วิวาห์ร้างใจ ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี

วิวาห์ร้างใจ ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี

เนื้อนวล

4.9
ความคิดเห็น
201.3K
ชม
47
บท

เตยหอมเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ต่างจากกาฝากของครอบครัว หน้าที่ก็คือต้องทนรองมือรองเท้าให้กับเจนจิราลูกสาวของผู้มีพระคุณ และเมื่อผู้มีพระคุณต้องการให้หล่อนปลอมตัวเป็นเจ้าสาวเพื่อมอบพรหมจรรย์ให้กับเจ้าบ่าวในค่ำคืนแต่งงานแทนลูกสาวผู้สำส่อนของพวกตน หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ หลังจากค่ำคืนอัปยศนั้นผ่านพ้นไป หล่อนก็ถูกส่งตัวไปจนไกลแสนไกล 4ปีผ่านไป... หล่อนจำใจต้องเดินทางกลับมาเมืองไทย เพื่อร่วมงานศพของเจนจิราที่ฆ่าตัวตาย และหล่อนก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง อเล็กซิส โอคอนเนอร์ เขาคือพ่อของลูกสาว... แต่เขาจะไม่มีวันรู้ความลับนี้หรอก แม้ว่าลูกสาวจะถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะก็ตาม "เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ" เขายืนอยู่หลังบานประตูไม้ที่หล่อนเพิ่งเปิดออก "ฉันเอาต่างหูมาคืนเธอน่ะ" เขายื่นต่างหูข้างที่หล่อนพยายามหามาตลอดสี่ปี แต่ก็หาไม่เจอ ที่แท้มันตกหล่นอยู่ที่บ้านหลังนี้นี่เอง "ขอบคุณค่ะ" หล่อนยื่นมือสั่นๆ ไปรับ "ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนเหรอคะ" ริมฝีปากหยักสวยสีแดงสดของเขาคลี่เป็นรอยยิ้มดุร้ายแปลกตา "บนเตียง..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้สันหลังของหล่อนเย็นวาบ "ในคืนแต่งงานของฉันกับเจนจิรา เมื่อ 4ปีก่อน" "..."

บทที่ 1 ตอนที่ 1

เจริญวัฒนากุล หนึ่งในตระกูลผู้ลากมากดีของเมืองไทย ประมุขประจำบ้านก็คือ นายเกรียงไกร เจริญวัฒนากุล นายห้างร้านทองชื่อดังที่มีสาขาอยู่เกือบแทบทุกจังหวัดของเมืองไทย ส่วนภรรยาของเขาก็คือ นางปิยนุช เจริญวัฒนากุล หรือที่คนในบ้านเรียกติดปากว่า ซ้อนุช

ปิยนุชเป็นหญิงวัยสี่สิบแปดกะรัต รูปร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์เพราะชีวิตสุขสบายมีอันจะกินมาตั้งแต่เกิด ส่วนนิสัยใจคอนั้นเป็นคนตระหนี่ขี้เหนียว และไม่มีน้ำใจ แถมยังขี้หึงเป็นที่หนึ่ง ทำให้ปิยนุชกับเกรียงไกรมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันมาตลอด โดยเฉพาะเรื่องความเจ้าชู้ของเกรียงไกร...

เมื่อสิบแปดปีก่อน ปิยนุชจับได้คาหนังคาเขาว่าเกรียงไกรแอบเข้าห้องของสาวใช้หน้าตาสะสวยคนหนึ่งที่มาจากต่างจังหวัดชื่อสุดา หล่อนขับไล่สุดาออกจากบ้านในคืนวันนั้นทันที ทั้งๆ ที่สุดาบอกความจริงกับหล่อนว่าแท้จริงแล้ว ตัวเองถูกเกรียงไกรข่มเหงไม่ได้สมยอม แต่ปิยนุชไม่ยอมฟัง เพราะหลงเชื่อสามีของตัวเอง ที่บอกว่าสุดาเป็นคนยั่วยวนเพราะใฝ่สูง

และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ปิยนุชก็ไม่เคยรับคนใช้หน้าตาดีอีกเลย อ้วน ดำ เตี้ย สูงวัย เท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ทำงานในคฤหาสน์เจริญวัฒนากุล ซึ่งก็ได้สร้างความขัดเคืองใจให้กับผู้เป็นสามีอย่างเกรียงไกรยิ่งนัก

เรื่องราวผ่านมาเกือบหกปี สุดาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในบ้านเจริญวัฒนากุล พร้อมกับเด็กผู้หญิงหน้าตาน่าเอ็นดูคนหนึ่ง

‘คุณผู้ชายคะ เตยหอมเป็นลูกสาวของคุณผู้ชายค่ะ’

เกรียงไกรตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของสุดา สาวใช้ที่เขาขืนใจในอดีต ไม่คิดว่าจะมีเด็กติดท้องไปด้วย

ตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะรับเตยหอมในวัยห้าขวบเอาไว้อุปการะเลย แต่เพราะสุดากราบเท้าวิงวอน และบอกว่าตัวเองป่วยเป็นโรคร้าย และกำลังจะตาย เขาจึงต้องกลั้นใจรับเด็กคนนี้มาอยู่ในบ้าน และก็ต้องทะเลาะกับปิยนุชยกใหญ่กว่าจะสามารถเลี้ยงดูเตยหอมเอาไว้ได้

‘ยังไงเด็กคนนี้ก็เป็นลูกของผม และแม่ของเธอก็กำลังจะตาย ผมใจดำทำเป็นไม่ดูดำดูดีไม่ได้หรอก’

‘แต่ลูกสาวคุณมีคนเดียวนั่นก็คือน้องเจน คุณลืมไปแล้วหรือไงคุณเกรียง!’

‘ผมไม่เคยลืมหรอกน่ะ ยังไงซะผมก็รักลูกเจนคนเดียวอยู่แล้ว ส่วนเด็กนี่ ก็ถือว่าเลี้ยงเอาบุญเถอะ ปล่อยไปก็ตายเปล่าๆ คิดว่าทำบุญสักครั้งเถอะคุณนุช’

‘ก็ได้ค่ะ ฉันจะเลี้ยงนังเด็กกาฝากนี่เอาไว้ แต่มันจะเป็นได้แค่คนรองมือรองตีนลูกเจนเท่านั้น คุณห้ามยกย่องมันขึ้นมาเป็นลูกเด็ดขาด เข้าใจไหมคะ’

‘ตกลง’

‘แล้วก็อย่ามายุ่ง เวลาฉันสั่งสอนมันก็แล้วกัน’

และจากวันนั้นจนถึงเวลานี้ เข็มนาฬิกาก็เคลื่อนผ่านมาสิบสี่ปีกว่าแล้ว

เตยหอมในวัยห้าขวบ เติบใหญ่ขึ้นเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยเหมือนกับสุดามารดาของตนเอง ส่วนผิวพรรณขาวเนียนนั้นได้รับมาจากบิดา

ชีวิตของเตยหอมไม่เคยรู้จักกับคำว่ามีความสุขเลย ตั้งแต่แม่พามาฝากเอาไว้ที่นี่ ทุกเช้าค่ำ หล่อนต้องทำงานไม่ต่างจากคนรับใช้ ตื่นแต่มืด และก็ต้องนอนหลังเจ้านายทุกคนเสมอ

คุณผู้หญิงของบ้านนี้เกลียดชังหล่อนมาก และมักจะกลั่นแกล้งให้หล่อนทำงานหนักๆ จนไปเรียนสายหลายครั้ง โชคดีที่บิดา... ไม่สิ... เขาไม่ใช่พ่อของหล่อนหรอก เพราะเกรียงไกรบอกกับหล่อนเองว่า เขาไม่เคยเห็นหล่อนเป็นลูก

หล่อนเสียใจเมื่อรู้ว่าผู้ให้กำเนิดไม่เคยรัก ไม่เคยเมตตา แต่คำสอนของแม่ที่พร่ำบอกสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ก็ทำให้หล่อนไม่คิดแค้นเคือง เพราะทุกอย่างมันล้วนแต่เป็นกรรม

หล่อนก็แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ตอบแทนบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่พวกเขาราดรดหัวในทุกเมื่อเชื่อวันให้หมดสิ้น จากนั้นค่อยแยกตัวจากไป

อีกไม่นาน...

ใช่... อีกแค่ไม่กี่ปี หล่อนก็จะเรียนระดับชั้นปริญญาตรีจบแล้ว และเมื่อหล่อนเรียนจบ หล่อนก็จะสามารถหางานดีๆ ที่พอเลี้ยงชีพได้ เมื่อนั้นหล่อนคงได้รู้จักกับความสุขเสียที

“นังเตย ไปหยิบรองเท้ามาให้ฉันหน่อยสิ”

เสียงเรียกจิกหัวแบบนี้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจนจิรา ลูกสาวของเกรียงไกร และปิยนุช

หล่อนรีบวิ่งเข้าไปหา และก็กุลีกุจอไปหยิบรองเท้าคัชชูราคาแพงมาวางกับพื้น

“ใส่ให้ฉันด้วยสิยะ”

“ค่ะ”

เหมือนเช่นทุกวันนั่นแหละ เจนจิรามักจะจิกหัวใช้หล่อนทำทุกอย่างให้ เพราะในสายตาของเจนจิรา หล่อนเป็นแค่เพียงคนรับใช้เท่านั้น

“ใส่ให้ฉันดีๆ หน่อยสิ เห็นไหมรองเท้าฉันเปื้อนแล้วเนี่ย”

“ขอ... ขอโทษค่ะคุณเจน”

“เช็ดรองเท้าให้ฉันเลยนะ เช็ดคราบขี้มือแกออกให้หมด เร็วสิ ยังจะมองหน้าอีก”

“ค่ะ”

หล่อนทำตามคำสั่งอย่างไม่มีทางเลือก หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักศึกษา และบรรจงเช็ดรองเท้าคัชชูให้กับเจนจิราจนสะอาดเหมือนเดิม

“เสร็จแล้วค่ะ”

“เสร็จแล้วก็ใส่ให้ฉันด้วยสิ เร็วเข้า ฉันไม่อยากไปเรียนสาย”

“เอ่อ... ค่ะ” หล่อนก้มหน้าทำตามคำสั่งเหมือนเช่นทุกครั้ง

“รองเท้าคู่นี้สวยจัง เหมาะกับตีนฉันมาก แกว่าไหมนังเตย” เจนจิราก้มลงมองเท้าของตัวเองด้วยความชื่นชม

“ค่ะ คุณเจน”

เจนจิราอมยิ้มพึงพอใจ เดินนำหน้าตรงไปยังรถสปอร์ตราคาแพงที่ตนเองใช้ขับไปเรียนเป็นประจำ

“เอาไว้ฉันใช้เบื่อเมื่อไหร่ จะโยนให้ขี้ข้าอย่างแกไปใช้บ้างก็แล้วกันนะ”

เตยหอมก้มหน้านิ่ง ไม่ได้โต้ตอบ ขณะยื่นมือเปิดประตูรถให้กับเจนจิรา

หล่อนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับเจนจิรา ซึ่งมันเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ราคาแพงมาก แต่ไม่ใช่เพราะพวกเขาเมตตาหล่อนหรอกนะถึงส่งเรียนที่แพงแบบนี้ แต่พวกเขาต้องการให้หล่อนตามรับใช้เจนจิราตลอดเวลาต่างหาก

“ขึ้นรถมาสิ เดี๋ยวไปสาย”

“เอ่อ... ค่ะ”

หล่อนก้าวขึ้นไปนั่งบนรถคันงาม ก่อนที่เจนจิราจะพุ่งตัวรถออกไปจากรั้วคฤหาสน์ขนาดใหญ่ และขับด้วยความเร็วขึ้นไปบนท้องถนน

“รายงานฉันแกทำเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ”

“ดีมาก ถ้าอาจารย์ชมฉันล่ะก็ ฉันจะทิปให้แกสักสองสามร้อย”

“เอ่อ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเจน”

“แกอย่ามาทำตัวเป็นคนดีไม่เห็นแก่เงินหน่อยเลย ฉันรู้นะว่าแกหิวเงินยังกับอะไร”

แม้เจนจิราจะรู้อยู่เต็มอกว่าหล่อนก็เป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งของเกรียงไกร แต่ปิยนุชสั่งสอนเจนจิราให้เกลียดชังหล่อน ให้มองหล่อนเป็นแค่ขี้ข้ารับใช้เท่านั้น ซึ่งเจนจิราก็เชื่อฟังมารดาของตนเองอย่างดีเยี่ยมทีเดียว

“อ้อ อีกอย่าง...” เจนจิราหันมามองหล่อน สายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “แกรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันเล็งพี่นัท”

“เอ่อ... ค่ะ...”

ธนัท รุ่นพี่ปีสามที่มาจีบหล่อน แต่เจนจิราสนใจธนัท ทำให้หล่อนต้องคอยหลบหน้าชายหนุ่ม

“ห้ามเสนอหน้าไปให้พี่นัทเห็น เพราะฉันต้องได้เขาก่อน”

“ค่ะ”

แล้วเจนจิราก็หัวเราะร่วนออกมาอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่หล่อนนั่งก้มหน้านิ่ง และบอกกับตัวเองว่าอย่าคิดอะไรมาก ให้เคยชินกับสิ่งเหล่านี้ได้แล้ว

“คนรับใช้อย่างแกน่ะ ถ้าอยากจะมีผัวกับเขาบ้าง ก็ให้มองคนระดับเดียวกันนู้น ไอ้เสกไง หรือว่าไอ้หนุ่มก็ได้ พวกนั้นเหมาะกับคนอย่างแกที่สุดแล้วล่ะ” เจนจิราหมายถึงลูกชายคนสวน กับลูกชายของคนขับรถ

หล่อนทำได้แค่นั่งนิ่งเงียบ และก็ไม่คิดจะใส่ใจกับคำเหยียดหยามของเจนจิราอีก

รถคันงามวิ่งมาได้สักพักก็เลี้ยวจอดข้างทาง หลังจากที่เจนจิรารับโทรศัพท์มือถือ

“แกลงตรงนี้แหละ ฉันมีธุระด่วน”

“เอ่อ... คุณเจนมีสอบตอนเช้านะคะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันมีธุระด่วน แกรีบลงๆ ไปเลย” เจนจิราตวาดใส่

“ตะ... แต่ว่า...”

“เดี๋ยวก็ถีบลงไปเสียเลย ลงไปได้แล้ว ฉันรีบโว้ย!”

หล่อนจำต้องเปิดประตูรถ และก้าวลงไป ซึ่งรถคันงามที่เจนจิราขับก็แล่นจากไปทันที

หล่อนมองตามท้ายรถนั้นไปด้วยความไม่สบายใจ เพราะเจนจิราขาดเรียนบ่อยมาก แถมครั้งนี้ยังเป็นการสอบเก็บคะแนนอีกด้วย เพราะอย่างนี้ไง เจนจิราถึงเรียนไม่จบเสียที ทั้งๆ ที่อายุก็เยอะกว่าหล่อนตั้งสามปี

เตยหอมระบายลมหายใจออกมาเบาๆ เพราะรู้ดีว่าเจนจิรารีบร้อนแบบนี้ทำไม

เจนจิราคงไปหาผู้ชายคนไหนสักคนอย่างแน่นอน...

หญิงสาวยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะก้าวเดินมุ่งหน้าตรงไปยังป้ายรถเมล์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

หล่อนถูกเจนจิราทิ้งลงกลางทางบ่อยๆ จึงไม่ได้รู้สึกตกใจอะไร ชินเสียแล้วนั่นเอง

ปิ้นนนนน

คนที่กำลังเดินอยู่สะดุ้งตกใจ และหันไปมองเพื่อหาต้นเสียง ก็พบรถสปอร์ตราคาแพงคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ กระจกด้านคนนั่งถูกลดลงต่ำเกือบหมดบาน พร้อมกับเสียงทักทายจากคนขับรถหรู

“กำลังจะไปเรียนหรือเตยหอม”

เขานั่นเอง...

อเล็กซิส โอคอนเนอร์ ผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่หล่อนเคยพานพบมาในชีวิต

ตั้งแต่สบตากันครั้งแรก เขาก็ทำให้หล่อนหวั่นไหว หล่อนไม่เคยกล้าสู้สายตาระยิบระยับสีฟ้ากระจ่างของผู้ชายคนนี้ได้นานเกือบสามวินาทีสักครั้ง

ดวงหน้านวลที่ไร้การแต่งแต้มจากเครื่องสำอางเห่อร้อนเหมือนเช่นทุกครั้งที่เห็นเขา

หล่อนยอมรับอย่างเจ็บปวดว่าตกหลุมรักผู้ชายคนนี้เสียแล้ว ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นคู่หมั้นคู่หมายของเจนจิรา และหล่อนไม่มีสิทธิ์

“คุณอเล็กซิส...”

“บอกกี่ทีแล้วให้เรียกฉันว่าอเล็กเฉยๆ ไม่ต้องเรียกชื่อเต็ม มันยาวไป”

“เอ่อ...” หล่อนก้มหน้างุดหลบสายตาสีฟ้ากระจ่างแสนสวย

“ขึ้นรถมา ฉันจะไปส่ง”

“มะ... ไม่เป็นไรค่ะ เตยไปเองได้”

“จะไปโหนรถเมล์ให้ลำบากทำไม ขึ้นมานี่ ฉันผ่านทางนั้นพอดี เดี๋ยวแวะส่ง”

“แต่เตย...”

“หรือว่ากลัวหนุ่มๆ ที่มอเห็นฉันแล้วเรตติ้งของเธอจะตกกันล่ะ”

“ปะ เปล่านะคะ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย” หล่อนส่ายศีรษะไปมา สีหน้ามีความเป็นกังวล

อเล็กซิสอมยิ้ม “งั้นก็ขึ้นมาบนรถเถอะ ฉันจอดนานๆ เดี๋ยวตำรวจมาเรียกพอดี ขึ้นมา”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ เนื้อนวล

ข้อมูลเพิ่มเติม
เสน่หา อาญารัก

เสน่หา อาญารัก

มหาเศรษฐี

4.8

'เพียงแรกสบตา มาร์โคก็สัญญากับตัวเองว่าจะต้องได้หล่อน แต่เมื่อความสนิทเสน่หาที่หยิบยื่นให้ ถูกแทนที่ด้วยการหลอกลวง อสูรร้ายที่หลับใหลมายาวนอนจึงตื่นขึ้น เพียงเพื่อจะมอบ อาญาสวาท ให้กับสาวน้อย เฉกเช่น ตยาคีย์ “รู้ไหมว่าตอนนี้ผมเห็นคุณเป็นอะไร” เขาแสยะยิ้ม ในขณะที่หล่อนได้แต่น้ำตาคลอ “นางกากียังไงล่ะ...!!!” ชายหนุ่มฉีกกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างบางอย่างอำมหิต มือหนาสีอำพันบีบเคล้นทรวงอกอิ่มอย่างป่าเถื่อน ไร้ความปรานี เนิ่นนานกว่าเขาจะปล่อยให้หล่อนเป็นอิสระ “นี่แค่น้ำจิ้ม... อาหารจานหลักน่ากินกว่านี้เยอะ สาวน้อย...”

คุณหมอทำไมร้าย

คุณหมอทำไมร้าย

โรแมนติก

5.0

นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี

อาจารย์แซ่บไม่ไหว

อาจารย์แซ่บไม่ไหว

โรแมนติก

5.0

ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

ตำนานตาม่วง

ตำนานตาม่วง

Wald Bridges
5.0

"เธอคือผู้ฝึกสัตว์ร้ายที่มีดวงตาสีม่วงอันเป็นเอกลักษณ์ในศตวรรษที่ 24 เมื่อเธอเกิดใหม่เป็นหญิงตั้งครรภ์ ดวงตาของเธอถูกขุดออก การฝึกฝนของเธอถูกทำลาย ตัวตนของเธอถูกพรากไป และลูกชายของเธอถูกไอ้สารเลวและผู้หญิงใจร้ายแย่งชิงไป! จะทนกับสิ่งนี้ได้อย่างไร! จากนั้นเธอใช้ชีวิตกับลูกสาว ปราบสัตว์ร้ายทั้งหมดด้วยดวงตาสีม่วงของเธอ จัดการทุกคนที่หาเรื่องพวกเขา และในที่สุดก็พบกับราชาเทพชั่วร้ายที่พาลูกชายของเธอไปจนได้ ลูกตัวน้อย ""แม่ มีผู้ชายคนหนึ่งที่บอกว่าตราบใดที่หนูเรียกเขาว่าพ่อ เขาจะมอบภูเขาทองคำให้หนู"" ผู้หญิง ""ถามเขาหน่อยว่าเขามีอีกไหม ฉันสามารถเรียกเขาว่าพ่อได้ด้วยนะ"" ราชาเทพกัดฟัน ""สาวน้อย ลูกทั้งสองเป็นของฉัน และตัวเธอก็เป็นของฉันด้วย"""

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
วิวาห์ร้างใจ ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี
1

บทที่ 1 ตอนที่ 1

07/01/2022

2

บทที่ 2 ตอนที่ 2

07/01/2022

3

บทที่ 3 ตอนที่ 3

07/01/2022

4

บทที่ 4 ตอนที่ 4

07/01/2022

5

บทที่ 5 ตอนที่ 5

07/01/2022

6

บทที่ 6 ตอนที่ 6

07/01/2022

7

บทที่ 7 ตอนที่ 7

07/01/2022

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8

07/01/2022

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9

07/01/2022

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10

07/01/2022

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11

10/01/2022

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12

10/01/2022

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13

10/01/2022

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14

10/01/2022

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15

10/01/2022

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16

10/01/2022

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17

10/01/2022

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18

10/01/2022

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19

10/01/2022

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20

10/01/2022

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21

10/01/2022

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22

10/01/2022

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23

10/01/2022

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24

10/01/2022

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25

10/01/2022

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26

10/01/2022

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27

10/01/2022

28

บทที่ 28 ตอนที่ 28

10/01/2022

29

บทที่ 29 ตอนที่ 29

10/01/2022

30

บทที่ 30 ตอนที่ 30

10/01/2022

31

บทที่ 31 ตอนที่ 31

10/01/2022

32

บทที่ 32 ตอนที่ 32

10/01/2022

33

บทที่ 33 ตอนที่ 33

10/01/2022

34

บทที่ 34 ตอนที่ 34

10/01/2022

35

บทที่ 35 ตอนที่ 35

10/01/2022

36

บทที่ 36 ตอนที่ 36

10/01/2022

37

บทที่ 37 ตอนที่ 37

10/01/2022

38

บทที่ 38 ตอนที่ 38

10/01/2022

39

บทที่ 39 ตอนที่ 39

10/01/2022

40

บทที่ 40 ตอนที่ 40

10/01/2022