จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -
บทที่ 0 บทนำ เซิร์กบุกดาวรกร้าง
อลิส เจนี่ ร็อกส์ มองพื้นที่แห้งแล้งตรงหน้าด้วยความว่างเปล่า ที่นี่เป็นดาวรกร้างของสหพันธ์ยูโร ดาวที่ขึ้นชื่อยากจนที่สุด ซึ่งผู้คนที่ดาวรกร้างแห่งนี้ต่างดิ้นรนออกไปอยู่เมืองใหญ่ หรือไม่ก็เมืองหลวงของสหพันธ์ยูโร จึงทำให้ดาวรกร้างที่เธออาศัยอยู่มีเพียงคนที่มีอายุเท่านั้น
คงมีเพียงเธอที่เป็นหญิงสาวคนเดียวที่ถูกครอบครัวของพ่อเนรเทศมาอยู่ที่นี่ ที่ซึ่งไม่มีใครอยากอยู่แต่เธอไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ชีวิตต่อไป เธอไม่มีเหรียญดวงดาวมากพอที่จะหนีไปอยู่ที่อื่น แค่มีกินไปวันๆ ก็ดีแค่ไหน ไม่ใช่เธอไม่มีความคิดที่จะจากไป แต่แม่เลี้ยงคนนั้นปิดกั้นเส้นทางเธอทุกอย่าง
อลิส เจนี่ ร๊อกส์ เม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงอดีตที่น่าสงสารของมารดา เธอเองก็เป็นลูกสาวของท่านนายพลคนหนึ่งแต่น่าเสียดายที่อโรม่า เจนี่ ร๊อกส์ แม่ของเธอเป็นเพียงภรรยานอกสมรสเท่านั้น เพราะความไม่รู้ว่าสามีตนเองมีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว กว่าจะรู้ก็สายไปแล้วเพราะให้กำเนิดเธอ เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นภรรยานอกสมรสแม่ก็พยายามทำเพื่อเธอทุกอย่าง ยอมกระทั่งไปอยู่ใต้อาณัติของสามีคนนั้น
ทว่านายพลอีรอน คาร์ล ผู้เป็นพ่อเป็นเพียงผู้ชายขี้ขลาดที่ได้ตำแหน่งมาได้เพราะภรรยาหลวงที่มีฐานะร่ำรวยและเส้นสาย มีหน้ามีตาของสังคมและยังมีลูกสาวที่เป็นดาวดวงใหม่ของสหพันธ์ ทำให้เธอกับแม่มีชีวิตที่ลำบากภายใต้การกลั้นแกล้งจากภรรยาหลวงและลูกในสมรสของพวกเขา
อลิส เจนี่ ร๊อกส์อายุได้สิบขวบแม่ก็ได้จากไป เธอที่เป็นเสี้ยนหนามของพวกเขาจึงได้ถูกส่งตัวมาที่ดาวรกร้างแห้งนี้ พวกเขาไม่ได้ฆ่าเธอ พวกเขาคิดว่าการตายมันง่ายเกินไป การทำให้ทุกข์ทรมานและสิ้นหวังต่างหากที่พวกเขาต้องการ
ในเมื่อพวกเขาต้องการอย่างนั้นอลิสจึงไม่แสดงให้พวกเขาได้เห็นว่าเธอเหนื่อยล้าและสิ้นหวังจริง ๆ เธอพยายามหนีออกจากดาวรกร้างแห้งนี้ แต่คนของผู้หญิงคนนั้นจับตามองเธอและปิดเส้นทางเธอทุกอย่าง สิบปีที่เธอต่อสู้และดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดมานี้ทำให้เธอ ท้อใจเป็นอย่างมาก
โชคดีเพียงอย่างเดียวของเธอเพียงอย่างเดียวคือ เธอมีพลังธาตุไม้ที่สามารถทำให้พืชผักผลไม้เติบโตได้ทำให้เธอไม่อดตายตลอดหลายปีที่ผ่านมา และทำให้หัวหน้าดาวรกร้างแห้งนี้ยังเห็นความสำคัญของเธอ เพียงแค่เธอไม่ออกจากดาวรกร้างแห้งนี้ไปเขาก็ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง
“อลิส ยืนเหม่ออะไรอยู่วันนี้ย่าเอาไข่มาให้เธอ” เสียงทักทายและสายตาห่วงใยของหญิงชราที่ถูกลูกหลานทอดทิ้งทำให้เธอตื่นจากภวังค์ความคิดหันไปมอง คุณย่าโรซ่าที่มองเธอเหมือนลูกหลานของหล่อนเอง เธอเดินเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้ม
“คุณย่าไม่เห็นต้องลำบากเอามาเลยค่ะ ของกินที่บ้านหนูยังมีอีกเพียบค่ะ”
“อย่าหลอกย่าเลย บ้านเราก็มีแค่ผักเท่านั้นแหละ กินไข่บำรุงบ้างจะได้ไม่ผอม”ย่าโรซ่ามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความสงสาร ยิ่งโตเธอยิ่งสวยมากจนทำให้ผู้คนอิจฉา โชคดีที่ดาวรกร้างแห่งนี้ไม่มีพวกหนุ่มวัยฉกรรจ์ ไม่งั้นชีวิตน้อย ๆ นี่คงน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม
“ขอบคุณค่ะ” อลิสได้แต่ยอมรับมาแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าปฏิเสธไปก็ไม่ได้ผล ย่าโรซ่าเลี้ยงไก่เอาไว้ เธอเองก็เคยเลี้ยงแต่น่าเสียดายที่พวกมันถูกคนชั่วนั่นฆ่าไก่เธอจนหมดเล้า ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห แต่ทำได้แค่อดทนอดกลั้นเท่านั้น เธอเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีอำนาจอะไรเลยจะไปต่อกรกับพวกเขาได้อย่างไร คนที่ทำให้เธอโกรธแค้นที่สุดคือบิดาที่ขี้ขลาดคนนั้น!
“คุณย่าวันนี้ร้อนมากจริง ๆ อย่าลืมดื่มน้ำบ่อย ๆ นะคะ” อลิสบอกคุณย่าโรซ่าวันนี้เธอรู้สึกไม่ดีมาทั้งวันแล้ว คล้ายมีบางอย่างจ้องมองพวกเขาตลอดเวลา มันเป็นสัญชาตญาณเอาตัวรอดตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเธอก็เชื่อสัญชาตญาณตัวเองเป็นอย่างมาก เพียงแต่ไม่รู้ว่าอะไรที่เหมือนจ้องมองพวกเขา
“ได้ๆ นี่ก็เย็นแล้วไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ ทำงานมาทั้งวันแล้ว” คุณย่าโรซ่าเอ่ยบอกอย่างไม่ใส่ใจเพราะเธออยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กจนแก่จึงรู้ดีว่าอากาศที่นี่มันก็ร้อนอยู่อย่างนี้อยู่แล้ว หล่อนโบกมือลาเด็กสาวแล้วเดินเข้าบ้านตัวเองไป
อลิสมองตามร่างของย่าโรซ่าจนลับสายตา เธอถอนหายใจก่อนจะทำอาหารกิน ไม่ว่าจะเกิดอะไรท้องต้องอิ่มก่อน ทว่าใครจะรู้ว่าอาหารมื้อนี้จะเป็นมื้อสุดท้ายของเธอ
ในค่ำคืนที่อากาศร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหว ทำให้อลิสนอนไม่หลับพลิกกายไปมาหัวใจเธอไม่สงบเลยจริง ๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศร้อนหรือจะเกิดเภทภัยอะไรขึ้นกันแน่ จนกระทั่งเที่ยงคืน เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งดาวรกร้าง ร่างบางดีดตัวลุกออกจากบ้านหลังเล็กของตัวเองออกไปนอกบ้านอย่างรวดเร็ว
ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง เพราะสิ่งที่เห็นทำให้ขนกายเธอลุกชันด้วยความหวาดกลัว ทำไมเซิร์กถึงมาที่เมืองรกร้างแห่งนี้!
กรี๊ดดดด!!!
เสียงกรีดร้องระงมดังไปทั่วดาวรกร้างแห่งนี้ พร้อมร่างมนุษย์ที่วิ่งหนีตายอย่างน่าสงสารถูกพวกมันอ้าปากกัดกินในคำเดียวกัน เซิร์กที่เห็นตรงหน้ามากกว่าร้อยตัว ไม่ว่าจะหนีไปทางไหนก็ไม่อาจหลุดพ้น ขาเธอแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว เธอเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านที่แสนธรรมดาจะไปต่อสู้กับพวกเซิร์กนับร้อยตัวได้อย่างไร
ขณะนั้นก็หันไปเห็นคุณย่าโรซ่าที่กำลังถูกพวกมันกำลังตะบบ ไม่รู้ว่าความกตัญญูหรืออย่างไรทำให้ขาที่แข็งทื่อของเธอวิ่งไปช่วยย่าโรซ่าเอา เธอใช้พลังธาตุไม้ที่มีอยู่น้อยนิดดึงร่างของย่าโรซ่าออกจากปากอันใหญ่โตของมัน แต่เพราะร่างกายเธออ่อนแอทำให้พลังอ่อนแอตามไปด้วย
“อลิสหนีไปไม่ต้องห่วงย่า!”
หญิงชราตะโกนก้องด้วยความร้อนใจ เซิร์กตัวนั้นเมื่อเห็นอาหารที่กำลังเข้าปากหลุดลอยไปยิ่งทำให้มันโมโห พุ่งเข้าใส่อาหารตรงหน้าเร็วขึ้นกว่าเดิม อลิสทำได้แต่ใช้ร่างตัวเองผลักร่างของย่าโรซ่าออกไป ปากที่อ้ากว้างของเซิร์กตัวนั้นงับเข้าร่างของเธอเต็มคำ ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างก่อนจะไม่รู้สึกตัวอีกเลย
มีเพียงความคิดหนึ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มออกมา แม้ว่าต้องเผชิญความตาย เธอได้หลุดพ้นแล้ว หลุดพ้นจากบิดาแสนขลาดเขลาและเมียหลวงที่เลวทรามคนนั้นแล้ว...
หนังสืออื่นๆ ของ หลิ่งฟาง//พิมพ์สีทอง
ข้อมูลเพิ่มเติม