ข้ามเวลามาทั้งที่ ทำม่ายยย...ทำไมเขาไม่รวยเหมือนคน อื่นมั้งว่ะ...นี้อะไรลืมตามาทั้งที่แม้แต่ข้าวจะกินสักเม็ดยังไม่มีเลย!! โอ้พระเจ้า...ท่านรังแกกันเกินไปแล้ว!!
อ่ะเดะ?
ตรงหน้านี้มันคืออะหยังว่ะ?
บ้านไม้แบบจีน? เตียงนอนแบบจีน? หมอนแข็งๆแบบจีน อะไรๆก็จีน?
มันเกิดอะไรขึ้นกับกูว่ะเนี่ย!!!!!
.
..
...
ชีวิตนี้มันช่างซับซ้อน ตัวเราก็รู้ดีนะว่าเพิ่งตายมา จำได้ตรึงใจว่าเพิ่งสะดุดเส้นขาวบนทางม้าลาย แล้วเจอรถชนตายแบบฉับพลัน.... แค่นั้นเองงงงง
ช่างเป็นการตายที่น่าประทับใจ!!
.
..
เฮ้อ~~~
มองไปทางไหนก็ไม่คุ้นเคย?
ไหนละสวรรค์ นรกล่ะ? หรือนี้คือสวรรค์ช่วงเทศกาลตรุษจีนกัน สภาพแวดล้อมในห้องล้วนตกแต่งแบบจีนโบราณ เหมือนที่เคยเห็นในหนังซีรีย์ ในห้องที่ขนาดไม่ได้กว้างนักมีข้าวของเครื่องใช้นิดเดียว แค่เตียงไม้เก่าๆ โต๊ะติดหน้าต่างบนนั้นมีหนังสือประมาณสามสี่เล่ม และพู่กันแบบจีน อ๊ะ!! แถมให้อีกอย่างมีหวีไม้อีกอันด้วย! ของเยอะจริงๆ
ปลิว~~~
แซก แซก~~~
...
เฮ้อ!! ขอถอนหายใจอีกครั้ง
ลืมแนะนำตัวเองไป ผมชื่อลู่เหลียน จิ่นลู่เหลียน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าร่างนี้ชื่ออะไร มันไม่มีความทรงจำในหัวเหมือนกับนิยายวายที่เคยไปยืนอ่านในร้านหนังสือ และผมก็ต้องรีบทำความเข้าใจไม่งั้นคงได้ตายอีกรอบจากการไม่ยอมรับความจริง
พรูด~~~~
หลังจากทำใจให้สงบแล้วมองรอบตัวอีกครั้ง มันคงไม่ใช่สวรรค์แล้วล่ะ ทุกอย่างในนี้ล้วนเป็นของเก่า ไม่ใช่ของเก่าล้ำค่าแต่เป็นเครื่องเรือนเก่าในครอบครัวยากจน ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นยัง สรุปแล้วผมไม่น่าจะอยู่ในโลกเดิมตามที่เข้าใจ และจากชุดที่ใส่เป็นเสื้อผ้าแบบจีนสีซีดจาง เนื้อผ้าค่อนข้างหยาบเลยที่เดียว แสดงว่าเจ้าของร่างนี้ฐานะคงไม่ดีเท่าไหร่
แง แงๆๆ
มิหนำซ้ำยังมีเสียงเด็กร้องอีก อืมๆคงน่ารักน่า...
เอ๊ะ! เด็ก?
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าก้าวออกจากห้องไปอย่างว่องไว มือเรียวเปิดผ้าที่ห้อยไว้ใช้ปิดประตูออกก็เจอกับเปลขนาดเล็กที่ขยับดุกดิกไปมา พร้อมเสียงร้องโยเย
เท้าเล็กรีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ ชะโงกหน้าลงไปดูในเปล ลู่เหลียนถึงชะงัก โอ้!!พระเจ้า...ตายแล้วเกิดใหม่คงไม่สมใจท่าน ยังต้องแถมเด็กมาด้วยเหรอครับถามจริงงงงงง!!!
ปล. เป็นเรื่องแรกที่แต่งฝากน้องไว้ในอ้อมกอดทุกคนด้วยนะคะ (◍•ᴗ•◍)