วันที่ฉันตาย และกลับมามีชีวิต

วันที่ฉันตาย และกลับมามีชีวิต

Gavin

5.0
ความคิดเห็น
746
ชม
20
บท

เอวาแทบสิ้นใจ เธอพยายามตะเกียกตะกายหาอากาศหายใจ หน้าอกของเธอเหมือนถูกคีมเหล็กบีบอัดอย่างรุนแรง ลีโอ ลูกชายวัยหกขวบของเธอมองดูอยู่ ใบหน้าเล็กๆ ซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวสุดขีด อาการแพ้รุนแรงเฉียบพลัน และมันกำลังแย่ลงอย่างรวดเร็ว เธอเค้นชื่อมาร์ค สามีของเธอออกมาอย่างยากลำบาก อ้อนวอนให้เขาโทรหา 1669 “แม่หายใจไม่ออก!” ลีโอร้องไห้ใส่โทรศัพท์ แต่มาร์ค ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการ “สร้างคอนเนคชั่น” กับโคลอี้ เมียน้อยของเขา กลับปัดไปอย่างไม่ใส่ใจว่าเป็นแค่ “อาการแพนิค” ไม่กี่นาทีต่อมา เขาโทรกลับมา: รถพยาบาลที่เขาอ้างว่าเรียกให้เอวา ตอนนี้ถูกเปลี่ยนเส้นทางไปหาโคลอี้แทน ซึ่งแค่ “สะดุด” ข้อเท้าพลิกเท่านั้น โลกของเอวาแตกสลาย ลีโอ ฮีโร่ตัวน้อยในใจแม่ วิ่งพรวดออกไปข้างนอกเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่แล้ว... ก็ถูกรถชน เสียงดังตุ้บ! เธอเฝ้ามอง ราวกับวิญญาณในโศกนาฏกรรมของตัวเอง ขณะที่หน่วยกู้ภัยใช้ผ้าคลุมร่างเล็กๆ ที่แหลกสลายของเขา ลูกชายของเธอจากไปแล้ว เพราะมาร์คเลือกโคลอี้ โลกทั้งใบพังทลาย ความสยดสยอง ความรู้สึกผิดที่กัดกินหัวใจ ภาพของลีโอหลอกหลอนเธอ เหมือนตราบาปที่แผดเผา คนเป็นพ่อ เป็นสามี จะเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ? ความเสียใจอันขมขื่นกัดกินจิตวิญญาณของเธอ โคลอี้... เพราะโคลอี้คนเดียว แล้วดวงตาของเอวาก็เบิกโพลงขึ้น เธอนอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่น ลีโอ วิ่งเข้ามา ตัวเป็นๆ และสบายดี มันคือโอกาสครั้งที่สองที่น่าสะพรึงกลัวและเป็นไปไม่ได้ อนาคตอันเลวร้ายนั้นจะต้องไม่เกิดขึ้น เธอจะทวงชีวิตของเธอกลับคืนมา ปกป้องลูกชายของเธอ และทำให้พวกมันชดใช้

บทที่ 1

เอวาแทบสิ้นใจ เธอพยายามตะเกียกตะกายหาอากาศหายใจ หน้าอกของเธอเหมือนถูกคีมเหล็กบีบอัดอย่างรุนแรง

ลีโอ ลูกชายวัยหกขวบของเธอมองดูอยู่ ใบหน้าเล็กๆ ซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

อาการแพ้รุนแรงเฉียบพลัน

และมันกำลังแย่ลงอย่างรวดเร็ว

เธอเค้นชื่อมาร์ค สามีของเธอออกมาอย่างยากลำบาก อ้อนวอนให้เขาโทรหา 1669

“แม่หายใจไม่ออก!” ลีโอร้องไห้ใส่โทรศัพท์

แต่มาร์ค ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการ “สร้างคอนเนคชั่น” กับโคลอี้ เมียน้อยของเขา กลับปัดไปอย่างไม่ใส่ใจว่าเป็นแค่ “อาการแพนิค”

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาโทรกลับมา: รถพยาบาลที่เขาอ้างว่าเรียกให้เอวา ตอนนี้ถูกเปลี่ยนเส้นทางไปหาโคลอี้แทน ซึ่งแค่ “สะดุด” ข้อเท้าพลิกเท่านั้น

โลกของเอวาแตกสลาย

ลีโอ ฮีโร่ตัวน้อยในใจแม่ วิ่งพรวดออกไปข้างนอกเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่แล้ว... ก็ถูกรถชน

เสียงดังตุ้บ!

เธอเฝ้ามอง ราวกับวิญญาณในโศกนาฏกรรมของตัวเอง ขณะที่หน่วยกู้ภัยใช้ผ้าคลุมร่างเล็กๆ ที่แหลกสลายของเขา

ลูกชายของเธอจากไปแล้ว เพราะมาร์คเลือกโคลอี้

โลกทั้งใบพังทลาย

ความสยดสยอง

ความรู้สึกผิดที่กัดกินหัวใจ

ภาพของลีโอหลอกหลอนเธอ เหมือนตราบาปที่แผดเผา

คนเป็นพ่อ เป็นสามี จะเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ?

ความเสียใจอันขมขื่นกัดกินจิตวิญญาณของเธอ

โคลอี้... เพราะโคลอี้คนเดียว

แล้วดวงตาของเอวาก็เบิกโพลงขึ้น

เธอนอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่น

ลีโอ วิ่งเข้ามา ตัวเป็นๆ และสบายดี

มันคือโอกาสครั้งที่สองที่น่าสะพรึงกลัวและเป็นไปไม่ได้

อนาคตอันเลวร้ายนั้นจะต้องไม่เกิดขึ้น

เธอจะทวงชีวิตของเธอกลับคืนมา ปกป้องลูกชายของเธอ และทำให้พวกมันชดใช้

บทที่ 1

เอวาหอบหายใจเฮือกใหญ่ หน้าอกของเธอแน่นขึ้น เหมือนมีคีมเหล็กบีบขยี้ปอดของเธอ

ลีโอ ลูกชายวัยหกขวบของเธอมองดูอยู่ ใบหน้าเล็กๆ ของเขาซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว “แม่ครับ?”

เธอควานหาปากกาอีพิเพน ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว อาการแพ้รุนแรงเฉียบพลัน มันเกิดขึ้นเร็วมาก

“โทร...หามาร์ค” เธอเค้นเสียงออกมา “หนึ่ง...หก...หก...เก้า”

ลีโอ ลูกชายผู้กล้าหาญของแม่ คว้าโทรศัพท์ของเธอ นิ้วเล็กๆ ของเขาสั่นระริกขณะปลดล็อกหน้าจอ

เขากดโทรออกหามาร์ค

“พ่อครับ! แม่หายใจไม่ออก! แม่ดูแย่มากเลย!” ลีโอร้องไห้ใส่โทรศัพท์

เสียงของมาร์คดังลอดมา ห่างเหินและรำคาญ “แม่เขาคงแค่แพนิคน่ะลีโอ ฉีดอีพิเพนให้แม่สิ พ่ออยู่ที่งานเลี้ยงกับคุณโคลอี้ เดี๋ยวก็กลับแล้ว”

“ไม่นะพ่อ! มันหนักมาก! แม่บอกให้โทร 1669!”

“โอเคๆ เดี๋ยวพ่อเรียกรถพยาบาลให้” มาร์คพูด แต่เสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่ใส่ใจ

ไม่กี่นาทีต่อมา ขณะที่เอวากำลังจะหมดสติไปในม่านแห่งความเจ็บปวด มาร์คก็โทรกลับมา ลีโอเอาโทรศัพท์แนบหูเธอ

“เอวา? ฟังนะ โคลอี้สะดุดล้มน่ะ ข้อเท้าพลิกอย่างแรงเลย รถพยาบาลที่ผมเรียกให้คุณ ผมให้เปลี่ยนไปรับเธอก่อน เธออยู่ใกล้กว่า แล้วก็เจ็บมากด้วย คุณก็แค่ฉีดอีพิเพนไป เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง”

โลกของเอวาแตกเป็นเสี่ยงๆ โคลอี้... เพราะโคลอี้เสมอ

ลีโอได้ยินดังนั้นก็กรีดร้อง “ไม่! แม่ต้องมีคนช่วย!” เขาทิ้งโทรศัพท์แล้ววิ่งไปที่ประตู คงจะพยายามไปหาป้านิดข้างบ้าน

เสียงแตรดังลั่น เสียงดังตุ้บ!

เอวาได้ยินเสียงกรีดร้องอีกแบบที่ไม่ใช่ของลีโอผ่านม่านหมอก

แล้วทุกอย่างก็เงียบลง

ลมหายใจของเธอเองสะดุดเป็นเฮือกสุดท้ายอย่างแผ่วเบา วิญญาณของเธอรู้สึกเหมือนกำลังฉีกขาด ลอยขึ้นไปเบื้องบน

เธอเห็นลีโอ นอนนิ่งอยู่บนถนน

ทันใดนั้นหน่วยกู้ภัยก็มาถึง พวกเขาพยายามช่วยเธอ แล้วก็รีบวิ่งไปหาลีโอ แต่สายเกินไปแล้ว

ภาพนั้นแผดเผาจิตวิญญาณของเธอ: ลีโอ ตัวเล็กและแหลกสลาย เพราะมาร์คเลือกโคลอี้

โลกพังทลาย... คำนี้ยังน้อยเกินไป ความสยดสยอง ความโศกเศร้า ความรู้สึกผิดที่เธอช่วยเขาไว้ไม่ได้

หัวใจของเธอ หรือสิ่งที่เหลืออยู่ของมัน แตกสลายเป็นล้านชิ้น

เธอเฝ้ามอง ราวกับวิญญาณในโศกนาฏกรรมของตัวเอง ขณะที่พวกเขาใช้ผ้าคลุมร่างของลีโอ

มาร์ค... นี่เป็นความผิดของเขา ความละเลยของเขา ความเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจของเขา

โคลอี้... ผู้หญิงคนนั้น

ถ้าเธอมีโอกาสอีกครั้ง ถ้าเธอย้อนกลับไปได้

เธอจะไม่มีวันให้มาร์ค อัครเดช เข้ามาในชีวิต เธอจะปกป้องลีโอ

เธอจะทำให้พวกมันชดใช้

ความเจ็บปวดนั้นถึงขีดสุด ความเสียใจอันขมขื่นกัดกินหัวใจ

“มาร์ค” วิญญาณของเธอพึมพำ เป็นคำสาบานที่เย็นเยียบ “ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันจะไม่มีวันรู้จักคุณ”

ดวงตาของเอวาเบิกโพลงขึ้น

เธอนอนอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่น หน้าอกของเธอเจ็บ แต่เธอหายใจได้

มือของเธอสั่นระริก เธอแตะที่ลำคอ ไม่บวม

ลีโอ...

เธอรีบลุกขึ้น หัวใจเต้นรัว “ลีโอ!”

เขาวิ่งออกมาจากห้องนอน ตากลมโต “แม่ครับ? แม่โอเคไหม? แม่ทำเสียงแปลกๆ”

เธอคว้าตัวเขามากอดแน่นจนเขาร้องอุบ อุ่น... เขายังมีชีวิตอยู่

เธอรู้ว่าตาของเธอคงแดงก่ำ มือก็ยังสั่นไม่หาย

ความทรงจำบนถนน เสียงกระแทก ผ้าคลุม... มันจริงเกินไป

เธอมองปฏิทินบนผนัง วันที่วันนี้... วันเดียวกัน

มันยังไม่เกิดขึ้น

ปาฏิหาริย์... โอกาสครั้งที่สองที่น่าสะพรึงกลัว

ความสับสนตีกันกับความมุ่งมั่นที่จะปกป้องอย่างดุเดือด

เธอจะไม่ยอมให้อนาคตนั้นเกิดขึ้น

โทรศัพท์ของเธอบนโต๊ะกาแฟสั่น มีการแจ้งเตือน ไอจี

โคลอี้ อัศวเมธา

เลือดในกายของเอวาเย็นเฉียบ เธอหยิบมันขึ้นมา นิ้วของเธอค้างอยู่เหนือแอป

เธอต้องรู้

สตอรี่ของโคลอี้: ดินเนอร์หรูหรา มาร์คยิ้มอยู่ข้างๆ เธอ

และบนมือของโคลอี้ มีแหวนวงใหม่ที่ส่องประกายระยิบระยับ “แหวนสัญญา”

คำบรรยายใต้ภาพ: “สร้างอนาคตกับคนที่เห็นคุณค่าในตัวฉันอย่างแท้จริง ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนในการเปิดตัวแบรนด์สุขภาพของฉัน! #เริ่มต้นใหม่ #กำลังใจที่ดี”

วันที่ที่โพสต์: เมื่อคืนนี้

ความเจ็บปวดระลอกใหม่ ความโกรธ ความขยะแขยง

เขากำลัง “สร้างอนาคต” กับโคลอี้ ทั้งๆ ที่ยังแต่งงานกับเธอ ทั้งๆ ที่ลีโอยังมีชีวิตอยู่

เขาทำได้อย่างไร? ผู้ชายคนไหนจะไร้ซึ่งความดีงามพื้นฐานได้ขนาดนี้?

กุญแจไขที่ประตู มาร์คเดินเข้ามาผิวปาก

เขาหยุดชะงักเมื่อเห็นหน้าเธอ

“เฮ้ เป็นอะไรไป? หน้าตาเหมือนเห็นผีเลย”

เขามีกลิ่นน้ำหอมฉุนๆ ของโคลอี้ติดตัวมาจางๆ มีรอยลิปสติกที่ไม่ใช่สีของเธอเปื้อนอยู่ที่ปกเสื้อ เขาช่างสะเพร่าเสมอ

“คุณคิดมากไปเอง” เขาพูดเสมอ นั่นคือวลีโปรดของเขา มันขัดหูเธอจนน่ารำคาญ

“มาร์ค” เอวาเริ่มพูด เสียงของเธอเครียด “เราต้องคุยกัน”

“ถ้าฉันบอกคุณว่าวันนี้ฉันเกือบตาย และลีโอเกือบตาย เพราะคุณอยู่กับโคลอี้ คุณจะว่ายังไง?” เอวาถาม เสียงของเธอสงบนิ่งจนน่ากลัว

เขาขมวดคิ้ว “คุณพูดเรื่องอะไร? พูดจาบ้าๆ บอๆ คุณสบายดีรึเปล่า?”

เธอเห็นความว่างเปล่าในดวงตาของเขา ความไม่เข้าใจโดยสิ้นเชิง

เขาไม่มีวันเข้าใจ เขาจะไม่มีวันเข้าใจ

ความเหนื่อยล้าเป็นเหมือนเสื้อคลุมหนักอึ้ง ความขมขื่นเป็นรสชาติที่คุ้นเคย

เธอเสียเวลาไปหลายปี

“ฉันต้องการหย่า มาร์ค” เธอพูด คำพูดนั้นมีรสชาติเหมือนอิสรภาพ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ Gavin

ข้อมูลเพิ่มเติม
การหลอกลวงห้าปี การชดใช้ตลอดชีวิต

การหลอกลวงห้าปี การชดใช้ตลอดชีวิต

สยองขวัญ

5.0

ฉันคืออลินา ธีรโชติ ทายาทที่หายสาบสูญไปนานของตระกูลดัง ในที่สุดก็ได้กลับบ้านหลังจากต้องระหกระเหินในบ้านเด็กกำพร้ามาทั้งชีวิต พ่อแม่รักและเอ็นดูฉัน สามีทะนุถนอมฉัน ส่วนผู้หญิงที่พยายามทำลายชีวิตฉันอย่างคีรติก็ถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลบ้า ฉันปลอดภัย ฉันเป็นที่รัก ในวันเกิดของฉัน ฉันตัดสินใจจะไปเซอร์ไพรส์ไอศูรย์ สามีของฉันที่ออฟฟิศ แต่เขาไม่อยู่ที่นั่น ฉันตามไปเจอเขาที่แกลเลอรี่ส่วนตัวแห่งหนึ่งอีกฟากของกรุงเทพฯ เขายืนอยู่กับคีรติ เธอไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลบ้า เธอดูสดใสเปล่งปลั่ง กำลังหัวเราะอย่างมีความสุขขณะยืนอยู่ข้างๆ สามีของฉันและลูกชายวัยห้าขวบของพวกเขา ฉันมองผ่านกระจกใส เห็นไอศูรย์ก้มลงจูบเธอ เป็นจูบที่แสนคุ้นเคยและเต็มไปด้วยความรักแบบเดียวกับที่เขาเพิ่งจูบฉันเมื่อเช้านี้ ฉันแอบเข้าไปใกล้ขึ้นและได้ยินบทสนทนาของพวกเขา คำขอของฉันที่อยากไปเที่ยวสวนสนุกในวันเกิดถูกปฏิเสธ เพราะเขาสัญญาไว้แล้วว่าจะเหมาสวนสนุกทั้งสวนให้กับลูกชายของพวกเขา ซึ่งเกิดวันเดียวกับฉัน “ยัยนั่นซาบซึ้งที่มีครอบครัวจนเราพูดอะไรก็เชื่อไปหมด” ไอศูรย์พูด น้ำเสียงของเขาเจือความเหยียดหยามที่โหดร้ายจนฉันแทบหยุดหายใจ “น่าสมเพชชะมัด” โลกทั้งใบของฉัน—พ่อแม่ที่แสนดีซึ่งคอยให้เงินทุนสนับสนุนชีวิตลับๆ นี้ สามีผู้ทุ่มเท—เป็นเพียงเรื่องโกหกที่ดำเนินมานานถึงห้าปี ฉันเป็นแค่ตัวตลกที่พวกเขาจับมาเล่นละครตบตา โทรศัพท์ของฉันสั่น เป็นข้อความจากไอศูรย์ที่ส่งมาขณะที่เขายืนอยู่กับครอบครัวที่แท้จริงของเขา “เพิ่งประชุมเสร็จ เหนื่อยมากเลย คิดถึงนะ” คำโกหกง่ายๆ นั่นคือฟางเส้นสุดท้าย พวกเขาคิดว่าฉันเป็นแค่เด็กกำพร้าผู้น่าสงสารที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับความรัก และจะควบคุมยังไงก็ได้ พวกเขาคิดผิด และกำลังจะได้รู้ว่าผิดมหันต์แค่ไหน

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

การจากลาครั้งที่เก้าสิบเก้า

วัยรุ่น

5.0

ครั้งที่เก้าสิบเก้าที่ ‘เจต’ ทำให้ฉันใจสลาย คือครั้งสุดท้ายของเรา เราสองคนเคยเป็นคู่รักดาวเด่นของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ รัชดา อนาคตของเราถูกวางแผนไว้อย่างสวยหรูว่าจะเข้าเรียนที่จุฬาฯ ด้วยกัน แต่แล้วในช่วงปีสุดท้ายของม.ปลาย เขากลับไปหลงรักผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ ‘แคท’ เรื่องราวความรักของเรากลายเป็นละครน้ำเน่าราคาถูกที่น่าเบื่อหน่าย เต็มไปด้วยการทรยศของเขาและการขู่ว่าจะเลิกอย่างไร้ความหมายของฉัน ในงานเลี้ยงจบการศึกษา แคท ‘บังเอิญ’ ดึงฉันตกลงไปในสระว่ายน้ำกับเธอ เจตกระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากลับว่ายผ่านฉันที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดไปอย่างไม่ใยดี แล้วโอบแขนรอบตัวแคทก่อนจะพาเธอขึ้นจากสระอย่างปลอดภัย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากสระ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เขาหันกลับมามองฉันที่ตัวสั่นเทา มาสคาร่าไหลเป็นทางสีดำอาบแก้ม “ชีวิตเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำในสระที่ฉันกำลังจะจมดิ่งลงไป คืนนั้นเอง บางสิ่งในตัวฉันก็แตกสลายลงอย่างสมบูรณ์ ฉันกลับบ้าน เปิดโน้ตบุ๊ก และคลิกปุ่มยืนยันสิทธิ์เข้าศึกษาต่อ ไม่ใช่ที่จุฬาฯ กับเขา แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนละฟากฝั่งของกรุงเทพฯ

ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

ค่า เมียน้อย วัยสิบเก้า ของเขา

โรแมนติก

5.0

คริสโตเฟอร์ อัศวโยธิน สามีของฉัน คือเพลย์บอยตัวพ่อที่ฉาวที่สุดในกรุงเทพฯ เขามีชื่อเสียงเรื่องการควงเด็กสาวอายุสิบเก้าเป็นฤดูกาล ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันเชื่อมาตลอดว่าฉันคือข้อยกเว้นที่สามารถทำให้เขาหยุดได้ ภาพลวงตานั้นพังทลายลง เมื่อพ่อของฉันต้องการการปลูกถ่ายไขกระดูก ผู้บริจาคที่เข้ากันได้สมบูรณ์แบบคือเด็กสาวอายุสิบเก้าชื่อไอริน ในวันผ่าตัด พ่อของฉันเสียชีวิต เพราะคริสเลือกที่จะนอนอยู่บนเตียงกับเธอ แทนที่จะพาเธอไปโรงพยาบาล การหักหลังของเขายังไม่จบแค่นั้น ตอนที่ลิฟต์ร่วง เขาดึงเธอออกไปก่อนแล้วทิ้งให้ฉันร่วงลงไป ตอนที่โคมระย้าถล่มลงมา เขาใช้ตัวเองบังร่างเธอแล้วก้าวข้ามฉันที่นอนจมกองเลือดไป เขายังขโมยของขวัญชิ้นสุดท้ายที่พ่อผู้ล่วงลับทิ้งไว้ให้ฉันไปให้เธอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาเรียกฉันว่าคนเห็นแก่ตัวและไม่รู้จักบุญคุณ โดยไม่เคยรู้เลยว่าพ่อของฉันจากไปแล้ว ฉันจึงเซ็นใบหย่าเงียบๆ แล้วหายตัวไป วันที่ฉันจากมา เขาส่งข้อความมาหาฉัน "ข่าวดีนะ ผมหาผู้บริจาคคนใหม่ให้พ่อคุณได้แล้ว เราไปนัดวันผ่าตัดกันเถอะ"

งานวิวาห์ของฉัน ไม่ใช่กับเธอ

งานวิวาห์ของฉัน ไม่ใช่กับเธอ

โรแมนติก

5.0

ห้าปีที่แล้ว ฉันช่วยชีวิตคู่หมั้นของฉันไว้บนภูเขาที่เชียงใหม่ อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้สายตาของฉันเสียหายอย่างถาวร—เป็นเหมือนเครื่องเตือนใจที่พร่าเลือนอยู่เสมอถึงวันที่ฉันเลือกเขาแทนที่จะเป็นดวงตาที่สมบูรณ์แบบของตัวเอง เขาตอบแทนฉันด้วยการแอบเปลี่ยนสถานที่จัดงานแต่งงานของเราจากเชียงใหม่ไปเป็นภูเก็ต เพราะแอนนี่ เพื่อนสนิทของเขาบ่นว่าที่นั่นหนาวเกินไป ฉันได้ยินเขากับหูตัวเองว่าเขาเรียกการเสียสละของฉันว่า “เรื่องดราม่าน้ำเน่า” และเห็นเขากับตาว่าเขาซื้อชุดราคาเกือบสองล้านบาทให้หล่อน ขณะที่ดูถูกชุดของฉัน ในวันแต่งงานของเรา เขาทิ้งให้ฉันรอที่แท่นพิธีเพื่อรีบไปอยู่ข้างๆ แอนนี่ที่เกิด “อาการแพนิค” ขึ้นมาได้ถูกจังหวะพอดิบพอดี เขามั่นใจเหลือเกินว่าฉันจะให้อภัยเขา เขามั่นใจแบบนั้นเสมอ เขาไม่ได้มองว่าการเสียสละของฉันคือของขวัญ แต่เป็นเหมือนสัญญาที่ผูกมัดให้ฉันต้องยอมจำนนต่อเขา ดังนั้น เมื่อในที่สุดเขาโทรเข้ามายังสถานที่จัดงานที่ว่างเปล่าในภูเก็ต ฉันจึงปล่อยให้เขาได้ยินเสียงลมภูเขาและเสียงระฆังโบสถ์ ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากพูด “งานแต่งของฉันกำลังจะเริ่มแล้ว” ฉันบอกเขา “แต่ไม่ใช่กับคุณ”

คู่หมั้นที่ทิ้งเธอให้ตาย

คู่หมั้นที่ทิ้งเธอให้ตาย

โรแมนติก

5.0

สัญญาณแรกที่บ่งบอกว่าฉันกำลังจะตาย ไม่ใช่พายุหิมะ ไม่ใช่ความหนาวเหน็บที่กัดกินลึกถึงกระดูก แต่มันคือแววตาของคู่หมั้นของฉัน ตอนที่เขาบอกว่าเขายกผลงานทั้งชีวิตของฉัน ซึ่งเป็นหลักประกันเดียวที่จะทำให้เรารอดชีวิตไปให้ผู้หญิงคนอื่น “เค้กหนาวจะตายอยู่แล้ว” เขาพูดเหมือนกับว่าฉันกำลังไร้เหตุผล “คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญนี่ คุณรับมือได้อยู่แล้ว” จากนั้นเขาก็เอาโทรศัพท์ดาวเทียมของฉันไป ผลักฉันลงไปในหลุมหิมะที่ขุดไว้อย่างลวกๆ แล้วทิ้งฉันไว้ให้ตายตรงนั้น เค้ก แฟนใหม่ของเขาปรากฏตัวขึ้น เธอห่มผ้าห่มอัจฉริยะผืนที่เป็นประกายของฉันไว้อย่างอบอุ่น เธอยิ้มขณะที่ใช้ขวานน้ำแข็งของฉันเอง กรีดทำลายชุดของฉัน ซึ่งเป็นเกราะป้องกันพายุชั้นสุดท้าย “เลิกดราม่าสักที” เขาพูดกับฉัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรังเกียจขณะที่ฉันนอนรอความตายอย่างหนาวเหน็บ พวกเขาคิดว่าได้เอาทุกอย่างไปจากฉันแล้ว พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายชนะ แต่พวกเขาไม่รู้เรื่องสัญญาณฉุกเฉินลับที่ฉันเย็บซ่อนไว้ในแขนเสื้อ และด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่มี ฉันได้เปิดใช้งานมัน

ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

โรแมนติก

5.0

ห้าปีเต็มที่ฉันเป็นคู่หมั้นของเจตน์พัฒน์ วงศ์วิริยะ ห้าปีที่ในที่สุดพี่ชายของฉันก็ปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวที่พวกเขารัก แล้วฝาแฝดของฉัน หทัย—คนที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธี—ก็กลับมาพร้อมกับเรื่องโกหกว่าเป็นมะเร็ง แค่ห้านาที เขาก็แต่งงานกับเธอ พวกเขาเชื่อทุกคำโกหกของเธอ ตอนที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วยแมงมุมพิษ พวกเขาก็หาว่าฉันดราม่า ตอนที่เธอใส่ร้ายว่าฉันทำลายงานเลี้ยงของเธอ พี่ชายก็เฆี่ยนฉันจนเลือดอาบ พวกเขาเรียกฉันว่าตัวแทนไร้ค่า เป็นแค่คนคั่นเวลาที่มีใบหน้าเหมือนเธอ ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงตอนที่พวกเขาจับฉันมัดกับเชือกแล้วปล่อยให้ห้อยต่องแต่งอยู่ริมหน้าผา รอวันตาย แต่ฉันไม่ตาย ฉันปีนกลับขึ้นมา จัดฉากการตายของตัวเอง แล้วหายตัวไป พวกเขาอยากได้ผีนักใช่ไหม ฉันก็จะจัดให้

หนังสือที่คุณอาจชอบ

แสงสว่าง ณ ทางแยกใหม่

แสงสว่าง ณ ทางแยกใหม่

Fritz Lagerquist
5.0

เจียงหยวนชอบเสิ่นตู้มาเป็นเวลาสี่ปี แม้จะต้องเผชิญความรังเกียจจากตระกูลเจียง แต่เธอก็ยังเลือกยืนหยัดเคียงข้างเขา กระทั่งวันหนึ่ง เสิ่นตู้เพื่อพี่สาวของเขา ยอมยกให้เธอไปมีอะไรกับคนอื่น ในที่สุด เธอถึงได้เข้าใจว่าคนที่ไม่ใช่ยังไงก็คือไม่ใช่ ในเมื่อไม่ใช่คนที่ใช่ งั้นเธอยอมตัดทิ้งแล้วกัน เธอหันไปให้ความสำคัญกับการทำงานจนกลายเป็นนางแบบระดับโลก ทำให้คนทั้งโลกตะลึง ผู้ชายที่ทำร้ายเธอรู้สึกเสียใจ“หยวนหยวน โลกของฉันขาดเธอไม่ได้ กลับมานะ” ตลกสิ้นดี ผู้ชายมันจะเทียบกับอาชีพการงานได้ที่ไหน ! ** เจี่ยงเฉินโจว ผู้นำของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหรงเฉิง เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเป็นคนแสนเย็นชา แต่อยู่ลับหลังกลับเป็นคนคลั่งรัก เขาชอบความงามของเจียงหยวน เห็นเธอเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่น่ารักและเชื่อง ต่อมา บนพรมแดงท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์ ชายผู้ก้าวลงจากเวทีคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าสาธารณะ“ถึงแม้จะไม่มีฐานะอะไร ฉันก็ยินยอม”

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

เกาะครีต
5.0

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ