นิยายคนรับใช้
วิวาห์ตัวสำรอง ชุด เจ้าสาวพรหมจรรย์ของมหาเศรษฐี
เคลวิน แม็คคลาเรน ถูกคู่หมั้นหักหน้าด้วยการประกาศแต่งงานกับชายคนอื่น
ด้วยความคั่งแค้นที่ถูกหยามหน้า ทำให้เขาว่าจ้างเด็กสาววัยกำดัดที่ตนเองอุปการะเอาไว้มาแต่งงานด้วย เพื่อเอาคืนคนเคยรักให้กระอักเลือด
เพราะบุญคุณล้นหัว ทำให้เฌอปรางต้องยอมลงชื่อในสัญญาจ้างแต่งงาน แทนที่ผู้หญิงคนนั้นที่เขารักมาก
"เธออ 
อ่านเลย
จำนนรัก จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ
เอโดเกล การ์รัสโซ่ มหาเศรษฐีพันล้านชาวตุรกี ชายหนุ่มเป็นน้องคนเล็กของตระกูลดังแห่งอิสตันบูล ความโสด อิสรภาพในชีวิตหนุ่มเปรียบประดุจทองคำที่เขาหวงแหนยิ่งกว่างูจงอางหวงไข่ แต่แล้วมันก็ต้องมาสั่นคลอนแทบพังทลายเพียงแค่ได้สบตากับแม่สาวใช้คนสวยญาติของพี่สะใภ้ใหญ่แห่งการ์รัสโซ่เพียงเท่านั้น
นางฟ้าในคราบข อ่านเลย
จอมใจ จอมมาเฟีย
ด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาจากผู้มีพระคุณทำให้เมลิน่าจำต้องกระทำการอันอุกหาญ นั่นก็คือการปลอมตัวเข้าไปเป็นบอดี้การ์ดในอาณาจักรเซอร์คอฟ และที่นั่นก็ทำให้เธอได้รู้จักคำว่ารักเป็นครั้งแรกในชีวิต
ดินิย่าร์ เซอร์คอฟ มาเฟียหนุ่มรูปงามผู้ทรงอิทธิพลในรัสเซีย เขาแสนจะสงสัยกับท่าทางอ้อนแอ้นของไอ้เมซซี่บอดี อ่านเลย
-ภรรยาในความลับ-
เพราะบุญคุณค้ำคอ บัวรินจึงถูกเลื่อนสถานะจากเด็กรับใช้มาเป็นเมียลับๆ ของภวินท์ ลูกชายเจ้าของบ้าน
ผู้ชายที่ป่าวประกาศว่าเกลียดชังเธอ เหมือนกิ้งกือไส้เดือน แต่กระนั้นเขาก็จับเธอกลืนกินทุกเวลาที่มีโอกาสจนบัวรินอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียทุกเช้า
จนกระทั่งเจ้าสาวตัวจริงของภวินท์ปรากฏตัวขึ้น เมียลับๆ อย่างเธอก อ่านเลย
ก็แค่เมียแต่ง
เธอรักแอบรักเขา และเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าวเพียงคนเดียวในชีวิต
แต่...
เขาไม่ได้รักเธอเลย หัวใจของเขาโยนทิ้งลงในหุบเหวไร้รักไปนานแล้ว
“อ๊ะ... พี่ใหญ่จะทำอะไรคะ...”
“เข้าหอกับเธอไง”
“เข้า... เข้าหอ?”
“ใช่”
ใบหน้างามของฟ้าลดาซีดขาว ดวงตายังคงเบิกโพล่ง ปากอิ่มเผยอตกใจ
“ฟ้า... เอ่อ... ฟ้าไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะ อ่านเลย
อ่านเลย
อ่านเลย
รักสุดร้าย
"กูจะทำมึงออกไปจากชีวิตกูโดยที่กูไม่ต้องเสียเงินให้ผู้หญิงอย่างมึงเลยแม้แต่บาทเดียว"
"นาไม่เคยหวังเงินทองของมีค่าอะไรจากคุณอิฐเลยนะคะ"
"อย่ามาตอแหล แค่มึงอ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่แล้วว่ามึงต้องการอะไรเพราะไม่งั้นมึงคงไม่ลงทุนวางแผนชั่วๆจนกูต้องมาแต่งงานกับขี้ข้าอย่างมึง!!! "
"นาไม่ได้อยากแต่งงา อ่านเลย
รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง
"มึงคิดว่ากูมีอะไรกับยัยนี่...มึงคิดได้ไงไอ้ต่อ"
"ก็ใครจะไปรู้วะเห็นนั่งรถมาเรียนกับมึงทุกวัน นึกว่าเป็นเด็กมึง"
"ยัยนี่เป็นแค่เด็กรับใช้ย่ากู"
"เด็กรับใช้??? "
"เออก็แค่เด็กที่ย่ากูรับมาเลี้ยงเพราะสงสาร แต่ไม่เจียมตัวอยากเรียนสูงๆย่ากูเลยสงสารส่งให้มาเรียนที่นี่"
เขามองหน้าใบตองด้วยสายตาเกลียด อ่านเลย