รอยอสูร (ซีรีส อสูรซ่อนรัก เล่ม1)

รอยอสูร (ซีรีส อสูรซ่อนรัก เล่ม1)

angsumaalin

5.0
ความคิดเห็น
87.3K
ชม
101
บท

หมดแล้วใช่ไหมที่จะกลับมาเหมือนเดิม ทุกอย่างช่างเกิดขึ้นเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัว มันเร็วเกินไปที่หญิงสาวจะรับได้ แพรพรรณพยายามพยุงร่างไร้เรี่ยวแรงค่อยๆ ก้าวเท้าเดินลงบันไดแต่ละขั้น ช่างไกลแสนไกล อยากจะหนีไปให้ไกลๆ จากความเจ็บปวดทรมานแบบนี้เหลือเกิน “ทำไมพี่ต้องหลอกแพรด้วย ทำไมต้องโกหกแพร” ร่างบอบบางค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงบนขั้นบันได เธอไม่มีแรงที่จะเดินต่อเพราะความเจ็บปวดที่ระบมจนหัวใจข้างซ้ายตีบตันรัดจนหายใจไม่ออก “ฮือๆ” มือทั้งสองข้างเกาะกรงเหล็กไว้แน่น ความช้ำร้าวรานหัวใจทำให้แพรพรรณอยากระบายความเจ็บจึงใช้ศีรษะโขกกับราวบันไดเสียงดังตึงๆ “เสียงไรวะ?” เสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้โหยหวนเหมือนคนเจ็บปวดใกล้ตายดังจนทำให้ชายหนุ่มสูงใหญ่ดูภูมิฐานตกใจ เขาเดินหลงกลุ่ม มองซ้ายหันขวาก็หาทางออกไม่เจอ สงกรานต์จึงยืนเอามือเท้าสะเอวฟังเสียงที่ดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล “ลูกจ๋า แม่จะทำอย่างไรดี” ดวงตากลมโตเอ่อล้นน้ำตาก้มลงมองมือของตัวเองที่ลูบหน้าท้อง สื่อให้ลูกในท้องรู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน “ฮือ มะ แม่ขอโทษ” แพรพรรณเงยหน้ากะพริบตาหลายครั้งเพื่อกักน้ำตาให้หยุดไหลเพื่อจะได้มองรอยด่างบนเพดาน ช่างเหมือนหัวใจของตัวเองที่มันด่างช้ำเป็นสีเลือด หญิงสาวปิดเปลือกตาหยุดสะอื้น แล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา มือก็เกาะราวบันไดฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แต่ด้วยที่รีบลุกผสมกับอาการวิงเวียนศีรษะจึงทำให้หน้ามืด คนท้องยืนเซโอนเอนไปมาจน “คุณระวัง!!!” “โอ๊ย!” แพรพรรณสั่นกลัวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่ไม่เคยเห็นหน้า หญิงสาวหวาดหวั่น ตากลมโตนั้นเงยมองบันไดสามขั้นที่ตัวเองยืนอยู่ มันสูงมากสำหรับคนท้องอย่างเธอ แพรพรรณค่อยๆ หันกลับมามองคนที่เข้ามารับตัวเธอไว้ ถ้าไม่มีชายคนนี้ เธอคงเสียลูกไปแน่ “คุณเป็นยังไงบ้างครับ?” สงกรานต์กึ่งนั่งกึ่งนอนหลังพิงฝาผนัง ชายหนุ่มเจ็บเล็กน้อยเพราะใช้ร่างกายใหญ่โตรองรับน้ำหนักให้หญิงสาวได้นอนทับบนลำตัว “ลูกแม่” แพรพรรณครางเรียกลูกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง นั่งใช้สีข้างพิงหน้าอกของชายแปลกหน้าแล้วก้มมองมือสั่นระริกลูบหน้าท้องแบนราบปลอบขวัญคนที่อยู่ข้างใน “จะ เจ็บตรงไหนบ้างครับ” สงกรานต์จ้องมองเรียวหน้าหวานรูปไข่อย่างหลงใหล ใช่ว่าไม่เคยเจอะเจอคนสวย แต่สำหรับผู้หญิงร่างเบาหวิวคนนี้ช่างน่ารักอ่อนหวานถูกใจเขาเหลือเกิน “ฉะ ฉันไม่เป็นไรค่ะ” พยายามขยับตัวออกจากวงแขนของชายหนุ่ม เธอถอยออกมานั่งพับเพียบ ระวังให้มากที่สุดเพื่อจะไม่ให้กระทบกระเทือนถึงลูกในท้อง “ลุกไหวไหมครับ?” สงกรานต์ยิ้มเมื่อเห็นอาการหวาดกลัวของเธอ แต่เขาก็ยื่นมือเข้าไปช่วยฉุดหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน “ขะ ขอบคุณมากค่ะ” “คุณโอเคนะครับ” หนุ่มหล่อเจ้าสำราญได้พินิจมองดวงหน้างามอย่างจริงจังก็นึกพอใจสาวแสนหวานดูจะไร้เดียงสาเข้าเสียแล้ว ไม่นึกเลยว่าการที่มาดูสินค้าผ้าไหมด้วยตัวเอง จะทำให้เขาได้เจอนางฟ้าเดินดิน “ฉันขอตัวนะคะ” เมื่อมีสติ แพรพรรณก็มองหน้าชายหนุ่ม นึกในใจว่าคนหน้าตาหล่อเหลาสูงใหญ่ตรงหน้านี้เป็นใคร และทำงานอยู่แผนกไหน “เดี๋ยวครับ” สงกรานต์รีบก้าวเดินเข้าไปยืนดักหน้าเธอไว้ “มีอะไรเหรอคะ?” แพรพรรณแทบจะเดินชนคนตัวสูงใหญ่ “คือ ผมหาทางออกไม่เจอครับ” “คะ!?” “ครับ เมื่อสักครู่ ผมเดินดูผ้าไหมเพลินไปหน่อยเลยหลงทางน่ะครับ” สงกรานต์ยิ้มอย่างอายๆ พร้อมยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแก้เก้อ “คุณเดินไปตามทางที่มีลูกศรสีเขียวตรงพื้นสุดมุมตรงนั้นนะคะ แล้วเลี้ยวซ้าย เดินตรงไปอีกนิดเดียวจะมีลิฟต์ลงไปด้านล่าง” พอชี้มือบอกชายหนุ่ม แพรพรรณก็รีบหันหลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงบันได แววตาเป็นกังวลเมื่อก้มหน้ามองนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง ‘นี่พี่ฝนต้องหาว่าเราอู้งานอีกแน่เลย’ “เดี๋ยวครับคุณ คุณชื่ออะไรครับ ทำงานอยู่ที่นี่เหรอ ผมชื่อสงกรานต์นะ” สงกรานต์ยืนเกาะราว เขาชะโงกหน้าก้มลงมองขั้นบันไดที่คดเคี้ยวเลี้ยวลดเป็นก้นหอย ชายหนุ่มยิ้มให้เมื่อเห็นเธอหยุดวิ่งแล้วแหงนหน้าขึ้นมามอง…

บทที่ 1 chapter1

เลี้ยงเด็ก

ณ จังหวัดเพชรบูรณ์...

ยังมีโรงงานอุตสาหกรรมสิ่งทอผลิตผ้าไหมขนาดใหญ่ สร้างตรงกลางที่ดินนับพันไร่ ด้านนอกตัวตึกล้อมรอบไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกให้แก่พนักงาน รวมทั้งลานจอดรถสำหรับลูกค้าที่เข้ามาดูงานหรือเยี่ยมชมผลิตภัณฑ์ผ้าไหมไทยที่ขึ้นชื่อโด่งดังไปทั่วโลก

ตึกสูงเก้าชั้นปลูกชิดภูเขาสร้างอย่างทันสมัยสไตล์โมเดิร์น ด้านล่างแปดชั้นทำเป็นออฟฟิศ ซึ่งเจ้าของกิจการได้แบ่งชั้นบนสุดทำเป็นห้องพักส่วนตัวและเป็นเขตหวงห้ามสำหรับพนักงานทุกคน แม้แต่แขกคนสำคัญก็ไม่อาจขึ้นไปได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้องเสียก่อน

เวลาเช้าตรู่แบบนี้ของทุกวันบนห้องนอนโอ่อ่าสุดหรู ยังมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ แม้เขาจะมีอายุถึงสี่สิบปีแล้วก็ตาม แต่ใบหน้าคมสันหล่อแบบฉบับไทยแท้ก็ใช่ว่าจะมีริ้วรอยตามวัยให้เห็นมากนัก

เจ้าของร่างกำยำใช้สีข้างยืนพิงขอบประตูบานเลื่อน ดวงตาสีเข้มคู่นั้นทอดมองดูความสำเร็จในชีวิตผ่านกระจกบานใส อันเป็นป้ายชื่อบริษัท ‘วิบูรณ์รักษ์ผ้าไหมไทย’ ซึ่งตั้งตระหง่านสูงใหญ่อยู่ด้านหน้าโรงงาน และมองเลยออกไปทางด้านหน้าซึ่งเป็นที่ดินผืนใหญ่ที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ของป่าไม้ และความเขียวขจีของต้นใบหม่อนจากฝีมือลูกน้องหลายร้อยคนที่ช่วยกันปลูกเป็นแถวเรียงรายเต็มเนื้อที่นับพันไร่นั้น

‘ภานุวัฒน์’ ละสายตาจากด้านนอก หันหน้าอันอิ่มสุขมองร่างบอบบางที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงคิงไซซ์สิบสองฟุต ชายหนุ่มกลืนน้ำลายผสมควันบุหรี่ลงคอเสียงดังเอื้อก จนทำให้หญิงสาวผงกศีรษะจากหมอนหันไปมองแล้วรีบหลบสายตาคมปลาบ เรียวมือสั่นไหวดึงเอาผ้าแพรผืนใหญ่เนื้อดีขึ้นมาปกปิดแผ่นหลังร้อนผ่าวของตัวเอง เมื่อรู้สึกถึงสายตาอันร้อนแรงของชายตัวโตที่ยืนเป็นชีเปลือย มีเพียงบอกเซอร์สีดำตัวเดียวที่เขาใส่ปกปิดร่างกายกำยำ

“เด็กน้อยขี้เซา ตื่นแล้วก็หันหน้ามาคุยกันหน่อยสิครับ”

ภานุวัฒน์ยืนอัดควันบุหรี่เข้าปอดผสมกับการจิบกาแฟรสขม แววตาหื่นกระหายเหลือบมองร่างแน่งน้อย เท้าใหญ่ก้าวเดินเข้าไปหยุดยืนชิดขอบเตียงแล้วหย่อนก้นนั่งลงตรงข้างแม่กระต่ายน้อยแสนงาม

“กิ กี่โมงแล้วคะ?” ‘แพรพรรณ’ หญิงสาวหน้าสวยหวานวัยยี่สิบปีขยับร่างขาวผ่องหนี เมื่อปลายจมูกเรียวสันที่เชิดรั้นนิดๆ ได้กลิ่นกาแฟผสมกับกลิ่นบุหรี่ หลบความเขินอายด้วยการซุกหน้าลงบนหมอนใบใหญ่

“แปดโมงเช้าแล้วครับสาวน้อย” แขนแข็งแรงค้ำยันฟูกนุ่มขนาบร่างหอมกักขังหล่อนไว้ ใบหน้าคมคายโน้มเข้าหา แล้วเอ่ยเสียงกระซิบแหบแห้งสั่นพร่าชิดแผ่นหลังขาวผ่องราวกับน้ำนม สาวเจ้าขนกายลุกซู่ ทั้งร่างสะท้านซ่านเมื่อริมฝีปากหนาไล้พรมจูบสัมผัสผิวนุ่มนิ่มบนแผ่นหลัง

แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ทำให้เป็นกังวล กลัวว่าชายหนุ่มจะเคืองว่าไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก แพรพรรณก็เกิดความกระตือรือร้นดันร่างโตที่กึ่งนั่งกึ่งนอนทับอยู่บนตัวเธอออก

“อะไรนะคะ! แปดโมงเช้าแล้วเหรอ ทำไมพี่วัฒน์เพิ่งมาปลุกแพรล่ะคะ”

“นอนต่อเถอะครับ”

ภานุวัฒน์ถูกมือเล็กนั้นผลักให้ลงไปนอนทับที่เก่าของหญิงสาว เขาผงกศีรษะขึ้นมองแผ่นหลังขาวอมชมพู อดใจไม่ไหวจึงยื่นมือเข้าไปเกี่ยวเส้นผมเงางามพร้อมทั้งลูบผิวนุ่มนิ่มไปด้วย

“แพรตื่นสายอีกแล้ว ทำไมพี่วัฒน์ไม่ปลุกแพรคะ ถ้าออกไปตอนนี้ มีหวังได้เป็นขี้ปากคนงานแน่เลย” เป็นเพราะชายหนุ่มแสดงอาการไม่อยากจะให้ใครต่อใครรับรู้ว่าทั้งสองเป็นคนคนเดียวกันแล้ว เธอจึงต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ

“แพรครับ” ภานุวัฒน์ดีดตัวลุกนั่ง เขาขยับตัวเข้าไปนั่งซ้อนด้านหลังของหญิงสาว แขนทั้งสองข้างก็สอดเข้าโอบกอดเอวคอดไว้ด้วยความหลงใหล

“พี่วัฒน์ปล่อยแพรเดี๋ยวนี้นะ แพรจะรีบไปแต่งตัว สงสัยคนงานพากันเข้ามาในบริษัทแล้วแน่เลย ตายๆ แพรจะทำยังไงดีคะ ถ้ามีคนมาเห็นแพรในสภาพนี้” ใจเล็กร้าวรานเจ็บหน่วงเมื่อนึกถึงตำแหน่งตัวเอง ตอนกลางวัน เธอจะเป็นเพียงเด็กฝึกงานที่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด แต่พอตกเย็นก็ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นคนสำคัญและเป็นคนที่เขาพร่ำบอกว่า ‘แพรคือคนที่พี่รัก’

“พี่ไม่ให้แพรไป วันนี้วันหยุด แพรอยู่กับพี่นะ”

ดวงหน้าหล่อซบลงบนไหล่บางพร้อมทั้งกระซิบเสียงนุ่มทุ้มชิดติ่งหูขาว ภานุวัฒน์รั้งคนตัวน้อยให้หันหน้ามาเผชิญ แล้วดันให้แม่กระต่ายน้อยนอนลงบนเตียงที่เดิม ส่วนตัวเขาก็โถมทับกักขังเธอไว้ด้วยร่างกายใหญ่โต

“อย่าค่ะ แพรระบมไปหมดทั้งตัวแล้วนะ” เป็นเพราะรักใช่ไหม เธอถึงทนที่จะเชื่อฟังคำพูดของเขาทุกอย่าง ถึงแม้บางครั้งจะต้องเจอกับสายตาหมางเมินของชายหนุ่มในยามอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย

“ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา ดูหนังฟังเพลงกันนะครับ” เสียงเข้มกระซิบชิดเรียวปากบางก่อนประกบจูบ ปลายจมูกคมสันไซ้ดอมดมไปตามพวงแก้มแล้วย้อนกลับมาพรมจูบเพื่อลงทัณฑ์อีกครั้ง ลิ้นหนาปาดแยกเรียวปากบางให้เผยแย้มออก เขาดันลิ้นแหวกคว้านตวัดหยอกล้อเรียวลิ้นน้อยที่คอยแต่จะย่นหนี บ้างสู้บ้างถดถอยเป็นครั้งคราว สร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้โคแก่ที่พยายามหลอกล่อคอยแต่จะกินเนื้อกวางน้อยทุกครั้งเมื่อได้ใกล้ชิด

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ angsumaalin

ข้อมูลเพิ่มเติม
พรางรักผลาญหัวใจ

พรางรักผลาญหัวใจ

โรแมนติก

5.0

คำโปรย ราเชนทร์ เกียรติก้องพิภพ รู้สึกขัดใจเมื่ออยู่ ๆ เขาก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเด็กในบ้าน เด็กที่พ่อแม่ของเขารับมาอุปการะเลี้ยงดู เขาไม่รู้ว่าเธอมีที่ไปที่มายังไง รู้แต่ว่าพ่อแม่รักเธอมาก มากขนาดบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอ ทั้ง ๆ ที่เขามีแฟนอยู่แล้ว ใครรักก็รักไป แต่เขา...เกลียดเธอ เขมจิรา กุสุมา เธอเป็นเด็กสาวที่พ่อแม่ของราเชนทร์รับมาอุปการะ ชีวิตเธอเติบใหญ่มาได้เพราะความเมตตาของพวกท่าน แล้วเธอจะขัดขืนได้อย่างไรเมื่อท่านต้องการให้เธอแต่งงานกับลูกชายคนเดียวของท่าน แม้เธอจะรู้ว่าเป็นได้แค่ เงารักเจ้าสาวซ่อนใจ...เท่านั้น ราเชนทร์ปลดปล่อยธาราใส่ในช่อไม้ของหญิงสาว และก่อนที่เขาจะหมดสติหลับบนตัวของหญิงสาวเขาก็ละเมอออกมาว่า “ผมรักคุณ เกศริน รอผมนะ ผมจะหย่าให้เร็วที่สุด” “...” เสียงเข้มละเมอบอกรักแฟนสาวของเขา ช่างเหมือนสายฟ้าผ่าลงมากลางใจอันบอบช้ำของเธอ มันทำให้เขมจิราเจ็บปวดเสียใจ นี่เขาเห็นเธอเป็นตัวสำรองหรอกหรือ ขนาดร่วมรักกับเธอ เขายังพร่ำเพ้อบอกรัก คนรักของเขาไม่ขาดปาก “ทุกลมหายใจของพี่เชนทร์คงมีแต่คุณเกศรินสินะ” บทนำ “นี่เงินห้าล้าน ฉันให้เธอ แล้วไปจากที่นี่ซะ ไปก่อนที่จะมีงานแต่งระหว่างเธอกับฉันจะเกิดขึ้น” ราเชนทร์โยนซองสีน้ำตาลที่ในนั้นมีเงินสดตามจำนวนที่ชายหนุ่มมบอกลงบนโต๊ะรับแขก “พี่เชนทร์..” “เธอก็รู้ฉันไม่ได้รักเธอ และไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ รับเงินแล้วออกไปจากชีวิตฉันซะ เขมมจิรา” ราเชนทร์คำรามเสียงเหี้ยม แล้วเดินออกจากห้อง พร้อมทั้งปิดประตูเสียงดัง ปัง! “พี่...” เขมจิรานั่งก้มหน้าร้องไห้ น้ำตาไหลเป็นสายอาบแก้มสองข้าง เธอไม่ได้เสียใจที่ราเชนทร์ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเธอ แต่เธอเสียใจที่เขาดูถูกเธอและไม่ยอมรับฟังเหตุผลของเธอแม้แต่น้อย ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับเขา เพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มไม่ได้รักเธอ แต่เป็นเพราะคุณกันยา แม่ของเขามาขอร้องไห้เธอแต่งงานกับชายหนุ่ม ซึ่งคุณกันยาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ รับเธอมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า คุณกันยาเลี้ยงดูยกย่องเธอให้เป็นเหมือนหลานแท้ๆคนหนึ่งของท่าน เธอได้ที่อยู่ดีๆ ได้เรียนในโรงเรียนที่ดี ซึ่งหากไม่มีคุณกันยาเธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร และตลอดเวลาที่ผ่านมาทุกคนในครอบครัวนี้ก็รักและเมตตาเธอทุกคน โดยไม่เคยขอร้องให้เธอทำอะไรตอบแทนเลยแม้แต่ครั้งเดียว ยกเว้นครั้งนี้.... ‘เข็ม ช่วยแม่สักครั้งเถอะนะ ถือว่าเห็นแก่แม่ได้ไหมลูก เข็มแต่งงานกับพี่เชนทร์ได้ไหมลูก’ คำขอร้องของคุณกันยา ทำให้เขมจิราช็อกไปชั่วขณะ ‘คุณแม่!คะ...คือพี่...’ ครั้งนั้นเธอจะปฏิเสธบอกผู้มีพระคุณท่วมหัวว่า ราเชนทร์มีคนรักอยู่แล้ว และชายหนุ่มก็คงไม่ยอมแต่งงานกับเธอแน่ ‘แม่ไม่เห็นใครเหมาะสมเท่าหนูแล้วนะ ที่จะดูแลตาเชนทร์ได้ดีเท่าเข็ม..’ ‘พี่เชนทร์มีแฟนแล้วนะคะคุณแม่ เธอชื่อเกศริน’ ‘แม่รู้ แม่ถึงอยากให้เข็มแต่งงานกับพี่เขาไง เพราะหล่อนคนนั้นเป็นผู้หญิงไม่ดี แม่ไม่ชอบ จะมีก็แต่ตาเชนทร์เท่านั้นที่ยังคงหูหนวกตาบอดไม่รู้ว่าอะไรเพชร อะไรกรวด ถ้าเข็มรักแม่ เห็นว่าแม่เป็นแม่แท้ๆของหนู เข็มทำตามคำขอของแม่ได้ไหมลูก’ คุณกันยากอดเขมจิราพร้อมกับลูบหัวเธอไปมา ‘นะเข็มนะ ถือว่าช่วยแม่สักครั้งนะลูก’ แล้วแบบนี้มีหรือที่เด็กกำพร้าที่ถูกผู้หญิงใจดีคนนี้นำมาชุบเลี้ยงจะกล้าปฏิเสธ เพราะบุญคุณท่วมหัวที่ท่านเลี้ยงมา ไม่อาจทำให้เธอกล่าวปฏิเสธได้ลง… เขมจิราทรุดนั่งลงบนเตียง เธอมองซองสีน้ำตาลด้วยหัวใจที่สั่นไหว เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องมีงานแต่งงานเกิดขึ้น เธอไม่สามารถทรยศผู้มีพระคุณได้ แม้จะรู้ว่าจะต้องเจอพายุร้ายโหมกระหน่ำซัดสาดใส่ไม่หยุด “เข็มทำอย่างที่พี่เชนทร์ต้องการไม่ได้จริงๆค่ะ ขอโทษนะคะ” เขมจิราพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินลุกขึ้นเพื่อเข้าห้องน้ำอาบน้ำนอน เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมเพื่อเข้าพิธีแต่งงาน แม้จะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เจ้าบ่าวจะมาร่วมพิธีหรือไม่… ด้านราเชนทร์เมื่ออาละวาดข่มขู่หญิงสาวแล้ว เขาก็ขับรถออกจากบ้านไปด้วยความเร็ว จุดมุ่งหมายคือผับหรูแห่งหนึ่งใจกลางเมือง เมื่อเดินทางมาถึง เขาก็เข้าไปด้านในนั่งโต๊ะประจำของเขาทันทีพร้อมกับสั่งเครื่องดื่มที่แรงที่สุดของผับมาดื่มอย่างไม่ยั้ง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องนึกถึงเรื่องงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ เสียงเพลงในผับดังกระหึ่มอย่างต่อเนื่อง ผู้คนชายหญิงต่างพากันเต้นอย่างเมาส์มันโดยไม่สนใจโลกภายนอก และแล้วเกศรินแฟนสาวของเขาก็มาถึงเวลาตามนัด เกศรินมาในชุดแหวกอกสีแดงเพลิงเว้าหลังลึกลงไปถึงสะโพก รูปร่างเธอเย้ายวน อกเป็นอก เอวเป็นเอว ใครเห็นก็ต้องเหลียวหลังมองด้วยความตะลึง “เชนทร์ค่ะ..” เสียงดัดจริตแบบนี้ ทำให้ราเชนทร์ที่นั่งดื่มอยู่นั้นเหลือบตามอง เมื่อเห็นว่าเป็นแฟนสาว เขาก็คว้าหล่อนเข้าไปกอด และพูดว่า “ทำไมคุณมาช้าจัง คุณรู้ไหมผมมานั่งรอคุณนานแล้วนะ..” “นี่คุณเมาเหรอคะ” เกศรินไม่ขัดขืน หล่อนยืนกระแซะนั่งหมิ่นบนขาของชายหนุ่ม “ผมไม่เมา!” ราเชนทร์พูดลิ้นพันกันชิดซอกคอระหง “ไปค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ นี่คุณเมามากแล้วนะคะ ลุกขึ้นสิคะ” เกศรินประคองชายหนุ่มพาเดินออกไปจากผับทันที “ไปพักที่คอนโดของคุณนะ ผมไม่อยากกลับบ้าน” เมื่อเข้าไปนั่งในรถ ราเชนทร์ก็บอกแฟนสาว “ได้สิคะ เดี๋ยวเกศจะจัดหนักจัดเต็มให้เชนทร์หายเมาเลยดีไหมคะ” หล่อนพูดพลางส่งสายตายั่วยวนให้กับชายหนุ่ม “อย่ายั่วกันสิ ไม่งั้นมันจะไม่ถึงห้องพักนะ” ราเชนทร์พูดพลางรั้งร่างบางยั่วเย้ามาบดขยี้ริมฝีปาก ซึ่งเกศรินก็ตอบสนองกลับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน “พอก่อนค่ะเชนทร์ เกศว่าเราไปถึงห้องก่อนดีกว่าไหมคะ ตรงนี้มันไม่เหมาะนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าอายเขาตายเลย” เกศรินแกล้งขัดขืน ทำเป็นหญิงไร้เดียงสา “โอเค” ราเชนทร์พยักหน้าชิดทรวงอกอิ่ม เขาผละจากร่างนุ่มนิ่ม ปล่อยให้เกศรินขับรถ.. เมื่อมาถึงห้องทั้งคู่ก็ตรงเข้าไปยังห้องนอน เขาทั้งสองช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็วและกอดจูบกันอย่างเร่าร้อน ซึ่งราเชนทร์ถึงจะเมามากแค่ไหน เขาก็ไม่ลืมที่จะใส่เครื่องป้องกัน “กึกกักๆ” เสียงเตียงกระทบผนังห้องสั

เล่ห์รักนายกรัฐมนตรี my love presiden (ต่อภาคจาก เล่ห์ลวงมาเฟียแค้นรัก)

เล่ห์รักนายกรัฐมนตรี my love presiden (ต่อภาคจาก เล่ห์ลวงมาเฟียแค้นรัก)

โรแมนติก

5.0

คำโปรย ริชาร์ด เคาน์ซิคาโด้ ชายหนุ่มรูปหล่อตัวใหญ่สูงร้อยแปดสิบห้า พ่อรวยและเป็นลูกผู้ดีเก่า เพราะเขาคือ ลูกชายคนโตของเดวิดกับกล้วยไม้ เขาเติบโตมาด้วยความรักล้นเหลือจากครอบครัวและเขาเจริญรอยตามเดวิดที่เคยเป็นอดีตนายกรัฐมนตรีของฝรั่งเศสมาแล้ว เขาจะพิสูจน์ให้เห็นว่าสายเลือดไม่สำคัญเท่ากับการเลี้ยงดู หนุ่มหล่อพ่อรวยคนนี้ยังเป็นถึงนายกรัฐมนตรีอายุน้อย จึงมีทั้งคนที่ชื่นชอบ และคนที่เกลียดชัง งานก็ต้องทำให้ทุกคนเห็นความสามารถ เรื่องความรักก็ต้องจัดการ แต่แม้จะมีสาว ๆ มากมายเพียงใด ในหัวใจของเขาก็มีเพียง ยูริ อัชลันบิน คนเดียวเท่านั้น ยูริ พลเมืองไร้สถานะเชื้อชาติ แม่ของเธอเป็นชาวมาเลเซียและเป็นหญิงขายบริการส่วนพ่อไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่จู่ ๆ เธอก็ได้เป็นเพื่อนกับแคทริน นั่นทำให้ได้เจอกับพี่ชายของเพื่อน แม้จะดีใจที่ได้อยู่ใกล้ชิดชายคนที่เธอแอบรัก แต่เพราะรู้ฐานะตัวเองดี ทำให้เธอปิดกั้นหัวใจมาตลอดจนกระทั่ง… ตอนนี้ เธอคือ ยูริ เคาน์ซิคาโด้ (มาร์โก) น้องสาวต่างพ่อของแม่ แมทธิว มาร์โก มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ของอิตาลีที่เป็นน้องเขยของริชาร์ด แถมเธอยังเป็นหลานของเดวิดอีกด้วย นั่น ทำให้กวางตัวน้อยของริชาร์ด กลายเป็นลูกเสือที่พ่อเสืออย่าง แมทธิวหวงมาก แต่ริชาร์ถือคติว่า ไม่เข้าถ้ำลูกเสือแล้วจะได้ลูกเสือมาได้อย่างไร แต่ตอนนี้เขาจะต้องจัดการทั้งงานและสาว ๆ คนเก่าออกไปให้หมดก่อน.. แล้วเขาจะใช้ทุกเล่ห์ที่มีพากวางน้อยกลับมาให้ได้…..

เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

เล่ห์ลวงบ่วงรักเมษา

โรแมนติก

5.0

เพี้ยะ เพี้ยะ...!! กังสดาลยังยืนจ้องหน้าเมษา แล้วยกเรียวมือกางออกข่วน และตบลงไปบนผิวแก้มสีแทนนั่น สองสามที สลับซ้ายขวา “กังสดาล!!” ใบหน้าเข้มสะบัดหันไปตามแรงตบ เขาค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบรอยนิ้วมือบนผิวไปมา ลิ้นเรียวใหญ่เลียเลือดตรงมุมปาก แววตาสีนิลเปล่งประกายแดงโรจน์ ค่อยๆ หันมองร่างบางที่ยืนตัวสั่นเทา “กะ…เกลียดนัก คนใจเลว!” ทำใจกล้าเปล่งเสียงเขียวสะบัดใส่ พร้อมทั้งไม่ยอมขยับร่างถอยหนี ถึงจะมีความหวาดกลัวต่อสายตาเพชฌฆาตคู่นั้น “คำก็เลว สองคำก็เกลียด ดี… ฉันจะทำให้เธอเกลียดฉันไปจนตลอดชีวิต ยัยเด็กร่าน!!!” คนร่างโตก้าวเดินย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่ยังยืนอวดดีปากเก่ง “ยะ…อย่าเข้ามานะ” ใบหน้าซีดกลัวคนตรงหน้า กังสดาลขยับปลายเท้าก้าวเดินถอยหนี เบี่ยงตัวหวังจะวิ่งหนีเขาไปยังห้องของมารดา “มานี่! วันนี้ฉันจะเลวให้เธอเห็น” เมษาเดือดดาล ใบหน้าถมึงทึง ยามนี้หลานสาวไม่คิดที่จะเอ่ยชื่อของเขาเอาเสียเลย คนตัวโตเดินตามรอยเท้าของเจ้าหล่อน แววตาสีนิลเปล่งประกายแดงโรจน์จับจ้องอยู่ที่ร่างบางด้วยความโกรธ ขืนเขามองนานๆ ร่างบางตรงหน้าอาจจะเป็นเถ้าถ่านแน่ เขารีบคว้าข้อมือเรียวบางกำกระชับแน่น ออกแรงกระชากให้หญิงสาวเข้ามาปะทะหน้าอก พร้อมทั้งโน้มใบหน้าลงบนช่วงลำคอระหง เรียวปากหยักซุกไซ้จูบสัมผัสไปตามผิวขาวนวลบนหัวไหล่ ปลายจมูกโด่งคมสันดมดอมกลิ่นจากผิวหอมตรงร่องทรวงอกอย่างบ้าคลั่ง “กรี๊ดดดด... ปล่อยเดี๋ยวนี้! คนเลว…เลวที่สุด ได้ยินไหม… ฮือออๆ” กังสดาลส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เธอหวาดกลัวเขา “เธอตายแน่ กังสดาล!” เสียงอันทรงพลังเปล่งออกมาอย่างน่ากลัว ตุ้บตับๆ… ผลั๊วะๆ… มือเรียวสวยข้างขวายกขึ้นผลักดันใบหน้าเขาให้ออกจากทรวงอก และอีกข้างก็ตบตีขีดข่วนไปตามหัวไหล่ ลำตัวและแผ่นหลังของเขา “หึๆ ฉันเลวได้แน่ คืนนี้แหละ... ฉันจะยัดเยียดความเลวร้ายให้กับเธอ ยัยผู้หญิงร่าน!!” เมษาเค้นเสียงเยือกเย็นจนสาวเจ้าหนาวเยือกเข้าไปในกระดูกสันหลัง เรียวปากหนายังซุกไซ้สัมผัสทั้งดูด ทั้งเล็มผิวขาวตามต้นคอระหง และยังไล่เลียผิวผ่องไปตามเรียวคางงาม

เงารักของนายไอศูรย์

เงารักของนายไอศูรย์

โรแมนติก

4.5

“ฮืออ ฉันเจ็บ ไอ้คนสารเลว!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!” ความสาวบริสุทธิ์ถูกทำร้ายทำให้เธอเจ็บร้าวหัวใจไม่อาจกลั้นเสียงสะอื้นและออกคำสั่งแกมขอร้องเขา “เก่งนักไม่ใช่เหรอ ร้องไห้ทำไม” แม้จะรู้สึกสะใจ แต่ลึกๆ แล้วก็อดสงสารและรู้สึกผิดไม่ได้ ทีแรก ไอศูรย์คิดว่าเธอจะช่ำชองเสียอีก ไม่คิดว่าจะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องแบบนี้ “ฉันเกลียดคุณ ไอ้สารเลว ชาติชั่ว!!” ทันทีที่พูดจบ ขวัญฤดีก็ต้องกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน เมื่อไอศูรย์กระแทกความใหญ่โตใส่โดยที่ไม่มีคำว่าปรานีจนเธอสลบไปในที่สุด “อย่าเพิ่งตายนะ ตื่นขึ้นมารับรู้สิว่าฉันกำลังย่ำยีเธอ” ไอศูรย์หยุดชะงักเมื่อเห็นร่างน้อยไม่ตอบสนอง ไม่เข้าใจว่าทำไมอยากอ่อนโยนกับเธอ เขาจึงนอนทับโน้มหน้าเข้าหา จับหน้าเธอแล้วจูบริมฝีปากอิ่ม ปลายลิ้นลากไล้ลงมาที่ซอกคอระหงก่อนจะขบเม้มฝากรอยรักไว้ จากนั้นจึงลากลิ้นเลียลงมารอบดอกบัวคู่งาม ‘อื้อ ทุกส่วนสัดของเธอหอมหวานเหลือเกินขวัญฤดี’ เขาคิดพลางดูดดอกบัวคู่งามอย่างกระหายหิว แล้วลากลิ้นลงมาชิมกุหลาบงาม ‘ทำไมถึงได้หวานจับใจขนาดนี้นะ’ ชายหนุ่มสูดดมกลิ่นสาบสาวแล้วกลืนกินน้ำหวานผสม ผสานเลือดสาวบริสุทธิ์รสชาติละมุนทุกหยาดหยด “อยะ อย่า” และถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่รู้สึกตัว แต่ร่างกายกลับตอบรับสัมผัสเขาได้ดีทุกสัดส่วน ไอศูรย์กินน้ำหวานสีใสจากกุหลาบงามอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมงอย่างเอร็ดอร่อย แล้วจึงค่อยขยับกายลุกขึ้นนั่ง จับความแข็งแรงถูไถตามร่องเนื้อบวมเป่ง ดันเบาๆ เข้าไปในตัวเธออย่างอ่อนนุ่มละมุน ก่อนขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ จากนั้นก็ถี่ขึ้นเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ สุดท้ายก็ปล่อยธารรักสีขาวขุ่นเข้าไปในร่างบางทุกหยาดหยดอย่างลืมตัว...

รักร้ายสามีอสูร (ซีรีส อสูรซ่อนรัก เล่ม4)

รักร้ายสามีอสูร (ซีรีส อสูรซ่อนรัก เล่ม4)

โรแมนติก

5.0

“ไอ้คนเลว! ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!” ด้านนุดีเมื่อเห็นหน้าวัลลภ เธอก็พ่นวาจาด่าหยาบคายใส่ทันที “จะลงนรกอยู่แล้วยังจะมาทำปากดีอีกนะ” วัลลภดันร่างบางให้หันหลังแล้วแก้เชือกที่มัดมือของเธอออก บังคับด้วยดวงตาถมึงทึงให้นุดีลุกขึ้น แต่กลับเป็นเขาเองที่อุ้มเธอออกจากรถ “โอ๊ยย!! ไอ้บ้า!! ฉันเจ็บนะ!!” เมื่อถูกปล่อยให้ยืน นุดีที่ไม่ทันได้ทรงตัวดีก็เซถลาชนข้างรถล้มลงไปกองบนพื้นดินแข็งๆ “อย่ามาทำสำออย ลุกขึ้น!!” วัลลภไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บไหม เขาจับแขนเล็กกระชากอย่างแรงให้เธอยืนขึ้น “นายพาฉันมาทำอะไรในกลางป่าน่ากลัวแบบนี้” ดงป่าเขียวจนครึ้ม ต้นไม้สูงใหญ่ดำทมิฬหนาทึบ กิ่งก้านใบไหวไปตามลมผสมเสียงแปลกประหลาดร้องและวิ่งไล่กัดกันอยู่ในป่าหญ้าคาข้างทางทำให้นุดีกลัวจนหน้าซีด “นรกอเวจีไง อยากลงไปเล่นน้ำในกระทะทองแดงไหม” วัลลภก้มๆ เงยๆ อยู่หลังรถจึงไม่ได้ทันระวังภัยที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง นุดีเป็นอิสระจากสายตาของชายหนุ่ม เธอยิ้มหยันเมื่อเห็นไม้กำลังเหมาะมือ แล้วจับท่อนไม้ขึ้นมาฟาดใส่กลางหลังและหัวของชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย “แกไปคนเดียวเถอะ ไอ้คนถ่อย!! นี่แน่ะ!!” “โอ๊ยย!! ยัยบ้าเอ๊ย!! นี่เธอกล้าตีหัวฉันเหรอฮะ!!” วัลลภยกมือกุมหัว เขาเดือดเป็นน้ำร้อนเมื่อเห็นเลือดเปรอะมือทั้งสองข้าง “ฉันฆ่าแกแน่ ถ้าเข้ามาหาฉันแม้แต่ก้าวเดียว” นุดีกลัวเมื่อเห็นเลือดแดงฉานซึมออกมาจากศีรษะเขา ไหลเป็นทางผ่านหัวคิ้วเป็นปื้นหยดลงใส่เสื้อยืด เธอเสียงดัง ใช้ไม้ชี้หน้าขู่ชายหนุ่ม “เธอหรือฉันจะถูกฆ่ากันแน่!!” เลือดจากหัวไหลเป็นทางผ่านหน้าผากเข้าตา วัลลภจึงใช้หลังมือเช็ดออก เขาแสยะยิ้มร้ายกาจเมื่อเห็นชัดเจนว่า ตอนนี้หญิงสาววิ่งหัวซุกหัวซุนหนีเข้าป่า “กรี๊ดดด!!” นุดีวิ่งผ่านต้นไม้ใบหญ้าโดยที่ไม่ได้ดูหน้าดูหลังทำให้สะดุดขาตัวเองล้มกลิ้งไปกองบนพื้นดิน “ฉันว่าจะไม่รุนแรงกับเธอแล้วนะ!! นุดี แต่เธอรนหาเรื่องเอง” วัลลภกระโจนเข้าไปยืนดักหน้าหญิงสาวที่กำลังคลานหนี เขาคว้าแขนเล็กแล้วกระชากให้เธอลุกยืนเผชิญหน้ากัน “ถุย!! ไอ้ขยะ กะ...แกจะทำอะไรฉัน!!” นุดีก็ใช่จะยอม เมื่อได้ยืนอยู่ในอ้อมแขนกำยำ ใบหน้าของเธออยู่แค่ระดับราวนมของชายหนุ่ม หญิงสาวขัดขืน หยิกข่วนตามตัววัลลภ เขย่งปลายเท้าให้สูงจนดวงหน้าของเขาและเธออยู่ในระดับเดียวกันแล้วก็พ่นน้ำลายใส่หน้าหล่อ วัลลภกลายเป็นคนดุร้าย มือหนาหยาบกร้านเช็ดของเหลวออกจากแก้ม แล้วกางมือออกเหวี่ยงใส่ใบหน้างามซ้อนกันขวาซ้ายสุดแรงเกิด เผียะ!! เผียะ!! “กรี๊ดดด!!” ด้านนุดีไม่ทันตั้งตัว ถูกตบจนล้มกลิ้งไปนอนกองบนพื้นดินอีกครั้ง เธอเจ็บจนน้ำตาไหลจึงยกมือกุมแก้มที่แดงเป็นรอยนิ้วมือทั้งห้าแล้วค่อยๆ หันมองหน้าผู้ชายใจชั่ว ทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้ “ไอ้หน้าตัวเมีย!! แกตบฉันทำไม!!” “วันนี้แหละ ฉันจะทำให้เธอไม่มีศักดิ์ศรีของความเป็นคน” เสียงของปีศาจคำรามดังก้องป่า มือเพชฌฆาตคว้าข้อมือน้อยกระชากลากถูไปตามทางเล็กๆ ที่ข้างทางมีแต่ต้นหนามกับใบหญ้า “กรี๊ดดด!! ไอ้ผู้ชายป่าเถื่อน!! ทำไมแกต้องทำกับฉันแบบนี้!! ปล่อยฉันนะ!! ไอ้ชั่ว!! ฮืออ” นุดีถูกฉุดลากทั้งที่กึ่งนั่งกึ่งนอนไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยดินแข็งและหินก้อนเล็กๆ เสียงร้องโหยหวนของหญิงสาวดังก้องทั่วป่าทำให้คนงานชายสี่คนที่ได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้มารอที่กลางป่าแห่งนี้มองหน้ากัน แล้วหันไปมองเงาดำทมิฬสูงใหญ่เดินลากอะไรบางอย่างตรงมาหาพวกมัน “นะ นาย!!” พวกมันทั้งสี่ยืนตาค้างเมื่อสิ่งที่ฟุบอยู่ตรงหน้ามันนั้นเป็นหญิงสาว ขนาดถูกวัลลภทำร้ายเช่นนี้ก็ยังดูออกว่าเธอสวยและเซ็กซี่มาก “พวกมึงมีโทรศัพท์ไหม?” วัลลภยืนมือเท้าสะเอวมองนุดีกำลังช่วยตัวเองดึงชายกระโปรงผ้าลูกไม้ที่ถลกขึ้นจนเห็นต้นขาขาวผ่องสองข้างลงปิดเนื้อเปลือยของตัวเอง “มะ มีครับ” ไอ้ลูกน้องสี่คนไม่ได้มองหน้าวัลลภเวลาพูด เพราะจุดสนใจของพวกมันคือผู้หญิงของเจ้านาย ซึ่งเวลานี้ เธอคลานหนีไปนั่งชันเข่าอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ “พวกมึงถ่ายคลิปผู้หญิงคนนี้ไว้ ทำแบบนี้สิวะ ไอ้ห่า” วัลลภแยกเขี้ยวใส่นุดี เขาแย่งโทรศัพท์ของลูกน้องมาถือไว้ด้วยมือเดียวแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ มือข้างที่ว่างยื่นเข้าไปจับคางน้อยบีบจนปากของหญิงสาวห่อแล้วดันให้หันมาสู้กล้อง “คะ ครับ” พวกลูกน้องพากันทำหน้าหื่นเหมือนเจ้านายแล้วจ่อกล้องโทรศัพท์ทำตามคำสั่งของนาย “ไอ้ลภ!! แกบอกให้พวกสวะนี้หยุดถ่ายฉันเดี๋ยวนี้นะ!!” นุดีแย่งโทรศัพท์จากมือของวัลลภได้ก็เหวี่ยงเครื่องสื่อสารเฉียดหน้าของชายหนุ่มไปกระทบต้นไม้เสียงดัง เพล้งง!! “พวกมึงเตรียมเก็บภาพทุกช็อตไว้เลยนะ กูจะเล่นเป็นพระเอกคาวบอยควบม้าให้พวกมึงดู” แววตาดุจเสือร้ายหันขวับมองไอโฟนรุ่นใหม่กองเป็นเศษขยะอยู่ข้างต้นไม้ วัลลภกระตุกยิ้ม หันกลับมามองมือสองข้างที่กำกระชับคอเสื้อเปิดไหล่ของนุดี แล้วกระชากจนขาดเป็นสองส่วนเผยให้เห็นอกอิ่มขาวผ่องล้นออกมาจากบราไร้สาย “ว้ายย!! อย่าทำฉัน ฮืออ” นุดีรีบยกแขนข้างเดียวกอดตัวเองไว้ ส่วนอีกข้างทุบตี หยิกข่วนไปตามตัวของเขาอย่างบ้าคลั่ง “พวกมึงอย่าลืมถ่ายวิดีโอนะโว้ย!! กูจะแสดงหนังสดกับยัยนี่ในกระท่อม” สายตาของลูกน้องมองนุดีอย่างหื่นกระหายทำให้วัลลภรีบฉุดให้เธอเข้ามาซบหน้าอก แล้วอุ้มคนตัวน้อยขึ้นพาดบ่า “ไอ้คนเลว!! ฉันเกลียดแก!! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!!” นุดีอับอายจนอยากจะทำให้ชายหนุ่มเจ็บปวดมากที่สุด จึงทำร้ายเขาโดยการทุบๆ ที่หัวไหล่และจะกัดหลังเขาอีกครั้ง “ถ้าเธอกัดฉันอีก เธอได้มีผัวเป็นกรรมกรแบกหามหลายคนแน่!!” โครมม!! ก่อนที่วัลลภจะถีบประตูกระท่อมให้เปิดกว้างนั่นเขาได้คำรามเสียงเหี้ยมขู่เธอ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนี้รักหมอสาว

หนี้รักหมอสาว

ปีศาจชอนซา
5.0

บทนำ หมอพุฒตาล ศัลยแพทย์ทั่วไป เรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง เธอกลายเป็นหมอผ่าตัดมือหนึ่งของโรงพยาบาล ด้วยชีวิตที่คิดอุทิศให้กับวงการแพทย์ ทำให้หมอพุฒตาลไม่เคยข้องแวะกับชายใด แม้จะมีหนุ่มเข้ามาจีบไม่เว้นวัน เมื่อบิดาของเธอเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ เพราะการผ่าตัดที่ล่าช้า เนื่องมาจากช่วงเวลานั้น ขาดหมอเฉพาะทาง เหตุผลนี้จึงเป็นแรงผลักดัน ทำให้เธอตั้งใจเรียนศัลยแพทย์ จนฝีมือด้านการผ่าตัดการวินิจฉัยโรคของหมอพุฒตาล เป็นที่ยอมรับของเพื่อนหมอ และคนไข้ที่มารับการรักษา เมื่อเธอทำงานได้สองปีสิ่งที่ไม่คาดฝันกับชีวิตก็เกิดขึ้น เมื่อมารดาเข้ามาหาเธอถึงห้องพักแพทย์ในโรงพยาบาล สิ่งที่มารดาต้องการคือการให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อน เมื่อนางกู้ยืมเงินเขามาส่งเสียให้เธอเรียน ใครเล่าจะรู้ว่าหมอมือหนึ่งอย่างเธอ จะต้องมาแต่งงานใช้หนี้ผู้ชายที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เงินสิบล้านกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัวทางเลือกของหมอพุฒตาล คือการแต่งงานกับชายแปลกหน้าเพียงเท่านั้น เตชิน หนุ่มไฮโซรูปหล่อ เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำเรอ เขามองความรักเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เที่ยวเตร่ไปวันๆ ส่วนธุรกิจของครอบครัวเขาทิ้งให้เตชิต พี่ชายเพียงคนเดียวรับผิดชอบ ความอดทนของผู้เป็นมารดาได้สิ้นสุดลง เมื่อเตชินเที่ยวเตร่ไม่เอาการเอางาน นางจึงยื่นคำขาดด้วยการให้เขาแต่งงานกับหมอพุฒตาล เตชินฟังแค่ชื่อของเธอ เขาถึงกับขำออกมา ชายหนุ่มไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงเฉิ่ม ๆ แบบนั้นเป็นอันขาด ที่สำคัญเขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เมื่อมารดายื่นคำขาดคือการริบทรัพย์ ทั้งบัตรเครดิตและรถสปอร์ตคันหรู เมื่อไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มจำใจยอมตกลงแต่งงาน ซึ่งแน่นอนผู้หญิงคนนั้นต้องทนเขาไม่ได้ และเธอต้องขอหย่าภายในสามเดือน เขาจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้เธอดู เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรวิ่งเข้ามาในกองเพลิง ที่เขาก่อเอาไว้ เพราะมันพร้อมที่จะเผาเธอให้มอดไหม้ไปในพริบตา!! ************************* ฝากภาค 2 รุ่นลูก ด้วยนะคะ บำเรอรักคุณหมอจ้า*************

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

Happy ที่โสดอีกครั้ง

Happy ที่โสดอีกครั้ง

STARMOON PTE. LTD.
4.9

แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

หยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
รอยอสูร (ซีรีส อสูรซ่อนรัก เล่ม1)
1

บทที่ 1 chapter1

15/01/2022

2

บทที่ 2 chapter2

15/01/2022

3

บทที่ 3 chapter3

15/01/2022

4

บทที่ 4 chapter4

15/01/2022

5

บทที่ 5 chapter5

15/01/2022

6

บทที่ 6 chapter6

15/01/2022

7

บทที่ 7 chapter7

15/01/2022

8

บทที่ 8 chapter8

15/01/2022

9

บทที่ 9 chapter9

15/01/2022

10

บทที่ 10 chapter10

15/01/2022

11

บทที่ 11 chapter11

15/01/2022

12

บทที่ 12 chapter12

15/01/2022

13

บทที่ 13 chapter13

15/01/2022

14

บทที่ 14 chapter14

15/01/2022

15

บทที่ 15 chapter15

15/01/2022

16

บทที่ 16 chapter16

15/01/2022

17

บทที่ 17 chapter17

15/01/2022

18

บทที่ 18 chapter18

15/01/2022

19

บทที่ 19 chapter19

15/01/2022

20

บทที่ 20 chapter20

15/01/2022

21

บทที่ 21 chapter21

15/01/2022

22

บทที่ 22 chapter22

15/01/2022

23

บทที่ 23 chapter23

15/01/2022

24

บทที่ 24 chapter24

15/01/2022

25

บทที่ 25 chapter25

15/01/2022

26

บทที่ 26 chapter26

15/01/2022

27

บทที่ 27 chapter27

15/01/2022

28

บทที่ 28 chapter28

15/01/2022

29

บทที่ 29 chapter29

15/01/2022

30

บทที่ 30 chapter30

15/01/2022

31

บทที่ 31 chapter31

15/01/2022

32

บทที่ 32 chapter32

15/01/2022

33

บทที่ 33 chapter33

15/01/2022

34

บทที่ 34 chapter34

15/01/2022

35

บทที่ 35 chapter35

15/01/2022

36

บทที่ 36 chapter36

15/01/2022

37

บทที่ 37 chapter37

15/01/2022

38

บทที่ 38 chapter38

15/01/2022

39

บทที่ 39 chapter39

15/01/2022

40

บทที่ 40 chapter40

15/01/2022