ทิศเหนือของภาพฟ้า

ทิศเหนือของภาพฟ้า

June 30

5.0
ความคิดเห็น
19K
ชม
80
บท

เพียงเพราะอยากให้คนที่ให้กำเนิดเห็นว่าเขาไม่ใช่คนไม่เอาไหนอย่างที่คิด ภาพฟ้า จึงตัดสินใจเก็บเสื้อยัดใส่กระเป๋าไปอยู่ที่ ไร่ทิศเหนือ เป็นไร่อ้อยที่ใหญ่ที่ของอำเภอเล็กๆ มีเจ้าของไร่ที่หน้าตาหล่อเหลาจนเขาอิจฉา แต่เสียอย่างเดียวคือ ความปากหมา!!! ถ้าไม่ติดว่าเขาต้องอาศัยอยู่ที่นี่ เขาอยากจะซัดหน้าเขาไปสักที  ถึงปากของ ทิศเหนือ จะร้าย แต่ความใจดีก็มีอยู่เต็มเปี่ยม ทิศเหนือเป็นคนที่สอนเขาทุกอย่าง ค่อยให้กำลังใจเขาในวันที่ท้อแท้ เขาคือพี่ชายคนหนึ่งที่เขาอยากเก็บทิศเหนือเอาไว้กับตัวเอง เพราะเขาคือ  ทิศเหนือของภาพฟ้า 

บทที่ 1 Intro

‘ลูกไม่รักดี แกมันก็แค่ตัวซวย แกเกิดมาทำไม ทำไมแกไม่ตายตามแม่แกไป’

‘ฉันเห็นหน้าแกแล้วอยากจะฆ่าแกไปซะ ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ไป!’

‘หึ ฉันคิดไว้ไม่มีผิดคนอย่างแกไม่เคยทำอะไรดี ๆ กับเขาเป็น แกจะไปทำชั่วทำเลวที่ไหนก็ไป ฉันไม่มีลูกอย่างแกออกจากบ้านฉันไป’ เสียงก่นด่านี้ดังในหัวเขามานาน ตั้งแต่เขาเสียแม่ไปเขาก็ถูกด่าแบบนี้มาตลอด เขาเหมือนไม่ใช่ลูกพ่อจริง ๆ เขาเด็กที่เก็บมาเลี้ยง

วันนี้ก็เช่นกัน เขากลับมาจากข้างนอก หลังจากที่ไปดื่มกับเพื่อนๆตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้พ่อไม่ได้ไปทำงานแต่นั่งรอเขาที่โซฟารับแขก ใบหน้าอีกฝ่ายดูไม่ดีนัก เหมือนคนไม่ได้นอน แต่เขาจะสนใจทำไม

“ยังรู้เหรอว่าต้องกลับบ้าน” เสียงของชนะดังมาจากห้องโถง ชายวัยกลางคนในชุดลำลองเอ่ยถามลูกชายที่เดินเข้ามาในบ้าน สภาพดูไม่ได้สักนิด

“พ่อมีอะไรดีกว่า”

“อ๋อ นี่แกยังรู้ว่าฉันเป็นพ่อแกอยู่นี่ ฉันนึกว่าแกเป็นเด็กเหลือขอที่เก็บมาเลี้ยงซะอีก! วัน ๆ หาแต่เรื่อง” ชนะมองสภาพลูกชายที่มีแต่กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ติดตัว จนเขาต้องเบือนหน้าหนี

“ผมเป็นลูกพ่อนั่นแหละถูกแล้ว เป็นลูกชังที่พ่อไม่สนใจไง” ภาพฟ้าทำหน้าเย้ยหยันอีกฝ่าย

“มีลูกอย่างแกน่ะ เหรอฟ้า..." เสียงพ่อเว้นระยะก่อนจะมองเขาด้วยหางตา พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันไม่มียังดีกว่า” ชนะเอ่ยออกมาด้วยความโมโห เขารู้ว่าตัวเองไม่มีเวลาเลี้ยงลูก และตอนนี้พวกเขาสองคนก็มาถึงจุดที่เดือดกันทั้งคู่ ชนะจึงเอ่ยความในใจออกมา

ภาพฟ้ามองหาพ่ออย่างตกตะลึง พ่อไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเขา ถึงแม้เราจะเถียงกัน ทะเลาะกันขนาดไหนก็ตาม แต่วันนี้คงถึงจุดเดือดของอีกฝ่าย พวกเขาจ้องหน้ากันไม่วางตา และเป็นภาพฟ้าที่ทนไม่ไหวเบือนหน้าหนีไปเสียก่อน

“เคยคิดว่าผมเป็นลูกบ้างหรือเปล่า” ภาพฟ้ามองออกไปด้านนอกอย่างเหม่อลอย คำถามที่เอ่ยออกมาแทบไม่ได้ยิน ชนะมองลูกชายอย่างตะลึง แต่ก็ไม่เอ่ยอะไรออกมา

ภาพฟ้ามองหน้าคนเป็นพ่อด้วยสายตาเรียบนิ่ง ในแววตาไม่ปรากฏถึงความเจ็บปวดแต่อย่างไร มีแค่เจ้าตัวที่รู้ดีว่าตัวเองเจ็บเจียนตาย เขาแทบพยุงกายสูงไว้ไม่อยู่ ภาพฟ้าคิดว่าตัวเองต้องไปจากตรงนี้ ร่างกายสูงโปร่งของภาพฟ้าหมุนตัวเตรียมขึ้นห้องไปนอนพัก เขาไม่อยากทะเลาะกับพ่ออีกแล้ว เขาเหนื่อยมามากพอแล้ว แต่เหมือนชนะยังคุยกับลูกชายไม่จบ เขาเอ่ยปากถึงเรื่องที่ตัวเองต้องมานั่งรออีกฝ่าย

“ต่อไปนี้แกจะต้องไปอยู่บ้านเพื่อนฉันที่ต่างจังหวัด”

“....”

“ไปหางานทำที่โน่นซะ เพื่อนฉันปลูกอ้อยกับทำการเกษตร” ชนะมองแผ่นหลังยืดตรงของภาพฟ้า เขาต้องจัดการกับลูกชายหัวดื้อคนนี้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นต่อไปคงลำบาก ภาพฟ้าคอยแต่ผลาญเงิน ทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพายไปวัน ๆ เพื่อประท้วงเขา

ภาพฟ้ายืนเอามือลูบหน้าตัวเองแรง ๆ ให้สร่างเมา เขาคิดว่าตัวเองได้ยินผิด ทำไร่ทำการเกษตรบ้าบออะไร ใครมันจะไปทำงานตากแดดแบบนั้นกันวะ อีกอย่างทั้งชีวิตนี้เขาทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง

“ผมไม่ไป”

“ฉันไม่ได้บอกจะให้แกเลือก แต่ฉันหมายความว่าแกต้องไป!”

“แล้วก็จำใส่หัวไว้ด้วยนะฟ้า ถ้ายังไม่เลิกทำตัวล้างผลาญมรดกที่แม่แกทิ้งไว้ให้ สักวันมันจะไม่เหลืออะไรเลย ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันบอก ก็อย่าหวังจะได้กลับมาเหยียบที่นี่อีก” ชนะยื่นคำขาดให้ลูกชาย เขาหมดความอดทนแล้วจริง ๆ เขากลัวว่าตัวเองจะตายก่อนลูกไม่รักดีคนนี้จริง ๆ

“ไม่ได้นะพ่อ! พ่อก็รู้ว่าผมทำไม่ได้ไง”

“แกอยากให้ฉันสนใจไม่ใช่เหรอ แกก็ไปทำตามที่ฉันบอกสิ ทำให้ฉันเห็นว่าแกมันมีอะไรดี” ชนะกอดอกมองลูกชายด้วยสายตาท้าทายแกมดูถูกอยู่ในที

"ได้ ผมจะทำให้พ่อเห็นว่าผมทำได้มากกว่านี้อีก" ภาพฟ้าตอบตกลง เขาเกลียดการดูถูก เกลียดการพูดจาของพ่อที่สุด หรือเขาจะหนีออกไปจากบ้านนี้ให้มันพ้น ๆ ไป

"ดี ฉันจะได้สบายใจสักที ไม่มีแก ฉันจะอายุยืนกว่านี้แน่นอน" ชนะพูดจบก็หัวเราะเดินกลับไปนั่งที่โซฟารับแขกเหมือนเดิม ไม่สนใจลูกชายอีก

ภาพฟ้าทำอะไรไม่ได้อีก หมุนกายเดินขึ้นไปชั้นบนไม่เหลียวหันมามองด้านหลังอีก เพราะเขากลัวว่าจะตัดใจจากไปไม่ได้ ที่เขาต้องไปก็เพราะเขาไม่อยากให้ครอบครัวพังลง และเขาก็อยากให้พ่อเห็นว่าเขาทำได้มากกว่านี้ เขาจะพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าลูกคนนี้ทำได้ ไม่ต้องอาศัยเงินพ่ออย่างเดียวแน่นอน

หลังวันนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเดินออกจากบ้านที่ร้อนรุ่มดั่งไฟสุ่ม ไปยังไร่ที่เขาไม่รู้จัก เจอคนที่ไม่รู้จัก แต่เขาก็ยังรู้สึกดีกว่าเมื่อได้อยู่ที่นี่

ไร่ทิศเหนือ...

มีเจ้าของไร่ปากหมายิ่งกว่าอะไร แต่ก็… ใจดีกับเขากว่าใคร ๆ

เวลาผ่านไปเกือบปีที่เขามาอยู่ที่ไร่ คนเป็นพ่อไม่เคยย่างกรายเข้ามาเหยียบที่แห่งนี้ ทำราวกับชีวิตนี้ไม่เคยมีลูกคนนี้อยู่ในชีวิตแล้ว

ร่างบางยืนกอดอกมุมปากยิ้มอย่างเย้ยหยันให้ตัวเอง ทำแทบตายสุดท้าย ไม่เคยได้อะไรกลับมา แม้แต่คำพูดเอ่ยปากชมเล็กน้อยก็ไม่มี

ภาพฟ้ายืนอยู่บนสะพานแห่งหนึ่ง ดวงตาสีดำขลับมืดมิดมองไปยังแม่น้ำสายหนึ่งอย่างไร้จุดหมาย สายลมพัดแรงปะทะร่างกายสูงโปร่ง ทำให้ผมยาวที่รวบไม่เรียบร้อยปลิวตามลม แต่ก็ไม่อาจทำให้คนที่ยืนคิดอะไรเงียบ ๆ หงุดหงิดอะไร

“ถ้าโดดลงไปจะตายไหมน้า” ภาพฟ้าพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ไม่คิดว่าจะมีใครได้ยิน

“จะตายไหมกูไม่รู้ แต่ถ้าอยากรู้ก็ลองโดดลงไปสิ” ทว่ากลับมีเสียงผู้ชายดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเขา ภาพฟ้าหมุนตัวหันกลับไปมองก็เห็นว่าคนพูดเป็นใคร

“อ้าว ไม่โดดเหรอ แหม่ กูอุตส่าห์คิดว่าจะได้เก็บศพคน”

‘เก็บศพพี่มึงอะดิ’ ภาพฟ้าต่อว่าอีกฝ่ายในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา เขาจ้องมองคน ปากหมา แต่เขารู้ว่าอีกคนนั้นไม่ได้ตั้งใจปากหมาหรอก แค่อยากให้เขาสบายใจขึ้นแค่นั้น

“มองหน้าแบบนี้ เดี๋ยวกูจูบปากแตกเลย”

‘กวนตีน’ ภาพฟ้าด่าอีกฝ่ายในใจ ก่อนจะหมุนตัวกลับมายืนมองแม่น้ำเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิม ไม่เหงา ไม่อ้างว้าง ไม่โดดเดี่ยว ตั้งแต่ที่มีผู้ชายปากหมาแต่ใจดีคนนี้ และไม่คาดฝันว่าจะมีคนคนนี้อยู่เคียงข้างในอนาคตข้างหน้า

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

จองจำรักร้าย

จองจำรักร้าย

l3oonm@
5.0

จินเยว่ ตำรวจสาว เธอได้รับภารกิจให้เข้าจับกุมพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ ที่สายข่าวได้แจ้งเข้ามาวันนี้จะมีการเจรจาซื้อขายครั้งใหญ่เกิดขึ้น ผู้บังคับบัญชาให้จินเยว่ที่ตอนนี้เป็นถึงหัวหน้าสายสืบ พาลูกน้องไปสำรวจพื้นที่ก่อน อย่าเพิ่งเข้าปะทะเพราะเขาจะส่งกองกำลังเข้าไปช่วยเหลือ แต่ลูกน้องของจินเยว่เห็นโอกาสที่จะเข้าจับกุมได้แล้ว เลยไม่รอกองกำลังพิเศษที่กำลังเดินทางมาช่วยเหลือ ตอนแรกคิดว่าพ่อค้ายาเสพติดจะพาคนมาฝ่ายละไม่เกินยี่สิบคน แต่กลายเป็นว่าเธอโดนซ้อนแผนเสียแล้ว จะถอยก็ไม่ทัน จินเยว่เข้าช่วยลูกน้องจนเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส ระหว่างความเป็นกับความตาย สติของเธอเริ่มพร่ามัว เสียงเรียกที่ได้ยินแยกไม่ออกว่าเป็นใครเรียก แต่เธอจำได้ว่ากองกำลังพิเศษมาช่วยไม่ทัน ตอนที่เธอถูกยิงไม่ใช่ว่าจะโดนแค่นัดเดียวทางรอดย่อมไม่มี แต่ตอนนี้ใครกันที่เรียกเธอ หากเป็นหมอก็รักษาเลย ฉันขอนอนต่อก่อน แต่หากเป็นยมทูตรอสักครู่ฉันไม่ได้นอนเต็มตาเช่นนี้มาหลายคืนแล้ว "จินเยว่ ลูกรัก ตื่นเถิดลูก" "จินเยว่ อย่าเงียบเช่นนี้ เจ้าอย่าทำให้แม่กลัว"

โชคชะตาของพระชายา

โชคชะตาของพระชายา

Raff Madison
4.5

ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ทิศเหนือของภาพฟ้า
1

บทที่ 1 Intro

09/03/2022

2

บทที่ 2 CHAPTER 01

09/03/2022

3

บทที่ 3 CHAPTER 02

09/03/2022

4

บทที่ 4 CHAPTER 03

09/03/2022

5

บทที่ 5 CHAPTER 04

09/03/2022

6

บทที่ 6 CHAPTER 05

09/03/2022

7

บทที่ 7 CHAPTER 06

09/03/2022

8

บทที่ 8 CHAPTER 07

09/03/2022

9

บทที่ 9 CHAPTER 08

09/03/2022

10

บทที่ 10 CHAPTER 09

09/03/2022

11

บทที่ 11 CHAPTER 10

09/03/2022

12

บทที่ 12 CHAPTER 11

09/03/2022

13

บทที่ 13 CHAPTER 12

09/03/2022

14

บทที่ 14 CHAPTER 13

09/03/2022

15

บทที่ 15 CHAPTER 14

09/03/2022

16

บทที่ 16 CHAPTER 15

09/03/2022

17

บทที่ 17 CHAPTER 16

09/03/2022

18

บทที่ 18 CHAPTER 17

09/03/2022

19

บทที่ 19 CHAPTER 18

09/03/2022

20

บทที่ 20 CHAPTER 19

09/03/2022

21

บทที่ 21 CHAPTER 20

09/03/2022

22

บทที่ 22 CHAPTER 21

09/03/2022

23

บทที่ 23 CHAPTER 22

09/03/2022

24

บทที่ 24 CHAPTER 23

09/03/2022

25

บทที่ 25 CHAPTER 24

09/03/2022

26

บทที่ 26 CHAPTER 25

09/03/2022

27

บทที่ 27 CHAPTER 26

09/03/2022

28

บทที่ 28 CHAPTER 27

09/03/2022

29

บทที่ 29 CHAPTER 28

09/03/2022

30

บทที่ 30 CHAPTER 29

09/03/2022

31

บทที่ 31 CHAPTER 30

09/03/2022

32

บทที่ 32 CHAPTER 31

09/03/2022

33

บทที่ 33 CHAPTER 32

09/03/2022

34

บทที่ 34 CHAPTER 31

09/03/2022

35

บทที่ 35 CHAPTER 32

09/03/2022

36

บทที่ 36 CHAPTER 33

09/03/2022

37

บทที่ 37 CHAPTER 34

09/03/2022

38

บทที่ 38 CHAPTER 35

10/03/2022

39

บทที่ 39 CHAPTER 36

10/03/2022

40

บทที่ 40 CHAPTER 37

10/03/2022