Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
302
ชม
15
บท

แฟนไม่นอกใจคือลาภอันประเสริฐของหญิงสาว และฉันคือหญิงสาวผู้โชคดีคนนั้น...ซะเมื่อไหร่! เขาไม่นอกใจแต่กลับนอกกายฉันเป็นว่าเล่น งานนี้ต้องเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อ ฉันต้องงัดทุกมารยาหญิงมาหยุดเขาให้ได้!

บทที่ 1 บทนำ แอบรัก

บทนำ แอบรัก

หกปีก่อนหน้านั้น

ก๊อกก๊อกก๊อก

“ราฟ! นายอยู่หรือเปล่า เฮ้!”

ฉันเคาะประตูระเบียงพร้อมกับส่งเสียงเรียกหมอนั่นจนคอแทบแตก หมอนั่นที่ว่าก็คือ ‘ราฟ’ หรือชื่อเต็มๆ คือ ‘ราฟาเอล’ เพื่อนสมัยเด็กที่โตมาด้วยกัน เรียนห้องเดียวกันจนถึงปัจจุบัน แล้วยังอยู่บ้านข้างกันมาตลอดอีก ห้องนอนของหมอนี่ก็อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนของฉัน ระเบียงห้องของพวกเราติดกันชนิดที่ว่าขึ้นมายืนบนขอบระเบียงแล้วเดินข้ามหากันได้อย่างสบายๆ อย่างที่ฉันกำลังทำอยู่ในตอนนี้

‘ขอโทษนะซันนี่ พี่ฝากราฟด้วยนะ’

เพราะคำพูดนั้นของ ‘พี่น้ำหวาน’ พี่สาวบ้านตรงข้ามที่อายุมากกว่าฉันและราฟาเอลสามปี ทำให้ฉันต้องมายืนเคาะประตูจนเจ็บมืออยู่ในตอนนี้

ฉันกับหมอนั่นเรียนอยู่ ม.3 โรงเรียนเดียวกันและห้องเดียวกัน ส่วนพี่น้ำหวานเรียนอยู่โรงเรียนสตรีชื่อดังระดับจังหวัด สวย เรียนเก่ง เป็นที่รักของทุกๆ คน พี่น้ำหวานกับราฟาเอลคบกันมาได้ปีกว่าแล้ว ตาบ้านั่นแอบหลงรักพี่น้ำหวานมาตลอดและสารภาพรักไป น่าตกใจมากที่ผู้หญิงที่แสนเพียบพร้อมอย่างพี่น้ำหวานรับรักเขา แถมยังคบกันอย่างหวานชื่นมาตลอด และทั้งที่เป็นแบบนั้น จู่ๆ พี่น้ำหวานก็มาบอกเลิกหมอนี่เมื่อหนึ่งเดือนก่อน โดยให้เหตุผลว่าได้ทุนไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ประเทศอังกฤษ

พี่น้ำหวานไม่ต้องการมีรักทางไกล และทนไม่ไหวกับพฤติกรรมหึงเรี่ยราดของราฟาเอลอีกต่อไปแล้ว ก็เลยตัดสินใจขอจบความสัมพันธ์ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันก็เห็นหมอนี่ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่น แถมยังไม่ซ้ำหน้ากันอีกต่างหาก เวลาแค่เดือนเดียว ตาบ้านั่นเชยชมผู้หญิงไปแล้วไม่ต่ำกว่าสิบคน!

นายเพิ่งอายุแค่สิบห้าปีเองนะยะ จะกร้านโลกอะไรเบอร์นั้น

“ถ้านายไม่เปิดฉันจะเข้าไปแล้วนะ”

พูดออกไปอีกครั้ง ก่อนจะยืนรอนิ่งๆ รอการตอบกลับจากเจ้าของห้องอีกสักพัก วันนี้เป็นวันเดินทางของพี่น้ำหวาน พวกเราจะไม่ได้เจอเธอไปอีกตั้งหกปีเชียวนะ! ถึงจะจบกันไม่สวยยังไง อย่างน้อยก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เล่นด้วยกันมาก็เยอะ ฉันอยากให้ทั้งสองคนได้ร่ำลากันดีๆ

ครืด...

ฉันถือวิสาสะเปิดประตูระเบียงเข้าไป ภายในห้องว่างเปล่าไร้เงาเจ้าของห้อง บนพื้นเต็มไปด้วยรูปถ่ายของพี่น้ำหวานที่ถูกฉีก แล้วนี่ไอ้ตัวคนฉีกไปอยู่ไหนซะแล้วล่ะ? ฉันเดินออกจากห้องไปเดินตามหาดูตามจุดอื่นๆ ของบ้าน ลืมบอกไปว่าหมอนี่อยู่บ้านคนเดียว เพราะคุณแม่เสียไปตั้งแต่ยังเล็ก ส่วนคุณพ่อก็ถูกย้ายให้ไปรับตำแหน่งหัวหน้างานอยู่สาขาที่ต่างจังหวัดตั้งแต่ปีก่อน ทุกวันนี้ราฟาเอลเลยอาศัยกินข้าวบ้านฉัน แม้ว่าคุณพ่อของหมอนี่จะเสนอช่วยเรื่อค่ากินกับทางพ่อแม่ของฉันแต่พวกท่านก็ไม่รับ เพราะพ่อกับแม่เองก็เห็นราฟาเอลเป็นเหมือนลูกชายคนนึงเหมือนกัน

ฉันเดินลงมาที่ชั้นล่าง มันเงียบและวังเวงเสียจนน่ากังวล เดินมาจนกระทั่งถึงห้องรับแขกที่ฉันมักจะมานั่งเล่นเกมจนหลับไปอยู่เป็นประจำ ทว่าสิ่งที่สายตามองเห็นกลับทำให้ตกใจจนแทบเป็นลม เมื่อมีดสีเงินวาววับกระทบกับแสงไฟในห้องถูกง้างขึ้น

“ราฟ!!!”

ราฟาเอลในสาพเหมือนซอมบี้กำลังจะใช้มีดปักลงที่กลางอกของตัวเอง ฉันรีบวิ่งเข้าไปห้ามหมอนั่นเอาไว้ด้วยการใช้สองมือของตัวเองรั้งแขนข้างที่ง้างมีดแบบสุดแรงเกิด

“อย่านะ! นายจะทำบ้าอะไร!”

“ปล่อยฉัน! ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว ถ้าไม่มีน้ำหวานฉันอยู่ไม่ได้!”

เขาตะโกนกลับมาทั้งน้ำตา ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่าพี่น้ำหวานจะมีอิทธิพลในชีวิตของราฟาเอลถึงขนาดนี้ หนึ่งเดือนที่ผ่านมา...ที่เขาเปลี่ยนผู้หญิงนับไม่ถ้วนไม่ใช่เพราะทำใจได้แล้วหรอกเหรอ ที่แท้นั่นก็ทำเพื่อหลอกตัวเองว่าลืมพี่น้ำหวานได้แล้วอย่างนั้นสินะ

“ไอ้บ้า! นายนี่มันบ้าจริงๆ! บ้าชะมัด บ้ามากๆ คิดว่าตัวเองทำบ้าอะไรอยู่”

“เออ! ฉันมันบ้า แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง ยัยนั่นจะไปแล้ว... น้ำหวานจะไปวันนี้แล้วได้ยินไหม!”

สายตาเจ็บปวดและขอบตาที่แดงก่ำบ่งบอกได้ชัดเจนว่าหมอนี่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วงขนาดไหน

ให้ตายสิ ฉันไม่เคยรู้เลยว่าความรู้สึกที่ราฟาเอลมีให้พี่น้ำหวานจะมากมายขนาดนี้ เพราะแบบนั้นก็เลยไม่ได้ใส่ใจตอนที่เขาถูกบอกเลิก และคิดเอาเองว่าคงทำใจได้แล้ว ฉันนี่มัน...แย่เป็นบ้า

ปล่อยให้เพื่อนสมัยเด็กต้องเจ็บปวดอยู่คนเดียวมานานเท่าไหร่แล้วนะ

“นายใจเย็นๆ แล้ววางมีดลงก่อนเถอะนะ ทำแบบนี้ไปพี่น้ำหวานก็ไม่กลับมาหรอก อย่าทำร้ายตัวเองเลย”

“เธออย่ามายุ่ง กลับไปซะ”

ราฟาเอลออกแรงกดแขนข้างที่ถือมีดอยู่อีกครั้ง อีตาบ้าเอ๊ย ตัวฉันเล็กเท่ามด จะเอาแรงที่ไหนมารั้งนายไว้ได้มากมายเล่า ได้สติสักทีได้ไหม!

“หยุดนะราฟ อย่าทำร้ายตัวเอง ราฟ!”

“ไปให้พ้น!”

“กรี๊ด!”

ฉึกกก!

เพียงเสี้ยววินาทีที่ราฟาเอลออกแรงผลักฉันให้พ้นทาง แต่ฉันก็ยื้อเอาไว้สุดแรงเกิดกอดแขนเขาและคว้าลงมาด้วย ทำให้เราสองคนต่างล้มลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมกัน ทว่ามีดที่เขาถืออยู่ กลับเฉือนแขนซ้ายของฉันตั้งแต่ข้อมือไปจนถึงข้อศอกเป็นทางยาว เนื้อเปิดเป็นแผลเหวอะและมีเลือดไหลนองออกมาอย่างน่าสยดสยอง

“ซันนี่!” ราฟาเอลร้องเรียกฉันเสียงดัง

“ให้ตายสิ หยุดบ้าได้แล้วใช่ไหม”

“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน...”

หมับ...

ราฟาเอลที่ร่างกายสั่นเทิ้มและกำลังลนลานตกใจทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นสภาพของฉันถูกฉันดึงเข้ามากอดไว้แน่น มือเล็กๆ ของฉันกดศีรษะเขาให้ซบลงกับหัวไหล่ ฉันรู้สึกได้ว่าสายตาของตัวเองเริ่มพร่าเลือนคล้ายจะเป็นลม แต่ว่านะ...ถ้าฉันเป็นอะไรไปอีกคนในตอนนี้ ผู้ชายคนนี้จะเป็นยังไง เขาจะต้อง...รู้สึกผิดและเสียใจมากแน่ๆ

“นายยังมีฉันนะราฟ”

“...”

“ถึงพี่น้ำหวานจะไม่อยู่แล้ว แต่นาย...ยังมีฉัน”

“...”

“ฉันจะอยู่กับนายตลอดไป จะอยู่เคียงข้างนายเสมอไม่ไปไหน”

“...”

“เพราะงั้น...นายก็อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ ขอร้องล่ะ...”

หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ หัวใจของฉันก็ค่อยๆ เต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง มันทำให้ฉันรู้ได้ในทันทีเลยว่า...

ฉันตกหลุมรักเขา

ฉันแอบรักเพื่อนสมัยเด็กของตัวเองเข้าซะแล้ว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ อีช้อยเองเจ้าค่ะ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ถึงป๋าดุ(ดัน)หนูก็ไหว

ผลิกา(เลอบัว)
5.0

เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………. “คุณ! เอากระบอกไฟฉายออกไปวางที่อื่นก่อนได้ไหม มันดันหลังฉัน ฉันนอนไม่หลับ” คนที่ใกล้จะหลับบอกเสียงอู้อี้ “เอ้อ! ไม่มีนี่” เขาบอกเสียงอึกอัก “มันจะไม่มีได้ไง ก็มันดันหลังฉันอยู่เนี่ย” เธอมั่นใจว่ามีแน่ๆ ก็หลักฐานมันทนโท่ขนาดนี้ “อืม! นอนเถอะ ไม่มีหรอก” “จะไม่มีได้ไง ก็นี่ไง” คุณเธอยืนยันด้วยการคว้าหมับเข้าให้ พร้อมหันกลับมา หวังงัดหลักฐานที่อยู่ในมือมาพิสูจน์ให้ได้เห็นกันจะๆ คาตา แต่… ตึก ตึก ตึก อา…! ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่คาตา แต่ยังคามือเธอด้วย เธออ้าปากตาค้างราวกับกำลังตกตะลึงสุดขีด ก่อนจะก้มมองไอ้ที่คิดว่าเป็นกระบอกไฟฉายในมือสลับกับเงยหน้ามองเขา จากนั้นก็… “กรี๊ด…!” เธอร้องลั่นพร้อมกับยื่นเท้าถีบออกไปสุดแรง ตุบ! คนไม่ทันตั้งตัวร่วงตุ้บลงไปบนพื้น ครั้นพอจะลุกขึ้น คุณเธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นขึ้นมาอีก “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้คนลามก คนเลว คุณมันทุเรศที่สุด คุณให้ฉันจับไอ้นั่นของคุณ มัน…อี๋…! เธอพูดพลางทำท่าขยะแขยง แล้วมาส่องกระบอกไฟฉายพ่อเลี้ยงพร้อมกันนะคะ

 ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที

ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที

ผลิกา(เลอบัว)
4.8

เพราะประกาศิตจากแม่และยายให้เธอกลับไปแต่งงานกับคนที่หาไว้ ทางรอดสุดท้ายคือเธอต้องหาผู้ชายที่เพียบพร้อมกว่ากลับไปฝาก แต่ทุกอย่างก็ดันผิดแผนไปหมด เมื่อเธอดันสะเพร่าเข้าผิดห้อง สุดท้ายใครจะคิดว่าชีวิตของ แวววิวาห์จะเปลี่ยนไปตลอดกาล เพราะคีย์การ์ดใบเดียวแท้ๆ เลยที่ทำให้ชีวิตเธอพลิกผันถูกภาคิน ประธานบริษัทจอมเผด็จการและเอาแต่ใจที่สุดในสามโลกคอยกดขี่ข่มเหง ใช่! เขาทั้งกด ขี่ แล้วก็ขย่ม เอ๊ย! ข่มเหงจนเธอแทบไม่ได้ลงจากเตียง “จูบห้าพัน แต่ถ้าจูบดูดดื่มรุกล้ำหมื่นนึง” “กอดห้าพัน แต่ถ้ากอดลูบไล้ล้วงลึกก็หมื่นนึง ถ้าคุณไม่จ่าย ฉันจะถือว่าคุณหลงเสน่ห์ฉัน และเราต้องแต่งงานกัน” “แล้วถ้ามากกว่านั้นล่ะ” เสียงเขากระเส่าพลางโน้มใบหน้าลงไปถามใกล้ๆ

คำสาปรักท่านชายแวมไพร์

คำสาปรักท่านชายแวมไพร์

Minseoltang
5.0

'เจ้าเป็นว่าที่ชายาของข้า จะต้องให้บอกอีกกี่ครั้ง หรือต้องให้ข้าเสกทายาทเข้าท้องเสียก่อน’ ใครจะไปคิด ว่าการบังเอิญไปเก็บดอกไม้ที่ใครบางคนเผลอทำตกเอาไว้จะมีแวมไพร์มา 'จองรัก' จองผลาญไปตลอดกาล หากกล่าวถึงกุหลาบ หลายคนอาจนึกถึงเรื่องราวโรแมนติกประหนึ่งนิยายหวานซึ้งเพียงเท่านั้น แต่สำหรับหญิงสาวอย่าง ลินิน การได้มาพบกุหลาบดอกหนึ่งเข้าโดยบังเอิญกลับทำให้ชีวิตของเธอพลิกผันไปตลอดกาล เมื่อมันนำพาเธอไปพานพบกับเจย์เดน แวมไพร์ ที่มีอยู่มานานหลายศตวรรษ นอกจากนี้ เขายังหวงของรักมากเสียด้วยสิ แต่การมาของเขานั้นก็นำคำสาปรักมาสู่เธอด้วย

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

อรนุช เทพทัต
4.9

หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า  "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย"  รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ