Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
จำนนรัก จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ

จำนนรัก จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ

เนื้อนวล

4.9
ความคิดเห็น
255.6K
ชม
53
บท

เอโดเกล การ์รัสโซ่ มหาเศรษฐีพันล้านชาวตุรกี ชายหนุ่มเป็นน้องคนเล็กของตระกูลดังแห่งอิสตันบูล ความโสด อิสรภาพในชีวิตหนุ่มเปรียบประดุจทองคำที่เขาหวงแหนยิ่งกว่างูจงอางหวงไข่ แต่แล้วมันก็ต้องมาสั่นคลอนแทบพังทลายเพียงแค่ได้สบตากับแม่สาวใช้คนสวยญาติของพี่สะใภ้ใหญ่แห่งการ์รัสโซ่เพียงเท่านั้น นางฟ้าในคราบของสาวใช้ มันคือคำนิยามที่เขามีให้หล่อน แต่ถึงแม้จะรู้สึกสนใจคลั่งไคล้เพียงไหน กระนั้นทุกความรู้สึกกลับถูกซ่อนเร้นเอาไว้อย่างมิดชิดลึกสุดในก้นบึ้งของดวงใจกระด้าง และซ้ำร้ายกว่านั้นก็คือทุกสิ่งที่แสดงออกมานั้นมันตรงกันข้ามกับความต้องการของหัวใจอย่างสิ้นเชิง ลียาสาวใช้แสนอาภัพ หล่อนแอบใฝ่สูงลุ่มหลงผู้ชายเกินเอื้อมอย่างเอโดเกล การ์รัสโซ่จนหมดหัวใจ แต่ก็รู้ดีว่าเขาชิงชังขี้หน้าหล่อนมากแค่ไหน แต่ยิ่งพยายามอยู่ห่างๆ ก็มีเหตุการณ์ต้องให้ได้เข้าใกล้เสียทุกที และสุดท้ายก็ไม่อาจจะหักห้ามใจเอาไว้ได้ หล่อนตกเป็นจำเลยรักของเขาโดยที่ผู้ชายโอหังแสนเลือดเย็นคนนั้นไม่ได้ต้องการแม้แต่นิดเดียว

บทที่ 1 ตอนที่ 1

ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายที่เหยียบโลกทั้งใบเอาไว้ใต้ฝ่าเท้าได้อย่างง่ายดายเพียงแค่พลิกฝ่ามืออย่างเขา เอโดเกล การ์รัสโซ่ จะต้องมายืนอ้าปากค้างตะลึงพรึงเพริดกับความงดงามของสตรีหน้าไหนได้แบบที่กำลังทำอยู่ในขณะนี้

เรือนร่างอรชรในชุดราตรีสีทองอร่าม ขับผิวขาวนวลลออให้ผุดผ่องสวยสะพรั่ง ดวงหน้านวลเนียนงามประดุจนางสวรรค์ เส้นผมสีดำสนิทถูกปลดปล่อยให้สยายพลิ้วไหวอยู่เคียงบ่าขาวเปลือย ทรวดทรงองค์เอวอ้อนแอ้นชวนสนิทเสน่หา นัยน์ตากลมโตทอประกายหวานอมเศร้าเมื่อสบประสานมายังเขา

เอโดเกลสาบานกับตัวเองได้เลยว่าเขาไม่เคยรู้สึกกระหายหิวเรื่องบนเตียงรุนแรงแบบนี้มาก่อนเลย ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาร้อนเป็นไฟ ตื่นตัวอย่างบ้าคลั่ง และรู้สึกอึดอัดทรมานเพียงแค่ได้พิศมองเพียงภายนอกไม่กี่อึดใจเช่นนี้

แต่ลียา... แม่สาวใช้เจ้าเล่ห์ทำได้ หล่อนทำให้เขาคลั่งได้เสมอ เพียงแค่ได้สบสายตา และหล่อนก็ขยันทำมันเสียทุกครั้งยามที่เขาโชคร้ายต้องมาเผชิญหน้ากับหล่อน ซึ่งครั้งนี้ก็เช่นกัน

ชายหนุ่มกัดฟัน ขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูน เขาบอกกับตัวเองว่าลียาไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาควรจะแตะต้อง หล่อนไม่คู่ควรแม้แต่จะเป็นนางบำเรอชั่วข้ามคืนของเขาด้วยซ้ำ แต่ทำไมนะ ทำไมร่างกาย สมอง จิตวิญญาณมันถึงร่ำร้องอยากจะจับแม่นี่มาฟัดมากมายแบบนี้

หล่อนใช้เวทมนตร์อะไรกับเขานะ หรือว่าหล่อนเป็นแม่มด ใช่... นั่นแหละถูกต้องที่สุด ลียาจะต้องเป็นนังแม่มดชั่วร้าย หล่อนร่ายเวทมนตร์เสน่หาใส่เขา และก็ใส่ผู้ชายทุกคนที่หล่อนต้องการจะครอบครอง เจ้าของความคิดกำมือหนาแน่น จากนั้นก็ใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีอยู่ละสายตาจากร่างอรชรสมส่วนของยายแม่มดร้ายอย่างลียาได้สำเร็จ

“ถึงกับตะลึงเลยหรือเอดี้”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความขบขันของเดนิเรลพี่ชายฝาแฝดทำเอาเอโดเกลถึงกับหน้าแดงก่ำเพราะถูกจี้ใจดำเต็มๆ แต่คนอย่างเขาปากแข็งเป็นที่หนึ่งอยู่แล้วล่ะ เขาหันไปมองร่างอรชรของลียาซ้ำอีกครั้ง จากนั้นก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม

“พี่แดนก็รู้... ผู้หญิงของผมสวยกว่าแม่คนใช้นี่เป็นร้อยๆ เท่า”

เดนิเรลไหวไหล่น้อยๆ ขณะตวัดแขนโอบรอบเอวของดานีนภรรยาสุดที่รัก “นั่นมันก็ความคิดของนายพี่ห้ามอะไรไม่ได้หรอก แต่ยังไงซะคืนนี้จะมีผู้ชายจำนวนไม่น้อยที่จะวิ่งเข้าใส่ลียา คุณว่าจริงไหมดานีน” หันไปถามภรรยาเสียงนุ่มนวล และดานีนก็สนับสนุนทันที

“แน่นอนค่ะคุณแดน คืนนี้ลียาสวยมาก”

เอโดเกลตวัดสายตามองลียาอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันตอบในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเป็นจริงที่สุด

“ก็งั้นๆ แหละครับ”

“จริงหรือ เอดี้” เดนิเรลอมยิ้ม มองอย่างรู้ทัน แต่เจ้าน้องชายตัวแสบก็ยังยืนยันตามเดิม

“ครับ ผมไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องโกหกนี่ครับ”

เอโดเกลไหวไหล่น้อยๆ แสดงท่าทางไม่ใยดีอะไรกับแม่ผู้หญิงที่สวยงามปานนางฟ้าอย่างลียาออกมา เขาจะต้องไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ก็แค่สวย ก็แค่หุ่นดี ก็แค่น่าปรารถนา แค่นี้เอง เขาหาที่ไหนก็ได้ ชายหนุ่มพร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่ ความหวงแหนที่มีต่อหญิงสาวที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่ข้างกายของดานีนก็ยิ่งล้นยิ่งทะลัก บ้าชะมัด ทำไมเขาจะต้องรู้สึกบ้าบอแบบนี้ด้วยนะ ลียาก็แค่คนใช้ สาวใช้ต่ำต้อย แค่นั้นเอง แค่นั้นเองเอโดเกล!

“งั้นก็ตามใจ เอาล่ะ พี่ไปก่อนนะ งานเลี้ยงใกล้เริ่มแล้ว”

“ขอให้สนุกนะครับ”

“ขอบใจมาก ว่าแต่นายไม่เปลี่ยนใจไปด้วยกันแน่นะ” เดนิเรลอดไม่ได้ที่จะถามน้องชายซ้ำอีกครั้ง แต่เอโดเกลส่ายหน้ายืนยันคำเดิม

“ครับ ผมไม่ยอมไปงานเลี้ยง น่าเบื่อ ยิ่งอยู่ใกล้ๆ กับผู้หญิงที่ตัวเองเกลียดด้วยแล้ว ยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่”

ลียาสะอึกเพราะรู้ดีว่าเอโดเกลจงใจว่าตัวเอง แต่หล่อนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าซ่อนความขมขื่นเอาไว้ภายใน

“เกลียด? นายเกลียดใครกันเอดี้”

เอโดเกลไหวไหล่กว้างของตัวเองน้อยๆ “ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แดนพาภรรยากับ... สาวใช้ส่วนตัวไปงานเลี้ยงเถอะครับ”

เดนิเรลพยักหน้ารับน้อยๆ รั้งร่างอรชรของดานีนให้เดินตามออกไป ลียากำลังจะเดินตามทั้งคู่ออกไปเช่นกัน แต่น้ำเสียงกระด้างของเอโดเกลก็หยุดเท้าของหล่อนเอาไว้เสียก่อน หล่อนหยุดเดิน ตัวสั่นเทาเมื่อเจ้าของน้ำเสียงกระด้างลุกขึ้นยืนและเดินมาหยุดที่ด้านหลังของหล่อน

“คิดว่าแต่งตัวแบบนี้แล้วจะอ่อยผู้ชายได้ทั้งงานหรือไง”

สุดท้ายแล้วเขาก็ยังไม่เลิกดูถูกหล่อน ในสมองของเอโดเกลหล่อนคือตัวเชื้อโรคที่เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะเขี่ยมันทิ้ง น้ำตาที่พยายามซ่อนเอาไว้อดที่จะไหลซึมออกมาไม่ได้ หล่อนกัดปากแน่น และก็ไม่ยอมที่จะหันไปเผชิญหน้ากับผู้ชายจอมร้ายกาจอย่างเขา

“เงียบ... ที่เงียบนี่ก็เพราะสิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริงใช่ไหมล่ะ”

เขาเยาะหยันต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นอริ ซึ่งหล่อนก็ยังคงทนยืนนิ่งให้เขาทิ่มแทงด้วยคำพูดร้ายกาจอย่างไร้ทางต่อสู้

“คงคิดจะจับผู้ชายรวยๆ ในงานนี้ให้ได้สักคน เพื่อที่จะถีบตัวเองให้พ้นจากคำว่า ‘สาวใช้’ ใช่ไหมล่ะ ผู้หญิงอย่างเธอมันก็ดีแต่ใช้เนื้อตัวแลกกับเงินทอง หึ! แพศยา สารเลวที่สุด”

น้ำตาที่เพียงแค่ซึมขณะนี้มันไหลทะลักออกมาอาบแก้มทันที มือบางรีบยกขึ้นเช็ด และบังคับตัวเองให้พูดออกไป

“ถ้า... คุณเอดี้... มีธุระกับดิฉันแค่นี้... ดิฉันขอตัวค่ะ”

“ทำไม?!”

เขากระชากร่างอรชรให้หันกลับมาเผชิญหน้า มองดวงหน้างดงามด้วยสายตาที่ลุกเป็นไฟ

“จะรีบไปหาผัวในงานเร็วๆ ใช่ไหม”

หญิงสาวน้ำตาไหลพราก มองเขาอย่างผิดหวัง “ถ้าใช่... คุณเอดี้ก็ไม่มีสิทธิ์มาวุ่นวายกับดิฉันนะคะ เพราะมันเรื่องส่วนตัว โอ๊ย...!” ลียาร้องอุทานด้วยความเจ็บร้าวที่ต้นแขนเปลือยทั้งสองข้าง เมื่อถูกมือหนาที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าคีมเหล็กขยุ้มเต็มแรง

“ดิฉันเจ็บนะคะ ปล่อยเถอะค่ะ”

แทนที่ชายหนุ่มจะเห็นใจ ตรงกันข้ามกลับยิ่งเพิ่มแรงกดให้มากยิ่งขึ้น จากนั้นก็รั้งร่างอรชรที่หอมกรุ่นยิ่งกว่าดอกไม้ป่าทั้งสวนเข้ามาใกล้ และนั่นก็ทำให้บางส่วนของร่างกายตื่นผงาดขึ้นอย่างน่าตกใจ

“เจ็บสิดี จะได้หัดรู้จักร่านให้น้อยลงบ้าง อย่าลืมสิว่าเธอเป็นญาติของคุณรดา หัดรักษาชื่อเสียงของพี่สะใภ้ใหญ่ของฉันเอาไว้บ้าง ไม่ใช่อยากเมื่อไหร่ก็อ้า” ประกายบางอย่างในดวงตากระด้างสีนิลเนื้อดีทำให้หญิงสาวร้อนวาบไปทั้งตัว

“ทุเรศสิ้นดี!”

แล้วร่างอรชรก็ถูกผลักออกห่างเต็มแรง หญิงสาวเซถอยหลังไปไกลจนเกือบล้ม น้ำตายังคงอาบแก้มเช่นเคย

“ดิฉัน... ขอตัวค่ะ”

หล่อนกัดปากที่สั่นระริกพูดออกไป แต่เอโดเกลยังไม่เลิกโจมตี เขาย่างสามขุมเข้ามาหาหล่อนอีกครั้ง ใบหน้าหล่อลากดินตอนนี้กระด้างจนน่ากลัว

“แล้วถ้าฉันรู้ว่าเธอให้ท่าผู้ชายคนไหนในงานเลี้ยงล่ะก็...” ชายหนุ่มกระชากร่างอรชรเข้ามาหา มองด้วยสายตากระด้างน่ากลัว

“ฉันฆ่าเธอแน่!”

ร่างอรชรถูกผลักออกห่างอีกครั้ง ก่อนที่คนตัวโตจะก้าวยาวๆ เดินหนีไปพร้อมๆ กับพายุโทสะ

หญิงสาวทรุดฮวบลงกองกับพื้น น้ำตาท่วมท้นดวงหน้างาม ทำไมนะ ทำไมเอโดเกลจะต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมเขาจะต้องคอยเข่นฆ่าหล่อนด้วยคำพูดทุกครั้งที่เจอหน้าด้วย ในสายตาของเขาหล่อนต่ำต้อย เลวร้าย เป็นผู้หญิงน่ารังเกียจนักหรือไง

คำตอบคือ ใช่เพราะในสายตาของผู้ชายหล่อลากดินคนนี้ หล่อนเป็นยิ่งกว่ากิ้งกือใต้ดินแสนสกปรกเสียอีก เขาทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยง และแน่นอนว่าเขารอคอยวันที่หล่อนจะย่างเท้าเดินออกไปจากอาณาจักรของตัวเอง

น้ำตาไม่รู้มาจากไหนนักทะลักทลายไหลออกมาอาบแก้ม ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับความเจ็บปวดที่เกิดจากน้ำมือของผู้ชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งบูชา แต่เขาสิ... ไม่เคยแม้แต่จะชายตาแลด้วยซ้ำ คำน้อยก็ไม่เคยพูดให้ดีใจ มีแต่ทับถมด้วยวาจาร้ายกาจทุกครั้งที่เจอหน้า

หญิงสาวสะอึกสะอื้นปานจะขาดใจ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ดานีนเดินกลับเข้ามาตามหล่อนอีกครั้งนั่นแหละ

“คุณดา...”

“อย่าร้องไห้เลยลียา...”

ดานีนดึงร่างสั่นเทาของลียาขึ้นมาจากพื้นและกอดปลอบประโลม ลียาก็เหมือนเพื่อนของหล่อน เพราะตอนที่หล่อนเข้ามาในการ์รัสโซ่ พาราไดส์ครั้งแรกก็ได้ลียานี่แหละเป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือตลอด ดังนั้นหล่อนเองก็จะไม่ทิ้งลียาเช่นกัน

“สักวัน... ผู้ชายปากแข็งจะต้องยอมขอโทษเธอ”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ เนื้อนวล

ข้อมูลเพิ่มเติม
เธอคือของหวง

เธอคือของหวง

โรแมนติก

5.0

เมื่อ คิมหันต์ ชายหนุ่มหล่อ รวย ทายาทคนเดียวของตระกูล ถูกใจ พอฤทัย นักกายภาพบำบัดที่คุณย่าจ้างมา เขาคิดว่าหล่อนง่าย แต่หล่อนกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย หล่อนสวย แต่ยาก และนั้นก็ยิ่งทำให้เขากระหาย ยิ่งอยากได้หล่อนจนใจจะขาด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ประตูห้องยังไม่ทันจะปิดสนิท คิมหันต์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบดูดดื่ม ราวกับว่าถ้ารออีกนิดเดียวเขาจะขาดใจตาย "คุณคิมหันต์ อย่าค่ะ...คุณปวดเอวอยู่ไม่ใช่เหรอ?" หล่อนจับมือที่บีบขยำนมออก แต่เขาก็เอาขึ้นมาบีบใหม่ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู "ปวดก็ต้องซ้ำครับ จะได้หายปวด" พูดจบก็อุ้มร่างบางขึ้นแนบอกทันที พอฤทัยรู้ว่าโดนหลอก ก็โมโหเอาฟันกัดที่หัวไหล่เขาไปทีหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เมื่อได้ยินประโยคที่เขาพูดออกมา "ที่แท้คุณก็ชอบความรุนแรงนี่เอง ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวจัดให้" เขาเดินก้าวยาว ๆ จนมาถึงเตียง วางร่างบางบนที่นอน จากนั้นก็ถอดเหมือนกระชากชุดของหล่อนออกจากร่าง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทาบทับลงไป "เห็นคุณชอบความรุนแรงแบบนี้ แสดงว่าต้องชอบแบบจูบแรกของเราด้วยใช่ไหม?" เขาเคลื่อนหน้าลงมาถาม หล่อนถลึงตาใส่เขา เมื่อนึกถึงจูบรุนแรง ที่มีแต่ความเจ็บตรงหน้าห้องน้ำ "ก็ลองทำอีกสิ คราวนี้ฉันจะกัดลิ้นคุณให้ขาดเลย" เขาได้ยินก็หัวเราะเสียงร่วนออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบกลีบปากอิ่มอ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นในเวลาต่อมา

คุณหมอทำไมร้าย

คุณหมอทำไมร้าย

โรแมนติก

5.0

นนท์ปวิธคือคุณหมอหนุ่มรูปงามและใจดี และมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้เห็นมุมมืดของผู้ชายคนนี้ มุมมืด... ที่เขาสร้างเอาไว้เพื่อทำร้ายเธอเพียงคนเดียว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "นอนกับฉัน แล้วฉันจะยอมช่วยลูกสาวของเธอ" นี่คือข้อเสนอของนายแพทย์นนท์ปวิธ อริณวัฒน์ ศัลยแพทย์หัวใจชื่อดังของเมืองไทย เขาคือเทพเจ้าแห่งการผ่าตัดหัวใจ เพราะคนไข้ทุกคนที่ผ่านมีดผ่าตัดของเขาจะประสบความสำเร็จทุกราย ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือและความมีน้ำใจของคุณหมอหนุ่มหล่อคนนี้มาก เขาคือเทพบุตร คือเทวดาสำหรับคนไข้และญาติๆ แต่ในมุมมืดของเขามีเพียงแค่หล่อนคนเดียวที่ได้เห็น แน่ล่ะ... เขาสร้างมุมมืดเอาไว้เพื่อทำร้ายหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น "ตกลงค่ะ" รอยยิ้มหยันเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลาของนายแพทย์นนท์ปวิธ ขณะที่เคลื่อนเรือนร่างสูงโปร่งหกฟุตสามนิ้วเข้ามาหยุดใกล้ๆ "งั้นก็คืนนี้เลย" "ตาว... ขอเวลา..." "ลูกสาวของเธอ มีเวลาเหลือเยอะสินะ" "เอ่อ..." "ฉันต้องการเอาเธอคืนนี้..." แล้วเท้าใหญ่ก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก จนตอนนี้ร่างกายอยู่ห่างกันแค่เพียงฟุตเดียวเท่านั้น กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเขาโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ทำให้รจิตราตัวสั่นเทา หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ลดสายตามองลงมามองพอดี ดวงตาสองดวงสบประสานกัน โลกทั้งใบหยุดหมุน ความทรงจำเมื่อห้าปีก่อนย้อนกลับเข้ามาราวกับสายน้ำไหลหลาก ความทรงจำที่หล่อนไม่เคยลืม... และใช้มันหล่อเลี้ยงหัวใจมากว่าห้าปี

อาจารย์แซ่บไม่ไหว

อาจารย์แซ่บไม่ไหว

โรแมนติก

5.0

ในสายตาของทุกคน คชาวุฒิเก่งฉลาด สุภาพเรียบร้อย และสุดเนิร์ด คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่รู้ว่าใต้แว่นตาหนาของเขาซ่อนความร้อนแรงเอาไว้มากแค่ไหน ไม่รู้จะอวยยศให้อาจารย์ฟิสิกส์คนนี้ยังไงดี แต่รับประกันว่าอาจารย์แซ่บมาก แซ่บฉ่ำแฉะ^^ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ตรงไหนดี..." หล่อนควรต่อต้านสิ ควรผลักไส เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย แต่... แต่ร่างกายของหล่อนมันอ่อนระทวยไม่มีแรงเลย "ตรงไหนดีเด็กน้อย..." เขากระซิบถามเสียงกระเส่า "ถ้าคุณไม่ตอบ ผมจะเลือกเองนะ..." "อาจารย์... หนู... หนู..." ใบหน้านวลแดงระเรื่อ ตอนนี้สมองของหล่อนขาวโพลนไร้ความคิดชั่วคราว รอยยิ้มจากปากหยักสวยของอาจารย์ฟิสิกส์สุดหล่อช่างบาดใจเหลือเกิน เขาค่อยๆ ย่อตัวลง และคุกเข่าลงกับพื้น ขณะที่สายตาช้อนขึ้นมาสบประสานกับหล่อนตลอดเวลา ไฟร้อนๆ ในดวงตาของเขากำลังแผดเผาให้หล่อนมอดไหม้ "อา... จารย์..." นี่เขากำลังจะทำอะไรน่ะ เขาคุกเข่าทำไม

เด็กเลี้ยงของภาวินทร์

เด็กเลี้ยงของภาวินทร์

โรแมนติก

5.0

พระเอกเรื่องนี้แรกๆ จะออกแนวปากหมา ใจร้าย ชอบทำนางเอกช้ำใจ แต่หลังจากเห่าหอนเป็นแล้ว ก็จะกลายเป็นหมาโบ้คลั่งรักสุดๆ เลยค่ะ ไรต์นอนยันเลย 555+++ คำเตือน... พระเอกเรื่องนี้โบ้ซ้ำโบ้ซ้อนโบ้ไม่ปรานีใคร 55 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "คุณ... ภาม... เป็นอะไรคะ..." คำถามของหล่อนตะกุกตะกักจนแทบฟังไม่เป็นคำ "หึ... ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือคาลิสา!" เขายื่นมาบีบคอของหล่อน และนั่นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก "คุณภาม... ครีม... กลัว..." ทำไมเขาทำแบบนี้ ทำไมภาวินทร์ถึงบีบคอหล่อนล่ะ แม้จะไม่ได้บีบแรงนัก แต่ก็ทำให้หล่อนกลัวจนแทบหยุดหายใจ "เธอนี่มันเลี้ยงไม่เชื่อง" "คุณภาม... พูดอะไรคะ ครีมไม่เข้าใจ... อ๊ะ..." นิ้วยาวของเขาบีบเค้นลงกับลำคอขาวผ่องของหล่อนแรงขึ้น จนหล่อนเกือบจะหายใจไม่ออก "ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เธอไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ" "ครีม... ครีมเปล่า..." "เลิกตอแหลเถอะ ฉันรู้เรื่องจากน้องอัญหมดแล้ว" "..." "เธอจงใจละเมิดข้อตกลงของเรา" "ครีมเปล่านะคะ คุณอัญเธอรู้อยู่แล้ว... เธอรู้จากคุณภามไม่ใช่เหรอคะ..." หล่อนพยายามจะอธิบายในมุมของตัวเอง แต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟัง "เธอเดือดร้อน ฉันก็ช่วย ให้ข้าวให้น้ำ ให้เงิน เซ็กซ์ดีๆ ฉันก็ให้ งานก็มีให้ทำ แล้วเธอยังต้องการอะไรจากฉันอีก อยู่เงียบๆ อยู่ในที่ตัวเองไม่ได้หรือไง หื้อ!" "ครีม... ฮืออออ..." "แล้วเธอยังมีหน้าไปโกหกน้องอัญว่าท้องกับฉันอีกเหรอ เธอกล้าดียังไงพูดแบบนั้นออกไป คาลิสา!" หากหล่อนบอกออกไปว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ ภาวินทร์ก็คงจะไม่เชื่อ ใช่... เขาไม่มีทางเชื่อหรอก ตอนนี้เขาเชื่อคำพูดของคู่หมั้นคนสวยของเขาคนเดียวเท่านั้น "ตอบมาสิ... เธอท้องลูกของฉันจริงหรือเปล่า" ใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาส่ายไปมา ก่อนจะตอบเสียงสะอื้น "ไม่... ไม่ได้ท้องค่ะ..." "หึ... นึกอยู่แล้วเชียว เธอมันก็แค่ผู้หญิงมารยา ที่ต้องการทำให้ฉันเดือดร้อนเท่านั้นเอง" เขาหยุดบีบคอของหล่อน และผลักร่างของหล่อนออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจออกมา "เราเลิกกันเถอะ"

ยัยตัวร้ายของท่านประธาน

ยัยตัวร้ายของท่านประธาน

โรแมนติก

5.0

เรื่องนี้พระเอกเป็นพวกชอบวิ่ง ตอนแรกวิ่งหนี ตอนหลังวิ่งชนจนมดลูกน้องแทบอักเสบ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยค่ะ เลิฟ เลิฟ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "พี่วิศ... ทำไมพี่เปลี่ยนไปแบบนี้คะ... อื้อ... อย่าทำแบบนี้สิคะ... " แม้จะพยายามขัดขืน แต่เสียงก็แผ่วเบา และอ่อนแรงเหลือเกิน "แล้วชอบพี่แบบนี้ไหมล่ะครับ... อืมม หอมจัง" ปลายจมูกของเขาซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ ในขณะที่ฝ่ามืออบอุ่นลูบไล้ซุกซน "พี่ชอบก้นของเธอจัง นุ่มนิ่มมาก" "พี่วิศ..." "และพี่ก็ชอบเสียงครางของเธอด้วย ฟังแล้วยิ่งมีอารมณ์..." เขาเงยหน้าขึ้นจากลำคอของหล่อนที่ดูดเม้มจนแดงช้ำ ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่ปากหยักสวยจะแนบชิดลงมาหา เขาจูบเบาๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงแปร่งพร่า "ให้พี่เอานะ... พี่หิว..."

คนในความลับ

คนในความลับ

โรแมนติก

5.0

เพราะแอบรักจึงยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งเป็นคนในความลับ อยู่เงียบๆ ในเงามืดชั่วนิรันดร์ กฎของเขาก็คือ มีอะไรกัน นอนด้วยกัน สนุกกัน แต่ห้ามบอกใคร ห้ามให้ใครรู้ว่ามีความสัมพันธ์กันแบบไหน ในที่ทำงานเขาคือท่านประธาน และเธอก็คือพนักงานคนหนึ่งในบริษัทเท่านั้น เมื่อเจอกันก็ทักทายกันบ้างแบบเจ้านายกับลูกน้อง ห้ามแสดงท่าทางหรือแสดงความเป็นเจ้าของ ห้ามโพสต์สถานะในโซเชียล แม้จะไปเที่ยวด้วยกัน ไปถึงไหนต่อไหนด้วยกันก็แล้วแต่ห้ามเปิดเผยทั้งนั้น ซึ่งด้วยความรักที่มีต่อเขา ทำให้เธอตกลงยอมเป็น คนในความลับของเขาอย่างเต็มใจ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "มามี๊ขา..." วชิรวัฒน์มองเด็กหญิงตัวน้อยที่อายุน่าจะไม่ถึงสามขวบวิ่งเข้ามาสวมกอดฟาริดาด้วยความประหลาดใจและตกใจในเวลาเดียวกัน เขามองใบหน้ากลมๆ ของเด็กหญิงคนนั้น สลับกับใบหน้าของฟาริดา ซึ่งก็พบว่าหญิงสาวกำลังหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด "นี่มันอะไรกัน น้องฟาง... เด็กคนนี้... เป็น..." เขายังพูดไม่ทันจบ ฟาริดาก็ดันร่างของเด็กหญิงไปไว้ด้านหลัง ก่อนจะตอบเขาด้วยสุ่มเสียงดังฟังชัด "ลูกสาวของฟางเองค่ะ" วชิรวัฒน์ถึงกับอึ้ง เขาหันไปมองสบตากับอภิวัฒน์ ก็พบว่าเลขาฯ หนุ่มก็อึ้งไม่ต่างกัน หลังจากตั้งสติอยู่ชั่ววินาที เขาก็หันกลับมาจ้องหน้าฟาริดาเขม็ง "เด็กคนนี้เป็นลูกของใครครับ" เขาพยายามที่จะถามเสียงสุภาพ ทั้งๆ ที่ภายในในเต็มไปด้วยเพลิงไฟกัลป์ เพราะอย่างนี้เองเหรอ ฟาริดาถึงได้หนีจากเขาไป เพราะหล่อนท้อง... แล้วหล่อนท้องกับใครล่ะ นอกจากเขาแล้ว หล่อนยังแอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอีกอย่างนั้นเหรอ บ้าชิบ! นี่หล่อนกำลังจะทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอยู่แล้วนะ! "ลูกของใครก็ช่างเถอะค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่โรมแน่นอน"

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ไฟรักมาเฟียร้าย [เจ้านาย VS เลขา]

ไฟรักมาเฟียร้าย [เจ้านาย VS เลขา]

สนพ. อิ่มรัก
4.8

ปลัมน์ นักธุรกิจหนุ่มหล่อลูกครึ่ง ถูกแม่สั่งให้ทำยังไงก็ได้ ที่จะกัน พลอยหยก ออกไปจากชีวิตน้องชายของเขา แต่หารู้ไม่ว่า พอถึงคราวของตัวเอง เขากลับกันเธอออกจากชีวิตตัวเองไม่ได้ ซ้ำร้ายไปกว่านั้นก็คือ เขาไม่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ โดยไม่มีเธอ ----------------------- “ปวดแผลจัง สงสัยต้องนอนพัก คุณล่ะทำอะไรตั้งหลายอย่างผมว่านอนพักก่อนดีกว่ามั้ย” เขาเอ่ยเมื่อพลอยหยกกลับจากเอาทุกอย่างไปล้างในทะเลเรียบร้อยแล้ว “ฉันยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่ค่ะ แต่คุณนอนก็ดี เดินไกลกว่าทุกวันแล้วค่ะ” พลอยหยกเห็นด้วยอย่างยิ่งเลยเดินมาคอยประคองให้เขานอนลงได้อย่างสะดวก โดยมีเสื้อชูชีพสองตัววางซ้อนกันเป็นหมอนให้ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้วเมื่อจ้องมองใบหน้าของเขาที่หล่อเหลากว่าทุกวัน ยิ่งเขาจ้องมองมาหาด้วยแล้วก็ยิ่งเกิดอาการประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก “คุณนอนพักก่อนดีกว่านะแกว จะได้มีแรงไว้สู้กับการสอยมะพร้าวไง” มือข้างขวาของเขารั้งเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกไปไหน แถมยังออกแรงกดบังคับให้เธอโน้มกายลงไปหาพื้นข้างๆ อย่างไม่ยอมแพ้ แม้จะเจ็บแผลอยู่บ้างแขนข้างขวาของเขาก็ยังมีเรี่ยวแรงมาพอที่จะหยัดตัวให้นอนตะแคงไปหาเธอ ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าที่เขาเดาว่าคงจะแดงเพราะความอายที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขาเป็นแน่ และเขาก็ช่วยให้ห้วงเวลาที่เธอคงจะอึดอัดนั้นสั้นลงด้วยการก้มลงไปหาริมฝีปากนุ่มช้าๆ มอบจุมพิตอันแผ่วเบาให้เจ้าของริมฝีปากที่ไม่ได้ขัดขืนใดๆ อีกทั้งยังโอบกอดตัวเขาไว้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วย ใบหน้าสวยก็แหงนเงยขึ้นเพื่อให้เขาได้ดอมดมปลายคาง ลำคองามระหงอย่างสะดวก ก่อนจะกลับขึ้นไปดูดดื่มริมฝีปากอีกวาระ แขนข้างซ้ายที่เคยเจ็บบัดนี้ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ใส่ใจอีกต่อไปแล้ว และใช้มันยกสอดเข้าไปใต้เสื้อยืด แถมมันยังมีเรี่ยวแรงมากพอที่จะถลกบราเซียออกจากสองบัวงามได้อย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อไม่ใคร่ถนัดนักเขาเลยเลื่อนมือขวาลงมาช่วยด้วยการถลกเสื้อยืดขึ้น โดยเจ้าของเสื้อคอยให้ความร่วมมือพยุงกายขึ้นจากพื้น แล้วแอ่นอกให้กับอุ้งปากอุ่นของเขาได้ลิ้มลองอย่างไม่หวงแหน แม้ใจจะบอกตัวเองว่าต้องห้ามเขา แต่พลอยหยกก็ไม่อาจจะทำได้ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร รู้แต่ว่าตอนนี้เป็นสุขใจจนลืมทุกอย่างเพียงเพราะมีเขาอยู่แนบชิดขณะนี้ จนไม่อาจจะผลักไสเขาไปไหนได้นอกจากยินยอมพร้อมใจให้เขาได้เชยชมเพื่อชดเชยความสุขสมที่พึงมีด้วยกันนับตั้งแต่วันได้นอนแนบชิดกันโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว ปลัมน์ก็ไม่คิดจะห้ามตัวเองด้วยเช่นกัน เขาไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ไม่มีแม้แต่ถุงยางอนามัยติดตัว และไม่แคร์ด้วยว่าเธอคืออดีตคนรักของหลานชาย ด้วยหัวใจไม่อาจจะหักห้ามความต้องการทั้งทางกายและทางใจได้อีกต่อไปแล้ว ผ่านมาหลายค่ำคืนที่เขามีสติล้วนแล้วแต่เป็นการกล้ำกลืนฝืนทนสุดๆ สำหรับเขาแล้ว แผงอกเปลือยทั้งสองบดเบียดแนบชิดกันเนิ่นนานกว่าปลัมน์จะค่อยๆ เลื่อนมือขวาลงไปหาหน้าท้องแบนราบจนพานพบตะขอกางเกงยีนส์ เขาใช้เวลาปลดไม่นานพอๆ กับการรูปซิปออก แล้วส่งนิ้วเรียวเข้าไปลูบไล้ผิวกายนุ่มนวลนอกแพนตี้สีหวานที่ชวนให้หลงใหลจนเขาปล่อยใจให้เตลิดเปิดเปิงไปเลยขั้นที่เกินจะควบคุมได้อีกต่อไป ไม่แตกต่างจากพลอยหยกนักที่เป็นสุขใจเกินคณากับการมีเขามาแนบชิดอยู่อย่างนี้ สองฝ่ามือนุ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างบึกบึนของเขาอย่างลืมตัว ริมฝีปากนุ่มก็จูบตอบเขาด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า แม้จะไร้ซึ่งประสบการณ์ก็ตามที แต่การถูกเขามอบจุมพิตให้บ่อยครั้งก็คือเป็นความคุ้นเคยกับเขาในระดับหนึ่งแล้ว หญิงสาวสะดุ้งเฮือกกับอุ้งปากอุ่นของเขาที่กำลังครอบครองปลายยอดชูช่อประหนึ่งรอให้เขามาเยี่ยมเยือนก็ไม่ปาน แผ่นหลังนุ่มแทบไม่ติดพื้นใบมะพร้าวเมื่อเธอเผลอแอ่นกายขึ้นเพื่อให้เขาได้ดูดดื่มอย่างสะดวก เธอรับรู้ได้ว่ากายเขาสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือบางเผลอออกแรงบีบตรงหัวไหล่ซ้ายของเขาเพราะความเจ็บร้าวไปทั่วกายจากความต้องการที่จะมีเขาเข้าครอบครอง “แกว! ตัวผมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว ผมต้องการคุณเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเขาแหบพร่าอยู่ใกล้ๆ หู ก่อนจะซอกไซ้ปลายจมูกไปกับซอกคอระหงแล้วเลื่อนลงไปหาอกอวบอิ่ม อ้อยอิ่งอยู่กับปลายยอดอีกข้างอย่างหลงใหลอีกครั้ง พลอยหยกรับรู้ถึงความต้องการของเขาได้ตรงสะโพกผายตึงเมื่อความแข็งแกร่งของเขาส่งสัญญาณมาหาโดยไม่ต้องบอกกล่าวทางวาจาเพราะด้วยภาษาทางกายแจ้งอย่างชัดเจนกว่าเรียบร้อยแล้ว “คุณปลัมน์คะ!” พลอยหยกส่งเสียงติดๆ ขัดๆ ไปหาเขา สองมือบางก็พยายามจะดันอกเขาออกอย่างยากลำบาก “แกว! อย่าห้ามผมเลยนะ เราต่างก็ต้องการกันและกัน อย่าสนใจอะไรอีกเลยนะ” เขาส่งน้ำเสียงอ้อนวอนมาให้ขณะพรมจูบไปตามผิวกายขาวและกำลังเลื่อนต่ำลง พลอยหยกต้องพยายามสะกัดกลั้นความรู้สึกวาบหวานเอาไว้และพยายามใช้สองแขนหยัดกายให้ลุกขึ้น “คุณปลัมน์คะ! ฟังสิคะ” “บนเกาะนี้มีแค่เราสองคน ไม่รู้ว่าจะมีใครมาช่วยเราหรือเปล่า และไม่แน่ว่าเราอาจจะต้องติดอยู่นี่ไปเป็นปีๆ ก็ได้ ถ้าถึงตอนนั้นเราก็คงไม่พ้นต้องทำเรื่องนี้ด้วยกันอยู่ดี แล้วจะให้ผมรออะไรอีกแกวคุณอยากให้ผมลงแดงตายเพราะต้องการคุณหรือไง” แต่ก็ถูกกายกำยำเขาทาบทับไว้ ส่วนมือขวาที่ใช้การได้ก็กำลังเลื่อนขอบกางเกงยีนส์ออกจากสะโพกผายตึง “แต่เสียงนั่นค่ะ คุณฟังสิคะ” แม้จะเป็นเสียงแห่งความช่วยเหลือกำลังมาถึง แต่ปลัมน์ก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น และอยากฆ่าคนที่กำลังมาด้วย เพราะมันไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย “คุณหูฝาดไปเอง ผมไม่เห็นได้ยินอะไรสักนิด” เขางับยอดบัวงามไว้ในอุ้งปากแล้วดูดดื่มอย่างหิวกระหายและควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่ “คุณปลัมน์คะ แต่เสียงนั่นใช่เสียงเครื่องบินหรือเปล่าคะ ฉันได้ยินค่ะ คุณฟังสิคะ”

แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

แรงเสน่หาของอดีตภรรยา

วีณา กางมุ้งคอย
4.8

นรีรัตน์ตอบตกลงทำตามสัญญาที่ว่าเธอจะแต่งงานกับชยุดและต้องมีลูกกับเขาภายในเวลาหนึ่งปี มิเช่นนั้น เธอจะต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิตของเธอไป แต่การกระทำมักทำยากกว่าคำพูดเสมอ การที่เธอต้องเผชิญกับการถูกกลั่นแกล้งให้ขายหน้าวันแล้ววันเล่า จนที่สุดเธอหมดความอดทนและไม่อยากจะยอมก้มหัวอย่างคนพ่ายแพ้อีกต่อไป ในวันที่เขาประสบอุบัติเหตุ เธอได้อุทิศเสียสละโดยไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของตนเองเพื่อช่วยชีวิตของเขาไว้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ในอีกไม่ช้าเธอจะหายตัวไปจากชีวิตของเขา ตราบจนถึงเวลาที่ลูกของพวกเขาเติบโตขึ้นมา และเมื่อถึงเวลานั้นโชคชะตาจะพัดพาให้พวกเขากลับพันผูกกันอีกครั้ง เดิมทีเธอจะกลับไปหาเขาก็ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอุทิศทุกสิ่งอย่างเพื่อความรักในตัวเขาอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะต่อสู้เพื่อลูกชายของตัวเอง

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

อรนุช เทพทัต
4.9

หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า  "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย"  รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

ไฟรักเร่าร้อน NC18++

Me'JinJin
4.9

คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
จำนนรัก จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ
1

บทที่ 1 ตอนที่ 1

25/02/2022

2

บทที่ 2 ตอนที่ 2

25/02/2022

3

บทที่ 3 ตอนที่ 3

25/02/2022

4

บทที่ 4 ตอนที่ 4

25/02/2022

5

บทที่ 5 ตอนที่ 5

25/02/2022

6

บทที่ 6 ตอนที่ 6

25/02/2022

7

บทที่ 7 ตอนที่ 7

25/02/2022

8

บทที่ 8 ตอนที่ 8

25/02/2022

9

บทที่ 9 ตอนที่ 9

25/02/2022

10

บทที่ 10 ตอนที่ 10

25/02/2022

11

บทที่ 11 ตอนที่ 11

02/03/2022

12

บทที่ 12 ตอนที่ 12

02/03/2022

13

บทที่ 13 ตอนที่ 13

02/03/2022

14

บทที่ 14 ตอนที่ 14

02/03/2022

15

บทที่ 15 ตอนที่ 15

02/03/2022

16

บทที่ 16 ตอนที่ 16

02/03/2022

17

บทที่ 17 ตอนที่ 17

02/03/2022

18

บทที่ 18 ตอนที่ 18

02/03/2022

19

บทที่ 19 ตอนที่ 19

02/03/2022

20

บทที่ 20 ตอนที่ 20

02/03/2022

21

บทที่ 21 ตอนที่ 21

02/03/2022

22

บทที่ 22 ตอนที่ 22

02/03/2022

23

บทที่ 23 ตอนที่ 23

02/03/2022

24

บทที่ 24 ตอนที่ 24

02/03/2022

25

บทที่ 25 ตอนที่ 25

02/03/2022

26

บทที่ 26 ตอนที่ 26

02/03/2022

27

บทที่ 27 ตอนที่ 27

02/03/2022

28

บทที่ 28 ตอนที่ 28

02/03/2022

29

บทที่ 29 ตอนที่ 29

02/03/2022

30

บทที่ 30 ตอนที่ 30

02/03/2022

31

บทที่ 31 ตอนที่ 31

02/03/2022

32

บทที่ 32 ตอนที่ 32

02/03/2022

33

บทที่ 33 ตอนที่ 33

02/03/2022

34

บทที่ 34 ตอนที่ 34

02/03/2022

35

บทที่ 35 ตอนที่ 35

02/03/2022

36

บทที่ 36 ตอนที่ 36

02/03/2022

37

บทที่ 37 ตอนที่ 37

02/03/2022

38

บทที่ 38 ตอนที่ 38

02/03/2022

39

บทที่ 39 ตอนที่ 39

02/03/2022

40

บทที่ 40 ตอนที่ 40

02/03/2022