นั่งรีวิวนิยายอยู่ดีๆ จ้าวลี่หลินก็ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นนางร้ายในนิยายตรงหน้า สวรรค์ข้าเพียงด่านางร้ายผู้นี้ไปสองสามประโยคเท่านั้น เหตุใดต้องกลั่นแกล้งกันถึงเพียงนี้ แล้วสามีผู้นี้มิใช่ว่าเขาคือแม่ทัพผู้เก่งกาจหรือไร เกิดอะไรขึ้นจึงได้มาเป็นชาวสวนแบบนี้ แต่ถึงจะถูกไล่ออกมาเป็นชาวสวนแล้วอย่างไร ไม่ได้เป็นขุนนางก็เป็นคนร่ำรวยได้ มีเงินย่อมมีอำนาจมิใช่หรือ แต่หากอยากกลับไปยิ่งใหญ่อีกครั้งก็ต้องฟังภรรยาอย่างข้า สามี...อยากรวยต้องช่วยข้าทำสวน
"อื้อ..." เสียงครางดังออกมาจากหญิงสาวที่นอนเขย่าไปตามแรงเคลื่อนของม้า แสงแดดจากท้องฟ้าสาดลงมากระทบใบหน้า นางลืมตาขึ้นมาช้า ๆ แต่แล้วก็ต้องปิดตาลงไปใหม่อีกครั้ง
"น้ำ..หิวน้ำ"
"หิวก็ลุกขึ้นมากิน ที่นี่ไม่มีบ่าวคอยรับใช้เจ้าหรอกนะ" ร่างอรชรขมวดคิ้วขึ้น เธออยู่คนเดียวที่ห้องนี่นา แล้วนั่นเสียงใครกัน หญิงสาวรีบผุดลุกขึ้น อาจเพราะลุกเร็วจนเกินไป จึงเกิดอาการเวียนศีรษะ เธอยันตนเองบนพื้นแข็ง ๆ ปรับลมหายใจเข้าจนเข้าที่ แล้วจึงหันไปมองรอบ ๆ
ดวงตาเรียวเบิกกว้างตกใจจนหน้าเผือดสี มือเรียวยกขึ้นมาหยิกที่แขนเล็ก ๆ เธอต้องฝันไปแล้วแน่ ๆ เซียวลี่หลินตื่นสิ ตื่นเดี๋ยวนี้ แต่ไม่ว่าอย่างไรความจริงตรงหน้าก็ทำให้เธอหวาดกลัวเหลือเกิน
"โอ๊ย!!..ทำไมเจ็บล่ะ..ทำไมหยิกตัวเองแล้วเจ็บ นี่กำลังฝันอยู่ใช่ไหม" ต้นแขนแดงเป็นรอยเล็บความเจ็บแล่นขึ้นไปถึงหัวใจ บ่งบอกว่าไม่ได้ฝัน ภาพตรงหน้านี้มิใช่ผนังห้อง แต่เป็นต้นไม้ที่กำลังเคลื่อนออกไปช้า ๆ เธอก้มลงไปมองก็เห็นว่าตนเองนอนอยู่บนเกวียน ใช่แล้ว!!..เป็นเกวียนที่ขนของมาเต็มคันรถ แล้วเสียงห้วนเมื่อสักครู่เล่า เป็นเสียงใครกัน เซียวลี่หลินหมุนตัวหันไปด้านหน้า ก็เห็นแผ่นหลังกว้างที่เปียกไปด้วยเหงื่อ
"คุณเป็นใครคะ" เสียงหวานสั่นเครือเบาจนไม่เหมือนเสียงตนเอง
"คุณอะไรของเจ้า..เป็นบ้าไปแล้วหรือ อย่าได้คิดเล่นลูกไม้กับข้าอีก ครั้งนี้หากเจ้าหนีไป ข้าจะปล่อยให้พวกโจรข่มเหงเจ้าเสีย อย่าหวังว่าข้าจะไปช่วยอีกเลย" ร่างอรชรทรุดตัวลงไปกองกับพื้นไม้แข็ง ๆ ภาพต่าง ๆ ไหลเข้ามาฉากต่อฉาก หญิงสาวยกมือขึ้นกุมศีรษะตนเองและร้องครางออกมา ทว่าบุรุษร่างสูงใหญ่ที่กำลังบังคับม้าลากเกวียนมิได้หันมาเหลียวแลเลยสักนิด
นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน เหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เซียวลี่หลินไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ นางมิใช่สตรีชั่วร้ายผู้นี้ นางมิได้แซ่จ้าว แต่นางแซ่เซียว ต่อให้มีนามเช่นเดียวกัน แต่กลับไม่ใช่คนเดียวกัน น้ำตาไหลออกจากดวงตา นี่หาใช่ความฝัน หากเป็นความฝันนางจะไม่รู้สึกเจ็บเลย แต่นี่นางเจ็บทั้งร่างกายยังมีบาดแผล คงเป็นก่อนหน้านี้ที่ร่างเดิมหนีจากสามีตนเอง ลู่ชุน!!..ใช่แล้ว ลู่ชุนเป็นพระเอกของเรื่องนี้ และนางก็เป็นตัวร้ายที่ทำให้เขาต้องถูกไล่ออกจากจวน ทว่าความเดิมในนิยาย วันที่สองผัวเมียเดินทางออกจากจวนสกุลลู่ จ้าวลี่หลินแอบนัดกับคนรักเอาไว้ว่าจะหนีไปด้วยกัน ทว่าตอนที่นางแอบหนีไปยามที่ลู่ชุนเผลอ นางโชคไม่ดีนัก ถูกคนรักหักหลังไม่มาตามนัด ตนเองก็ถูกโจรป่าหมายจะข่มเหง ความจริงตัวร้ายของเรื่องจะต้องตายในตอนนี้แล้ว แต่เหตุใดจึงยังไม่ตาย เหตุใดนางจึงได้ทะลุมิติมาเข้าร่างตัวร้ายนางนี้ด้วย
ก่อนหน้านั้นเซียวลี่หลินกำลังอ่านนิยายเรื่อง "ลวงรักแม่ทัพใหญ่แห่งหนานเย่" เป็นนิยายเรื่องล่าสุดของนักเขียนนามปากกาต้ายวี่ นางกำลังอ่านไปได้แค่ไม่กี่ตอน ก็ถึงเวลานัดเจอกับเพื่อน ๆ ดังนั้นเซียวลี่หลินก็ต้องวิ่งออกจากบ้านไปหาเพื่อนนักรีวิวอีกสามคน ปกติแล้วพวกเธอจะนัดกันไปนั่งอ่านนิยายที่ร้านกาแฟ แอร์เย็นฉ่ำ ๆ อ่านไปด่าไปจะมีอะไรดีไปกว่านี้ ทั้งเพื่อนก็คอเดียวกัน บางฉากยังช่วยกันวิจารณ์อีกด้วย
เซียวลี่หลินด่ากราดฮูหยินตัวร้ายภรรยาของลู่ชุนให้เพื่อน ๆ ฟังอย่างเมามัน เธอยังบอกอีกว่านอกจากสตรีผู้นั้นจะน่ารังเกียจแล้ว ยังหลงรักพี่ชายพระเอกที่เป็นตัวร้าย และนางนี่แหละที่เป็นต้นเหตุให้สามีต้องถูกไล่ออกจากจวน สวรรค์นางยังด่าไม่สะใจเลยนะ ร้านกาแฟก็ไฟดับเสียก่อน พวกเธอจึงได้แยกย้ายกันไป แต่ใครจะไปรู้แค่จะกลับไปอ่านต่อที่ห้องให้หนำใจ แต่อยู่ ๆ หัวใจเธอก็เจ็บปวดขึ้นมา จากนั้นภาพทุกอย่างก็ตัดไป ให้ตายเธอหัวใจวายเพราะด่าตัวร้ายมากเกินไปหรือนี่ เวรกรรมจริง ๆ แทนที่สวรรค์จะส่งให้มาอยู่ในร่างของฝูเจินที่เป็นนางเอกของเรื่อง แต่กลับมาอยู่ในร่างของจ้าวลี่หลินที่ชะตาขาดตายไปแล้ว คราวนี้จะทำเช่นไรดี คนที่ควรตายกลับไม่ตาย แล้วนิยายจะดำเนินไปทางไหนกัน โอ๊ย!!..
บทที่ 1 บทนำ
07/05/2025
บทที่ 2 กอดขาทองคำ
07/05/2025
บทที่ 3 หรือตั้งใจเฝ้า
07/05/2025
บทที่ 4 เสี่ยวไป๋เจ้าม้าดำ
07/05/2025
บทที่ 5 แน่ใจหรือว่านี่คือบ้าน
07/05/2025
บทที่ 6 ท่านอย่าเข้าใจผิด
07/05/2025
บทที่ 7 ซักผ้า
07/05/2025
บทที่ 8 ห้องอาบน้ำของจ้าวลี่หลิน
07/05/2025
บทที่ 9 ก้อนทอง
07/05/2025
บทที่ 10 ขายเครื่องประดับ
07/05/2025
บทที่ 11 กลับมาแล้ว
07/05/2025
บทที่ 12 ปล่อยวางอดีต
07/05/2025
บทที่ 13 ข้าหลับเจ้าจะเสียใจ
07/05/2025
บทที่ 14 อนุไป๋
07/05/2025
บทที่ 15 มนุษย์โง่เง่า
07/05/2025
บทที่ 16 ผักโตไว
07/05/2025
บทที่ 17 ปีศาจสาวของข้าผู้เดียว
07/05/2025
บทที่ 18 เก็บเกี่ยวผลผลิตรอบแรก
07/05/2025
บทที่ 19 ภรรยาของพี่ชุน
07/05/2025
บทที่ 20 สามีกลับมาแล้ว
07/05/2025
บทที่ 21 ซื้อที่ดินเพิ่ม
07/05/2025
บทที่ 22 ขึ้นเขา
07/05/2025
บทที่ 23 ล่าเจียว
07/05/2025
บทที่ 24 เสี่ยวไป๋ไถดิน
07/05/2025
บทที่ 25 น้ำพริกเผา
07/05/2025
บทที่ 26 โรงเรือนปลูกผัก
07/05/2025
บทที่ 27 เตรียมเสบียง
07/05/2025
บทที่ 28 ปลูกผักท่ามกลางหิมะ
07/05/2025
บทที่ 29 หมู่บ้านอู่ยวนประสบภัย
07/05/2025
บทที่ 30 รับของแจกหลายรอบ
07/05/2025
บทที่ 31 ตกน้ำ
07/05/2025
บทที่ 32 ถีบไม่ใช่ผลัก
07/05/2025
บทที่ 33 เสี่ยวไป๋ชำระแค้นให้นายหญิง
07/05/2025
บทที่ 34 หยวนหยวน
07/05/2025
บทที่ 35 ข้ามิใช่ปีศาจ
07/05/2025
บทที่ 36 คุกเข่าอีกครั้ง
07/05/2025
บทที่ 37 เหม็นสามี
07/05/2025
บทที่ 38 สงคราม
07/05/2025
บทที่ 39 เร็วเกินไปหรือไม่
07/05/2025
บทที่ 40 ชาวบ้านอพยพ
07/05/2025
หนังสืออื่นๆ ของ ต้ายวี่
ข้อมูลเพิ่มเติม