตร

ลี้ 1 ลี้ = 500 เมตร และ 1 ลี้ = 150 จ้าง ควรอยู่ในราว 345 เมตร

การวัดพื้นที่

1 ไร่เทียบเท่ากับ 2.4 หมู่ (亩) เพราะ1ไร่มี 1,600 ตารางเมตร ส่วน1หมู่ 亩 มีเพียง 666.66 ตารางเมตร

หน่วยเงิน

1000 อีแปะ คือ 1 ตำลึงเงิน

10,000 ตำลึงเงิน = 1 ตำลึงทอง

มารตราการวัดชั่งตวงน้ำหนัก

ผิง ping : ๑ ผิง = ๓.๓ เมตร

เค่อ ke : 1 เค่อจะกินเวลาประมาณเกือบ 15 นาที

จิน jin : ชั่ง : 1 ชั่ง = 500 กรัม

ฉื่อ chi : 1 ฉื่อ = 10 นิ้ว = 22.7 - 23.1 เซนติเมตร

ลี้ li : 1 ลี้ = 500 เมตร

ชั่วยาม shichen : สือเชิน คือหน่วยเรียกเวลา 1 ชั่วยาม = 2 ชั่วโมง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง

ข้อมูลเพิ่มเติม
ข้ามภพมามีสามีพิการ

ข้ามภพมามีสามีพิการ

โรแมนติก

5.0

จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก

หวนคืนอดีตเปลี่ยนชะตาร้ายให้เป็นลิขิตรัก

หวนคืนอดีตเปลี่ยนชะตาร้ายให้เป็นลิขิตรัก

โรแมนติก

5.0

รักคือทุกข์...ทุกข์ที่จะทำสตรีนางหนึ่งถูกจองจำไปตลอดกาลเพราะความโง่เขลา ชาติก่อนหมิงหลิ่งฟางตกตายเพราะเลือกเดินทางผิด ส่งผลให้ชะตากรรมของครอบครัวเข้าขั้นเลวร้ายถูกความอัปยศครอบงำตระกูล แต่แล้วสวรรค์กลับยินยอมให้นางได้คืนความเป็นธรรมให้แก่ครอบครัว ด้วยการนำดวงจิตจากยุคปัจจุบันของนางมาเปลี่ยนแปลงเรื่องราว ชาตินี้หมิงหลิ่งฟางไม่ขอเป็นคนโง่เขลา เพราะนางจะเป็นคนใหม่ที่ไม่ยอมหลงเดินทางผิด เอาแต่บูชาความรักจนครอบครัวถึงจุดยากลำบาก และแม้ว่านางจะไม่ได้รักใคร่ หยางจวินเฟย แต่นางก็ฉลาดพอที่จะเลือกฝั่งผู้ชนะ นางจะต้องทำทุกทางเพื่อผูกมิตรกับเขา เพื่อให้บุรุษผู้นี้กลายเป็นแผ่นฟ้าที่คอยคุ้มครองนางกับครอบครัวให้จงได้ หมดเวลาของนี้หมิงหลิ่งฟางผู้อ่อนแอและเจ้าน้ำตาแล้ว จากนี้นางจะทำทุกทางเพื่อให้ตระกูลหมิงรอดพ้นเภทภัย

ท่านแม่ทัพคู่หมั้นท่านหนีไปอีกแล้ว

ท่านแม่ทัพคู่หมั้นท่านหนีไปอีกแล้ว

โรแมนติก

5.0

ฟางหลิ่งหญิงสาววัยสิบเจ็ด ที่ปีหน้าต้องแต่งออกให้กับแม่ทัพผู้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยม อำมหิต มีใบหน้าน่ากลัวจนต้องสวมใส่หน้ากากตลอดเวลา ข่าวลือดังมาจนทำให้สาวน้อยหวาดกลัว แผนหอบผ้าหนีวิวาห์จึงเกิดขึ้น แผนการของสาวน้อยร้อยเล่ห์จะหนีรอดหรือไม่โปรดติดตามในเรื่อง ท่านแม่ทัพคู่หมั้นท่านหนีไปอีกแล้ว “บังเอิญจังเจอพี่ชายรูปงามอีกแล้วเจ้าค่ะ” “หลิ่งเอ๋อร์?” “ชู่ว์~~~ เบาหน่อยเจ้าค่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้า” ฟางหลิ่งรีบพุ่งเข้าไปใกล้พร้อมยกมือปิดปากพี่ชายสือโถวเอาไว้ ก่อนจะหันไปมองรอบกายอย่างหวาดระแวง แล้วลากพี่ชายสือโถวมาหลบบริเวณต้นไม้หนาตา ทว่าเมื่อเงยหน้าสบกับดวงตาคู่คมที่มองมา นางจึงรีบเอามือออกจากปากอีกคนอย่างเก้อเขิน “สองวันที่หายไปเจ้าอยู่ที่จวนตระกูลจาง?” ชุดซีรีส์คุณหนูหนีวิวาห์ ท่านแม่ทัพคู่หมั้นท่านหนีไปอีกแล้ว โดย พิมพ์สีทอง ท่านพ่อบุญธรรมข้าต้องดูตัวอีกแล้วเหรอ โดย ผิงอัง

สะใภ้ใบ้

สะใภ้ใบ้

โรแมนติก

5.0

เพราะความผิดพลาดของเหล่าเทพเซียน ไป๋ซือเหยาจึงตายก่อนกำหนด เธอได้มาเกิดใหม่ในร่างของสตรีที่งดงามปานล่มบ้านล่มเมือง ได้ของวิเศษติดกายแทนคำขอโทษ แต่ไฉนไยไม่บอกเธอก่อนว่า ร่างนี้เป็นใบ้และยังมีสามีแล้ว! ชีวิตใหม่ที่ไม่ธรรมดาจึงเริ่มขึ้น แต่ใครก็ได้ช่วยบอกเธอทีว่าไอ้ที่ลอยไปมา นั่นคือผี? ใช่หรือไม่! แล้วที่เธอมองเห็น ชายหนุ่มคนหนึ่งเลือดอาบมา นั่นคือภาพลวงตาใช่หรือไม่ ทว่าวันต่อมาถึงได้รู้ว่า เธอกลายเป็นเทพพยากรณ์ไปเสียแล้ว ไหนหลิวโม่เหยียนสามีของร่างนี้ ที่มีสติปัญญาเท่ากับเด็กสิบขวบ ชีวิตใหม่ของเธอช่างมีสีสันจริงๆ พบกันในเรื่องสะใภ้ใบ้ได้เลยค่ะ ------ เวลาที่ใช้ในเรื่อง เมื่อเทียบกับเวลาสากลแล้ว หนึ่งยาม เท่ากับ สองชั่วโมง และในหนึ่งวันมีสิบสองยาม ดังนี้ ยาม จื่อ เท่ากับเวลา 23.00 น. จนถึง 24.59 น. ยาม โฉ่ว เท่ากับเวลา 01.00 น. จนถึง 02.59 น. ยาม อิ๋น เท่ากับเวลา 03.00 น. จนถึง 04.59 น. ยาม เหม่า เท่ากับเวลา 05.00 น. จนถึง 06.59 น. ยาม เฉิน เท่ากับเวลา 07.00 น. จนถึง 08.59 น. ยาม ซื่อ เท่ากับเวลา 09.00 น. จนถึง 10.59 น. ยาม อู่ เท่ากับเวลา 11.00 น. จนถึง 12.59 น. ยาม อุ้ย(เว่ย) เท่ากับเวลา 13.00 น. จนถึง 14.59 น. ยาม เซิน เท่ากับเวลา 15.00 น. จนถึง 16.59 น. ยาม อิ่ว เท่ากับเวลา 17.00 น. จนถึง 18.59 น. ยาม ซวี เท่ากับเวลา 19.00 น. จนถึง 20.59 น. ยาม ไฮ่ เท่ากับเวลา 21.00 น. จนถึง 22.59 น. มาตราการวัดระยะทาง ชุ่น หรือ นิ้ว : 1 ชุ่น = 2.27 – 2.31 เซนติเมตร ฉื่อ หรือ เชี๊ยะ : 1 ฉื่อ = 10 ชุ่น = 22.7 – 23.1 เซนติเมตร จ้าง : 1 จ้าง = 10 ฉื่อ ประมาณ 2.27 – 2.31 เมตร ลี้ 1 ลี้ = 500 เมตร และ 1 ลี้ = 150 จ้าง ควรอยู่ในราว 345 เมตรการวัดพื้นที่ 1 ไร่เทียบเท่ากับ 2.4 หมู่ (亩) เพราะ1ไร่มี 1,600 ตารางเมตร ส่วน1หมู่ 亩 มีเพียง 666.66 ตารางเมตร หน่วยเงินที่ใช้ในเรื่องสะใภ้ใบ้ 1000 อีแปะ คือ 1 ตำลึงเงิน 10 ตำลึงเงิน เท่ากับ1 ตำลึงทอง มารตราการวัดชั่งตวงน้ำหนัก ผิง ping : ๑ ผิง = ๓.๓ เมตร เค่อ ke : 1 เค่อจะกินเวลาประมาณเกือบ 15 นาที จิน jin : ชั่ง : 1 ชั่ง = 500 กรัม ฉื่อ chi : 1 ฉื่อ = 10 นิ้ว = 22.7 - 23.1 เซนติเมตร ลี้ li : 1 ลี้ = 500 เมตร ชั่วยาม shichen : สือเชิน คือหน่วยเรียกเวลา 1 ชั่วยาม = 2 ชั่วโมง

หมอปีศาจพันหน้า

หมอปีศาจพันหน้า

โรแมนติก

5.0

หมอปีศาจพันหน้าไม่มีใครรู้ว่าเป็นบุรุษหรือสตรี ทุกย่างก้าวที่หมอปีศาจเดินผ่าน หากไม่มีคนตายก็จะพบความอัศจรรย์คนที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพอีกครั้ง! ชื่อเสียงดังก้องทั่วยุทธภพแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าหมอปีศาจพันหน้าเป็นเพียงแม่นางน้อยคนหนึ่งเท่านั้น! และแม่นางน้อยอย่างหลินจื่อเยว่ที่ข้ามภพมาเป็นลูกศิษย์คนที่สิบของหมอเทวดาแห่งหุบเขาเทวะ และไม่รู้ว่าร่างนี้ไม่สามารถดื่มสุราได้ ทำให้นางไปคว้าบุรุษรูปงามมาเป็นพ่อของลูกเพราะฤทธิ์น้ำเมา จึงเกิดผลผลิตน้อยๆ ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ แม้จะไม่รู้ว่าบุรุษรูปงามนั้นเป็นใครมาจากไหน แต่นางจะต้องเลี้ยงดูก้อนแป้งที่น่ารักเป็นอย่างดี!

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

ฉันนี่แหละเศรษฐี

ฉันนี่แหละเศรษฐี

Abelard Evans
5.0

ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

Devocean
4.9

"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ภรรยาของชายตาบอด
1

บทที่ 0 บทนำ ความฝันหรือความจริง

05/03/2025

2

บทที่ 1 ปรับตัวกับโลกใบใหม่

05/03/2025

3

บทที่ 2 ตามเกี้ยวสามีตาบอด

05/03/2025

4

บทที่ 3 ภรรยาของชายตาบอด(1)

05/03/2025

5

บทที่ 4 ภรรยาของชายตาบอด (2)

05/03/2025

6

บทที่ 5 เข้าโรงเตี๊ยมครั้งแรก

05/03/2025

7

บทที่ 6 แสดงฝีมือการทำอาหาร

05/03/2025

8

บทที่ 7 ข้อตกลงซื้อขาย

05/03/2025

9

บทที่ 8 พรสวรรค์ของสามีตาบอด

05/03/2025

10

บทที่ 9 มารดาของร่างเดิม

05/03/2025

11

บทที่ 10 ความเป็นจะต้องดีขึ้น

05/03/2025

12

บทที่ 11 ไม่ใช่เมียทาสอีกต่อไป…

05/03/2025

13

บทที่ 12 สร้างบ้านหลังใหม่

05/03/2025

14

บทที่ 13 มิติลึกลับที่ไม่คิดจะมี

05/03/2025

15

บทที่ 14 ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าเดิม (1)

05/03/2025

16

บทที่ 15 ใกล้ชิดกันยิ่งกว่าเดิม (2)

05/03/2025

17

บทที่ 16 ภาพตรงหน้างดงามเกินไป...

05/03/2025

18

บทที่ 17 ความขยันแสดงผล

05/03/2025

19

บทที่ 18 สีสันของชีวิตคู่

05/03/2025

20

บทที่ 19 บทส่งท้าย ครอบครัวสมบูรณ์แบบ

05/03/2025