เพื่อแก้แค้นให้คนรัก สามีถ่ายคลิปฉันเก็บไว้

เพื่อแก้แค้นให้คนรัก สามีถ่ายคลิปฉันเก็บไว้

Kael Nexus

5.0
ความคิดเห็น
ชม
23
บท

ฉันเป็นเจ้าหญิงน้อยที่เย่อหยิ่งที่สุดในเผ่าของเรา แต่กลับมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้ ฉันตกหลุมรักคนรักเก่าของพี่สาว และยังร่วมเตียงกับเขาถ่ายคลิปเก็บไว้นับครั้งไม่ถ้วน ฉันมองอัลฟาตรงหน้าที่กำลังถือโทรศัพท์ พยายามปกปิดหน้าอกของตัวเองอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง “วอล์คลี่ วันนี้ไม่ถ่ายได้ไหมคะ? ” เขาหัวเราะเบา ๆ มือใหญ่บีบเอวของฉัน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมีความหมายลึกซึ้งว่า “ที่รัก คลิปเหล่านี้ไม่ใช่สัญลักษณ์ของความรักของเราเหรอครับ? ” พูดจบ เขาจับมือฉันแล้วเริ่มอีกครั้ง จนกระทั่งฉันได้สติกลับมา เขาก็จากไปแล้ว ฉันหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง พบว่าเขาลืมเอานาฬิกาที่สำคัญที่สุดของเขาไปด้วย ตอนที่ฉันรีบร้อนจะเอานาฬิกาไปคืน กลับได้ยินเสียงกำลังร่วมรักของฉันกับวอล์คลี่ดังมาจากในห้องส่วนตัว

บทที่ 1

ในเผ่าของเรา ฉันคือเจ้าหญิงผู้หยิ่งยโสที่สุด แต่มีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้

ฉันตกหลุมรักคู่ครองเก่าของพี่สาว และได้มีสัมพันธ์กับเขาพร้อมถ่ายวิดีโอมากมาย

ฉันมองหัวหน้าหรือผู้นำที่กำลังถือโทรศัพท์อยู่ตรงหน้า ไม่ค่อยสบายใจนักจึงพยายามปิดบังร่างกาย "วอล์ครี วันนี้ไม่ถ่ายได้ไหม

?" เขาหัวเราะเบาๆ มือใหญ่บีบที่เอวฉันด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหมาย "ที่รัก วิดีโอพวกนี้ก็แสดงถึงความรักของเราไม่ใช่เหรอ

?" พูดจบ เขาก็พาฉันไปอีกครั้ง

จนกระทั่งฉันกลับมาเป็นตัวเอง เขาก็จากไปแล้ว

ฉันหายใจแรงและพบว่าเขาลืมเอานาฬิกาที่สำคัญที่สุดของเขาไป

ฉันรีบร้อนที่จะเอานาฬิกากลับไปให้เขา แต่กลับได้ยินเสียงการร่วมรักของฉันกับวอล์ครีดังออกมาจากห้อง

ฉันรู้สึกหนาวไปทั้งตัว มองผ่านช่องประตูเข้าไปในห้อง วอล์ครียืนอยู่ตรงกลาง

สนุกกับการที่ทุกคนชมเชยการกระทำของเขาในวิดีโอและดูถูกฉัน

วิดีโอจบแล้ว เขาเป็นผู้นำให้ทุกคนส่งเสียงเชียร์

ฉันรู้สึกเจ็บปวดในใจ น้ำตาก็ไหลออกมา "วอล์ครี คุณรู้ไหมว่าออเดรย์ดูมีเสน่ห์ขนาดไหนตอนอยู่ใต้ตัวคุณ? วันไหนลองปิดตาเธอให้ฉันลองบ้างสิ?" "ออเดรย์หยิ่งยโสทุกวัน คงไม่รู้ตัวว่าถูกเห็นหมดแล้ว พี่สาวของเธอ เอมิลี่

ถ้ารู้เข้า คงโกรธจนอยากใช้หมาป่าเสือฉีกคุณเป็นชิ้นแน่!" ฉันปิดปากตัวเองแน่น ไม่กล้าส่งเสียงออกมา "ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการแก้แค้นพี่สาวของเธอที่เคยทิ้งเขาเพื่อครอบครัว วอล์ครีจะอยู่กับเธอได้ยังไง

?" "ถ้าเธอรู้ความจริง วอล์ครีก็แค่เอาวิดีโอพวกนี้มาแบล็กเมล์เธอ ชีวิตนี้เธอจะหนีไม่พ้นแน่"

พวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่รู้เลยว่าตัวเอกในคำพูดของพวกเขายืนอยู่หน้าประตูมองพวกเขาอยู่

ฉันรู้สึกสมองว่างเปล่า มองไปที่ผู้ชายที่ฉันไว้ใจที่สุด "พูดถูกแล้ว" เสียงหัวหน้าหรือผู้นำที่คุ้นเคยดังเข้ามาในหูของฉัน "เธอเป็นแค่เครื่องมือเท่านั้น ฉันไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอเลย" "คนที่จะทำพันธสัญญากับฉันคือคนอื่น" "รอให้ถึงวันเกิดของพี่สาวเธอ ฉันจะเอาวิดีโอทั้งหมดไปฉายบนจอใหญ่ ให้เธอเซอร์ไพรส์!" ฉันร้องออกมา วอล์ครีหันมามองทางนี้อย่างรวดเร็ว "ใครอยู่ตรงนั้น!" เสียงของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง นี่อาจเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา ฉันวิ่งออกจากโรงแรมอย่างเต็มที่ อยู่คนเดียวในตรอกมืดๆ

แล้วเริ่มร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง

ฉันเคยคิดว่าวอล์ครีเป็นคนที่รักฉันที่สุดในโลกนอกจากพี่สาว แต่ไม่คิดว่าเขาแค่ใช้ฉัน ขอโทษนะพี่สาว .

. . ฉันโง่เกินไป พี่สาวของฉันชื่อเอมิลี่ ฉันชื่นชมเธอมาก

ตั้งแต่ฉันยังเล็ก พ่อแม่ของเราถูกฆ่าโดยเผ่าศัตรู

ในฐานะหัวหน้าหรือผู้นำ พี่สาวของฉันได้สร้างอนาคตของเผ่าทั้งหมดขึ้นมา และสามปีต่อมา เธอล้างแค้นให้พ่อแม่ด้วยมือเธอเอง

และยังช่วยฉันที่ถูกลักพาตัวอีกด้วย

ดังนั้นเมื่อฉันเจออันตรายอีกครั้ง และได้รับการช่วยเหลือจากวอล์ครีที่ฉันพบเป็นครั้งแรก ฉันก็ตกหลุมรักชายที่คล้ายกับพี่สาวของฉันทันที

ในวันที่ฉันตื่นรู้เป็นหมาป่าสำเร็จ หมาป่าที่เป็นอันธพาลกลุ่มหนึ่งฉวยโอกาสที่พี่สาวฉันไม่อยู่บุกเข้ามาในบ้านของเรา ทำให้ฉันหมดสติและพาตัวไป

เมื่อฉันตื่นขึ้น ก็พบว่าตัวเองถูกมัดไว้

มองขึ้นไปก็เห็นหมาป่าอันธพาลกลุ่มหนึ่งจ้องมองฉันด้วยความโกรธ "นี่คือเอมิลี่น้องสาว ถ้าเธอฆ่าคนในเผ่าของเรามากมาย

ก็ให้เธอใช้ชีวิตของน้องสาวเป็นการทดแทนให้ครอบครัว!" พูดจบ เขาก็ชักดาบเงินที่สามารถทำร้ายหมาป่าออกมาแล้วฟันเข้ามาหาฉัน "วันนี้ฉันต้องตายที่นี่เหรอ?" ฉันกลัวจนปิดตา

แต่ความเจ็บปวดที่คาดหวังไม่มา ฉันค่อยๆ ลืมตา ก็เห็นวอล์ครียืนอยู่ตรงหน้าฉันเหมือนเทวดาผู้ยิ่งใหญ่ รับคมดาบนั้นแทนฉัน เลือดไหลออกจากปากของเขา

แต่แสงอาทิตย์ส่องเข้าตาเขา

หัวหน้าหรือผู้นำที่ไม่เคยเห็นมาก่อนบังการโจมตีของดาบเงินไว้

ฉันมองเขาขับไล่หมาป่าอันธพาลกลุ่มนั้นไป จนสุดท้ายก็หมดแรงล้มลงตรงหน้าฉัน

ในขณะนั้น แม้ไม่มีคำสั่งจากเทพเจ้า ฉันก็มั่นใจว่าวอล์ครีคือคู่ครองที่ถูกลิขิตของฉัน

หมาป่าถูกดาบเงินแทงจะไม่มีวันหายแผล แผลจะไหลเลือดและเน่าเปื่อยไม่หยุด

แต่เมื่อหนึ่งสัปดาห์ต่อมาฉันถือยาที่ขอจากแม่มดไปหาวอล์ครี พบว่าเขาหายดีอย่างมหัศจรรย์ เขาบอกฉันว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ประทานพรให้เขา ตอนนี้คิดดูแล้ว

อาจจะดาบที่หมาป่าอันธพาลถือไม่ใช่ดาบเงิน ทุกอย่างอาจถูกวอล์ครีจัดฉาก! ฉันโกรธจนตัวสั่น กัดริมฝีปากล่างแน่น รักกันสามปี ฉันย้ายไปอยู่ที่ชายแดนเผ่าที่ห่างจากบ้านมาก

เพียงเพราะพ่อแม่ของวอล์ครีเคยฆ่าพ่อแม่ของฉัน

ฉันนับครั้งไม่ถ้วนที่อยากพาวอล์ครีไปพบพี่สาว

แม้ฉันรู้ว่าเอมิลี่เกลียดคนในเผ่าวอล์ครีทั้งหมด ไม่ต้องพูดถึงคู่ครองเก่าของเธอ

แต่เอมิลี่รักฉันมาก ถ้าฉันยืนกราน เธอก็ต้องยอมแน่

แต่ฉันผิด วอล์ครีไม่คู่ควรกับสิ่งนี้ ฉันกอดตัวเองแน่น น้ำตาไหล หมาป่าของฉันส่งเสียงร้องเศร้า

ในขณะนั้นโทรศัพท์ของเอมิลี่โทรเข้ามา "ที่รัก ฉันพาผู้ชายคนหนึ่งกลับมา

คุณมาดูได้ไหม ฉันเชื่อว่าคุณจะต้องตกหลุมรักเขาแน่" "แต่ถ้าคุณมีความคิดของตัวเอง พี่จะไม่บังคับคุณ ฉันแค่หวังว่าคุณจะมีชีวิตที่มีความสุขที่สุด" น้ำเสียงอ่อนโยนของเอมิลี่ทำให้ตาของฉันเปียกชื้นอีกครั้ง

หัวใจที่เย็นชาก็อุ่นขึ้นทีละนิด

ฉันใช้เสียงจมูกตอบว่า "อืม" "พี่สาว คุณดีที่สุด ฉันรักคุณ" "ฉันจะกลับมาภายในสามวัน"

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียผมน่ารักจัง

เมียผมน่ารักจัง

Penn Tofallis
4.9

กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

แฟนเก่าอย่าหวง(ก้าง)18+

แฟนเก่าอย่าหวง(ก้าง)18+

ซีไซต์
5.0

ก็เลิกกันไปแล้ว ไม่รักกันแล้ว ไม่มีสิทธิ์ทำตัวเป็นหมาหวงก้าง ขุนพลแฟนเก่าของนาเดียพยายามเข้าใกล้เธอเหมือนมีเจตนาแอบแฝง นาเดียไม่ไว้ใจเขาทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้พบหน้า เธอพยายามถอยห่าง เขาพยายามรุกคืบ และการกระทำนั้นทำให้เธอเริ่มสั่นคลอนลงทุกวัน เขายังทำตัวเป็นหมาหวงก้าง และระรานคนไปทั่ว ผู้ชายเฮ็งซวยที่เลิกกันไปหลายปีแล้วกำลังทำให้เธอเจอกับเรื่องยุ่งเหยิงที่ยิ่งแก้ก็เหมือนยิ่งพันตัวเธอจนติดหนึบกับเขา คำแนะนำ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ หากชื่นชอบรบกวนผู้อ่านทุกท่านกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ และซื่อในเว็บหรือแอนดรอยจะราคาถูกกว่า แอปเปิ้ลนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ

รักใหม่พันล้าน

รักใหม่พันล้าน

Hilarius Erikson
5.0

เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ