ปรารถนารัก ภรรยาไร้ราคา

ร่างอรชรก้าวเท้าลงจากรถตู้คันหรู เดินตรงเข้าไปข้างในสนามบิน ใบหน้าหวานหันมองซ้ายขวาเพื่อมองหาใครคนหนึ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงเรียก

“ยายเกรซ”

“พี่ดล” เสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมเดินไปยังต้นเสียง

“คิดถึงจังเลยยายเกรซ โตขึ้นเป็นสาวแล้ว สวยขึ้นนะเนี่ย” ภูวดลดึงน้องสาวเข้ามากอดด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันนานนับหลายปี

“ทักทายแต่ไอ้ดลนั่นแหละ แล้วพี่ล่ะ” เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้น

เธอผละออกจากอ้อมกอดพี่ชาย มองไปยังต้นเสียงของชายหนุ่มอีกคน ก่อนจะแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย ซึ่งเขากำลังเดินมาหาตนเองกับพี่ชาย

“เหอะ!! เกรซไม่ได้อยากจะเจอพี่คินสักหน่อย”

“ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะยายเด็กนี่!!” ชายหนุ่มว่าพลางดึงแก้มคนตัวเล็ก

“โอ๊ย! เจ็บนะพี่คิน” เสียงหวานประท้วง เมื่อถูกคนตัวโตรังแก

“เอาล่ะ ๆ พอก่อนเลยสองคนนี้ เจอหน้ากันทีไรทะเลาะกันตลอด” คนกลางอย่างภูวดลจำเป็นต้องร้องห้ามคนทั้งสอง

“ก็พี่คินนะสิ ชอบรังแกแต่เกรซ พี่ดลต้องจัดการให้เกรซเลยนะคะ” เธอเดินเข้าไปกอดแขนพี่ชาย ทำเสียงออดอ้อน ฟ้องพี่ชายที่โดนคนตัวโตอย่างอคินรังแก

ภูวดลส่ายศีรษะเล็กน้อยกับน้องสาว ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี นิสัยขี้อ้อนก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

“ไอ้คิน มึงก็เลิกแกล้งยายเกรซสักวันได้ไหม!! ตั้งแต่เล็กจนโต กูฟังยายเกรซมาฟ้องเรื่องมึงแทบทุกวัน” ขณะที่ภูวดลกำลังต่อว่าอคิน กรรวีก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยใส่ชายหนุ่ม

“เออๆ กูจะเบาๆลงก็ได้”

“คินขา…” เสียงหวานของใครคนหนึ่งดังขึ้น กลางวงสนทนา เรียกความสนใจคนทั้งสามหันไปมองตามเสียง

“แอนนี่” อคินกล่าวพร้อมเดินไปประคองร่างหญิงสาว ซึ่งกำลังเดินมาอย่างไม่ค่อยสะดวก เนื่องจากเธอตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน จึงมีหน้าท้องที่นูน

“สะ หวัด ดี ค่ะ ” แอนนี่พยายามทักทายเป็นภาษาไทยกับกรรวี

หญิงสาวเงียบไม่ตอบรับการทักทายของคนตรงหน้า เธอไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่ ดวงตากลมโตมองไปยังร่างของแอนนี่ซึ่งมีอคินประคองอย่างหวงแหน

“เกรซ...แอนนี่ครับ เป็นเมียพี่” อคินเป็นคนแนะนำหญิงสาวข้างกายให้กับกรรวี

กรรวียังคงเงียบเหมือนเดิม ตอนนี้สมองกำลังประมวลผล แม้ปากบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา ทว่าลึก ๆ ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวด เหมือนจะร้องไห้เมื่อได้ยินเขาแนะนำผู้หญิงคนนั้นว่าเป็นเมีย ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคู่หมั้นของตนเอง

ภูวดลมองหน้าน้องสาวบัดนี้เริ่มจะซีดเผือด ก่อนเขาจะพูดทำลายบรรยากาศตึงเครียด

“หิวจังเลย กลับบ้านกันเถอะยายเกรซ”

“งั้นกลับกันเถอะ รถจอดข้างนอก” กรรวีพูดเสร็จก็เดินนำหน้าคนทั้งสามออกไปก่อน เพราะไม่อาจมองภาพคนทั้งสองแสดงความรักกัน

ภูวดลเข้าใจทุกอย่างที่น้องสาวเป็น จริง ๆแแล้วกรรวีรักอคินเพียงแค่เธอยังไม่ยอมรับก็เท่านั้น

“ไปเถอะไอ้คิน”

“อืม...ไปครับแอนนี่” อคินตอบเพื่อนรักก่อนจะหันไปพูดกับแฟนสาวและประคองไปยังรถ

ภายในรถตู้คันหรู กรรวียังคงเงียบไม่พูดสิ่งใดอีกเลย หลังจากได้รับรู้ความสัมพันธ์ระหว่างอคินกับแอนนี่

“ทำไมเงียบจังครับยายเด็กแสบ” มือหนาเอื้อมหมายจะไปลูบศีรษะกรรวี หญิงสาวจึงหลบมือหนาไม่อยากให้เขามาโดนตัวเอง

“เกรซง่วงค่ะ ของีบสักครู่ก่อนนะคะ” หญิงสาวหลับตาลง ไม่อยากเห็นหรือได้ยินเสียงพวกเขาทั้งสอง

“สงสัยยายเกรซคงเหนื่อยแหละ” ภูวดลตอบเพื่อนรักที่มองน้องสาวตนเองอย่างไม่เข้าใจ

“อืม”

ในที่สุดรถตู้คันหรูก็มาจอดลงหน้าคฤหาสน์ของตระกูลเทพไพรศาล

“คินค่ะ แอนนี่ไม่กล้าลงไป กลัวพ่อแม่คุณจะรังเกียจ” ขณะที่ทุกคนก้าวเท้าลงจากรถกันหมด เตรียมจะเข้าไปข้างในต้องหยุดชะงักหันมามอง

“ไม่เป็นไรครับ มีผมทั้งคน” อคินส่งมือหนาให้แฟนสาว

“งั้นเกรซขอเข้าไปข้างในก่อนนะคะ” กรรวีเอ่ยขึ้น เธอไม่รอให้ใครตอบก็รีบสาวเท้าไป

“ไอ้คิน กูเข้าข้างในก่อนล่ะ เกรซรอพี่ด้วย” ภูวดลพูดขึ้น ตะโกนไล่หลังน้องสาว และรีบก้าวเท้าเคียงคู่กรรวี

“เกรซ ดล ไหนคินล่ะลูก” เสียงเกศรินทร์เอ่ยกับลูกทั้งสองคน

ครอบครัวของกรรวีกับอคิน บิดาของคนทั้งสองเป็นเพื่อนรักตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เช่นเดียวกับภูวดลกับอคิน

บิดาและมารดามักจะพาเธอกับพี่ชายมายังคฤหาสน์เทพไพรศาล ตั้งแต่จำความได้ ทุกครั้งที่มีเรื่องสำคัญหรืองานสร้างสรรค์ พวกเขาจะมารวมตัวกันที่นี่เสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกันมีการจัดงานต้อนรับการกลับมาของอคินกับภูวดล

“ผมอยู่นี่ครับ” เสียงของอคินตะโกนดังมาแต่ไกลพร้อมร่างสาวสวยหน้าตาฝรั่งคนหนึ่ง

ทุกคนหันไปมองตามเสียงของอคิน และที่น่าตกใจมากที่สุดคือ ผู้หญิงคนนั้นกำลังตั้งครรภ์

“คินพาใครมาลูก” แพรวาเอ่ยถามลูกชาย เมื่ออคินและแอนนี่นั่งลง

“เมียผมครับหม่ามี้”

“แกว่าไงนะไอ้คิน!!!” เสียงมหาอำนาจดังขึ้นพร้อมลุกขึ้นมองจ้องเขม็งไปยังร่างลูกชาย

“แอนนี่เป็นเมียผมครับ เธอกำลังตั้งท้อง” อคินยืนยันให้คนเป็นบิดาฟังอีกครั้ง

“หมายความว่าไงคิน” เสียงคเกศรินทร์เอ่ยขึ้น เธอตกใจในคำพูดของเด็กหนุ่มตรงหน้า

“ผมขอโทษครับคุณป้า ผมคงไม่สามารถแต่งงานกับเกรซได้ ผมขอถอนหมั้น” ชายหนุ่มพนมมือขอโทษผู้อาวุโสกว่า

เกศรินทร์หน้าซีดเผือด มองไปยังร่างลูกสาวตนเอง ซึ่งตอนนี้ใบหน้างามไร้ความรู้สึกใด ๆ โดยที่คาดเดาไม่ได้เลย

“ฉันไม่ยอมให้แกถอนหมั้นกับหนูเกรซ”

“แต่ป๋าครับ แอนนี่ท้องอยู่นะครับ ผมจำเป็นต้องรับผิดชอบ”

“ฉันไม่ยอมรับเธอมาเป็นลูกสะใภ้ นอกจากหนูเกรซเท่านั้น” เสียงมหาอำนาจยังคงดังขึ้น ส่งผลทำให้แอนนี่ตัวสั่น รู้สึกกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้า แม้จะฟังภาษาไทยไม่ได้ แต่เธอรับรู้ถึงได้

“พี่นนท์ใจเย็นๆค่ะ หนูแอนนี่กลัวแล้วนะคะ” แพรวาพูดขึ้นพร้อมประคองให้สามีนั่งลง

“แพรแต่ว่า...”

“เกรซขอขัดค่ะ” เสียงของกรรวีแทรกขึ้นในสถานการณ์ตึงเครียด

“ว่าไงเหรอหนูเกรซ” แพรวาถามขึ้น

“ในฐานะที่เกรซเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ เกรซคิดว่าควรถอนหมั้นถึงอย่างไรเกรซกับพี่คินเราทั้งคู่ต่างไม่ได้รักกันอยู่แล้ว” เกศรินทร์จับมือลูกสาว กรรวียิ้มอ่อนส่งให้มารดา

“ว่าไงไอ้นนท์” เสียงบิดาของกรรวีเอ่ยขึ้น หันไปถามเพื่อนรัก

“แต่ลุงก็อยากได้หนูเกรซมาเป็นลูกสะใภ้นะ”

“ระหว่างเกรซกับพี่คิน เราไม่ได้รักกัน ถอนหมั้นดีที่สุดค่ะ อีกอย่างคุณแอนนี่ก็กำลังท้อง”

“เอาเป็นว่าตามใจยายเกรซเถอะค่ะ เพราะตอนนั้นลูกเกดเป็นคนขอหมั้นคินกับยายเกรซเอง” เกศรินทร์เสริมขึ้น

“ถ้ามีอะไรแล้ว เกรซขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” กรรวีลุกเตรียมจะหันหลัง แต่ต้องหยุดชะงัก

“เดี๋ยวสิหนูเกรซ ไม่อยู่ฉลองปาร์ตี้กันเหรอ” แพรวาเอ่ยขึ้น

“ไม่ดีกว่าค่ะ เกรซรู้สึกเพลียนิดหน่อย อยากกลับไปพักผ่อน”

“อ้าวยายเกรซ ไม่สบายหรือเปล่า ให้แม่กลับไปกับลูกเถอะ”

“อย่าดีกว่าค่ะคุณแม่ เกรซกลับคนเดียวได้ คุณแม่อยู่พูดคุยกับพี่ดลเถอะค่ะ”

“เอางั้นเหรอลูก ถ้าเป็นอะไรมากโทรมาหาแม่นะ”

“ค่ะ”

ภูวดลมองตามหลังร่างกรรวี เขารับรู้ถึงความรู้สึกน้องสาวดีที่สุด