เพราะเคยรอดชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งหนึ่งเมื่ออายุสิบสามขวบ ‘เจ้าขา’ ก็จำหน้าตาของคนช่วยชีวิตได้แม่น ครั้นต้องหวนกลับมาพบเจอกันอีกในช่วงวัยใกล้เบญจเพส ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในความทรงจำก็หลั่งไหลวนเวียนในกายจนมิอาจที่จะลืมเลือนชายวัยกลางคนตรงหน้าไปได้ ขณะที่เขาซึ่งถูกเรียกว่า ‘คุณลุง’ พยายามที่จะปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่ชายคนเดียวกับที่เคยช่วยชีวิตของเจ้าขาเอาไว้ ไม่ใช่คนเดียวกันอะไรล่ะ เป็นคนเดียวกันชัดๆ เจ้าขาจำได้! อะไรไม่ว่า รูปร่างหน้าตายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อยถึงจะผ่านมาสิบกว่าปีแล้วก็ตาม หากแต่ต้องช่วยชีวิตของหญิงสาวไว้อีกเป็นครั้งที่สอง คุณลุงจึงหมายที่จะเอาชีวิตของเจ้าขาเมื่อเธอรู้ความลับของเขาว่า ‘ไม่เจ็บและไม่ตาย’ ทว่า...เจ้าขารักชีวิตมากกว่าสิ่งอื่นใด การแลกเปลี่ยนชีวิตกับพรหมจรรย์จึงถือกำเนิดขึ้น ทุกอย่างควรจะจบลงแค่นั้น แต่ทว่าหญิงสาวกลับพบว่าหลังจากร่วมรักกับเขาอย่างร้อนแรงแล้ว คุณลุงกลับมีกำลังวังชาและคืนสู่วัยหนุ่ม ทิ้งความเป็นลุงไว้เบื้องหลังอย่างปาฏิหาริย์! รู้ความลับของเขาทั้งหมดอย่างนี้แล้ว มีหรือที่คุณลุงรูปงามคนนี้จะปล่อยเธอไปโดยง่าย วาสนานำพา หรือชะตาชักนำ ก็ยากจะหยั่งรู้ รู้แต่เพลิงราคะที่ลุกโชนขึ้นในคืนวันนั้นกลายเป็นบ่วงบาศพันธนาการให้ทั้งสองมิอาจแยกกันได้อีกแล้ว...
บทที่ 1 ใช่คุณลุงหรือเปล่าคะ
หลายปีมากแล้วที่หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีอย่าง ‘เจ้าขา’ เห็นสิ่งที่ไม่ใช่คน ใช่ กำลังหมายถึงภูตผีปีศาจและดวงวิญญาณทั้งหลายนั่นล่ะ แต่การที่เธอมองเห็นดวงวิญญาณทั้งหลายได้นั้นไม่ได้เป็นเพราะว่าเธอมีอายุเข้าใกล้สู่เบญจเพสหรืออะไรหรอกนะ ทว่าเป็นเพราะเธอเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเกือบถึงแก่ชีวิตมาแล้วหนหนึ่ง
มีความเชื่ออยู่องค์ความเชื่อหนึ่งว่าใครก็ตามที่เคยเฉียดเข้าใกล้ความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อกลับมาใช้ชีวิตตามปกติเฉกเช่นมนุษย์เท่าไป ก็จะได้รับญาณพิเศษมา ซึ่งญาณนั้นจะทำให้มองเห็นในสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น และเจ้าขาเองก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นที่สามารถมองเห็น ‘สิ่งในโลกคู่ขนาน’ ที่ปรากฏเป็นอีกภพหนึ่งขึ้นมาได้
นั่นก็เพราะเธอรอดชีวิตนั่นล่ะ อันที่จริงแล้ว เจ้าขาไม่น่ารอดชีวิตมาเลยด้วยซ้ำ เนื่องจากรถเก๋งที่เธอนั่งไปประสานงาเข้ากับรถสิบล้อที่ข้ามเกาะกลางมาพุ่งชนเข้าอย่างจัง เหตุการณ์ครั้งนั้นพรากเอาชีวิตของบุคคลที่เธอรักไปถึงสองคนด้วยนั้น นั่นก็คือพ่อและแม่ ส่วนเธอกลับรอดชีวิตมาแทบจะไร้รอยขีดข่วน ซึ่งสร้างความฉงนสนเท่ห์ให้กับคนที่พบเห็นเป็นอย่างมากว่าเธอรอดมาโดยมีเพียงแผลถลอกและฟกช้ำดำเขียวเพียงเล็กน้อยได้อย่างไร
มีแต่เจ้าขาเท่านั้นที่รู้...
ในตอนที่เกิดเหตุนั้น เจ้าขาร้องเบิกตาโตด้วยความตกใจตามเสียงกรีดร้องของมารดา ก่อนที่จะรู้สึกราวกับว่ามี ‘ใครบางคน’ โผล่พรวดมาจากทิศทางไหนที่เธอก็ไม่อาจรู้ได้ เข้ามาโอบกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขน ก่อนที่รถจะประสานงาเข้ากับรถสิบล้อเข้าเต็มแรง
เธอรอดชีวิตมาได้เพราะผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยชีวิตเอาไว้...
เจ้าขาจำรูปร่างหน้าตาของผู้ชายคนนั้นได้เป็นอย่างดี เขาเป็นชายวัยกลางคน ผมสีขาวดอกเลา มีหนวดเคราเฟิ้มคล้ายกับซานต้าคลอสที่เคยเห็นในภาพยนต์ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนเสื้อขึ้นมา เผยรอยสักที่เธอจำติดตาตั้งแต่แรกเห็นว่ามันเป็นลายอะไร แต่น่าแปลกที่เขากลับไม่ได้ดูแก่อย่างที่ควรจะเป็น ดูมีสไตล์มากกว่า คล้ายกับพวกนายแบบสูงวัยที่เคยเห็นทางอินเทอร์เน็ตอะไรประมาณนั้น
ซึ่งการจดจำรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของผู้ชายคนนี้ได้เป็นอย่างดีนั้นก็เป็นเรื่องน่าแปลกที่เจ้าขาที่พยายามหาคำตอบเหมือนกันว่าในเสี้ยววินาทีที่เกิดอุบัติเหตุนั้น เธอสามารถจำรายละเอียดของผู้ชายคนนี้ได้มากขนาดนี้ได้อย่างไร
ความคิดนี้จะไม่หวนกลับมาเลยถ้าหากว่ากลุ่มเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของเธอไม่ชวนเธอมาร่วมขบวนบุญที่ต้องตระเวนไปทำบุญเก้าวัดรอบกรุงเทพมหานครในวันนี้
เจ้าขายืนมองชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมสีดอกเลาและมีหนวดเคราเฟิ้มดุจซานต้าคลอสยืนสูบบุหรี่อยู่บริเวณหน้าทางเข้าวัดลำดับที่เก้าซึ่งเป็นวัดสุดท้ายที่เธอมาทำบุญ หญิงสาวชะงักฝีเท้าด้วยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เด่นสะดุดตาในแวบแรกที่เห็น เขามีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ ท่าทางเหมือนกับพวกนายแบบตามนิตยสารไม่มีผิดเพี้ยน เพียงแต่ว่าอายุของเขาดูจะเกินเกณฑ์มาตรฐานของนายแบบมากไปสักหน่อย กระนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจเท่ากับการได้เห็นใบหน้าของเขาเต็มสองตายามเขาผินหน้ามามอง
ความทรงจำในอดีตผุดพรายขึ้นมาอีกครั้ง เจ้าขาอ้าปากค้าง ใจเต้นระรัวเร็วเมื่อตระหนักได้ว่าชายที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้านั้น มีลักษณะท่าทางและหน้าตาเหมือนกับคนที่เคยช่วยชีวิตเธอเมื่อสิบห้าปีก่อนอย่างไม่มีผิดเพี้ยน
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ขาถึงได้ก้าวเข้าไปหาเขาเสียอย่างนั้น ครั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้า ห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว เธอก็เปล่งเสียงออกมาทันทีที่สายตาของเขาเหลียวมามองเธอ
“เอ่อ...คุณ...”
“...”
“ใช่คุณลุงหรือเปล่าคะ?”
เพราะไม่รู้ชื่อ เจ้าขาถึงได้ถามออกไปอย่างนั้นด้วยเธอเรียกผู้ชายที่ช่วยชีวิตเธอว่า ‘คุณลุง’ มาตลอด ขณะที่สายตาฉงนจากเจ้าของดวงตาคมจ้องมองมายังเธอจนหญิงสาวประหม่า
จู่ๆ ก็ไปถามว่าใช่คุณลุงหรือเปล่า ใครๆ ก็ต้องมองด้วยสายตาอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ
เจ้าขาสูดหายใจเข้าปอดลึก ก่อนจะถามออกไปใหม่
“เราเคยเจอกันหรือเปล่าคะ”
บทที่ 1 ใช่คุณลุงหรือเปล่าคะ
16/04/2022
บทที่ 2 จำผิดคน
16/04/2022
บทที่ 3 ความลับของฉัน
16/04/2022
บทที่ 4 คุณลุงเจ้าขา 1
16/04/2022
บทที่ 5 คุณลุงเจ้าขา 2
16/04/2022
บทที่ 6 ไว้ชีวิต
16/04/2022
บทที่ 7 ความกระจ่างและแน่ชัด
16/04/2022
บทที่ 8 เด็กหญิงตัวน้อย
16/04/2022
บทที่ 9 มีผัวเป็นผี
16/04/2022
บทที่ 10 ฟื้นคืนกำลังวังชา 1
16/04/2022
บทที่ 11 ฟื้นคืนกำลังวังชา 2
16/04/2022
บทที่ 12 ฟื้นคืนกำลังวังชา 3
16/04/2022
บทที่ 13 ฟื้นคืนกำลังวังชา 4
16/04/2022
บทที่ 14 คำถามมากมาย
16/04/2022
บทที่ 15 ปกป้องมาโดยตลอด 1
16/04/2022
บทที่ 16 ปกป้องมาโดยตลอด 2
16/04/2022
บทที่ 17 อยากทำอย่างอื่น
16/04/2022
บทที่ 18 ไม่อยากเห็นหน้า
16/04/2022
บทที่ 19 คำอธิษฐานทุกค่ำคืน 1
16/04/2022
บทที่ 20 คำอธิษฐานทุกค่ำคืน 2
16/04/2022
บทที่ 21 อบอุ่นที่ใจ
16/04/2022
บทที่ 22 อย่าลืมเลือนฉันก็พอ
16/04/2022
บทที่ 23 ผีสันดานไม่ดี
16/04/2022
บทที่ 24 แต่งงานมีครอบครัว
16/04/2022
บทที่ 25 เทวดาประจำวันศุกร์
16/04/2022
บทที่ 26 เทวดาประจำตัว
16/04/2022
บทที่ 27 คิดถึงคุณลุง
16/04/2022
บทที่ 28 เด็กหญิงตัวน้อยของลุงเทวดา (จบ)
16/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ หนูแดง หนูแดงตัวน้อย
ข้อมูลเพิ่มเติม